จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1890

“โม่ซิน!”

ฟุบ!

ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งที่เดินตามหลังชายหนุ่มเข้ามาเตะอกโซชูเจียอย่างแรง

โซชูเจียกระอักเลือดคำโตออกมาพร้อมเสียงไอ ร่างของเขาลอยลิ่วกลับไปไกล

ผู้ติดตามคนนี้มีพลังบ่มเพาะอาณาจักรนภาสวรรค์ห้าดาว มาจัดการกับนภาสวรรค์สองดาวอย่างโซชูเจียนั้นมันแสนที่จะง่ายดาย

ไม่ไกลออกไปเย่หยวนที่ได้เห็นเช่นนั้นก็ขมวดคิ้วแน่น

เมื่อสักครู่นี้โซชูเจียและคนอื่นๆ เรียกชายหนุ่มคนนี้ว่าท่านผู้ตรวจการ

หรือว่าเจียงยู่ถังจะไม่ได้รับตำแหน่งนี้แล้ว?

เย่หยวนรู้ดีว่าตำแหน่งผู้ตรวจการนั้นมันสำคัญกับเหล่าเมืองจักรพรรดิทั้งหลายเพียงใด

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับสิบเมืองสันเขาใต้นี้มันเป็นโอกาสที่สุดแสนหาได้ยาก

หากไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ใดๆ เกิดขึ้นตำแหน่งนั้นมันก็คงไม่มีทางเปลี่ยนมือได้ง่ายๆ

ที่สำคัญชายหนุ่มคนนี้ยังพาผู้ติดตามอาณาจักรนภาสวรรค์ขั้นกลางมาด้วย หากให้พูดแล้วเขาเองก็น่าจะเป็นคนใหญ่คนโตของเมืองหลวงจักรพรรดิผู้หนึ่ง เหตุใดถึงได้กลายมาเป็นผู้ตรวจการของสิบเมืองสันเขาใต้กัน?

“ท่านผู้ตรวจการ ท่านทำเกินไปแล้ว!”

การกระทำของชายหนุ่มมันทำให้เล่งหยูไม่พอใจอย่างมาก

ตอนนี้เขาจึงลุกขึ้นมาพูดบอกถามหาความถูกต้อง

ชายหนุ่มมองดูและหัวเราะเย้ยออกมา “เกินไป? เจ้าพวกบ้านนอกไม่รู้จักมารยาท ในเมื่อพวกเจ้าทั้งหลายไม่รู้ ข้าผู้นี้ก็จะสั่งสอนให้เอง! โม่ซิน คนผู้นี้มันลบหลู่ข้า สังหารมัน!”

เคร้ง!

ดาบยาวถูกชักออกมาทันทีที่มีคำสั่งก่อนจะพุ่งแทงเข้ามาหาหัวใจของเล่งหยู

ไม่มีใครคาดคิดว่าผู้ตรวจการคนนี้มันจะช่างโหดร้ายถึงปานนี้ แค่พูดขัดไม่กี่คำก็จะถูกสังหารลงเสียแล้ว

เพียงแค่ว่าต่อหน้านภาสวรรค์ห้าดาวเช่นนี้เล่งหยูที่เป็นเพียงแค่นภาสวรรค์หนึ่งดาวย่อมไม่มีทางใดที่จะขัดขืนได้เลย

เล่งหยูเบิกตากว้างอย่างไม่ทันที่จะยกมือขึ้นมาปัดป้องใดๆ ได้แต่มองดูปลายดาบนั้นพุ่งแทงเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ

ตอนนี้เหล่าผู้คนรอบๆ ต่างกรีดร้องขึ้นมาอย่างหวาดกลัวเพราะภาพการตายของเล่งหยูที่จะเกิดขึ้นต่อหน้านี้

แต่ในเวลานั้นเองที่มีเงาร่างหนึ่งปรากฏขึ้นมาขวางหน้าเล่งหยูไว้

เขาขยับเพียงแค่สองนิ้วก็ซัดดาบในมือโม่ซินจนลอยปลิวไปได้

โม่ซินเบิกตามองดูชายหนุ่มหน้าตาไม่คุ้นเคยตรงหน้าด้วยความตื่นตะลึง

“เย่หยวน! เจ้า…เจ้ากลับมาแล้ว?”

