จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2076

เย่หยวนได้แต่ต้องขมวดคิ้วแน่น ได้แต่คิดว่าสิ่งที่เขารอในที่สุดมันก็มาถึงเสียที

เขานั้นย่อมไม่ได้ทำเรื่องทั้งหลายนี้แค่เพื่อจะสร้างชื่ออวดอ้างความเก่งกาจใด ๆ สิ่งที่เขาต้องการจริง ๆ ก็คือการจะได้พบเจอกับเหล่าเทพสวรรค์ทั้งหลายนี้

ชุมเก้าสายนั้นมีเทพสวรรค์อยู่ทั้งหมดเก้าคน เย่หยวนนั้นที่เป็นแค่คนนอกหากจะไปถามหาคนทั้งหลายอย่างไม่มีขี่มีขลุ่ยมันคงไม่ต่างจากการเดินเข้าไปกลางดงเสือร้าย

แล้วอะไรกันเล่าที่จะช่วยให้เขาได้พบเจอกับเหล่าเทพสวรรค์ทั้งหลายนี้?

แน่นอนว่ามันย่อมต้องเป็นโอสถ!

ในเมื่อเหล่าเทพสวรรค์ทั้งหลายนั้นต่างชื่นชมและต้องการโอสถกันอย่างมากมาย หากเขาแสดงฝีมือวิชาโอสถของตนออกมาแล้วเหล่าเทพสวรรค์ทั้งหลายนั้นจะยังห้ามใจไม่ให้มาหาเขาได้อีกหรือ?

นอกจากนั้นแล้วเย่หยวนยังได้นำเอาสุราสาดตะวันโอบออกมา เจ้าอาวุธสังหารปิดฉากนี้! แน่นอนว่ามันย่อมทำให้เหล่าเทพสวรรค์ทั้งหลายได้เห็นตัวอย่างในพลังของเขา

ส่วนเรื่องที่เทพสวรรค์กู้หงคิดกราบเขาเป็นอาจารย์นั้น มันเป็นเรื่องที่แม้แต่เย่หยวนเองก็ไม่อาจคิดคาดได้ถึง

ในนี้เมื่อมีเทพสวรรค์แปดคนมารวมตัวกันเช่นนี้มันย่อมจะทำให้ห้องโถงดูมีบรรยายกาศที่หนักอึ้งทันที

ซ่งเฉาและพวกศิษย์ทั้งหลายนั้นต่างได้แต่นั่งมองดูอย่างเงียบงัน เกร็งจนแทบไม่กล้าหายใจ

เย่หยวนนั้นนั่งในที่นั่งเจ้าบ้านอย่างสง่าท่าทางแสนสบาย

เหล่าเทพสวรรค์ทั้งแปดนั้นหันมามองเย่หยวนด้วยความสงสัย สายตาของพวกเขาทั้งหลายนั้นต่างแสดงความคิดออกมาอย่างชัดเจน

แน่นอนว่าพวกเขาทั้งหลายย่อมจะไม่คิดว่าอาจารย์ของเทพสวรรค์กู้หงจะเป็นเด็กหนุ่มขนาดนี้

“อาจารย์ ศิษย์ขอแนะนำให้ท่านได้รู้จัก นี่คือเทพสวรรค์ซูเจียนแห่งศาลาดาบดารา” เทพสวรรค์กู้หงบอกพร้อมยกมือผายไปยังเทพสวรรค์ซูเจียน

“อาจารย์จี้!” เทพสวรรค์ซูเจียนยกมือขึ้นคารวะ

เย่หยวนหันไปมองหน้าอีกฝ่ายพร้อมพยักหน้ารับออกมา นับว่าเป็นการรับคารวะของเทพสวรรค์ซูเจียนเรียบร้อย

แต่นั่นมันกลับทำให้เทพสวรรค์ซูเจียนต้องขมวดคิ้วแน่น คิดว่าเจ้าเด็กคนนี้มันช่างโอหังเสียเหลือเกิน

ทางเทพสวรรค์กู้หงเองก็ได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ ออกมา แต่เขารู้ดีว่าอาจารย์ของตนนั้นเก่งกาจมากพอที่จะวางท่าเช่นนี้ได้ เพราะฉะนั้นเขาจึงเริ่มหันไปแนะนำเหล่าเทพสวรรค์ที่เหลือทั้งหลาย

