จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1884

“หึ เช่นนั้นก็แสดงวิชาของเจ้าออกมา ข้าจะแสดงให้เห็นเองว่าข้าเตรียมอะไรไว้ให้เจ้า!”

จอมเทพนิรันดร์วาดตราขึ้นมาด้วยมือทั้งสองข้างก่อนที่ศิลาจารึกบัลลังก์พิภพด้านล่างจะปลดปล่อยพลังอันแสนรุนแรงออกมา

คลื่นพลังของมันตอนนี้แท้จริงแล้วไม่ได้อ่อนแอไปกว่าคลื่นพลังจากร่างของจักรพรรดิเทพสวรรค์เจี่ยวชางเลย

เมื่อจักรพรรดิเทพสวรรค์เจี่ยวชางเห็นเช่นนั้นเขาก็ยิ้มออกมา “แค่พลังเท่านี้? มันแข็งแกร่งเหนือล้ำกว่าเทพสวรรค์ก็จริง แต่เจ้าคิดว่าด้วยพลังเพียงเท่านี้จะพอสังหารจักรพรรดิเทพสวรรค์เช่นข้าลงได้? งั้นเรอะ?”

จอมเทพนิรันดร์หัวเราะขึ้นมาอย่างเย็นเยือกก่อนที่จะขยับตราในมืออีกครั้ง

จู่ๆ เจ้าศิลาจารึกบัลลังก์พิภพที่ด้านล่างก็ลอยขึ้นมาอยู่กลางอากาศพร้อมส่องแสงสุดแสนเจิดจ้า

ตอนนี้พลังของศิลาจารึกบัลลังก์พิภพนั้นกำลังแข็งแกร่งเพิ่มพูนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

นั่นทำให้จักรพรรดิเทพสวรรค์เจี่ยวชางหน้าเสียไปไม่น้อยก่อนจะปล่อยคลื่นพลังจากร่างของตัวเองออกมาพร้อมด้วยพลังจากเต๋าสวรรค์ที่ลงมาครอบคลุมพื้นที่รอบๆ

ตอนนี้มีลายสีฟ้ากำลังปรากฏขึ้นมาในอากาศ!

เมื่อได้เห็นลายเหล่านั้นเย่หยวนก็ได้แต่เบิกตากว้าง

เพราะเจ้าสิ่งนี้มันช่างคุ้นตาเขาเสียเหลือเกิน!

ลายพระเจ้า!

กลายเป็นว่าลายพระเจ้าเหล่านี้เป็นสิ่งที่จักรพรรดิเทพสวรรค์ก็ควบคุมได้เช่นกัน!

พร้อมๆ กันนั้นลายพระเจ้าสีฟ้านั้นมันก็พุ่งพวยออกมาจากศิลาจารึกบัลลังก์พิภพเช่นกัน

นั่นทำให้จักรพรรดิเทพสวรรค์เจี่ยวชางหน้าถอดสีไปในทันที

“ฮ่าๆ…เจี่ยวชางคงนึกไม่ถึงล่ะสิ?! ก่อนที่เทพสวรรค์ผู้นี้จะตายลงข้าได้รับรู้ถึงปลายของยอดเต๋าและควบคุมลายพระเจ้าได้! น่าเสียดายที่ร่างกายของข้าในตอนนั้นมันหนักหนาเกินกว่าจะทนไหวแล้ว ไม่เช่นนั้นมีหรือที่เจ้าจะยังได้หายใจจนทุกวันนี้?”

ในเสียงหัวเราะของจอมเทพนิรันดร์นั้นมันเต็มเปี่ยมไปด้วยความผิดหวังและเสียใจอย่างสุดซึ้ง

เขานั้นทำตัวได้สมชื่อยอดอัจฉริยะของเทพสวรรค์ ถึงขั้นสามารถแตะฐานของอาณาจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์ก่อนตายได้ เพียงแค่อีกก้าวเดียวเขาเองก็จะก้าวขึ้นไปสู่อาณาจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์ได้แล้ว

แล้วตัวตนของจักรพรรดิเทพสวรรค์นั้นคืออะไร?

