จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1784

“ไอ้เด็กคนนั้นมันอ่อนแอจะตายไม่ใช่เรอะ?”

“ทำไมนางถึงไม่มาชวนข้าบ้าง? อิจฉาจะตายแล้ว!”

…

การกระทำนี้ของไป่หลี่ชิงหยานทำให้ทุกผู้คนตื่นตกใจ

ยอดคนสวรรค์ส่งระดับนี้กลับเลือกที่จะชวนราชันพระเจ้าห้าดาวหน้าใหม่คนหนึ่งมาร่วมกลุ่ม เรื่องนี้มันทำให้ทุกผู้คนต้องอ้าปากค้าง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งต้วนชิงหงและจงฮันหลิน คนทั้งสองนี้ต่างมองเย่หยวนด้วยสายตาราวกับต้องการฉีกเลือดฉีกเนื้อ

ไม่ใช่แค่พวกเขา แม้แต่ตัวเย่หยวนเองก็มึนงงจนไม่ทันตั้งตัว ได้แต่ยืนนิ่งไปนาน

แต่เมื่อเขากลับมาตั้งสติได้เขากลับพูดในสิ่งที่ทำให้ทุกคนตื่นตะลึงมากยิ่งกว่า

“ขอโทษที ข้าคิดจะขึ้นเขาไปด้วยตัวคนเดียว ขอแม่นางไป่หลี่ไปหาคนที่เก่งกาจกว่าข้าเถอะ” เย่หยวนตอบด้วยรอยยิ้มจางๆ

เกิดเสียงตะโกนร้องขึ้นโดยรอบ!

เมื่อสักครู่นี้ทุกคนต่างมองเย่หยวนมาด้วยความอิจฉาจนแทบอยากฆ่าเขาทิ้ง

แต่ตอนนี้ทุกคนกลับมองมาด้วยสายตาเหมือนเวลามองดูคนที่ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจแทน

ไอ้เจ้านี่สมองมันเพี้ยนหรือ?

มันไม่เห็นหรือว่าไป่หลี่ชิงหยานถึงขั้นปฏิเสธต้วนชิงหงและจงฮันหลิน?

การได้ใช้เวลาเป็นเดือนกับสาวงามเช่นนี้บนภูเขาป่าร้าง เรื่องราวเช่นนั้นมันเป็นฝันของชายหนุ่มแทบทุกผู้คน

ต่อให้ต้องตายมันก็คุ้มค่าพอ

แต่เจ้าโง่คนนี้มันกลับปฏิเสธ!

เรื่องนี้เองก็ทำให้ไป่หลี่ชิงหยานตื่นตะลึงไปไม่น้อย ก่อนที่ใบหน้าของนางจะปรากฏสีแดงจางๆ ขึ้นมา

เขา… เขากล้าปฏิเสธ!

เหตุผลที่ไป่หลี่ชิงหยานมาหาเย่หยวนเพื่อชวนเข้าร่วมกลุ่มก็เพราะว่านางมั่นใจเหลือเกินว่าเย่หยวนคงไม่ปฏิเสธ

เพราะในหัวของนาง นางไม่เคยคาดคิดเลยว่าเย่หยวนจะปฏิเสธนางได้ลง

แต่ตอนนี้นาง… กลับรู้สึกอับอายขึ้นมา!

หลังจากนิ่งเงียบไปพักหนึ่ง ไป่หลี่ชิงหยานก็พูดขึ้น “ข้าขอคุยกับเจ้าหน่อยได้ไหม?”

เพราะเมื่อเริ่มแล้วมันก็ถอยยาก ตอนนี้ไป่หลี่ชิงหยานต้องทำให้เรื่องมันจบลงให้ได้ไม่ว่าทางใดก็ทางหนึ่ง

เย่หยวนพยักหน้ารับและเดินออกมายังลับตาคนพร้อมกับไป่หลี่ชิงหยาน

“ทำไมเจ้าถึงปฏิเสธ?”

ไป่หลี่ชิงหยานนั้นมีใบหน้ามึนงงสับสน คำพูดของนางแฝงไปด้วยความอับอายและเปี่ยมไปด้วยความไม่เข้าใจ

ในสายตาของนางแล้ว มันไม่มีทางเลยที่จะมีชายใดกล้าปฏิเสธเสน่ห์ของนาง

เย่หยวนนั้นมีสติที่แจ่มชัด เขายิ้มตอบกลับไป “แม่นางไป่หลี่ ข้าขอพูดอะไรตรงๆ อย่างไม่อ้อมค้อมนะ ท่านคิดว่าพลังฝีมือของข้านั้นอ่อนด้อยและคิดจะใช้ตัวข้าในการสลัดเจ้าสองคนที่ตามตื้อท่านอยู่ใช่หรือไม่? ท่านคงคิดว่าข้าจะหลงเสน่ห์ความงามท่านเข้าอย่างแรงจนยอมรับโดยไม่คิดอะไร หรือท่านอาจจะคิดว่าหากข้าตามท่านไปแล้วข้าคงผ่านการทดสอบรอบแรกได้ด้วยการช่วยเหลือของท่าน แต่ข้าต้องขอบอกเลยว่าท่านนั้นคำนวณพลาดแล้ว!”