“นี่คือเจ้าหอเมฆาน้ำแข็ง เทพสวรรค์ปิงหยุน นางนั้นมีควบคุมแนวคิดแห่งน้ำแข็งได้เก่งกาจจนถึงขั้นสมบูรณ์แบบทำให้เป็นหนึ่งในยอดคนมากฝีมือ”

แต่เทพสวรรค์คนที่สี่ที่เทพสวรรค์กู้หงแนะนำนั้นมันกลับเป็นหญิงวัยกลางคนที่เริ่มจะหมดความสวยลงไปบ้างแล้วแต่เค้าโครงความงามเมื่อยังสาวก็ยังคงพอมีให้เห็นอยู่

แท้จริงตั้งแต่วินาทีแรกที่เย่หยวนได้เห็นนางนี้ เขาก็สนใจตัวนางผู้นี้อย่างมาก

ในหมู่เทพสวรรค์ของชุมเก้าสายนั้น เทพสวรรค์ปิงหยุนนี้เป็นเทพสวรรค์หญิงเพียงผู้เดียว แล้วมันจะเป็นใครไปได้อีกนอกจากนาง?

“อืม” เย่หยวนยังคงตอบรับกลับมาสั้น ๆ

แต่ทางเทพสวรรค์ปิงหยุนนั้นกลับร้องขึ้น “เจ้าก็จะวางตัวโอหังเกินไปหน่อยหรือไม่? ไม่ว่าจะอย่างไรพวกเรานั้นก็คือเจ้าคนนายคนแห่งชุมเก้าสาย เราอุตส่าห์ถ่อมาหาเจ้า แต่เจ้ากลับวางท่าเช่นนี้?”

เมื่อเทพสวรรค์กู้หงได้แต่เขาก็รู้ทันทีว่าเรื่องราวมันคงไม่ดีแล้ว เพราะไม่ว่าคนอื่นจะมองอย่างไร แต่นี่มันมิใช่อาจารย์ของเขาวางตัวเย่อหยิ่งใด ๆ เขาเพียงแค่ยืนอยู่ในตำแหน่งที่ตนควรอยู่เท่านั้น

มีหรือที่เทพสวรรค์ทั่ว ๆ ไปทั้งหลายนี้จะทำให้ตัวเขาคิดสนใจใดได้?

เพียงแค่ว่าสำหรับเทพสวรรค์ปิงหยุนแล้วนางเป็นคนที่อารมณ์ร้อนไม่อดทนยอมรับความโอหังใด ๆ มีหรือที่นางจะยังใจเย็นได้หลังเห็นท่าทางของเย่หยวน?

แน่นอนว่าเหล่าเทพสวรรค์คนอื่น ๆ นั้นเลือกจะนั่งทน แต่เมื่อมาถึงนางแล้วนางย่อมจะไม่ทน

ดูท่าเหล่าเทพสวรรค์ทั้งหลายเองก็คงรู้จักนิสัยของเทพสวรรค์ปิงหยุนนี้ดีจึงได้นั่งรอให้นางเป็นคนบ่นออกมาแทนตนเอง

ทุกผู้คนนั้นไม่ได้โง่เง่า การที่เทพสวรรค์กู้หงจะกราบเด็กหนุ่มเช่นนี้เป็นอาจารย์มันย่อมจะหมายความว่าเด็กหนุ่มคนนี้มีวิชาที่เหนือล้ำผู้คนจนไม่อาจเทียบเคียง

แม้ว่าพวกเขาทั้งหลายจะไม่เชื่อถือมันมากมายนัก แต่จะให้ไปลบหลู่ยอดคนเพียงเพราะไม่เชื่อว่าเขาเก่ง มันก็คงไม่ฉลาดสักเท่าไหร่

เพราะไม่ว่าอย่างไรวันนี้พวกเขาก็มาเพื่อร้องขอโอสถ ไม่ได้มาหาเรื่องคน

หากไปลบหลู่อาจารย์ท่านนี้แล้ว มีหรือที่โอสถใด ๆ จะยังตกถึงมือของพวกเขาได้?

