จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1759

ส่วนนักบวชและนักบวชฝึกหัดคนอื่นๆ ที่อยู่รอบๆ นั้นได้แต่ยืนนิ่งปิดปากเงียบกริบ

“ไอ้เด็กเวร กล้ามาทำตัวอวดดีต่อหน้าข้าได้! ภารกิจเจ็ดดาว หึ ข้าล่ะอยากรู้จริงๆ ว่าเจ้าจะเอาปัญญาที่ไหนมาทำสำเร็จ!” คงหยุนยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย

“เย่หยวนคนนี้มันคงบ้าใช่ไหม? ถึงกล้าไปท้าทายภารกิจเจ็ดดาวเช่นนี้!”

“ภารกิจเจ็ดดาวนั้นคือภารกิจที่แม้แต่ผู้อาวุโสยังทำไม่ค่อยผ่าน ไอ้หมอนั่นมันจะอวดอ้างใดก็ควรมีขอบเขตบ้างใช่ไหม?”

“นั่นสินะ? มันคงได้ใจที่ได้ฉายาอัจฉริยะอันดับหนึ่งของวิหารมาครองล่ะมั้ง?”

“ครึ่งปีมานี้เขาเคยทำแค่ภารกิจสามดาวลงมา จู่ๆ จะกระโดดไปทำภารกิจเจ็ดดาวเช่นนี้แทนมันจะไม่น่าตลกเกินไปหน่อยหรือ?”

…

การกระทำในครั้งนี้ของเย่หยวนนั้นไม่มีใครคิดที่จะสนับสนุนเลย

จากสามดาวไปเจ็ดดาว นี่มันเป็นช่องว่างที่แสนจะห่างไกล

ภารกิจเจ็ดดาวนั้นเป็นภารกิจที่นานๆ ทีจะมีผู้อาวุโสมารับไปทำ

คงหยุนเดินมาที่นักบวชฝึกหัดคนที่จ่ายภารกิจออกไปและถามด้วยหน้าตาจริงจัง “ให้ข้าดูหน่อยว่ามันรับภารกิจใดไป”

แน่นอนว่านักบวชฝึกหัดคนนั้นย่อมไม่มีทางปฏิเสธคงหยุนได้และยื่นสมุดรายชื่อภารกิจออกมา

เมื่อคงหยุนได้เห็นใบหน้าของเขาก็กระตุกขึ้นและหัวเราะลั่นออกมาทันที “ไอ้เด็กคนนี้มันโง่มากเลยใช่ไหม? ภารกิจเหล่านี้หากมันมีปัญญาจะทำจริง ข้า คงหยุนผู้คนนี้จะยื่นหัวให้มันเตะเล่นเหมือนลูกบอลเลย!”

การกระทำนี้ของเย่หยวนมันโอหังเกินไป ทำให้หน้าตาชื่อเสียงของคงหยุนนั้นเสียไปไม่น้อย

เสียงหัวเราะลั่นนี้มันก็เพื่อที่จะกู้หน้าคืนมาบ้าง

ทุกคนที่ได้ยินต่างสงสัยว่าเย่หยวนรับภารกิจเจ็ดดาวแบบไหนไปกันแน่

เพราะภารกิจเจ็ดดาวนั้นมันมีมากมาย มีทั้งที่ง่ายและทั้งที่ยาก

ที่ง่ายๆ ก็แทบไม่ได้ต่างอะไรจากภารกิจหกดาวเลย

ส่วนที่ยากๆ นั้นเปรียบเทียบได้กับภารกิจแปดดาวทีเดียว

ตอนนี้เย่หยวนที่เพิ่งเดินไปถึงประตูหน้าได้ยินคำของคงหยุนเข้าและหยุดเท้าลง ก่อนที่เย่หยวนจะหันกลับมาบอก “ข้าจำคำพูดนี้ของเจ้าไว้แล้ว หวังว่าวันพรุ่งนี้เจ้ายังจะกล้าย้ำคำเดิมของเจ้านี้”

คงหยุนหัวเราะลั่น “เจ้าวางใจได้ วันพรุ่งนี้ข้าก็จะกล่าวมันอีกแน่! เพราะว่าสิบภารกิจนี้มันไม่มีทางเลยที่คนอย่างเจ้าจะทำมันได้สำเร็จ!”

เย่หยวนยิ้มและเดินก้าวออกไป

เหล่าผู้คนทั้งหลายก็ต่างสงสัยกันในใจ นักบวชบางคนที่มีพลังฝีมือบ้างถึงขั้นเดินออกมาถาม “พี่คงหยุน เย่หยวนมันเลือกภารกิจเช่นใดไปกัน?”

คงหยุนหัวเราะเย้ย “เจ้าลองดูเองสิ!”

เมื่อทุกคนได้เห็นมันก็เกิดความแตกตื่นขึ้นทันที!

“ภารกิจหมายเลขเจ็ดสิบห้านี้ เหมือนว่าผู้อาวุโสนิจะเคยรับไปใช่ไหม? แล้วท่าน…ก็น่าจะทำได้ไม่สำเร็จด้วย!”

“แล้วภารกิจหมายเลขสามร้อยหกสิบเจ็ดนี้ ข้าได้ยินว่ามีผู้อาวุโสหลายคนมารับมันไป แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครที่จะสามารถทำมันให้สำเร็จได้!”

“ภารกิจทั้งสิบนี้แต่ละอันมันเป็นภารกิจที่ยากเกินจะทำสำเร็จได้ เขาบ้าไปแล้วหรือ?”

…

ภารกิจทั้งสิบที่เย่หยวนรับไปนั้นล้วนแล้วแต่มีผู้อาวุโสเคยทำมาก่อน ไม่มากก็น้อย

ที่สำคัญคือพวกเขาทั้งหลายนั้นทำไม่สำเร็จด้วย

ภารกิจเช่นนี้ คนที่เพิ่งเรียนรู้ศาสตร์การหลอมโอสถอสูรศักดิ์สิทธิ์มาได้แค่ครึ่งปีจะมีปัญญาหลอมมันได้หรือ?

ที่สำคัญเย่หยวนยังไม่เคยทำภารกิจเหนือกว่าระดับสามดาวขึ้นไปเลยสักครั้ง มาทำภารกิจเจ็ดดาวเช่นนี้มันจะไม่บ้าบอเกินไปหน่อยหรือ?

คงหยุนยิ้ม “ไอ้โง่ที่ประเมินตัวเองจนสูงส่ง แม้ว่ามันจะอยากโอ้อวดแค่ไหนมันก็ต้องมีขอบเขตกันบ้าง!”

ทุกคนนั้นพยักหน้าตาม เห็นด้วยกับคงหยุนอย่างหมดหัวใจ

การโอ้อวดในครั้งนี้มันเกินกว่าที่จะเป็นไปได้!

…

ช่วงบ่ายวันต่อมา คงหยุนก็มาถึงยังโถงรับภารกิจ

เช่นเดียวกันกับเขา ตอนนี้มีผู้คนมากมายหลากหลายกำลังมารออยู่ที่นี่

“คงหยุน ได้ยินว่าเมื่อวานเจ้ามาดูเย่หยวนมัน?”

คงหยุนหันไปมองและก็พบกับฉีเฟิง