หากเป็นคนอื่น พวกเขาคงเลือกจะยอมรับอย่างไม่ลังเล

แต่เย่หยวนนั้นไม่ใช่คนอื่น

การพึ่งพาไป่หลี่ชิงหยานนั้นมันไม่เคยมีอยู่ในหัวของเย่หยวนแม้แต่น้อย

เขาไม่ต้องการสาวงาม และยิ่งไม่ต้องการให้ใครมาปกป้องด้วย

เมื่อเป็นเช่นนั้นเขาก็ย่อมไม่มีเหตุผลใดต้องยอมรับคำของนาง

แม้ว่าไป่หลี่ชิงหยานนั้นจะเป็นสาวงาม แต่เรื่องที่นางคิดในหัวนั้นมันกลับไม่ได้ถูกใจเย่หยวนมากนัก

เพราะฉะนั้นนางจึงคำนวณพลาด

ไป่หลี่ชิงหยานได้รู้ว่าเย่หยวนนั้นเป็นคนที่ความคิดเฉียบแหลมอย่างมาก

นางเข้าใจแล้วว่าเย่หยวนต้องการต่อรองกับนาง

“ด้วยพลังฝีมือของเจ้าหากซ่งถิงต้องการกำจัดเจ้าจริง เจ้าคงไม่มีทางรอดออกไปได้แน่ แต่หากเจ้าตามข้ามาข้าจะทำให้เจ้าผ่านการทดสอบรอบแรกได้โดยไม่ต้องทำอะไรแค่นั่งๆ นอนๆ ไปก็พอ”

ไป่หลี่ชิงหยานนั้นยังคงมึนงงไม่หาย เพราะถึงตอนนี้นางก็ยังคิดว่าเย่หยวนไม่น่าจะมีเหตุผลใดให้ปฏิเสธนางเลย

เพราะฉะนั้นเย่หยวนจึงกล่าวออกไป

ไป่หลี่ชิงหยานนั้นสะดุ้งตกใจไปทันทีก่อนที่ใบหน้าของนางจะยิ่งแดงมากขึ้นและสุดท้ายนางก็จะโกนออกมาด้วยความอายปนความโกรธ “”เจ้า… คนต่ำช้า!”

เย่หยวนยกมือขึ้นมาตอบอย่างไม่คิดสนใจ “หากเรื่องแค่นี้ท่านยังทำให้ไม่ได้ ก็ลืมเรื่องใดๆ ที่คุยไปเถอะ”

ไป่หลี่ชิงหยานนั้นตอบกลับมาอย่างไม่มีทางเลือกด้วยท่าทางโกรธแค้น “ได้! ถือเสียว่าข้าพ่ายให้แก่เจ้า! เรื่องราวในวันนี้ไป่หลี่คนนี้จะขอจดจำมันไปชั่วชีวิต!”

เย่หยวนนั้นมึนงงอยู่ไม่น้อย แค่เล่นพิณมันจะเป็นเรื่องใหญ่โตอะไรขนาดนั้น?

เมื่อคนทั้งสองกลับมาสายตาทุกคู่ก็ต่างจับจ้องมองไปยังเย่หยวน

“ไอ้หมอนี่มันช่างหน้าไม่อาย สุดท้ายมันก็ตอบตกลง!”

“การกระทำเมื่อสักครู่คงเพื่อต่อรองใดๆ เพิ่มเป็นแน่ใช่ไหม?”

“ไอ้หมอนี่มันช่างชั่วร้ายหน้าไม่อาย!”

…

เย่หยวนยืนอยู่คู่กับไป่หลี่ชิงหยาน ทำให้ทุกๆ คนเข้าใจเรื่องราวได้ในทันที

กับการกระทำอัน ‘ชั่วร้ายหน้าไม่อาย’ ของเย่หยวนนี้ พวกเขากลับมีสีหน้าท่าทางเสียใจและขุ่นเคืองอยู่ไม่น้อย

มันเหมือนกับดอกฟ้าที่โดนหมาวัดคาบไป

แม้ว่าพวกเขาจะรู้อยู่แก่ใจว่าไป่หลี่ชิงหยานแค่ต้องการใช้เย่หยวนเป็นทางหนีก็ตาม

ไม่นานนักก็มียอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์คนหนึ่งปรากฏตัวออกมาบนท้องฟ้า “พวกเจ้าทั้งหลายที่ต้องการเข้าร่วมนิกายเงาจันทร์เรา เจ้าต้องผ่านการทดสอบสองรอบด้วยกัน รอบแรกคือการล่าสัตว์อสูรในเทือกเขาเงาจันทร์นี้ ตอนนี้พวกเจ้าสามารถจับกลุ่มกันได้เต็มที่ เพียงแค่ว่าแต่ละกลุ่มต้องมีสมาชิกไม่เกินสามคน! สัตว์อสูรที่ถูกล่าแบบเป็นกลุ่มจะถูกหารคะแนน การล่าในครั้งนี้ไม่มีข้อห้ามฆ่าฟัน! หากพวกเจ้ามีความสามารถก็สามารถสังหารแย่งเหยื่อของผู้อื่นมาได้ เอาล่ะ ขอเริ่มการทดสอบรอบแรก ณ บัดนี้!”

สิ้นคำของยอดฝีมือคนนั้น เหล่านักยุทธที่รออยู่ก็พุ่งตัวเข้าเทือกเขาเงาจันทร์ไปพร้อมๆ กัน

เมื่อทุกคนเห็นว่าเย่หยวนได้เข้าไปกับไป่หลี่ชิงหยานจริงๆ พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าท่าทางอิจฉาออกมา

ในหมู่คนนั้นมีซ่งถิงอยู่ด้วย เมื่อเขาเห็นภาพนี้ดวงตาของเขากลับแสดงความชั่วร้ายออกมา

“ไอ้เด็กนรก เจ้าคิดว่าแค่ไปหลบหลังผู้หญิงแล้วจะรอดจากความตายได้หรือ? หึๆ เจ้าคิดง่ายเกินไปแล้ว! ต่อให้เป็นยอดอัจฉริยะอย่างไป่หลี่ชิงหยานก็ไม่มีทางหยุดการล่าสังหารของนิกายคชสารมารของเราได้หรอก!”

…………………………