จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1620

ตอนที่ 1620 มิใช่ราคานี้
Ink Stone_Fantasy
เมื่อคำพูดแบบนั้นดังขึ้นทุกเสียงที่กำลังล้อมเย่หยวนอยู่ก็พลันเงียบลง

แต่ไม่นานนักมันก็ดังขึ้นมาใหม่

“ใช่! เรามาในวันนี้ต่างมาเพื่อช่วยเมืองจักรพรรดิธารนิรันดร์ทั้งสิ้น แล้วเขามีสิทธิ์อะไรมาปฏิเสธไม่พอเราลงไปด้วยกัน?”

“เรามาเพื่อต่อสู้ให้แก่มวลมนุษย์ หากเขาไม่พาเราลงไปด้วย มันย่อมหมายความว่าเขาคิดหักหลังเผ่าพันธุ์!”

“ตอนนี้เผ่าปีศาจจ้องจะกัดกินพวกเราตาเป็นมัน ยิ่งเรามีคนลงไปด้วยมาก มันก็ยิ่งจะเป็นพลังที่ช่วยเหลือกันได้! หากวันนี้เขาไม่พาพวกเราทั้งหลายลงไปด้วยเหตุผลอันเห็นแก่ตัว เรื่องแบบนั้นคนในโลกหล้าคงไม่มีใครยอมรับแน่!”

…

คนเหล่านี้ได้พบว่าจู่ๆ เกาหยุนก็ได้ให้เห็นเหตุผลอันดีงามแก่พวกเขา

เพราะฉะนั้นพวกเขาทั้งหลายจึงไม่ลังเลที่จะแสดงความเห็นด้วยออกมา

ตอนนี้พวกเขาทั้งหลายต่างแสดงเหตุผลอันสวยหรูดีงามออกมา ราวกับว่าตัวเองนั้นเป็นตัวแทนแห่งความยุติธรรม เป็นผู้กล้าจากเรื่องเล่าในตำนานก็ไม่ปาน

พวกเขาต่างเชื่อในใจว่าด้วยการกดดันขนาดนี้ ต่อให้เย่หยวนไม่ยอม ทางเมืองจักรพรรดิอินทรีสวรรค์ก็คงช่วยพูดอะไรสักอย่างกับเย่หยวนจนเขาต้องยอมเข้าแน่ๆ

ไม่มีเมืองจักรพรรดิที่ไหนกล้าจะรับความผิดเช่นนั้น

แน่นอนว่าทางเจิ่งชีก็มีสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก เขาพยายามที่จะเปิดปากพูดออกมา แต่กลับไม่รู้ว่าต้องพูดอะไร

จนในที่สุดผู้อาวุโสที่มาด้วยกันคนหนึ่งก็ทนไม่ไหวจนต้องพูดขึ้นแทน “ผู้อาวุโสเย่ ทำไมเรา… ไม่พาพวกเขาทั้งหมดลงไปด้วยล่ะ! เรื่องแบบนี้… เรื่องแบบนี้มันไม่ตลกเลย”

“ใช่แล้วผู้อาวุโสเย่ ความผิดแบบนั้น เมืองจักรพรรดิอินทรีสวรรค์เราไม่มีทางรับมันไว้ได้แน่!”

เกาหยุนที่มองดูภาพนั้นอยู่จึงยิ้มขึ้นมาอย่างสะใจ

ให้เขาเข้าไปขอร้องเย่หยวน?

ไม่มีทาง!

ตอนนี้เกาหยุนรู้สึกสะใจอย่างบอกไม่ถูก เขาเพียงแค่ใช้คำพูดเล็กๆ น้อยๆ แต่เมื่อได้มีข้ออ้างแบบนั้นแล้วใครจะยังอยากก้มหัวอีก?

เย่หยวนนั้นเงียบไปนานโดยที่ไม่คิดจะตอบโต้อะไร เขาเอาแต่มองดูหน้าของคนที่พูดเสริมเกาหยุน

พวกเขาทั้งหลายเหล่านี้ดูภายนอกอาจจะเหมือนมาเพื่อช่วยเมืองจักรพรรดิธารนิรันดร์ต่อต้านเผ่าปีศาจ แต่จริงๆ แล้วพวกเขาต่างก็มาเพื่อหวังจะเสี่ยงโชคกันทั้งนั้น

เรื่องนี้เย่หยวนเข้าใจดีตั้งแต่ก่อนจะมาแล้ว

คนเหล่านี้นั้นแตกแยกกันเป็นก๊กเป็นฝ่าย ไม่มีความสามัคคีเหมือนที่เผ่าปีศาจมี

หากไปเจอเผ่าปีศาจเข้าจริงๆ ไม่รู้ว่าพวกเขาจะทำอะไรได้บ้าง

ไม่นานนักเสียงเหล่านั้นก็ค่อยๆ เงียบกันลง จนสุดท้ายเมื่อสิ้นเสียงคนลง เย่หยวนก็เป็นฝ่ายที่พูดขึ้น “วางท่ากันเสร็จรึยัง?”

