จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1679

สรุปบท ตอนที่ 1679 ค่ายกลวารีมายาทุลักกักเทพ: จอมเทพโอสถ

สรุปตอน ตอนที่ 1679 ค่ายกลวารีมายาทุลักกักเทพ – จากเรื่อง จอมเทพโอสถ โดย Internet

ตอน ตอนที่ 1679 ค่ายกลวารีมายาทุลักกักเทพ ของนิยายActionเรื่องดัง จอมเทพโอสถ โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

ตอนที่ 1679 ค่ายกลวารีมายาทุลักกักเทพ
หลังจากคนทั้งสองออกมาจากเมืองตีนใต้แล้วพวกเขาก็ขึ้นโถงบัลลังก์ม่วงและกลับไปยังเส้นทางที่จากมาในทันทีด้วยความเร็วสูงสุด

หลังผ่านไปได้หลายวัน ในที่สุดโถงบัลลังก์ม่วงก็มาถึงหุบเขาหนึ่ง

แต่จู่ๆ โถงบัลลังก์ม่วงกลับเหมือนเข้าไปติดอะไรสักอย่างและไม่สามารถเดินหน้าต่อได้แม้แต่คืบเดียว

“นายใหญ่ เกิดอะไรขึ้นกัน?” หนิงเทียนปิงถามอย่างตื่นตระหนก

เย่หยวนจึงขมวดคิ้วแน่น “เหมือนว่ามันจะมีตัวอะไรที่เรากำจัดไม่สิ้นซากเลยวกกลับมาไล่กัดเราอีกนะ มาเถอะ ออกไปดูมันหน่อย”

ฟุบ! ฟุบ! ฟุบ!

เมื่อคนทั้งสองเผยร่างออกมาก็มีลูกศรธนูจำนวนนับสิบพุ่งเข้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว

หนิงเทียนปิงหน้าเปลี่ยนสีทันทีที่เห็นมัน “นายใหญ่ระวัง!”

ปกติแล้วพวกเขาคงสามารถหลบลูกศรอันคมกริบเหล่านี้ได้ไม่ยาก

แต่ตอนนี้มันเหมือนกับพวกเขากำลังยืนอยู่ในหล่มโคลนที่ลดความเร็วในการเคลื่อนที่ของพวกเขาลงอย่างมาก

เย่หยวนรู้สึกได้ว่าแม้แต่แนวคิดแห่งห้วงมิติของเขาเองก็ไม่สามารถใช้ออกมาได้เช่นกัน!

ตอนนี้พวกเขากำลังติดอยู่ในค่ายกลอันทรงพลัง

แต่สิ่งที่อันตรายเสียยิ่งกว่าสิ่งใดก็คือเมื่อเหล่าลูกศรเหล่านั้นมันเข้ามาในเขตของค่ายกลแล้ว มันกลับไม่ช้าลงเหมือนผู้คนด้านใน แต่กลับยิ่งเร่งความเร็วขึ้นแทน

มันเป็นจังหวะเวลาที่พอดิบพอดีจนไม่มีโอกาสให้พวกเขาได้เข้าไปในโถงบัลลังก์ม่วงอีกครั้ง

ในเวลานั้น เย่หยวนจึงร้องคำรามขึ้น

แสงสีทองสาดออกมาจากร่างของเขาและลายสีฟ้านั้นเองก็ราวกับลุกขึ้นมามีชีวิตก่อนจะพุ่งออกไปวนรอบตัวเย่หยวน

ตอนนี้ร่างทั้งร่างของเย่หยวนรู้สึกได้ถึงพลังอันมหาศาล

เสียงมังกรคำรามของเขาดังทะลุฟ้า!

มันคือเสียงแห่งเทพมังกรที่ไม่ได้เห็นมานานแสนนาน!