และแน่นอนเมื่อเย่หยวนได้ยินเขาก็เบิกตาออกกว้าง “หากเทพสวรรค์ปิงหยุนคิดว่าจี้ผู้นี้มีท่าทางโอหังเย่อหยิ่งก็เชิญกลับไปได้ก่อนเลย พวกเจ้าทั้งหลายมาเพื่อร้องขอโอสถ ในเมื่อคิดมาขอร้องจี้ผู้นี้ก็ย่อมจะต้องทนให้ได้ไม่ว่าจี้ผู้นี้จะมีท่าทางเช่นไรก็ตามมิใช่หรือ?”

เมื่อเหล่าเทพสวรรค์ได้ยินก็ต่างต้องผงะไปตาม ๆ กัน ได้แต่คิดว่าเจ้าเด็กคนนี้มันช่างเฉียบคมทั้งความคิดและปากคอ!

เทพสวรรค์ปิงหยุนนั้นยิ่งใหญ่ปานใดในชุมเก้าสายนี้? มีหรือที่นางจะเคยทนรับความอับอายเช่นนี้มาก่อน?

เทพสวรรค์ปิงหยุนนั้นย่อมจะเบะปากออกมาอย่างไม่คิดเชื่อแม้แต่น้อย

แต่ครั้งนี้นางย่อมจะเริ่มได้สติขึ้นจึงไม่ได้พูดขัดใด ๆ ออกมา

“หึ พวกเจ้าอย่าได้ทำหน้าตาเช่นนั้น ในวันที่ข้าได้ทำการประลองกับอาจารย์ท่านนั้นข้าไม่สามารถจะเปิดเตาหลอมได้ด้วยซ้ำ แต่เจ้ารู้หรือไม่ว่าโอสถประทับใต้พิภพที่อาจารย์จี้หลอมขึ้นมานั้นมันเป็นขั้นใด?” เทพสวรรค์กู้หงถามขึ้น

ทางเทพสวรรค์ซูเจียนจึงถามขึ้นตามในทันที “ขั้นใดเล่า? หรือว่า…ขั้นสูง?”

เทพสวรรค์อีกคนกล่าวขึ้นตาม “ขั้นสวรรค์?”

“หึ ๆ พวกเจ้าดูเอาเองเถอะ!”

เทพสวรรค์กู้หงหัวเราะออกมาก่อนจะโยนขวดโอสถลงกลางวงคนทั้งหลาย

เทพสวรรค์ซูเจียนไม่รอช้ารีบหยิบขวดโอสถนั้นขึ้นมา ปล่อยให้คนอื่นได้แต่ต้องจ้องมองดูด้วยความสงสัย

เห็นหน้าตาเช่นนั้นของเทพสวรรค์กู้หง หรือว่ามันจะเป็นถึงขั้นสวรรค์?

เว้นเสียแต่ว่าพวกเขานั้นย่อมจะสลัดความคิดนั้นทิ้งไป มันจะเป็นไปได้อย่างไร?

โอสถประทับใต้พิภพนั้นเป็นโอสถความยากเก้า พวกเขารู้ดีว่าต่อให้เป็นตัวเทพสวรรค์กู้หงเองก็หลอมได้ถึงแค่ขั้นสูง

ไม่ว่าเย่หยวนคนนี้จะเก่งกาจสักเท่าใด สุดท้ายเขาก็ยังเป็นแค่จอมเทพโอสถหกดาว อย่างมากก็คงเป็นแค่ขั้นสูงสุดเท่านั้น

เทพสวรรค์ซูเจียนได้ส่งจิตของตนลงไปมองดูภายในจนทำให้ใบหน้าเปลี่ยนสี หันไปมองดูเย่หยวนอย่างหวาดกลัวราวกับได้เจอผี

“พี่ซูเจียน ขั้นใด?”

ทุกผู้คนที่ได้เห็นสีหน้านั้นต่างถามขึ้นแทบจะพร้อม ๆ กัน

หรือมันจะเป็นขั้นเทวะจริง?

เทพสวรรค์ซูเจียนได้แต่มอบขวดโอสถไปให้แก่เทพสวรรค์อีกคนด้วยรอยยิ้ม “พี่ฮุ่ยหมิง เจ้าลองดูเองเถอะ!”

…………………………