จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2075

หลายวันต่อมาข่าวเรื่องราวใหญ่โตก็ได้แพร่สะพัดไปทั่วทั้งชุมเก้าสาย

เทพสวรรค์กู้หงนั้นก้มหัวลงฝากตัวเป็นศิษย์แก่จี้ฉิงหยุน!

เรื่องราวนี้มันเป็นดั่งระเบิดหนักหน่วงทำให้ชุมเก้าสายทั้งหมดทั้งสิ้นแตกตื่นไปตามๆ กัน

“ข้าได้ยินผิดไปหรือไม่? ไม่ว่าจี้ฉิงหยุนผู้นั้นมันจะเก่งกาจปานใดสุดท้ายก็ยังเป็นแค่จอมเทพโอสถหกดาวมิใช่หรือ? ท่านกู้หงต้องทำถึงขั้นนี้เลย?”

“ช่างเหนือล้ำแท้! จอมเทพโอสถเจ็ดดาวกลับก้มกราบจอมเทพโอสถหกดาวเป็นอาจารย์ ข้าอยู่มานับหมื่นๆ ปีก็ไม่เคยจะได้ยินได้ฟังเรื่องราวเช่นนี้มาก่อนเลย”

“จี้ฉิงหยุนผู้นี้เป็นเทพมาจากที่ใดกันถึงทำให้ท่านกู้หงต้องยอมก้มหัวลงให้เช่นนี้ได้?”

…

ตอนนี้ทั้งชุมเก้าสายต่างแตกตื่นผู้คนต่างพูดคุยเรื่องราวนี้อย่างไม่ขาดปาก

ทุกผู้คนนั้นต่างตื่นตกใจสงสัยว่าจี้ฉิงหยุนผู้นี้มันเป็นใครมาจากไหน

เทพสวรรค์กู้หงนั้นเป็นตัวตนผู้สูงส่งราวเทพเจ้าในชุมเก้าสายนี้

ต่อให้เป็นเทพสวรรค์คนอื่นๆ เองก็คงไม่อาจจะกล้ามาท้าทายลบหลู่ตัวเขาเช่นกัน

แต่ตอนนี้ตัวตนระดับเทพเจ้าผู้นี้กลับก้มหัวลงให้แก่เด็กหนุ่มอายุแค่พันกว่าปี นับเขาเป็นอาจารย์ มันย่อมจะทำให้ผู้คนทั้งหลายแทบจะต้องหมุนหัวกลับด้าน

แต่ไม่นานนักมันก็ได้มีข่าวอีกเรื่องกระจายออกมา เพราะเวลานี้ห้างยอดโอสถได้นำสุราชนิดใหม่ออกมาวางขาย มีนามว่าสุราสาดตะวันโอบ

ห้างยอดโอสถนั้นได้มอบสิทธิให้ตัวแทนขายเก้าเจ้า เมื่อของนั้นมันออกวางขาย สุรานี้ก็ได้ทำให้คนทั้งชุมเก้าสายแตกตื่นกันอีกครั้ง

ห้างยอดโอสถนั้นมันคือกองกำลังใต้การดูแลของเทพสวรรค์กู้หง

และเจ้าสุราสาดตะวันโอบนี้มันไม่เพียงแค่จะอร่อยเลิศ แต่มันยังช่วยขับไล่ความหนาวเย็นได้อย่างยาวนาน

หากนภาสวรรค์ดื่มมันลงไปหนึ่งจอกพวกเขาก็จะไม่ต้องกลัวความหนาวเย็นใดๆ ไปได้อีกนับครึ่งเดือน

เมื่อสุรานี้ถูกวางจำหน่ายแน่นอนว่าคนทั้งหลายในชุมเก้าสายย่อมจะแย่งชิงกันเข้าซื้ออย่างบ้าคลั่ง ทั้งร้านอาหาร โรงเตี๊ยม ร้านสุราใดๆ ต่างวิ่งเข้าหาห้างยอดโอสถเพื่อหวังจะได้สิทธิ์การขายสุราสาดตะวันโอบนี้

ได้ยินข่าวนั้นจางถูก็แทบจะบ้าตาย

คนอื่นไม่รู้ แต่ตัวเขานั้นมั่นใจว่านี่มันคือสุราสาดตะวันโอบของอาจารย์จี้!

