จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1790

ชายหนุ่มในชุดฟ้าคนนี้คือยอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์ตัวจริงเสียงจริง!

เขาใช้สายตาเหมือนที่ชนชั้นสูงก้มลงมองดูพื้นล่างดินมองลงมาดูเย่หยวนอย่าสมเพช

เย่หยวนนั้นมีดวงตาที่เย็นชาและตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มที่เย็นเยือก “ยอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์กลับกล้าจะลงมือลอบโจมตีราชันพระเจ้าหกดาว ช่างเป็นคนที่สูงส่งดีแท้!”

การลอบโจมตีนี้ของเชียนเย่มันนับว่าเป็นการกระทำที่ไร้ยางอายอย่างมาก

การโจมตีจากยอดฝีมือนภาสวรรค์ มันจะรุนแรงถึงแค่ไหน?

ต่อให้สู้กันตรงๆ ราชันพระเจ้ามีหรือที่จะเทียบเคียงได้?

แต่เชียนเย่คนนี้กลับเลือกที่จะลอบโจมตีเย่หยวนในระหว่างที่จงฮันหลินและเย่หยวนต่อสู้กันอยู่ในจุดตัดสินเป็นตาย

เชียนเย่ตอบกลับมา “ฮันหลินนั้นคือยอดอัจฉริยะจากนิกายบุปผาเหินของเรา อนาคตของเขามีเส้นทางไม่จำกัด การเข้าเป็นศิษย์ในนิกายของเขานับได้ว่าเป็นเรื่องที่แน่นอน การที่เจ้าอยากสังหารเขาและข้าเข้ามาห้ามมันย่อมไม่เป็นปัญหา”

เย่หยวนได้แต่หัวเราะอยู่ในใจ “เรอะ? แต่ก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้ออกมาห้ามปราบใดๆ นี่?”

เชียนเย่ยักคิ้วขึ้นทันที “ราชันพระเจ้าหกดาวหากตายก็ตายไป มีอะไรให้นิกายเสียหายกัน”

เมื่อคำพูดเหล่านั้นถูกกล่าวออกมาผู้คนที่มองดูอยู่ต่างก็ได้แค่ทำหน้าตาเหยเกออกมา

ไม่เสียหาย?

อัจฉริยะที่สามารถผสานแนวคิดแห่งดาบกับแนวคิดแห่งห้วงมิติเข้าด้วยกันได้นี่นะตายไปไม่เสียหาย?

คำพูดเหล่านี้มันแสนจะหน้าไม่อาย!

“ห-หึๆ ไอ้ขยะอย่างเจ้ายังเข้านิกายได้ แต่ข้าดันเข้าไม่ได้?” เย่หยวนกัดฟันตอบสวนไป

เชียนเย่ขมวดคิ้วแน่น “เจ้าเรียกข้าว่าเป็นขยะ?”

เชียนเย่นั้นเป็นยอดคนในรุ่นเดียวกัน เขาได้เข้าไปเป็นศิษย์ชั้นในของนิกายและนับได้ว่าเป็นหนึ่งเสาหลักของขั้วอำนาจฝ่ายนิกายบุปผาเหิน

แต่ตอนนี้กลับมีใครที่ไหนไม่รู้มาเรียกเขาว่าขยะ

“ยอดฝีมือนภาสวรรค์ลอบโจมตีนักยุทธราชันพระเจ้าหกดาวแต่กลับไม่สามารถสังหารเขาลงได้ ข้าถามหน่อย แบบนี้ไม่เรียกขยะแล้วจะให้ข้าเรียกเจ้าว่าอะไรได้อีก?”

คำพูดอันเฉียบคมของเย่หยวนตอกสวนหน้าเชียนเย่ไป

เย่หยวนนั้นบรรลุแนวคิดแห่งห้วงมิติและสามารถสัมผัสได้ถึงความผิดแปลกของมิติดีกว่าคนอื่นๆ หลายเท่า

หากปกติใครอยากลอบทำร้ายเขา คนเหล่านั้นก็ต้องทำการซ่อนตัวไม่ให้มิติมีความบิดเบี้ยวเลยแม้แต่น้อย

เพียงแค่ว่าเมื่อสักครู่นี้เย่หยวนและจงฮันหลินกำลังสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย สมาธิทั้งหมอที่เขามีจึงพุ่งเป้าไปยังตัวจงฮันหลินแค่คนเดียว

ไม่เช่นนั้นต่อให้อีกฝ่ายจะอยากลอบโจมตี มันก็คงไม่มีทางทำได้แน่

แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น อีกฝ่ายก็ยังพลาด

เย่หยวนนั้นอ่อนไหวต่อความผิดปกติของมิติถึงระดับที่เขาไม่อาจคาดคิด

เชียนเย่นั้นแสดงใบหน้าไม่พอใจอย่างมากออกมา “ไอ้เด็กปากดีคนนี้ มันไม่เกี่ยวหรอกว่าเรื่องจะเป็นยังไง อีกไม่นานเจ้าก็คงไม่ได้หายใจแล้ว”

พูดจบเชียนเย่ก็ปล่อยพลังกดดันของอาณาจักรนภาสวรรค์ออกมาพร้อมลงมือสังหารเย่หยวนอย่างเต็มที่

ตอนนั้นเองที่มีเงาร่างหนึ่งพุ่งออกมาขวางหน้าเย่หยวนไว้

เชียนเย่ได้แต่ขมวดคิ้วและถามขึ้น “ไป่หลี่ชิงหยาน เจ้าอยากขวางข้า?”

ไป่หลี่ชิงหยานนั้นมีใบหน้าที่เรียบเฉย “ก่อนจะจบการทดสอบรอบแรกนี้เขาคือสมาชิกกลุ่มข้า ห้ามใครทำอันตรายเขาเด็ดขาด!”

เชียนเย่หน้าเปลี่ยนสีและหัวเราะเย้ยออกมา “ด้วยลำพังแค่เจ้า?”

เพราะตั้งแต่วินาทีที่เขาเห็นเย่หยวนสู้กับจงฮันหลินและต้วนชิงหง เขาก็ตัดสินใจไปแล้วว่าจะสังหารเย่หยวนลง

ตัวตนที่ทรงพลังขนาดนี้จะปล่อยให้มันเข้ามาทำลายสมดุลในนิกายเงาจันทร์ไม่ได้

ตอนนี้ยิ่งใกล้ชุมนุมการต่อสู้แห่งกอไผ่ มันยิ่งจะปล่อยให้เกิดเรื่องผิดพลาดใดๆ ไม่ได้

การทดสอบเข้าในครั้งนี้ เขาบังเอิญได้รับเลือกให้มาทำหน้าที่ดูแลควบคุมการสอบและปกป้องเหล่าศิษย์ทั้งหลายพอดิบพอดี

เขาไม่นึกไม่ฝันว่าตัวเองจะได้มาเจอเรื่องเช่นนี้