พวกเขานั้นคือตัวตนที่เอื้อมถึงเต๋าบรรพกาลได้ เป็นตัวตนที่ปกครองดูแลพื้นที่ส่วนใหญ่ของมหาพิภพถงเทียน!

นั่นคือตัวตนที่เหนือล้ำ ตัวตนที่ยืนอยู่เหนือทุกชีวิต!

แน่นอนว่าเขาต้องเจ็บแค้น!

“เทพสวรรค์ผู้นี้ได้ดึงพลังต้นกำเนิดจากสองสมบัติวิญญาณเทพสวรรค์มาใช้และยังมีพลังโลกที่เก็บสะสมมานานกว่าห้าล้านปี เพื่อการโจมตีเจ้าในวันนี้โดยเฉพาะ! เจ้าเตรียมตัวตายได้เลย!” จอมเทพนิรันดร์หัวเราะลั่นออกมาอย่างบ้าคลั่ง

ตู้ม!

รอยแตกอันชัดเจนปรากฏขึ้นกลางอากาศในดินแดนศักดิ์สิทธิ์พร้อมด้วยคลื่นมิติอันแสนบ้าคลั่งที่สาดซัด ดึงดูดทุกสิ่งอย่างไปจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้

ตอนนี้ดินแดนศักดิ์สิทธิ์กำลังจะเดินเข้าสู่หายนะ

พลังอันรุนแรงทั้งหลายเหล่านี้มันมิใช่อะไรที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้จะต้านรับไว้ได้เลย

ตอนนี้ผู้คนธรรมดามากมายต้องถูกพลังคลื่นมิตินี้กลืนกินจนไม่อาจหวนคืนได้

เมื่อใดก็ตามที่จักรพรรดิเทพสวรรค์ลงมือ ผู้คนย่อมล้มตายกันเป็นเบือ!

ไม่ว่าจะเป็นคำพูดใดก็ไม่อาจอธิบายโศกนาฏกรรมในครั้งนี้ได้แล้ว

หัวใจของเย่หยวนตอนนี้แทบแตกสลาย ตอนนี้อารมณ์ในจิตใจของเขามันไม่อาจจะระบายออกมาเป็นคำใดๆ ได้อีกแล้ว

ด้วยพลังฝีมือของเขาในตอนนี้ เขาไม่อาจหยุดยั้งการปะทะกันของคนระดับจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งสองนี้ได้เลย!

จู่ๆ เขาก็ทำหน้าเหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้ก่อนจะหันไปหาหวู่เฉิน “ผู้อาวุโส ข้าต้องการเชื่อมต่อกับดินแดนศักดิ์สิทธิ์ด้วยไข่มุกสยบวิญญาณและศิลาจารึกบัลลังก์พิภพมันจะพอเป็นไปได้หรือไม่?”

หวู่เฉินตอบกลับมา “แน่นอนว่าได้! แต่…ในเวลานี้มันอันตรายจนเกินไป! หากโลกใบนี้แตกสลายลงวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าเองก็คงจะถูกฉีกเป็นชิ้นๆ!”

“ไม่มีเวลามาสนใจมันแล้ว! หากดินแดนศักดิ์สิทธิ์นี้จะแตกสลายลงข้าก็ขอตายไปด้วยดีกว่า!” เย่หยวนกล่าวออกมาอย่างหนักแน่น

หวู่เฉินนั้นอยู่กับเย่หยวนมานานเขาย่อมเข้าใจนิสัยของเย่หยวนเป็นอย่างดี เขาจึงได้แต่ถอนหายใจยาว “ได้ ข้าจะช่วย! แต่สัญญากับข้าว่าหากมันไม่ไหวแล้วจริงๆ เจ้าต้องรีบหนีกลับออกมา!”

