จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1666

ตอนที่ 1666 เจ้าสิเป็นจุลไป!
“งั้นเรอะ? หากวันนี้ข้าไม่ระบายมันเสียหน่อยคงได้กลายเป็นคนบ้าเข้าสักวันแน่ๆ” ซุนชิงบอก

“โอ้ เด็กคนนี้มันบรรลุได้ด้วย! น่าสนใจนะ แบบนี้คงแกล้งสนุกหนักกว่าเก่าแน่” เจิ้งซานพูดด้วยรอยยิ้ม

อาณาจักรราชันพระเจ้าห้าดาวหนึ่งคนและอาณาจักรราชันพระเจ้าสามคน ด้วยกำลังขนาดนี้มีหรือที่พวกเขายังจะต้องกลัวเด็กอาณาจักรราชันพระเจ้าสี่ดาวแค่คนเดียว

แต่หวงไหนั้นมีสีหน้าที่ไม่ค่อยพอใจนักก่อนจถามขึ้น “เย่หยวนอยู่ที่ใด? เจ้าเด็กคนนั้นมันไม่กล้าออกมาจึงส่งเจ้าออกมาตายแทนรึ?”

“เฮอะ ออกมาตาย? เจ้าสิตาย! แค่จัดการขยะอย่างพวกเจ้า แค่ข้าคนนี้มันก็มากพอแล้ว มีหรือที่ต้องให้นายใหญ่ออกมาจัดการเอง?” หนิงเทียนปิงบอกด้วยรอยยิ้มอันเย็นชา

คำพูดนั้นของหนิงเทียนปิงมันทำให้คนทั้งสี่หัวเราะลั่น

“ฮ่าฮ่าฮ่า นี่ข้าหูฝาดไปรึ? มันจะจัดการกับเราสี่คนด้วยตัวคนเดียว? ข้าล่ะกลั๊วกลัว!” ซุนชิงพูดพร้อมหัวเราะลั่น

คนทั้งสามเองก็มีใบหน้าที่เย้ยหยันไม่น้อย ราวกับว่าตัวเองได้ฟังเรื่องสุดแสนจะตลกมา

เด็กอาณาจักรราชันพระเจ้าสี่ดาวคนหนึ่ง การจะจัดการมันลงนั้นง่ายเสียยิ่งกว่าง่าย แต่มันกลับพูดเรื่องจะชนะหนึ่งต่อสี่แบบนี้ ไม่ขำแล้วจะให้ทำอะไรได้อีก

เซียงหยุนเฟยบอกด้วยรอยยิ้ม “งั้นมาลองดูกันว่าเด็กคนนี้มันจะมีปัญญาแค่ไหน!”

เซียงหยุนเฟยส่งสัญญาณบอกคนทั้งสามให้ไปล้อมหนิงเทียนปิงไว้ตรงกลางทันที

เท่านี้หนิงเทียนปิงก็จะถูกล้อมอย่างไม่มีทางหนีแล้ว ต่อให้มีปีกก็ไม่มีทางหนีได้

ส่วนหนิงเทียนปิงนั้นไม่ได้คิดเรื่องหนีเลยแม้แต่น้อย เขาปล่อยให้อีกฝ่ายล้อมตัวเองไว้อย่างผ่อนคลาย

เซียงหยุนเฟยหัวเราะร่าและพุ่งเข้ามาใช้ฝ่ามือโจมตีหนิงเทียนปิง

เวลานั้นคนทั้งสามเองก็กำลังจัดตั้งค่ายกลปิดล้อมเพื่อไม่ให้หนิงเทียนปิงได้มีโอกาสหลบหนีใดๆ

พวกเขาบังคับให้หนิงเทียนปิงรับมือเซียงหยุนเฟยต่อหน้า!

อาณาจักรราชันพระเจ้าสี่ดาวและอาณาจักรราชันพระเจ้าห้าดาว เรื่องแบบนี้มันถึงตายได้ง่ายๆ

แต่ว่าหนิงเทียนปิงกลับหัวเราะและเดินหน้าเข้าไปแทน!

พร้อมด้วยกำไลที่จู่ๆ ก็ปรากฏขึ้นมาบนมือของเขา มันคือสมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำชั้นกลาง

เซียงหยุนเฟยหรี่ตาลงทันทีและกล่าวขึ้นอย่างแตกตื่น “สมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำชั้นกลาง!”

เพราะแม้แต่เซียงหยุนเฟยเองก็ยังใช้แค่สมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำชั้นต้น การได้เห็นสมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำกลางตรงหน้ามันจึงทำให้เขาตื่นตกใจไม่น้อย

หนิงเทียนปิงยิ้มเย้ยออกมา “เจ้าชอบมันหรือ? งั้นข้ายกให้! จงระเบิด!”

ตอนนั้นเองที่หนิงเทียนปิงได้เดินปราณเทวะของตัวเองยัดลงในกำไลอย่างบ้าคลั่งจนทำให้เกิดคลื่นพลังงานอันน่าขนลุกแตกออกมา!

เซียงหยุนเฟยที่มีท่าทีสุดสบายใจก่อนหน้านี้ แต่ในวินาทีนี้เขากลับต้องขนลุกตั้งทั้งร่าง

“ไอ้บ้า เจ้าจะตายไปด้วย!” เซียงหยุนเฟยตะโกนลั่น

แต่ว่ามันสายไปแล้ว

ตู้ม!

กำไลนั้นแตกออกจากการระเบิดของหนิงเทียนปิง ทำให้ท้องฟ้าเกือบครึ่งผืนต้องสั่นสะเทือน

พลังงานอันมหาศาลนี้มันมากพอจะลบภูเขาทั้งลูกลงได้

เซียงหยุนเฟยนั้นถูกแรงระเบิดซัดจนกระเด็นไปไกลจนไม่สามารถรักษาสมดุลร่างกายบนอากาศได้เลย

คนทั้งสามเองก็ถูกแรงระเบิดทีเผลอไปไม่น้อย ทำให้บาดเจ็บไปตามๆ กัน

“เด็กคนนี้มันบ้าไปแล้ว! มันคิดว่าทำแบบนี้แล้วจะระเบิดชายแก่คนนี้ให้ตายได้รึ?” เซียงหยุนเฟยกระอักเลือดคำโตออกมาและร้องขึ้นอย่างโกรธแค้น

เขาไม่นึกไม่ฝันว่าหนิงเทียนปิงจะแน่วแน่มากขนาดนี้ ถึงกับยอมสละชีพเพื่อแลกกับการสร้างแผลให้เขา

การระเบิดสมบัตินั้นมันเรียกได้ว่าเป็นไม้ตายสุดท้ายอย่างแท้จริง

เพราะหากอยากระเบิดให้โดนอีกฝ่าย ตัวผู้ระเบิดก็ต้องเข้าไปแลกด้วยร่างกายของตนเอง

หากทำการระเบิดแล้วโยนจากระยะไกล กว่าที่ระเบิดจะทำการระเบิด อีกฝ่ายคงหนีหายไปจนไม่เหลือร่องรอยแล้ว

เพราะฉะนั้นนี่มันคือการโจมตีฆ่าตัวตาย หาใช่การลากไปลงนรกด้วยกันไม่

เมื่อหนิงเทียนปิงระเบิดสมบัติไปแล้วในตอนนี้ เซียงหยุนเฟยจึงคิดว่าหนิงเทียนปิงก็ไม่น่าจะรอดแล้ว

แต่ตอนนั้นเองที่มีเสียงหนึ่งดังมาเข้าหูของเขา

“โดนระเบิดก็ยังไม่ตาย? งั้นเอาอีกรอบ!”