ตอนนี้ท้องไส้ของเขามันปั่นป่วนไปด้วยความเศร้าเสียใจ

หากตอนนั้นเขาไม่ทำตัวอวดเก่งเหนือผู้คนไปลบหลู่อาจารย์จี้เช่นนั้น ด้วยสายสัมพันธ์ที่โรงเตี๊ยมเพลิงคลั่งเขามีกับอาจารย์ซ่งเฉาแล้ว การจะได้สิทธิ์เป็นตัวแทนขายสุราสาดตะวันโอบมันก็คงมิใช่เรื่องยากเย็น

แต่น่าเสียดายที่โลกใบนี้มันไม่มีโอสถใดแก้อาการเสียใจภายหลังนี้ได้!

แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นจางถูก็ยังได้แบกของขวัญใหญ่โตไปหาซ่งเฉา

“อาจารย์ซ่งเฉา ท่านเองก็ทราบดีว่าโรงเตี๊ยมเพลิงคลั่งข้านั้นเป็นโรงเตี๊ยมอันดับหนึ่งแห่งชุมเก้าสาย มันมีสาขาย่อยอีกกว่าร้อย…”

“ดันดับหนึ่ง? หึๆ เรื่องมันผ่านไปหมดสิ้นแล้ว! ตอนนี้ด้วยสุราสาดตะวันโอบที่วางขายกันในตลาดมีหรือที่โรงเตี๊ยมเพลิงคลั่งของเจ้าจะยังคิดหนึ่งในสิบได้? สหาย อย่างได้ว่าข้าเลย หากอยากโทษใครก็โทษตนเองที่มีตาแต่ไม่มีแววเถอะ ไปลบหลู่อาจารย์ปู่เช่นนั้น ของทั้งหลายนี้เอามันกลับไปเถอะ หากอาจารย์ปู่รู้เข้าเขาจะไม่หักขาข้าเอาหรือ?”

จางถูนั้นยังพูดไม่ทันจบประโยคก็ต้องถูกซ่งเฉาดักคอขึ้นมาก่อนและไล่เขากลับอย่างไม่มีเยื่อใย

เมื่อเดินออกมาจากบ้านตระกูลซ่ง ชางถูก็รู้สึกราวกับว่าโลกทั้งใบมันมืดหม่นลง

พลาดก้าวเดียวนี้เขากลับต้องเสียใจไปตลอดกาล!

ในยุคก่อนๆ นั้นสุราเพลิงคลั่งของเขานั้นเป็นหนึ่งในชุมเก้าสาย ว่ากันว่ามันสามารถเรียกฟ้าเรียกฝนได้เสียด้วยซ้ำ

แต่ตอนนี้สุราเพลิงคลั่งของเขามันเป็นได้แค่น้ำเปล่าที่ไม่มีใครสนใจ

และไม่นานตัวแทนผู้รับสิทธิ์การค้าทั้งเก้าก็ถูกเลือกขึ้น เมื่อสุราสาดตะวันโอบออกวางขายในท้องตลาดมันก็หมดลงในเวลาไม่กี่นาที

หน้าร้านตัวแทนการค้าทั้งเก้านั้นมันมีคิวแถวต่อยาวอยู่ทุกวี่วัน

เหล่านักยุทธหลายต่อหลายคนต้องยืนต่อแถวอยู่หลายวันหลายคืน กว่าที่จะได้ลิ้มรสชาติของสุราสาดตะวันโอบในตำนานนี้

“ช่างอร่อยเสียจริงให้ตายเถอะ! ห้างยอดโอสถนี่วางพิษผู้คนแน่แล้ว! หลังดื่มสุรานี้ลงไปแล้วข้าจะยังดื่มสุราใดได้อร่อยอีกเล่า?”

“มีสุราไหนี้อยู่กับตัว ปีนี้ข้าก็คงไม่ต้องกังวลเรื่องความหนาวเย็นอีกต่อไปแล้ว!”

“สุรานี้มันเป็นของจากสวรรค์ชัดๆ! สุราดี ยอดเยี่ยมจริงๆ!”

…

หลังจากสุราสาดตะวันโอบถูกวางขายในท้องตลาดมันก็ได้กลายเป็นที่นิยมของทุกผู้คน ต่อให้ทางห้างยอดโอสถจะหลอมกลั่นมันอยู่ตลอดเวลา มันก็ไม่อาจจะตอบสนองความต้องการที่มากล้นนั้นได้พอเพียง