จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1720

“ชิๆ ข้าล่ะยอมความกล้าของมันจริงๆ ถึงขั้นไปขู่ฆ่าเซียโหหยุนเช่นนั้น!”

“เออ ไอ้หมอนี่…เหมือนมันจะบรรลุแล้ว!”

“จริงด้วย คลื่นพลังของมันรุนแรงกว่าก่อนมาก! แต่ว่า…มันก็เปล่าประโยชน์ ตัวมันนั้นพึ่งพากายเนื้อเป็นหลักบรรลุพลังบ่มเพาะไปจะช่วยเปลี่ยนแปลงผลอะไรได้มากมาย”

…

เมื่อเย่หยวนมาถึงสังเวียนที่หกเขาก็ได้รับการต้อนรับด้วยเสียงดูถูกทันที

หกรอบที่ผ่านมา ตอนนี้มันจึงเหลือนักยุทธผู้เข้าร่วมแค่แปดคนแล้ว

คนทั้งแปดนี้จะมาต่อสู้กันเพื่อหาผู้ชนะเพียงหนึ่งเดียว

ในสังเวียนร้อยศึกนี้อันดับสองมันไร้ความหมายใดๆ

มีแต่คนที่ชนะในแต่ละกลุ่มเท่านั้นที่จะได้รับการทำนายจากยอดผู้อาวุโสแห่งศาลามายาล้ำ

เมื่อเย่หยวนเดินผ่านเซียโหหยุนมา อีกฝ่ายก็ยิ้มเยาะทันที “นี่หรือคือความพยายามสุดท้ายของเจ้า? หึๆ แค่ราชันพระเจ้าสามดาวมันจะเปลี่ยนอะไรได้?”

เย่หยวนตอบไปสั้นๆ “ก็พอที่จะสังหารเจ้าได้!”

เซียโหหยุนหัวเราะลั่นทันที “ได้ งั้นนายน้อยคนนี้จะรอให้เจ้ามา…สังหารดู!”

รอบที่เจ็ด สี่คู่แปดคน ศัตรูของเย่หยวนเป็นยอดฝีมืออาณาจักรราชันพระเจ้าห้าดาว และเขาก็ชนะมาได้อย่างไม่ยากเย็น

แน่นอนว่าทางเซียโหหยุนเองก็ยิ่งสบายกว่า เพราะคู่ต่อสู้ของเขายอมแพ้ลงตั้งแต่ยังไม่เริ่ม

เมื่อได้เห็นสภาพเกาชุนแล้วมันยังจะมีใครกล้าไปต่อสู้กับเขาอีก? เว้นเสียแต่ว่ามันคนนั้นจะเบื่อชีวิตแล้ว

รอบที่แปดเองก็จบลงอย่างง่ายดายเช่นกัน!

ตอนนี้เย่หยวนนั้นแข็งแกร่งที่สุดแล้วรองลงมาจากเซียโหหยุน ทางเมืองจักรพรรดิเลิศประกายจึงจัดให้ทั้งคู่จะได้สู้กันในรอบสุดท้าย

ในรอบที่เก้า ในที่สุดเซียโหหยุนและเย่หยวนก็ได้เผชิญหน้ากัน!

บนที่นั่งผู้ชมเจียนปิงนั้นตื่นเต้นจนใบหน้าแดงสด ตอนนี้หัวของเขามีภาพเย่หยวนถูกเซียโหหยุนซัดกระจายในหมัดเดียวลอยออกมาแล้ว

เมื่อขึ้นมาบนสังเวียน เซียโหหยุนก็ยิ้มออกมา “เด็กน้อย ข้าล่ะสงสัยจริงๆ ว่าเจ้าจะรับหมัดข้าอย่างไร!”

พูดจบเซียโหหยุนก็เริ่มตั้งท่าที่ใช้ต่อยเกาชุนจนตายในตอนนั้นขึ้นทันที

นั่นทำให้บรรยากาศข้างสนามนั้นเปลี่ยนไปทันที คลื่นพลังกดดันอันนี้มันทำให้ผู้คนหายใจแทบไม่ออก

ก่อนหน้านี้ คลื่นกระแทกที่พวกเขาได้รับจากหมัดนั้นมันยังฝังอยู่ในใจ

แต่สิ่งที่แตกต่างไปก็คือตอนนั้นเซียหยุนรอให้อีกฝ่ายโจมตีออกมาก่อนแล้วจึงค่อยเตรียมท่าลงมือทีหลัง

แต่ครานี้เป็นเขาที่คิดจะลงมือก่อน

เมื่อตั้งท่าเสร็จ สิ่งที่ตามมามันก็ย่อมเป็นพลังทำลายล้าง!

ตู้ม!

หมัดนั้นถูกต่อยออกมาทำให้มิติพื้นที่รอบๆ แทบจะแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆ

คลื่นที่มองไม่เห็นนั้นพุ่งออกมาหาเย่หยวนอย่างรุนแรงฟ้าถล่มดินทลาย ด้วยความเร็วที่เหนือกว่าจะคาดเดาได้

ตู้ม!

ค่ายกลที่ด้านหลังเย่หยวนสั่นสะท้านอย่างรุนแรงจนทำให้ทั้งสนามสั่นคลอน

เซียโหหยุนตะโกนร้องออกมาอย่างตื่นตกใจ “แนวคิดแห่งห้วงมิติสามดาว!”

เย่หยวนนั้นไม่เคยจะใช้แนวคิดแห่งห้วงมิติออกมาอย่างเต็มที่ต่อหน้าผู้คน

คนทั้งหลายจึงเชื่อว่าเย่หยวนแค่มีความรู้ในแนวคิดแห่งห้วงมิติบ้าง

แต่ในความเป็นจริง เย่หยวนบรรลุแนวคิดแห่งห้วงมิติมาจนถึงสามดาว

มันเป็นความสำเร็จที่เหนือล้ำใครๆ!

แม้ว่าแนวคิดแห่งการทำลายล้างนั้นมันจะรุนแรงแค่ไหน เมื่อมาเทียบกับแนวคิดแห่งห้วงมิติแล้วมันก็ยังด้อยกว่า

เหล่ายอดคนที่มองดูจากที่นั่งผู้ชมต่างอ้าปากค้างไปตามๆ กัน

“ห-หลบได้จริงๆ!”

“เป็น…เป็นไปได้อย่างไร?”

“ไม่น่าเชื่อเลย! นี่…นี่หรือคือพลังที่แท้จริงของแนวคิดแห่งห้วงมิติ?”

…

เย่หยวนนั้นมองดูเซียโหหยุน “แนวคิดแห่งการทำลายล้างมันก็เท่านี้เอง!”

เซียโหหยุนหรี่ตาลงทันทีด้วยความโกรธแค้นในหัวใจ

เขาโดนดูถูก!

ตั้งแต่ที่สำเร็จแนวคิดแห่งการทำลายล้างมา เขาก็เติบโตขึ้นมาท่ามกลางคำชมและสรรเสริญ

แต่วันนี้เขากลับถูกเด็กคนหนึ่งดูถูก!