“เย่หยวน! เป็นเย่หยวนจริงๆ!”

“ผู้อาวุโสใหญ่กลับมาแล้ว!”

…

เมื่อเหล่ายอดฝีมือที่นั่งก้มอยู่ทั้งหลายได้เห็นใบหน้านี้พวกเขาก็แสดงสีหน้าท่าทางตื่นเต้นดีใจขึ้นมาทันที

ตำนานผู้นี้ได้หายตัวไปนานหลายร้อยปีแล้ว

ไม่มีใครทราบได้ว่าเขาจากไปที่ไหน แต่ตำนานของเขานั้นมันก็ยังคงอยู่ในเมืองจักรพรรดิอินทรีสวรรค์เสมอมา

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลาที่ผู้ตรวจการคนใหม่มาถึงและคิดจะสังหารผู้คน การกลับมาของเย่หยวนในครั้งนี้มันจึงยิ่งดูอลังการเสียยิ่งกว่าครั้งไหนๆ

หลายร้อยปีนั้นมันไม่ได้เป็นเวลาที่ยาวนานสำหรับนักยุทธอาณาจักรพระเจ้าทั้งหลาย มันเป็นเวลาเพียงชั่วอึดใจ

โซชูเจียและพวกต่างหันมามองเย่หยวนด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อภาพตรงหน้า

เพราะในเวลาแค่ห้าหกร้อยปีมานี้เย่หยวนกลับสามารถบรรลุขึ้นมาถึงอาณาจักรนภาสวรรค์ห้าดาวได้!

ตอนที่เย่หยวนเชื่อมเขาน้อยแห่งถงเทียนเข้ากับดินแดนศักดิ์สิทธิ์นั้นเย่หยวนได้รับปราณเทวะจากทั้งดินแดนศักดิ์สิทธิ์เข้ามาอยู่ในกายทำให้เขาสามารถบรรลุขึ้นสู่อาณาจักรลายพระเจ้าห้าดาวได้ทันที!

เรื่องเช่นนี้มันอยู่เหนือกว่าที่ใครจะคาดคิด!

เพราะไม่ว่าอย่างไรเสียเรื่องที่ว่าเย่หยวนติดหล่มอยู่ที่ยอดอาณาจักรบรรพชนพระเจ้าถึงสามร้อยปีมันก็ยังคงไม่เลือนหายไป

แต่อาณาจักรนภาสวรรค์มันน่าจะยิ่งยากเย็นกว่าอาณาจักรราชันพระเจ้ามิใช่หรือ?

“เย่หยวน เจ้ากลับมาแล้ว!” เล่งหยูมองดูเย่หยวนด้วยใบหน้าตื่นเต้นและดีใจ

เย่หยวนเองก็หันไปมองที่เล่งหยูด้วยรอยยิ้ม “พี่เล่ง ไม่ได้เจอกันเสียนาน!”

เมื่อมองผ่านไปเขาก็เห็นทั้งซวนอี้ เล่งหยู โซชูเจีย เหอชงรวมไปถึงหนิงจื่อหยวนและพวกอยู่กันพร้อมหน้า

เมื่อได้เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยเย่หยวนก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาในใจ

คนทั้งหลายเหล่านี้เมื่อได้เห็นเย่หยวนพวกเขาก็รู้สึกใจชื้นขึ้นมา

ตั้งแต่ที่เย่หยวนสร้างยอดฝีมือนภาสวรรค์สี่คนขึ้นมาเขาก็ได้รับตำแหน่งที่เหนือล้ำในเมืองจักรพรรดิอินทรีสวรรค์นี้ไปแล้ว

คนทั้งหลายที่เคยมีเรื่องไม่พอใจใดๆ กับเขาต่างก็มุดหน้าหัวหดไม่กล้าต่อต้านเขาอีก