เย่หยวนพยักหน้ารับก่อนจะส่งจิตศักดิ์สิทธิ์ของตนลงไปยังสมบัติวิญญาณเทพสวรรค์ทั้งสองชิ้น

ไข่มุกสยบวิญญาณและศิลาจารึกบัลลังก์พิภพ สองสมบัติวิญญาณเทพสวรรค์นี้คือเสาหลักค้ำยันดินแดนศักดิ์สิทธิ์เอาไว้

ด้วยความช่วยเหลือของหวู่เฉินการรวมจิตของเย่หยวนเข้ากับดินแดนศักดิ์สิทธิ์นั้นมันจึงไม่เป็นเรื่องยากเย็น

…

“อ่อก!”

เมื่อพลังอันรุนแรงนี้ถูกกระแทกออกมาเย่หยวนก็ต้องกระอักเลือดคำโต

จักรพรรดิเทพสวรรค์เจี่ยวชางหันมาเหลือบมองก่อนจะยิ้มขึ้น “หึๆ ศิษย์ของเจ้าคนนี้มันช่างหัวรั้นจริงๆ! เพื่อโลกใบน้อยของเจ้านี้มันกลับไม่คิดรักชีวิตอีกต่อไปแล้ว!”

จอมเทพนิรันดร์หัวเราะขึ้น “คิดว่าจะใช้เขาเพื่อทำให้ข้าใจอ่อนหรือ? ไม่มีประโยชน์! วันนี้เจ้าต้องตาย!”

จักรพรรดิเทพสวรรค์เจี่ยวชางหัวเราะขึ้น “เรื่องอาจจะไม่จบเช่นนั้น! ตราบเท่าที่ข้าสามารถได้ศิลาจารึกบัลลังก์พิภพไป แม้จะต้องจ่ายราคาไปสักหน่อยข้าก็ไม่เกี่ยง”

จอมเทพนิรันดร์หัวเราะขึ้น “เช่นนั้นหรือ? เจี่ยวชาง เช่นนั้นจงเตรียมรับของขวัญที่ข้าใช้เวลาเตรียมให้เจ้ากว่าห้าล้านปีนี้ไปเถอะ!”

“ดัชนี…ทลาย…สวรรค์!”

ที่เบื้องหน้าของจอมเทพนิรันดร์ลายพระเจ้าได้มารวมตัวกันก่อให้เกิดรูปร่างคล้ายนิ้วมือ

คลื่นพลังจากเจ้านิ้วมือนี้มันเหนือล้ำจนทำให้ฟ้าถล่มดินทลาย!

นั่นทำให้รอยยิ้มของจักรพรรดิเทพสวรรค์เจี่ยวชางจางหายไปทันที

ตอนนี้เขาเริ่มเร่งพลังขึ้นมาสู้จนถึงจุดสูงสุด

“เฒ่านิรันดร์ จักรพรรดิคนนี้ขอชื่นชมเจ้า! ไม่นึกเลยว่าตายไปแล้วแท้ๆ กลับยังสามารถวางแผนการร้ายไว้ได้ถึงขั้นนี้! แต่ทว่า ของแค่นั้นมันไม่มีทางที่จะสังหารข้าลงได้หรอก!” จักรพรรดิเทพสวรรค์เจี่ยวชางกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

จากนั้นเขาก็วางตราขึ้นมาตรงหน้าก่อนที่แหวนวงหนึ่งของเจี่ยวชางจะปล่อยคลื่นพลังอันบ้างคลั่งออกมาพร้อมด้วยหมอกหนาสีดำสนิทครอบคลุมร่างเขาไว้

จากนั้นลายพระเจ้าของตัวเขาก็เริ่มลอยออกมารอบๆ เช่นกัน

“พรหมปีศาจเทวะ! เทวรูปอสูรเทวะ!”

พูดจบมันก็มีเงาสีดำหนาปรากฏขึ้นมาบังหน้าเจี่ยวชางไว้

นั่นทำให้จอมเทพนิรันดร์หน้าถอดสีทันที เขาได้แต่ร้องออกมาอย่างตื่นตะลึง “สะ…สมบัติวิญญาณจักรพรรดิเทพสวรรค์! เจ้ากลับมีสมบัติวิญญาณจักรพรรดิเทพสวรรค์ติดตัวด้วย!”

………………………..