จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1721

แต่ธนูที่ง้างไปแล้วมันก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องยิง!

“ตาย!”

พลังโลกรุนแรงผสานเข้ามากับหมัดที่หนักหน่วง ทำให้พื้นที่มิติรอบข้างต้องสั่นสะเทือนบิดเบี้ยว

ตอนนั้นเองที่เย่หยวนก็ขยับเช่นกัน

“เพลงดาบเมฆาลับแล…ดาบวิญญาณลับ!”

ดาบนี้มันคือกระบวนท่าที่รุนแรงที่สุดด้วยการผสานแนวคิดแห่งห้วงมิติสามดาวเข้ากับแนวคิดแห่งดาบ

ที่ที่เย่หยวนยืนมันเหลือเพียงร่างเงาและตัวจริงของเขานั้นพุ่งเข้าไปหาเซียโหหยุนแล้ว!

ฉับ!

ไม่มีการปะทะที่รุนแรงใดๆ ผู้คนที่มองดูได้ยินเพียงแต่เสียงอะไรบางอย่างตัดขาด

การต่อสู้มันจบลงอย่างรวดเร็ว!

เร็วกว่าที่จะใช้คำพูดใดอธิบาย

เพราะจริงๆ แล้วมันก็จบลงในแค่พริบตา แค่พริบตาที่ทั้งสองผ่านหน้ากันไปเท่านั้น

เย่หยวนเก็บดาบลงและยืนนิ่งอยู่บนสังเวียน เป็นตอนนี้ที่ผู้คนได้เห็นดาบจักรพรรดิล้ำฟ้าของเขาอีกครา

“นี่มัน…ใครชนะกัน?”

“ไม่รู้สิ มันเร็วเกินจนข้ามองอะไรไม่ทันเลย!”

“เป็นการทะปะที่แปลกประหลาดจริง!”

…

ทุกคนต่างเฝ้ามองดูร่างที่ยืนนิ่งทั้งสองนั้นอย่างไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

กรรมการเองก็ตื่นตะลึงจนตั้งสติไม่ได้ไปพักใหญ่

เพราะดาบนั้นมันช่างเจิดจ้าเหลือเกิน!

เหล่าอัจฉริยะทั้งหลายนั้นยังอ่อนแอ ไม่แปลกที่จะไม่สามารถมองตามดาบนั้นได้ทัน

แต่เขา นักยุทธอาณาจักรราชันพระเจ้าแปดดาวย่อมมองเห็นมันได้!

ความงามในดาบนั้นของเย่หยวนมันเหนือล้ำ

ผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่กลับสวยงามตรึงตา

แค่ดาบเดียวที่ใช้ออกมามันก็ทำลายพลังหมัดและสังหารเซียโหหยุนลง!

กรรมการบอกขึ้น “เย่หยวนชนะ เซียโหหยุนแพ้และเสียชีวิต!”

“หะ? เสียชีวิต?” คำพูดอันตื่นตะลึงนี้ดังลอยขึ้นมาจากทางที่นั่งผู้ชม

ตอนนั้นเองร่างของเซียโหหยุนก็แยกออกเป็นสองส่วนกลางร่างอย่างสวยงาม และส่วนร่างทั้งสองนั้นก็ค่อยๆ ตกลงไปกองกับพื้น

เซียโหหยุนนั้นถูกผ่าออกเป็นสองซีก แต่เพราะว่าดาบของเย่หยวนมันเร็วเกินไปจึงทำให้ร่างของเขายังติดอยู่ด้วยกันแม้จะถูกฟันไปนานแล้ว คนปกติธรรมดาย่อมมองมันไม่ออกเลย

ทุกคนมองดูภาพนี้อย่างตื่นตะลึง ราชันพระเจ้าหกดาว เซียโหหยุนผู้สำเร็จแนวคิดแห่งลมและแนวคิดแห่งการทำลายล้างกลับถูกเย่หยวนสังหารลงด้วยดาบเดียว!

พวกคนที่เคยเย้ยเย่หยวนว่าเย่หยวนประเมินตัวเองสูงเกินไปได้แต่อ้าปากค้าง

เป็นเวลานี้เองที่พวกเขาได้รู้ว่าเย่หยวนไม่ได้อวดอ้างใดๆ เขานั้นมีฝีมือจริง!

ราชันพระเจ้าสามดาวกลับสังหารราชันพระเจ้าหกดาวอย่างเซียโหหยุนลงได้ด้วยดาบเดียว ความสำเร็จนี้มันยิ่งใหญ่จนเกินใครจะรับ

ไม่ไกลออกมา สองเงาร่างก็บังเอิญเดินไปเจอหน้ากันพอดี

“เอ๋? เจ้าก็มาด้วย? ดูท่าเจ้าจะสนใจเซียโหหยุนไม่น้อยเลยนี่!” เจียงหนานมองดูโม่เฟยผู้ที่เดินมาจากสังเวียนที่สี่และถามออกมาด้วยท่าทางเฉื่อยชา

โม่เฟยนั้นคือยอดอัจฉริยะอาณาจักรราชันพระเจ้าหกดาวอีกคนหนึ่ง

โม่เฟยหันไปมองเจียงหนานและตอบ “เจ้าเองก็เช่นกันไม่ใช่รึ?”

เจียงหนานยิ้มรับ “หึๆ เจ้ายังอ่อนไป สังเวียนร้อยศึกครั้งนี้ผู้ที่ทำให้ข้าสนใจได้มันก็มีแต่เซียโหหยุนเท่านั้น”

โม่เฟยเริ่มทำหน้าไม่พอใจออกมา เจียงหนานจึงหัวเราะลั่นและยกมือขึ้นมาโบกปัด “ฮ่าๆ หากเจ้าอยากรู้ถึงฝีมือข้า ก็รอให้ถึงเวลาบนสังเวียน ตอนนี้มาสู้กันไปมันก็ไม่มีความหมาย ไหนๆ ก็มาเจอกันแล้วไปด้วยกันหน่อยไหมล่ะ”

โม่เฟยหันไปมองเจียงหนานอีกครั้งก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาแรงและเดินตรงไปยังสังเวียนที่หก

อ่าว? จบแล้ว? ดูท่าเซียโหหยุนเองก็คงไม่ได้เจอศัตรูที่แข็งแกร่งอัน…หืม?”

เจียงหนานพูดออกมายังไม่ทันขาดคำสีหน้าเฉื่อยชาของเขาก็เปลี่ยนไปเหมือนถูกถังน้ำสาดเข้าหน้าทันที

เพราะที่เขาเห็นตรงนั้นมันคือศพที่ถูกทีมงานจัดการลากลงมา

โม่เฟยเองก็สั่นสะท้านไปทั้งร่างและกล่าวอย่างไม่อยากเชื่อ “ต-ตาย? สังเวียนร้อยศึกนี้มีคนที่สังหารเซียโหหยุนลงได้ด้วย”