จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1698
ที่นอกเมืองจักรพรรดิอินทรีสวรรค์ห่างออกไป ยอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์ทั้งแปดต่างยืนเผชิญหน้ากันกลางอากาศ
แม้จะยังไม่เริ่มการต่อสู้ แต่ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นในเมืองมันก็เกินจะบรรยายได้แล้ว
ห่างออกมาเหล่ายอดฝีมือของเมืองจักรพรรดิอินทรีสวรรค์นับไม่ถ้วนต่างออกมาล้อมดูกันและต้องตื่นตะลึงกับเหล่ายอดคนอันน่าเกรงขามนี้
ยอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์ ปกติแล้วพวกเขาไม่เคยจะได้เห็นแม้สักคน แต่วันนี้กลับมีคนเช่นนั้นถึงแปดคนมารวมตัวกันทั้งยังมีผู้ตรวจการด้วย!
“โซชูเจีย เตรียมรับความพิโรธของข้าเสีย! วันนี้เจ้าต้องตาย!”
เฉียวอันชานนั้นมีใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์ เพราะเรื่องราวในวันนี้มันเกินกว่าที่เขาจะสามารถควบคุมได้แล้ว
เหตุผลที่เขากล้าจะเปิดใช้พันธะดาบทองคำออกมาเช่นนี้มันเป็นเพราะว่าเมืองจักรพรรดิยอดสันติของเขานั้นมียอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์ที่แข็งแกร่งกว่า
แต่ตอนนี้ทั้งสองฝ่ายกลับมีกำลังเท่ากัน!
การต่อสู้นี้ มันมีความเสี่ยงมากเกินไป
แต่ว่าตราบเท่าที่เขาสังหารโซชูเจียลงได้ ทุกอย่างก็สามารถจบลงได้เช่นกัน
เมื่อตราดาบทองคำถูกส่งออกไปแล้ว เฉียวอันชานก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วเช่นกัน วันนี้ไม่เจ้าก็ข้าต้องตายไปข้าง!
โซชูเจียยิ้มรับ “เรื่องนั้นคงต้องรอดูว่าเจ้าจะมีปัญญาหรือไม่ล่ะนะ!”
เฉียวอันชานหัวเราะก่อนจะปล่อยพลังกดดันออกมาอย่างเต็มที่ ทำให้โซชูเจียหน้าเปลี่ยนสีไปทันที
“หมอนี่ คลื่นพลังของมันแข็งแกร่งขึ้นไปอีกขั้นแล้ว! ดูท่ามันคงเข้าใกล้อาณาจักรนภาสวรรค์สามดาวเต็มที!”
โซชูเจียนั้นเดิมทีก็ห่างไกลจากยอดสุดของอาณาจักรนภาสวรรค์สองดาวอยู่แล้ว
ในอาณาจักรนภาสวรรค์นั้นแต่ละขั้นแต่ละดาวมันมีความแตกต่างที่ห่างไกลกันมาก
เพราะแต่ละดาวนั้นมันก็เกิดมาจากการบ่มเพาะนานหลายต่อหลายปี
เดิมทีเฉียวอันชานก็แข็งแกร่งกว่าโซชูเจียไปครึ่งก้าวแล้ว
แต่วันนี้ เฉียวอันชานกลับมีพลังที่เหนือล้ำกว่าเก่า!
หากไม่ใช่เพราะเขาหน่วงเทพบรรพกาลการต่อสู้ในครั้งนี้มันคงเรียกได้ว่าหมดหวัง
หลังจากนึกถึงเขาหน่วงเทพบรรพกาลขึ้นมาได้ โซชูเจียก็นึกได้ถึงเรื่องสุดประหลาดใจขึ้นมาได้อีกอย่างหนึ่ง
นั่นคือเขาหน่วงเทพบรรพกาลที่เขาได้รับมานี้มันถูกเย่หยวนหลอมไปเรียบร้อยแล้ว!
เขาหน่วงเทพบรรพกาลนั้นเป็นของที่หลอมจับได้ยากมาก หากเป็นเขาคงต้องใช้เวลานับหมื่นๆ ปีในการหลอมมันไม่เช่นนั้นก็ไม่มีทางหมอมันจนสมบูรณ์ได้แบบนี้แน่
แต่เวลาที่เย่หยวนครอบครองเขาหน่วงเทพบรรพกาลมามันแค่กี่ปีกัน?
เด็กคนนี้มันช่างเปี่ยมไปด้วยความลับเสียจริงๆ!
ส่วนที่อีกด้าน เหวินอี้หลินก็จ้องมองดูหน้าเล่งหยูอย่างไม่วางตาด้วยดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยความดูถูก
“เล่งหยู ต่อให้เจ้าจะบรรลุสู่อาณาจักรนภาสวรรค์ได้จริง แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าข้าเจ้ามันก็เป็นได้แค่มดปลวกอยู่ดี! เจ้าเพิ่งขึ้นมาถึงอาณาจักรนภาสวรรค์หนึ่งดาว แต่ข้านั้นอยู่มาจนถึงยอดของอาณาจักรนภาสวรรค์หนึ่งดาวแล้ว!”
เล่งหยูหัวเราะ “ผ่านไปเป็นแสนปีแล้วเจ้าก็ยังอวดเก่งไม่เลิกอีกเรอะ!”
เหวินอี้หลินโกรธจนหน้าดำและกล่าว “รนหาที่ตาย!”
ตอนนันเองที่ผู้ตรวจการพูดขึ้นอย่างเต็มเสียง “พันธะดาบทองคำ การต่อสู้แห่งชีวิตและความตายเริ่มได้!”
เฉียวอันชานทำหน้าจริงจังและตะโกนขึ้น “ตาย!”
เมือ่พูดคำว่า ‘ตาย’ จบร่างของเฉียวอันชานก็พุ่งเข้ามาหาโซชูเจียราวกับเป็นลูกระสุนปืนใหญ่
ยอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์สี่คู่เข้าปะทะกันทันที
แรงสะเทือนนั้นมันคงเรียกได้ว่าฟ้าถล่มดินทลาย
บนท้องฟ้านั้นมีเมฆลอยพัดไปทั่วสนามประลอง คลื่นพลังของแต่ละคนพุ่งสูงทะลุฟ้า
คลื่นพลังเหล่านั้นหากมันหลุดรอดออกมาถูกผู้คนเข้า คนผู้นั้นคงได้กลายเป็นเนื้อบดในทันทีแน่
เหล่านักยุทธอาณาจักรราชันพระเจ้าที่อยู่ห่างออกไปกลับใบหน้าที่ซีดเผือดไปตามๆ กัน
เพราะการต่อสู้ครั้งนี้มันเหนือล้ำกว่าพวกเขาไปมากมาย
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคู่ของเฉียวอันชานกับโซชูเจียนั้น การปะทะกันของสองคนนั้นมันยิ่งใหญ่จนกดทับการต่อสู้คู่อื่นๆ ไปจนสิ้นs
ผู้ตรวจการหันมามองดูเย่หยวนที่อยู่ไม่ไกลออกไปและถามด้วยท่าทางสงสัย “ดูท่าเจ้าไม่กังวลเลย?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมเทพโอสถ
DDD...