ที่ด้านข้างหนิงเทียนปิงนั้นตื่นตกใจกับภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้ามาก

เขาไม่เคยรู้เลยว่านายใหญ่ของเขายังมีไม้เด็ดแบบนี้เก็บซ่อนไว้อยู่

คลื่นเสียงอันรุนแรงกระแทกออกมาจากร่างของเขาและทำลายลูกศรเหล่านั้นลงอย่างไม่เหลือชิ้นดี

เรื่องพลังของเสียงแห่งเทพมังกรนี้ เย่หยวนเองก็ไม่คิดไม่ฝันว่ามันจะรุนแรงได้ถึงขั้นนั้น

เหล่าลูกศรเหล่านี้ดูท่าแล้วคงเป็นเครื่องรางนภาสวรรค์ชั้นสูงแน่ มันถึงได้ดูอันตรายได้ปานนั้น

ที่สำคัญนอกจากนี้แล้วมันยังมีค่ายกลที่เสริมพลังให้ลูกศรอีก พวกมันสามารถเข้ามาด้านในได้โดยไม่ถูกพลังของค่ายกลขัดขวางเลย

เดิมทีเย่หยวนคิดแค่ว่าจะคำรามและเบี่ยงวิธีของลูกศรเหล่านั้นไปด้วยเสียงแห่งเทพมังกร แต่เขาไม่คิดเลยว่ามันจะถึงขั้นทำให้ลูกศรเหล่านั้นแหลกเละเป็นชิ้นๆ แบบนี้ได้

เสียงคำรามที่ทำลายเครื่องรางนภาสวรรค์ได้ เจ้าเสียงแห่งเทพมังกรนี้มันจะต้องทรงพลังแค่ไหนกัน?

เย่หยวนนั้นตื่นเต้นในหัวใจมาก เพราะเขารู้ได้เลยว่าทุกอย่างมันต้องเกิดขึ้นเพราะเจ้าลายสีฟ้านี้แน่ๆ

หลังจากหลบรอดวินาทีสังหารนั้นได้ หนิงเทียนปิงก็รู้สึกได้ถึงเหงื่อที่ไหลท่วมกาย

เขารู้ดีว่าเมื่อสักครู่นี้พวกเขาถูกล้อมและทางข้างหน้ามันมีแต่ประตูนรกที่รออยู่

หากไม่ได้เย่หยวนช่วย ตัวเขาคงมีรูเพิ่มขึ้นอีกหลายรู

และที่ด้านนอกค่ายกลนั้นก็มีกลุ่มคนที่ปรากฏตัวขึ้นบนเนินเขา

เซียงหยุนเฟยถาม “หัวหน้าเหอ ไหนเจ้าอวดนักอวดหนาว่าศรตัดวายุของเจ้ามันดีอย่างนั้นดีอย่างนี้ ทำได้แค่นี้รึ? แค่เสียงคำรามครั้งเดียวจากเจ้าเด็กคนนั้นศรของเจ้ากลับกลายเป็นผุยผงไป! เป็นผุยผงเลยนะ! ข้าอุตส่าห์เอาทรัพย์สมบัติที่มีทั้งหมดมาให้แล้วแท้ๆ แต่เจ้าตอบแทนมันได้แค่นี้หรือ?”

ที่ด้านนอกค่ายกลใหญ่นี้พวกเขาไม่สามารถสัมผัสได้ถึงพลังของเสียงแห่งเทพมังกรของเย่หยวนเลย

หัวหน้าเหอหันมามองเซียงหยุนเฟย “เซียงหยุนเฟย เจ้ายังกล้าจะตะโกนใส่ข้าผู้นี้อีกรึ? เจ้ายังคิดว่าตัวเองเป็นยอดฝีมืออาณาจักรราชันพระเจ้าห้าดาวอีกรึ?”

เซียงหยุนเฟยหน้าถอดสีทันที ความโกรธเคืองของเขาลงลดอย่างทันท่วงที แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะว่าออกไป “ก็เจ้าทำพลาด จะเอายังไงต่อเล่าทีนี้!”

