จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1619

ตอนที่ 1619 ศัตรูของมนุษยชาติ
Ink Stone_Fantasy
“พวกเราล้วนเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่กันมา ไม่ต้องเกรงใจกันหรอกเรียกข้าว่าเย่หยวนเช่นเดิมเถิด เหลียงเฟิง ไม่ได้เจอกันเสียนาน ดูท่าเจ้าคงสบายดีสินะ!” เย่หยวนทักทายเขาด้วยรอยยิ้มกว้าง

เหลียงเฟิงนั้นตกใจจนแทบลืมภาษาคน ในเวลาแค่ 100 ปีมานี้เย่หยวนกลับสามารถบรรลุขึ้นสู่อาณาจักรบรรพชนพระเจ้าขั้นสุด

ความเร็วในการบ่มเพาะนี้มันช่างเหนือฟ้า

“ผ-ผู้อาวุโสเย่! ม-ไม่หรอกขอรับ”

เหลียงเฟิงนั้นได้สติกลับมาพร้อมรับรู้ได้ว่าตอนนี้ตัวตนของเย่หยวนมันช่างสูงส่งมากเพียงใด แล้วคนอย่างเขายังจะเรียกเย่หยวนเป็นเหมือนพี่น้องได้อีกหรือ?

เย่หยวนยิ้มกว้างรับอย่างไม่คิดจะบังคับอีกฝ่าย

เพราะเขารู้ดีว่าตอนนี้ตัวคนของเขาและเหลียงเฟิงนั้นมันต่างชั้นกันมากเพียงใด การบังคับให้อีกฝ่ายพูคุยด้วยอย่างเท่าเทียมมันจะมีแต่เป็นการเพิ่มภาระทางใจให้เหลียงเฟิงเสียเปล่า ๆ

การเติบโตของเขามันย่อมต้องมาพร้อม ๆ กับเรื่องแบบนี้เสมอ

ตอนนี้เยี่ยนเสอได้แต่แสดงความตระหนกออกมาในใจ ตอนนั้นเย่หยวนยังเป็นแค่เด็กน้อยในสายตาของเขา

เขาไม่เคยนึกไม่เคยฝันเลยว่าในเวลาแค่ 100 ปีมานี้เขากลับสามารถไต่เต้าขึ้นเป็นผู้อาวุโสของเมืองจักรพรรดิได้

เรื่องนี้มันทำให้เขาลำบากใจอยู่หน่อย ๆ

แต่ไม่นานนักเขาก็กลับมาได้สติและหันไปบอกเหลียงเฟิง “เหลียงเฟิง เจ้าเข้าใจเรื่องราวความเป็นไปในแถบนี้มากที่สุด จงบอกเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในเทือกเขาอัญเชิญปีศาจให้เหล่าผู้ใหญ่ท่านได้ฟังเถอะ”

เหลียงเฟิงก้มหัวรับ “ขอรับนายท่านเยี่ยนเสอ!”

ณ ที่แห่งนี้ในตอนนี้มีเหล่ายอดฝีมืออาณาจักรราชันพระเจ้ามารวมตัวกันอยู่มากมาย ด้วยพลังกดดันของทุกคนที่รวมกันอยู่ในจุดเดียวมันจึงทำให้ผู้ที่เห็นต้องสั่นกลัว

เมื่อต้องมาเจอเหล่าอาณาจักรราชันพระเจ้ามากมายขนาดนี้ แม้แต่เหลียงเฟิงก็ยังอดไม่ได้ที่จะต้องหน้าซีดลง

โชคยังดีที่เขาคนนี้ผ่านสนามรบมานับไม่ถ้วน แถมยังเป็นคนที่ร่างกายสมบูรณ์แข็งแรงดีมาก เขาจึงพอจะประคองตัวเองให้ใจเย็นไว้ได้

จากนั้นเขาก็เริ่มเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ทันที แนะนำถึงพื้นที่และภูมิศาสตร์ของเทือกเขาอัญเชิญปีศาจ รวมไปถึงภัยอันตรายของเหว และความเป็นไปได้ในกองกำลังของฝั่งปีศาจด้วย

เหลียงเฟิงนั้นคุ้นชินกับพื้นที่นี้ดีมากจนรู้รายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านั้นเป็นอย่างดี

ส่วนเยี่ยนเสอที่อยู่ข้าง ๆ ก็ถูกหลิงจี้คุนดึงตัวไปถาม “พวกเจ้าไปรู้จักเย่หยวนได้อย่างไรกัน?”

