จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1953

ความตื่นตะลึงที่เขามีนี้มันเหนือล้ำจนไม่อาจอธิบายเป็นคำพูดได้!

หรือว่าเทพถ่องแท้กว่ายี่สิบคนนี้จะถูกเย่หยวนเรียกมาทั้งสิ้น?

เรื่องเช่นนั้นมันจะเป็นไปได้อย่างไร?

ต่อให้เย่หยวนจะสามารถหลอมสร้างโอสถครองวิญญาณผสานเต๋าขึ้นมาได้แต่มันก็ไม่น่าจะถึงขั้นที่สามารถเรียกยอดฝีมือมาได้มากมายเช่นนี้หรอกใช่หรือไม่?

อย่าว่าแต่เย่หยวนที่เป็นแค่นภาสวรรค์ผู้หนึ่ง แม้จะเป็นยอดฝีมือเทพสวรรค์ก็ยังไม่อาจจะเรียกรวมกำลังเทพถ่องแท้จากหลายค่ายสำนักเช่นนี้มาได้แน่

“ท่านหยิงเฟิง แม้ว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่เราได้พบเจอกันแต่ท่านเองก็คงไม่คิดจะบอกว่าไม่รู้จักข้าหรอกใช่ไหม?” เย่หยวนถามหยิงเฟิงขึ้น

หยิงเฟิงหน้าเปลี่ยนสีกระตุกขึ้นทันทีก่อนจะถามสิ่งที่ติดใจสงสัยที่สุดออกมา “เจ้า…เจ้าทำได้อย่างไร?”

เขานั้นมึนงงสงสัยอย่างมากมายจนตอนนี้ไม่อาจจะคิดอะไรให้เป็นเหตุเป็นผลได้

ก่อนอื่นคือเหล่านักฆ่ามือสังหารของประตูวิญญาณมรณานั้นพกยาพิษติดตัวไว้เสมอ

เมื่อใดที่ภารกิจล้มเหลวชีวิตตกอยู่ในมือศัตรูแล้วพวกเขาย่อมจะฆ่าตัวตายทันที!

แต่ดอกบัวดำในห้องลับของเขานั้นไม่ได้แตกสลายลงมันย่อมหมายความว่าคนทั้งห้านั้นยังมิตาย

และต่อให้อีกฝ่ายจะมีวิธีทำให้คนทั้งห้ายังไม่ตาย แต่มีหรือที่จะสามารถบังคับให้คนทั้งหลายนั้นส่งข่าวปลอมกลับมา?

เพราะคนของประตูวิญญาณมรณานั้นไม่มีทางที่จะถูกคนภายนอกชักจูงได้เด็ดขาด

เพียงแค่เขานั้นไม่ได้รู้เลยว่าเย่หยวนนั้นมีสมบัติวิญญาณเทพสวรรค์ประเภทวิญญาณอยู่กับตัว

เย่หยวนกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้มที่เย็นเยือก “ยาพิษใดๆ ของประตูวิญญาณมรณามันก็แค่ขยะ เมื่ออยู่ต่อหน้าข้านั้นต่อให้พวกมันคิดอยากตายมันก็ไม่อาจตายได้! ส่วนเรื่องที่ว่าเหตุใดผู้อาวุโสทั้งหลายท่านนี้จึงได้ยอมมาช่วยเหลือข้า มันก็เป็นเพราะว่าข้ายังมีตัวตนอื่นอยู่! เพราะข้านั้นคือผู้อาวุโสใหญ่แห่งศาลาโอสถสวรรค์!”

นั่นทำให้ดวงตาของหยิงเฟิงต้องเบิกกว้างด้วยท่าทางไม่คิดอยากจะเชื่อ

ชื่อเสียงของศาลาโอสถสวรรค์นั้นยิ่งใหญ่ทั่วฟ้าเขาย่อมรู้จักดี

แล้วตัวตนอย่างผู้อาวุโสใหญ่แห่งศาลาโอสถสวรรค์นั้นมันคือตัวตนเช่นใด?

ตัวตนเช่นนี้มันย่อมหมายความถึงผู้ที่ยืนอยู่เหนือหัวเหล่าผู้อาวุโสแห่งศาลาโอสถสวรรค์ นักหลอมโอสถสวรรค์ยาฟ้าทั้งหลายนั้นต้องก้มหัวให้แก่เย่หยวน!

