จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1923

“ข้าน่ะหรือไม่มีโชค? เจ้ายังไม่รู้ถึงสถานการณ์ของตนใช่หรือไม่?”

อีกด้านทางฉินกวนเองก็มองดูเย่หยวนราวกับว่าเขาเป็นคนโง่ผู้หนึ่ง

หรือว่าเจ้าเด็กคนนี้มันจะไม่มีสมอง?

แค่นภาสวรรค์เจ็ดดาวก็คิดว่าตัวเองเก่งเหนือฟ้าดินแล้วหรือ?

ไม่ว่าจะอย่างไรเสียเขาเองก็เป็นถึงเทพถ่องแท้ผู้หนึ่ง หรือเจ้าเด็กคนนี้มันจะไม่สามารถแยกความแตกต่างระหว่างนภาสวรรค์และเทพถ่องแท้ออกจากกันได้?

“คนที่ยังไม่รู้สถานการณ์ของตนมันคือเจ้าต่างหาก!” เย่หยวนตอบกลับด้วยท่าทางเยาะเย้ย

จู่ๆ ก็เกิดคลื่นพลังหนึ่งพวยพุ่งขึ้นบริเวณด้านหน้าเรือนผลักดันพลังโลกของฉินกวนกลับไปจนสิ้น

‘อึก!’

ฉินกวนนั้นถูกเล่นงานทีเผลอทำให้ร่างของเขาปลิวไปไกลพร้อมกระอักเลือดคำโตออกมา

ที่ด้านข้างเย่หยวนนั้นปรากฏร่างของชายหนุ่มในชุดขาวนวลขึ้นมาตั้งแต่เมื่อใดไม่อาจทราบได้

ฉินกวนมองดูที่ร่างนั้นอย่างตกตะลึง “เทพถ่องแท้สี่ดาว!”

ในเวลานี้เย่หยวนเองก็หันไปมองที่ชายหนุ่มที่มีริมฝีปากนุ่มนวลชมพูพร้อมฟันที่ขาวสะอาด เขานั้นสวยงามจนแม้แต่สาวๆ ทั้งหลายยังต้องอาย

เย่หยวนไม่นึกไม่ฝันว่าหลังจากตงน้อยโตขึ้นมาแล้วจะมีรูปร่างหน้าตาเช่นนี้

เมื่อเห็นถึงสายตานั้นของเย่หยวน ตงน้อยก็อดไม่ได้ที่จะกล่าวขึ้นมาด้วยท่าทางไม่พอใจ “เจ้ามองอะไรนักหนา?”

เย่หยวนหัวเราะขึ้นมา “ข้านึกว่าเจ้าจะกลายเป็นตาเฒ่าขึ้นมา ไม่นึกว่าจะกลายมามีรูปร่างหน้าตาเช่นนี้! ไม่เลวเลย”

เขานั้นรู้จักกับตงน้อยมานานและถึงแม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายนั้นแท้จริงแล้วเป็นเทพสวรรค์แต่รูปร่างหน้าตาเด็กน้อยนั้นมันก็ทำให้เย่หยวนไม่อาจจะเชิดชูยกย่องอีกฝ่ายได้เลย

ตอนนี้เมื่อจู่ๆ อีกฝ่ายกลายเป็นชายหนุ่ม เย่หยวนจึงยังไม่อาจจะทำใจให้เคารพอีกฝ่ายได้อยู่ดี

ตงน้อยเปลี่ยนสีหน้าไปทันทีที่ได้ยิน “จากวันนี้ไปเจ้าจงเรียกข้าว่าท่านไป๋ตงเถอะ! ไม่เช่นนั้นแล้ว ฮึ่ม!”

