จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1648

เจาเจี้ยนหัวเราะออกมาเสียงดังทันทีที่ได้ยิน “เด็กน้อยดูท่าแล้วเจ้าคงไม่ได้มาที่นี่เพื่อขายโอสถเสียแล้ว เจ้ามาเพื่อหลอกลวงต้มตุ๋นผู้คนใช่หรือไม่? อ้างว่ามันเป็นขั้นเทวะโมฆะ เจ้าไม่คิดว่าจะมีใครมาตัดลิ้นเจ้าออกมารึอย่างไร! ในเมืองหลวงลาภสายน้ำนี้ มันยังไม่เคยมีนักหลอมโอสถคนใดกล้าอวดอ้างตัวเองว่าสามารถหลอมโอสถศักดิ์สิทธิ์ขั้นเทวะโมฆะได้เลย แล้วเจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน?”

ซูถิงเองไม่ได้พูดจาออกมาเหมือนเจาเจี้ยน แต่นางเองก็ไม่คิดเชื่อเย่หยวนเลยแม้แต่น้อยเช่นกัน

ในใจของนางตอนนี้เย่หยวนนั้นคือคนโกหกไปแล้วเรียบร้อย

“ช่างเถอะ ศิษย์พี่ใหญ่ ไปกันเถอะ” ซูถิงกล่าว

แต่เจาเจี้ยนกลับพูดขึ้น “ศิษย์น้องหญิง เจ้าคนต้มตุ๋นแบบนี้เราจะปล่อยมันไว้ในกลุ่มเครือข่ายสวรรค์ไม่ได้ ต่อให้มันตั้งร้านในเขตแผงระดับต่ำสุดแต่เราก็ต้องทำลายร้านมันลงเสีย! รอให้ข้าเปิดโปงเจ้าคนขี้โกหกนี่ก่อนเถอะ แล้วข้าจะไปบอกให้ท่านลุงนักยุทธมาไล่มันออกไปจากกลุ่มเครือข่ายสวรรค์!”

ซูถิงนั้นคิดอยู่พักหนึ่งก่อนจะรู้สึกว่าคำพูดของเจาเจี้ยนนั้นมีเหตุผล สุดท้ายเลยตัดสินใจเงียบลง

เจาเจี้ยนนั้นตะโกนขึ้นมาเสียงดังมาก มากจนทำให้ผู้คนที่ไม่เกี่ยวข้องเริ่มเดินตามมาดูต้นเสียง

เดิมทีที่แห่งนี้มันอยู่ไกลหูไกลตาผู้คน แต่เสียงดังๆ ของเขาคนนี้กลับดึงดูดความสนใจของคนมาแทน

ในมุมเล็กๆ นี้ ตอนนี้มีคนมามุงดูเหตุการณ์ไม่น้อยเลย

“เด็กน้อยคนนี้น่ะหรือที่บอกว่าขายโอสถศักดิ์สิทธิ์ขั้นเทวะโมฆะ? เฮอะ เฮอะ ดูท่าคงเป็นพวกต้มตุ๋นล่ะสิท่า?”

“ข้าเองก็อยู่มานานถึงหมื่นกว่าปีแต่ก็ยังไม่เคยจะได้มีโอกาสเห็นเลยว่าโอสถศักดิ์สิทธิ์ขั้นเทวะโมฆะมันหน้าตาเป็นยังไง!”

“มันมีให้เลือกระดับความยากจากหนึ่งถึงเก้าด้วย เป็นแค่นักยุทธอาณาจักรบรรพชนพระเจ้าแท้ๆ หมายความว่ามันน่าจะเป็นแค่จอมเทโอสถสามดาว แต่กลับอวดอ้างว่าตัวเองหลอมโอสถความยากระดับเก้า ได้รึ?”

…

ตอนนี้ท่าทางของทุกคนต่อร้านโอสถของเย่หยวนนั้นไม่ค่อยดีนัก

เพราะยังไงเสียโอสถศักดิ์สิทธิ์ขั้นเทวะโมฆะมันก็เป็นของที่หายากจนทำให้ผู้คนขนลุกขนพอง

เจาเจี้ยนมองดูเย่หยวนและกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้มแสนเย็นชา “เด็กน้อย หนึ่งพันล้านใช่ไหม? ข้าจะจ่ายให้ก็ได้ ไหนลองเอาโอสถศักดิ์สิทธิ์ระดับสาม ขั้นเทวะโมฆะออกมาให้ดูหน่อยสิ!”