หัวหน้าเหอขมวดคิ้วแน่นและหัวเราะออกมา “นี่คือค่ายกลวารีมายาทุลักกักเทพผสานกับศรตัดวายุ ถ้าไม่ใช่ยอดฝีมืออาณาจักรราชันพระเจ้าแปดดาวมันก็คงไม่มีทางจะแก้ไขได้แน่! เจ้าคิดว่าการคำรามของมันเมื่อกี้นี้ธรรมดารึ? ศรตัดวายุของพ่อเจ้านี้แต่ละดอกล้วนแต่เป็นเครื่องรางนภาสวรรค์ชั้นสูง หัวของมันตีขึ้นมาจากเหล็กน้ำแข็งพันอุกกาบาต! แถมยังปล่อยออกไปพร้อมๆ กันนับสิบดอกต่อให้เป็นยอดคนมาจากไหนก็คงปัดป้องมันได้ยาก เด็กคนนี้มันไม่ธรรมดา!”

เซียงหยุนเฟยเริ่มใจเย็นลงหลังได้รู้ว่าเป็นตัวเขาเองที่คิดอะไรง่ายเกินไป

เครื่องรางนภาสวรรค์ชั้นสูง ต่อให้เป็นเขาเองตอนที่ยังสมบูรณ์พร้อมก็ยังทำลายมันอันเดียวลงแทบไม่ได้ ไม่ต้องพูดถึงสิบเลย

แต่เย่หยวนกลับทำลายมันนับสิบลงได้ในคราเดียว แน่นอนเลยว่าการคำรามนั้นมันคงไม่ธรรมดาแน่

“แล้วจะเอายังไงต่อ?” เซียงหยุนเฟยถามด้วยสีหน้าไม่สู้ดี

หัวหน้าเหอจึงบอก “ใจเย็น! ด้วยพลังของมันแค่นั้นไม่มีทางจะออกมาจากค่ายกลวารีมายาทุลักกักเทพได้แน่! ค่ายกลนี้มันทรงพลังและยังดูดกลืนปราณเทวะของเหยื่อด้วย เจ้าบอกว่ามันไม่มีผลึกปราณเทวะติดตัวมากแล้วนี่? ข้าอยากรู้จริงๆ ว่ามันจะทนไปได้ถึงเมื่อไหร่! เมื่อติดอยู่ในค่ายกลวารีมายาทุลักกักเทพแล้ว ต่อให้มันมีปีกก็คงบินออกไปไม่ได้หรอก!”

ได้ยินแบบนั้นเซียงหยุนเฟยก็ค่อยโล่งใจขึ้นมา

“เซียงหยุนเฟย ดีมาก! ไหนๆ เจ้าก็ไปหาผู้ช่วยมาดักโจมตีเย่ผู้นี้เช่นนี้แล้ว เจ้าก็เตรียมรับความพิโรธของเย่ผู้นี้ไว้ให้ดี!”

จังหวะนั้นเองที่เสียงของเย่หยวนก็ถูกส่งออกมานอกค่ายกล

เซียงหยุนเฟยหน้าเปลี่ยนสีทันที เขาไม่คิดว่าเย่หยวนจะเดาถูกในคราเดียวว่าเป็นตัวเขา

แต่ทว่าด้วยความที่เย่หยวนติดอยู่ในค่ายกล เขาจึงรู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันทีและตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม “เด็กน้อย นี่คือค่ายกลวารีมายาทุลักกักเทพแม้แต่ยอดฝีมืออาณาจักรราชันพระเจ้าเจ็ดดาวก็ยังไม่มีปัญญาจะหนีออกมาหากติดอยู่ภายใน! ข้าล่ะอยากรู้จริงๆ ว่าความพิโรธของเจ้ามันเป็นยังไง! อยากใช้สมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำระเบิดอีกหรือ? ข้าล่ะอยากเห็นจริงๆ ว่าเจ้าจะมีสมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำมันสักกี่ชิ้น!”

เมื่อหัวหน้าเหอได้ยินแบบนั้นเขาก็ยิ้มออกมาตาม “เด็กน้อยเจ้าติดในค่ายกลวารีมายาทุลักกักเทพแล้ว จงรอความตายอย่างสบายใจได้เลย! แนวคิดแห่งห้วงมิติของเจ้ามันอ่อนแอเกินกว่าที่จะเจาะค่ายกลนี้เข้า”

“เรอะ? งั้น… ข้าจะให้พวกเจ้าได้เห็นเองว่าความพิโรธของนายน้อยคนนี้มันเป็นเช่นไร!”

เสียงของเย่หยวนส่งออกมาเบาๆ