เย่หยวนยกมือขึ้นมาโบกปัดด้วยรอยยิ้ม “หึๆ ท่าน…ไป๋ตง? ข้า…ข้าคงไม่อาจทำใจเรียกมันไปได้พักใหญ่แหละ ฮ่าๆ”

ไป๋ตงกลอกตาด้วยความเหนื่อยหน่าย เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าอีกฝ่ายนั้นไม่มีความเคารพใดๆ ต่อตัวเขาไม่ต่างจากเดิมเลย

แต่ทว่าการที่เขาสามารถกลับมามีพลังในจุดนี้ได้มันก็ล้วนแต่เป็นเพราะเย่หยวน

“ช่างเถอะ แค่เรียกข้าว่าพี่ไป๋ก็พอ! ครานี้เรื่องราวทั้งหลายต้องล้วนขอบคุณเจ้า การฟื้นฟูนี้มันดีกว่าที่ข้าคาดเดาไว้มาก ที่สำคัญเพราะเจ้านี้ข้าจึงไม่ต้องกลับสู่สภาพเด็กน้อยอีกแล้วในวันหน้า แม้ข้าจะต้องคืนวัยแต่วันหน้าข้าจะไม่ต้องกลับไปมีสภาพเช่นนั้นอีกต่อไปแล้ว” ไป๋ตงร้องบอกด้วยท่าทางตื่นเต้น

ตัวเขานั้นเดิมทีแล้วคาดคิดไว้ว่าอย่างมากที่สุดก็คงกลับไปได้แต่เทพถ่องแท้หนึ่งดาว

เพราะไม่ว่าอย่างไรเสียโอสถนี้มันก็ยากแสนยาก

แต่ใครจะไปนึกไปฝันว่าเย่หยวนนั้นกลับสามารถหลอมมันได้ถึงขั้นเทวะวิญญาณไพศาลทำให้พละกำลังของเขานั้นฟื้นฟูกลับขึ้นมาอย่างเหนือล้ำกว่าที่คาด

เทพถ่องแท้สี่ดาวนั้นคือเทพถ่องแท้ขั้นกลาง มีพลังที่เหนือล้ำกว่าเทพถ่องแท้หนึ่งดาวอย่างมากมายมหาศาล

ที่สำคัญกว่านั้นโอสถที่เย่หยวนได้หลอมขึ้นมานั้นคือโอสถย้อนฝันพิรุณชำระขั้นเทวะวิญญาณไพศาล มันจะช่วยซ่อมแซมความบกพร่องของวรยุทธ์บ่มเพาะของเขาทำให้เขาไม่ต้องกลับจากชายชราไปเป็นเด็กน้อยไร้พลังอีกต่อไป

ส่วนเรื่องผลของโอสถย้อนฝันพิรุณชำระนี้เองเย่หยวนก็ตกใจอยู่ไม่น้อย

เพราะคนที่สามารถคิดสูตรโอสถเช่นนี้ขึ้นมาได้มันย่อมจะต้องเป็นยอดคนมากฝีมืออย่างแน่นอน

ดูท่าแล้วโลกใบนี้มันจะมีมังกรหลับหลบซ่อนอยู่มากมาย ยอดคนนั้นมีอยู่ทั่วสวรรค์อย่างแท้จริง!

เย่หยวนยิ้มขึ้น “เช่นนั้นข้าคงต้องยินดีกับพี่ไป๋หน่อยแล้ว แต่…มาจัดการเจ้าขยะตรงหน้านี้ก่อนเถอะ”

ที่ด้านข้างนั้นฉินกวนเริ่มหน้าถอดสีพร้อมคุกเข่าลงกับพื้นร้องบอก “นะ…นายท่าน ข้าน้อยนั้นมีตาหามีแววไม่กลับกล้าไปลบหลู่นายท่าน! ข้า…ข้าขอนายท่านถือว่าปล่อยนกปล่อยปลาไว้ชีวิตน้อยๆ นี้ของข้าด้วยเถิด!”

เมื่อได้เห็นคลื่นพลังอันรุนแรงของไป๋ตงมีหรือที่ฉินกวนจะยังกล้าคิดต่อต้านใด?