เขาบอกว่าจะจ่าย แต่ไม่ได้คิดที่จะจ่ายเลยแม้แต่น้อย

เจาเจี้ยนนั้นตัดสินไปแล้วว่าเย่หยวนเป็นแค่พวกต้มตุ๋น มีหรือที่เขาจะยอมเสียเงินให้พวกคนอย่างเย่หยวนเป็นพันล้าน?

แต่มีหรือที่เยน่หยวนจะมองไม่ออก? เขากล่าวตอบกลับมา “เงินมาของไป ข้าไม่มีเวลามาเล่นกับเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างเจ้าหรอกนะ”

เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม?

เจาเจี้ยนระเบิดความโกรธขึ้นทันที ดูหน้าเจ้าแล้วไม่น่าจะอายุเท่าข้าเสียด้วยซ้ำใช่ไหม?

“อุ๊บ!”

ท่าทางจริงจังของเย่หยวนมันทำให้ซูถิงอดขำออกมาไม่ได้

แต่เจาเจี้ยนที่ทั้งโกรธและอายในตอนนี้จึงกล่าวขึ้น “เจ้าไม่เอามันออกมาใช่ไหม? ข้าว่าแล้วว่าเจ้ามันก็แค่พวกต้มตุ๋น! ฮึ่ม! เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม? ข้านั้นคือศิษย์ของพันธมิตรดาบดวงดาว! แต่เจ้ากลับกล้ามาหลอกลวงคนในเขตแดนของพันธมิตรดาบดวงดาวเรา ข้าจึงขอเป็นตัวแทนทำร้ายป้ายร้านเจ้าเดี๋ยวนี้!”

คำพูดของเจาเจี้ยนมันทำให้ผู้คนรอบๆ แตกตื่นขึ้น

พวกเขาไม่คิดเลยว่าคนทั้งสองนี้จะมีภูมิหลังที่ยิ่งใหญ่ปานนั้น

ตอนนี้คงมีเรื่องสนุกๆ ให้ดูแล้วจริงๆ

และหลังจากเจาเจี้ยนประกาศออกมา เขาก็ส่งมือออกมาไปยังป้ายร้ายของเย่หยวน

เย่หยวนมีสีหน้าไม่พอใจก่อนจะส่งฝ่ามือของตัวเองออกไปบ้าง และกลับถึงเป้าหมายก่อนทั้งๆ ที่ส่งออกมาทีหลัง

บัง!

ร่างของเจาเจี้ยนลอยออกไปไกล โชคยังดีที่รอบๆ นั้นมีผู้คนมากมาย ยอดฝีมือเองก็ไม่น้อยเช่นกัน

พวกเขาทั้งหลายใช้ฝ่ามือรองรับร่างของเขาไว้ด้วยความเห็นแก่หน้าพันธมิตรดาบดวงดาว ทำให้ร่างกายของเขาไม่ได้รับบาดเจ็บมากมาย

แต่ทว่าตอนนี้คนรอบๆ ต่างก็หันมามองเย่หยวนด้วยดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยความตื่นตระหนก

เด็กคนนี้มีพลังบ่มเพาะเพียงแค่อาณาจักรบรรพชนพระเจ้าขั้นสุดเท่านั้น แต่กลับสามารถส่งร่างของเจาเจี้ยนนักยุทธอาณาจักรราชันพระเจ้าครึ่งก้าวลอยไปได้สบายๆ

พลังฝีมือของเขานั้นมันไม่ธรรมดา!

เจาเจี้ยนนั้นตกที่นั่งลำบาก ตอนนี้เขารู้สึกเสียหน้าต่อหน้าศิษย์น้องหญิงและกล่าวขึ้นอย่างโกรธแค้น “เจ้ากล้าโจมตีข้าเรอะ?”

เย่หยวนจึงหันไปมองเขาอย่างเย็นเหยียบ “มันไม่ใช่ว่าเจ้าไม่สามารถขอดูสินค้าได้ เจ้าแค่ต้องจ่ายเงินออกมาแล้วเจ้าก็จะได้รู้เองว่ามันจริงหรือปลอม! แต่เจ้ากลับคิดจะทำลายป้ายร้านของข้าทั้งๆ อย่างนั้น! นี่หรือคือวิธีที่พันธมิตรดาบดวงดาวใช้? บอกว่าข้าเป็นพวกต้มตุ๋นและกล่าวหาข้าสั่วๆ ข้าไม่ได้บอกว่าเจ้าว่าข้าไม่ได้ แต่จะว่าอะไรเจ้าต้องมีหลักฐาน! หากยังทำตัวกร่างไม่สนใจใคร คราหน้ามันคงไม่จบแค่นี้แน่ๆ”

เจาเจี้ยนนั้นแทบต้องสำลักด้วยพลังกดดันที่เย่หยวนปล่อยออกมา