และเหล่าผู้อาวุโสแห่งศาลาโอสถสวรรค์แต่ละคนนั้นมันก็ยิ่งเป็นตัวตนที่ยิ่งใหญ่เสียกว่าเจ้าหอมหาสมบัติอย่างต้วนยี่เสียอีก

เช่นนั้นแล้วตัวตนของเย่หยวนนี้จะยิ่งใหญ่เพียงใด?

เพียงแค่ว่าตอนนี้เย่หยวนยังไม่อาจบรรลุขึ้นถึงอาณาจักรเทพถ่องแท้ได้ แล้วเขาจะไปได้รับตำแหน่งยิ่งใหญ่เช่นนั้นมาได้อย่างไร

จะบอกว่าวิชาการโอสถของเขามันน่ากลัวถึงขั้นนั้น?

แม้ว่าประตูวิญญาณมรณานั้นจะมีแหล่งข้อมูลสายข่าวที่มากมายแต่เรื่องของเย่หยวนและเทพสวรรค์เปียวหยูมันก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นภายใน พวกเขาทั้งหลายย่อมจะไม่มีทางรู้เรื่องราวที่แท้ได้

หยิงเฟิงได้เข้าใจอย่างถ่องแท้แล้วว่าครั้งนี้ประตูวิญญาณมรณานั้นได้สั่งการพลาดไปอย่างมหัน

หรือจะบอกว่าประตูวิญญาณมรณาประเมินเย่หยวนต่ำเกินไปก็คงไม่ผิดนัก!

ประตูวิญญาณมรณานั้นคิดสนใจเย่หยวนที่สร้างสูตรหลอมโอสถครองวิญญาณผสานเต๋าขึ้นมาได้จึงได้คิดลักพานำตัวเขาไป

แต่มีหรือที่เย่หยวนนั้นจะมีค่าแค่โอสถครองวิญญาณผสานเต๋า?

หยิงเฟิงได้แต่เงยหน้ามองฟ้าพร้อมถอนหายใจยาว “พลาด! ผิดพลาดครั้งใหญ่!”

จากนั้นเขาก็หันหน้ามามองดูเย่หยวน “เย่หยวน เจ้ากล้าคิดทำลายประตูวิญญาณมรณาสาขาเก้ามั่นเราหรือ? เจ้าไม่คิดถึงผลที่ตามมาบ้างหรือ?”

เย่หยวนมองดูเขาพร้อมตอบกลับไป “แน่นอนว่าข้าคิด แต่… ต่อให้ข้าปล่อยเจ้าไปแล้วประตูวิญญาณมรณาจะปล่อยข้าไป? ที่สำคัญตราบเท่าที่สาขาเก้ามั่นนี้จางหายไปกับสายลมข้าก็ไม่คิดหรอกว่าประตูวิญญาณมรณาของเจ้าจะกล้าส่งคนมาทำอะไรอีก!”

นั่นทำให้หยิงเฟิงหัวเราะลั่นเมื่อได้ยิน “หายไป? หึๆ เจ้าคิดว่าด้วยกำลังเพียงเท่านี้เจ้าจะสามารถจัดการกับพวกเราได้หมดทุกคนจริงหรือ?”

เย่หยวนมองดูหยิงเฟิงด้วยรอยยิ้ม

จากนั้นเขาก็ได้หยิบแผ่นน้อยๆ ออกมาเปลี่ยนให้พื้นที่โดยรอบแข็งกระด้างขึ้น!

การเปลี่ยนแปลงนี้มันทำให้คนของประตูวิญญาณมรณาต้องร่ำร้อง “ขวางมิติไร้รอย!”

“หึๆ เจ้าสิ่งนี้มันช่างมีประโยชน์ เท่านี้พวกเจ้าทั้งหลายก็คงไม่อาจหนีไปได้ได้แล้วกระมัง?” เย่หยวนมองดูหยิงเฟิงด้วยรอยยิ้มที่แสนเย็นเยือก

หยิงเฟิงที่เห็นสภาพเช่นนี้เองก็มีใบหน้าที่ซีดเผือด รู้ตัวแล้วว่ากำลังถูกกับดักของตนเองเล่นงาน