ได้ยินแบบนั้นสีหน้าของเยี่ยนเสอก็แสดงความหวาดกลัวออกมา พร้อม ๆ กับแววตาที่เปี่ยมไปด้วยความเคารพต่อตัวเย่หยวน

ตอนนั้นหากไม่ใช่เพราะเย่หยวนเมืองกระแสพิรุณคงถูกทัพปีศาจโจมตีจนแตกพ่ายไปแล้ว

ตอนนี้มันคงได้กลายเป็นเมืองหนึ่งในการปกครองของปีศาจ

เขานึกย้อนเล่ากลับไปถึงเหตุการณ์ในตอนนั้น ทำให้สีหน้าของหลิงจี้คุนต้องซีดลงทันที

“เด็กคนนี้มันสัตว์ประหลาดชัด ๆ ตอนที่ยังอยู่อาณาจักรปัจฉิมพระเจ้ากลับสามารถต่อกรกับทัพปีศาจได้ด้วยตัวคนเดียว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมตอนนี้เขาถึงได้มีตำแหน่งที่สูงส่งได้ขนาดนี้” หลิงจี้คุนกล่าวขึ้นพร้อมถอนหายใจ

เยี่ยนเสอจึงถามขึ้นบ้าง “ท่านผู้อาวุโสใหญ่ เย่หยวนคนนี้มีพลังแค่อาณาจักรบรรพชนพระเจ้าขั้นสุด ไม่ว่าจะมีฝีมือเก่งกาจแค่ไหนมันก็คงมีขอบเขตของมันใช่ไหม? ทำไมคนที่พลังบ่มเพาะต่ำเช่นนี้ถึงได้กลายเป็นผู้อาวุโสของเมืองจักรพรรดิอินทรีสวรรค์ไปได้?”

หลิงจี้คุนจึงแอบขำเล็กน้อยก่อนจะตอบออกมา “เด็กคนนี้มีวิชาการโอสถที่เหนือล้ำจนแม้แต่ผู้อาวุโสใหญ่ของหอโอสถแห่งเมืองจักรพรรดิอินทรีสวรรค์ยังต้องยอมแพ้ เจ้าคิดว่าคนแบบนี้จะเป็นผู้อาวุโสได้ไหมล่ะ? ที่สำคัญเขายังใช้แนวคิดแห่งห้วงมิติได้ด้วย ช่างเป็นสัตว์ประหลาดโดยแท้!”

นั้นทำให้เยี่ยนเสอเบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อ

เพราะแม้เขาจะเป็นทหารในแนวหน้า แต่พลังฝีมือความรู้ของผู้อาวุโสใหญ่ของหอโอสถแห่งเมืองจักรพรรดิอินทรีสวรรค์นั้นสูงส่งมากมายแค่ไหน เขารู้ถึงมันดี

แต่เย่หยวนคนนี้ที่ยังอยู่ในอาณาจักรบรรพชนพระเจ้าขั้นสุดกลับสามารถทำให้ผู้อาวุโสใหญ่คนนั้นยอมรับความพ่ายแพ้ได้

ความสามารถระดับนั้นมันจะน่ากลัวเกินไปหน่อยไหม?

ไม่นานนักเหลียงเฟิงก็บอกเล่าเรื่องราวไปจนหมด สื่อสารให้ทุกคนที่มาได้เข้าใจจนสิ้น

ตอนนี้สมบัติล้ำค่านั้นยังไม่ถือกำเนิดออกมา หลังทุกคนเข้าใจได้แบบนั้นพวกเขาก็ต่างไปหาที่สงบ ๆ ในการรวมสมาธิและกำลัง

แต่เย่หยวนกลับดึงตัวเหลียงเฟิงไปและพูดคุยถึงเรื่องราวในวันเก่า ๆ กับเขา พร้อมมอบโอสถศักดิ์สิทธิ์ระดับสองให้เขาไป

เหลียงเฟิงนั้นมีพรสวรรค์ที่ไม่แย่ และตอนนี้เขาก็อยู่ในจุดสุดยอดของอาณาจักรปัจฉิมพระเจ้าขั้นกลางแล้ว

เมื่อเขาได้เห็นเม็ดโอสถที่เย่หยวนนำออกมา เหลียงเฟิงก็ตกใจจนอ้าปากค้าง

เขารู้ดีแก่ใจว่าหากเขาใช้โอสถเหล่านี้ไป เขาคงสามารถบรรลุขึ้นสู่อาณาจักรบรรพชนพระเจ้าได้ไม่ยาก

เพราะสิ่งที่เย่หยวนมอบให้ล้วนแล้วแต่เป็นโอสถศักดิ์สิทธิ์ขั้นเทวะทั้งสิ้น!

หลายวันต่อมาทุกคนต่างรอคอยให้ถึงเวลาที่สมบัติจะถือกำเนิดขึ้น

และในที่สุดวันนี้แสงสว่างก็ส่องจ้าขึ้นจากเหวอัญเชิญปีศาจ ความสว่างของมันนั้นเหนือความคาดหมายจนทำให้ผู้ที่ได้พบเห็นต้องแตกตื่น

“นี่มัน… ช่างเป็นคลื่นพลังที่รุนแรงนัก นี่คือคลื่นพลังแห่งแนวคิดยอดเต๋า”