จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1864

ไม่ต้องให้เขาบอกทุกผู้คนก็ต่างเห็นมัน

ไม่ไกลออกไปมันกลับมีโอเอซิสปรากฏขึ้นมา

และส่วนกลางของโอเอซิสนั้นมันก็มีโต๊ะหินและกล่องใบหนึ่งวางไว้บนนั้น

“เลือดแท้วิหคชาด! มันต้องเป็นเลือดแท้วิหคชาดแน่!”

ทุกคนแทบจะบ้าคลั่งไป ตอนนี้มีหรือที่ยังคิดจะสนใจใดๆ พวกเขาทั้งหลายนั้นมุ่งหน้าเข้าสู่โอเอซิสอย่างบ้าคลั่ง

“เลือดแท้วิหคชาดเป็นของข้า! ใครก็ไม่มีสิทธิเอาไปทั้งนั้น!”

“ตาย!”

“พวกเจ้าหลบไป หลีกทางให้พ่อเจ้า!”

…

ภาพที่ยังดูสงบนิ่งเมื่อไม่กี่วินาทีก่อนได้หายไปจนสิ้น

เหล่านักยุทธทั้งหลายต่างพุ่งตัวออกไปอย่างบ้าคลั่งพร้อมลงมือแย่งชิงกล่องใบนั้น

ไม่นานนักพวกนักยุทธนภาสวรรค์ทั้งหลายก็ได้รู้ว่าการต่อสู้แย่งชิงกล่องของเหล่ายอดยุทธทั้งหลายนี้พวกเขาไม่อาจเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วยได้เลย

เพราะเหล่ายอดคนทั้งหลายนี้คือเทพถ่องแท้

แม้ว่าพวกเขาจะกดพลังบ่มเพาะของคนลงมาที่อาณาจักรนภาสวรรค์แต่พลังฝีมือของพวกเขานั้นมันก็เหนือล้ำกว่าที่นภาสวรรค์คนไหนๆ จะเทียบเคียงได้

พวกเขานั้นเข้าใจแนวคิดต่างๆ อย่างเหนือล้ำ อย่างที่เหล่านักยุทธนภาสวรรค์ไม่สามารถที่จะเทียบเคียงได้เลย

รอบๆ โต๊ะหินนั้นมีศพกองกันอยู่จนไม่เห็นพื้น

เย่หยวนและเล้งชิวหลิงนั้นยังไม่คิดขยับ เมื่อได้เห็นภาพตรงหน้านั้นเล้งชิวหลิงก็ได้แต่ทำหน้าเหยเกก่อนจะบอก “แน่ล่ะนะ โอกาสเช่นนี้มันคงมีแต่เหล่าเทพถ่องแท้เท่านั้นที่จะรับมันไปได้”

เย่หยวนยิ้ม “อาจจะไม่แน่เสมอไป”

เล้งชิวหลิงเบิอกตากว้างขึ้นเมื่อได้ยิน “เจ้าหมายความว่า?”

เย่หยวนยิ้มตอบ “อีกไม่นานเจ้าก็จะรู้เอง แต่ก่อนอื่นเรายังต้องมีอะไรให้จัดการ”

ในหมู่นักยุทธนภาสวรรค์นั้นซัวหานหรี่ตาลงแคบทันที

เขาพบว่าตอนนี้เย่หยวนกลับกำลังเดินมาหาตัวเขา!

‘หรือว่ามันจะพบข้าแล้ว? บ้าน่า! เราเดินทางมาอย่างระมัดระวังตลอดมันไม่มีทางรู้ตัวได้แน่!’ ซัวหานได้แต่คิดในใจ

เพราะตอนนี้จี้ฉุนกำลังเข้าไปต่อสู้กับเทพถ่องแท้คนอื่นๆ เพื่อแย่งชิงเลือดแท้วิหคชาดอย่างที่ไม่มีเวลาใดมาสนใจซัวหานเลย

ตอนนี้เรื่องราวมันไม่เป็นไปตามที่ซัวหานต้องการแล้ว เย่หยวนกำลังค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

“หึๆ คิดอยากลอบสังหารเจ้าก็ควรปกปิดจิตสังหารของตนเสียหน่อยนะ เมื่อมีจี้ฉุนอยู่ด้วยแล้วเจ้ามันกลับบ้าบิ่นไม่กลัวตาย!”

คำพูดสบายๆ ของเย่หยวนนั้นดังเข้าหูซัวหานทำให้ความหวังใดๆ ที่เขาเคยมีแตกสลายลงไป

ซัวหานหน้าถอดสีลงทันที มีหรือที่เขาจะยังยืนนิ่งรอความตายได้ร่างกายของเขาพุ่งออกไปยังทิศทางของโอเอซิสในทันที

“อาจารย์ช่วยข้าด้วย!” ซัวหานร้องบอก

ตอนนี้เหล่ายอดฝีมือทั้งหลายกำลังปะทะกันอย่างดุเดือดโดยทางจี้ฉุนเริ่มที่จะได้เปรียบขึ้นเรื่อยๆ และเกือบที่จะแย่งชิงกล่องนั้นมาได้แล้ว

ใครจะไปคิดว่าวินาทีนี้ซัวหานกลับพุ่งตัวออกมาเสียอย่างนั้น

ส่วนที่ด้านหลังมีร่างของเย่หยวนกำลังพุ่งลอยตามออกมา

ดาบฝ่าน้ำค้างแข็งยกขึ้นสูงในมือ ท่าสังหารของเย่หยวนนั้นกำลังจะถูกปลดปล่อยออกมาแล้ว

“เย่หยวนเจ้ากล้า?!” จี้ฉุนร้องขึ้นด้วยท่าทางแสนโกรธแค้น

เย่หยวนยิ้ม “เจ้าคิดว่าข้ากล้าไหมล่ะ?”