เมื่อผู้คนได้ยินแบบนั้นใบหน้าของเขาทั้งหลายก็กระตุกขึ้นทันที ก่อนที่เย่หยวนจะค่อยๆ เปิดปากพูดต่อ “อืม… ดูเหมือนว่าจะวางท่ากันจบแล้ว งั้นขอข้าพูดอะไรหน่อย อย่างแรก อย่าคิดจะใช้เรื่องความถูกต้องของเผ่ามนุษย์มากดดันข้าคนนี้ไปหน่อยเลย สิ่งที่ข้าคนนี้ทำให้เผ่าพันธุ์มนุษย์นั้นมันมากมายเกินกว่าที่พวกเจ้าจะเอาตัวเองมาเปรียบเทียบได้ อย่างที่สอง อย่าคิดจะใช้เมืองจักรพรรดิอินทรีสวรรค์มากดดันข้าไปหน่อยเลย ข้านั้นมิใช่คนที่อารมณ์เย็นนัก หากพวกเขากดดันข้ามากจริงๆ ข้าก็พร้อมที่จะออกจากเมืองจักรพรรดิอินทรีสวรรค์ไปตอนนี้เลยเสียด้วยซ้ำ จากนั้นก็ไม่ต้องมีใครคิดจะลงไปกันแล้วล่ะ!”

เกาหยุนได้ยินแบบนั้นจึงยิ้มกว้างออกมา “หากไร้ซึ่งการปกป้องของเมืองจักรพรรดิอินทรีสวรรค์ เจ้ายังคิดว่าจะออกไปจากที่นี่ได้รึ?”

เย่หยวนหันไปมองและตอบสวนกลับไป “เจ้าเฒ่า หากข้าคนนี้ไม่พาพวกเจ้าลงไป เจ้าอยากมากัดคอข้าก็เข้ามาถ้าคิดว่ามีปัญญา!”

เกาหยุนหน้าเสียและกล่าวขึ้น “เด็กน้อย เจ้าคิดว่าชายแก่คนนี้จะไม่กล้าแตะต้องเจ้าอย่างนั้นรึ?”

เย่หยวนนั้นไม่มีท่าทีกลัวเลยแม้แต่น้อยและตอบกลับไป “งั้นก็เข้ามาลองสิ!”

หลิงจี้คุนที่เห็นว่าดูท่าไม่ดีแล้วจึงเข้ามาเพื่อห้ามทั้งสองฝ่ายทันที

เพราะหากเรื่องราวมันแตกหักขึ้นจริงๆ คนที่ต้องเสียจริงๆ จะกลายเป็นฝ่ายเมืองจักรพรรดิธารนิรันดร์ของเขาแทน

“ให้ตายเถอะ วันนี้เรามารวมตัวกันที่เหวอัญเชิญปีศาจนี้ก็เพราะว่าเห็นแก่หน้าเมืองจักรพรรดิธารนิรันดร์มิใช่รึ พี่เกาหยุน น้องเล็กเย่ มาทำใจร่มๆ กันไว้ก่อนเถอะ ดีไหม?” หลิงจี้คุนกล่าวห้าม

เย่หยวนนั้นไม่สนใจและพูดขึ้นต่อ “สาม ข้าคนนี้สามารถถูกชักนำได้ด้วยเหตุผล แต่จะไม่มีวันหลงคล้อยไปกับกฎหมู่! เมื่อสักครู่นี้ใครที่อ้างเรื่องเผ่ามนุษย์เพื่อมากดดันข้านั้นข้าจำหน้าพวกเจ้าไว้ได้หมดแล้ว! หากพวกเจ้ายังคิดอยากจะลงไปแต่ละคนก็จงจ่ายออกมาหนึ่งพันล้านผลึกปราณเทวะ! ห้ามขาดไปแม้แต่ผลึกเดียว! และอย่าได้อ้างว่าไม่มี และไม่ต้องคิดจะต่อรอง ข้าคนนี้ไม่ใช่เด็กสามขวบ คนที่เหลือข้าสามารถพาลงไปได้ฟรีๆ”

นั้นทำให้คนที่พูดเสริมเกาหยุนเมื่อสักครู่นี้ต้องหน้าเสียไปในทันทีราวกับว่าได้กลืนแมลงตัวยักษ์เข้า

เพราะราคาที่ว่าคือหนึ่งพันล้านผลึกปราณเทวะ!

แต่ทว่าเกาหยุน หลิงจี้คุน เจิ่งชีกลับแสดงอาการตื่นตระหนกขึ้นในใจ

พวกเขานั้นล้วนเป็นยอดคนที่มีพลังอำนาจมากล้น พวกเขาย่อมล้วนเคยผ่านเรื่องราวแบบนี้มามาก

แต่พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าเย่หยวนจะแก้สถานการณ์อันหนักหน่วงนั้นได้ด้วยพลังแห่งเงินตรา

เขาละทิ้งอารมณ์ส่วนตัว พาคนลงไปเสริมกำลังได้ แถมยังสร้างเงินได้เป็นกอบเป็นกำ

นี่มัน… ช่างเป็นวิธีการที่แยบยลนัก!