เย่หยวนนั้นใช้จังหวะเวลาที่เหมาะเจาะเป็นเวลาที่จี้ฉุนไม่อาจวางมือได้เพราะที่ด้านหน้าเองเขาก็ต้องต่อสู้อยู่อย่างไม่สามารถหยุดพัก

สองตาของจี้ฉุนนั้นแดงก่ำ ระหว่างที่เขากำลังคิดลังเลเขาก็ถูกเทพถ่องแท้อีกคนหนึ่งซัดฝ่ามือใส่เข้า

“ดาบตัดผ่ามิติ!”

ซัวหานนั้นมีวรยุทธเคลื่อนที่ที่รวดเร็วไม่น้อย แต่ความเร็วของเย่หยวนนั้นมันเหมือนกับเขาหายตัวได้!

ไม่ว่าจะเร็วแค่ไหน มีหรือที่เขาจะหลบรอดดาบของเย่หยวนไปได้?

เมื่อดาบถูกปล่อยออกซัวหานก็ไม่มีโอกาสแม้แต่จะร้อง ร่างกายของเขาแตกสลายหายไปในทันที

ยอดอัจฉริยะของเมืองหลวงจักรพรรดิสวรรค์นทีกลับต้องตายลงเช่นนี้!

“หากคิดอยากหลอมเลือดแท้วิหคชาดเจ้าก็ต้องข้ามศพข้าไปก่อน!”

“ทิ้งเลือดแท้วิหคชาดลงเดี๋ยวนี้!”

…

หลังจากกลุ่มเทพถ่องแท้ได้จากไปการเข่นฆ่าสังหารจึงได้จบลงตาม

เหล่านักยุทธอาณาจักรนภาสวรรค์ทั้งหลายนั้นต่างหันมามองดูเย่หยวนด้วยสายตาเวทนา

จี้ฉุนได้เลือดแท้วิหคชาดไป หลังจากเขาหลอมกลั่นมันได้แล้วพลังของเขาคงพุ่งทะยานขึ้นอย่างมาก

เดิมทีเขาที่เป็นถึงเทพถ่องแท้อยู่แล้วมันย่อมยิ่งจะทำให้การสังหารเย่หยวนง่ายดายขึ้นมิใช่หรือ?

เมื่อไม่มีเลือดแท้วิหคชาดแล้วเหล่าผู้คนก็ย่อมไม่คิดที่จะอยู่ภายในนี้อีกต่อไป

หลังได้ยินเสียงถอนหายใจยาวติดๆ กันเหล่านักยุทธอาณาจักรนภาสวรรค์ทั้งหลายก็ได้เดินทางจากไป

เล้งชิวหลิงเองก็ได้แต่เดินมาหาเย่หยวนพร้อมถอนใจยาว “เจ้าเองก็ใจร้อนไป! สังหารซัวหานลงเช่นนั้นมันง่ายดายแต่เจ้ากลับไปทำให้จี้ฉุนโกรธแค้นขึ้นมาเช่นนี้ แถมตอนนี้เขายังได้เลือดแท้วิหคชาดไปแล้วด้วย หลังจากหลอมมันได้แล้วพลังของเขาคงพัฒนาขึ้นไปอีกมากมาย ถึงตอนนั้นเขาจะยิ่งเป็นตัวยุ่งยากเสียกว่าที่ผ่านๆ มา”

ต่อให้จี้ฉุนจะไม่สามารถใช้พลังของเทพถ่องแท้ได้ในที่แห่งนี้แต่พลังของเขาก็ยังเกือบเข้าขั้นเทพถ่องแท้

ที่สำคัญความเข้าใจในแนวคิดของจี้ฉุนนั้นสูงส่งมาก มันเป็นไปไม่ได้เลยที่นภาสวรรค์สักคนหนึ่งจะไปเทียบเคียงเขาได้

การไปท้าทายศัตรูที่แข็งแกร่งปานนั้นมันมิใช่เรื่องที่ฉลาดนัก

แต่ใครจะไปคาดว่าเย่หยวนกลับตอบมาด้วยรอยยิ้ม “จี้ฉุนได้เลือดแท้วิหคชาดไป? หึๆ ดูท่า… เขาคงต้องผิดหวังแล้ว”

เล้งชิวหลิงเลิกคิ้วขึ้นทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น “หืม? เจ้าหมายความว่า?”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “เลือดแท้วิหคชาดนั้นยังอยู่ที่นี่ เพราะฉะนั้น… สิ่งที่จี้ฉุนนำไปมันย่อมมิใช่เลือดแท้วิหคชาดแน่”

“ยังอยู่? เรื่องนี้… มันจะเป็นไปได้อย่างไร?”

ต่อให้เล้งชิวหลิงจะมีอารมณ์เย็นราวน้ำแข็งแต่คำพูดนี้ของเย่หยวนมันก็ทำเอานางตอบไม่ถูก

เพราะจี้ฉุนได้นำเลือดแท้วิหคชาดไปแล้วจริงๆ ภายใต้สายตาของทุกผู้คน แต่เย่หยวนกลับพูดบอกมาว่าเขานั้นไม่ได้มันไป!

…………………………