จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2105

ตอนนี้มันมิใช่แค่ชายหนุ่มผมแดงคนนั้น แต่ทุกผู้คนในที่นี้ต่างมองดูเย่หยวนอย่างตกตะลึง

พลังสายเลือดของอสูรนั้นมันถูกสร้างขึ้นได้ แน่นอนว่ามันไม่แปลกใด ๆ ที่มนุษย์จะมีพลังของสายเลือดเผ่าอสูร

แต่ไม่ว่ามันจะถูกสร้างขึ้นอย่างไร มันก็ย่อมจะไม่เหนือล้ำไปกว่าสายเลือดแท้

แต่ตอนนี้เย่หยวนกลับใช้สายเลือดกิเลนออกมาอย่างเหนือล้ำกว่าอีกฝ่าย มีหรือที่พวกเขาจะไม่ตื่นตะลึง?

เย่หยวนยิ้มตอบกลับมา “แข็งแกร่งกว่าเจ้าแล้วมันแปลกมากหรือ?”

ที่ด้านข้างนั้นลุงโหยวจึงได้หัวเราะร้องขึ้น “หึ! ขโมยสายเลือดกิเลนเรา สมควรตายหมื่นชาติ! ฉีหยุน อย่าได้ออมมืออีก สังหารมัน!”

ฉีหยุนจึงพยักหน้าตอบกลับด้วยท่าทางหนักแน่น “ไม่นึกเลยว่าเดินทางออกมาครั้งนี้ข้าจะได้พบเจอคนที่ไม่กลัวตายเช่นนี้ ถึงกับกล้าขโมยพลังสายเลือดกิเลนเรา ช่างเถอะ หากเป็นเช่นนั้นข้าก็จะส่งเจ้าลงนรกให้เอง!”

พูดจบทางฉีหยุนก็ได้ประกบสองมือเข้าด้วยกันก่อนจะส่งประกายไฟขึ้นฟ้า

นั่นมันทำให้เกิดคลื่นพลังลึกลับสะท้านฟ้าดินทันที

ที่ด้านหลังฉีหยุนในเวลานี้มันเกิดร่างยักษ์ใหญ่ของสัตว์อสูรขึ้น

ร่างอสูรยักษ์ใหญ่นั้นค่อย ๆ อ้าปากกว้างราวกับว่ามันกำลังจะกลืนกินฟ้าดินลงไป

และแน่นอนว่าร่างอสูรนี้มันย่อมจะเป็นเงาร่างสัตว์เทวะของกิเลน

“นี่มัน…นี่มันทักษะเทวะภายในของเผ่ากิเลน กิเลนฟ้ากลืนมิติ!”

“ว่ากันว่าเมื่อมันถูกปล่อยออกมาแม้แต่มิติก็ยังจะถูกกลืนกิน! มันมีพลังที่ไม่อาจคาดเดาได้!”

“การที่จะสามารถใช้กิเลนฟ้ากลืนมิติออกมาได้เช่นนี้ เจ้าหนุ่มผมแดงคนนี้เองก็คงมีศักดิ์ในเผ่ากิเลนไม่น้อยแน่ ๆ!”

…

เมื่อสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังอันน่าหวาดกลัวของกิเลนฟ้ากลืนมิติคนทั้งหลายก็ต้องร่ำร้องขึ้นมาตาม ๆ กัน

แม้ว่าเผ่าอสูรอย่างเผ่ากิเลนนั้นจะเก็บตัวไม่ออกสู่โลกภายนอกมากมายแต่ตำนานของพวกเขามันก็ยังคงถือเล่าลือไปทั่วหล้า

และเจ้ากิเลนฟ้ากลืนมิตินี่เองที่เป็นวิชาในตำนานของเผ่ากิเลน

หลังจากที่เผ่าอสูรบ่มเพาะไปได้จนถึงระดับหนึ่งแล้วพวกเขาก็อาจจะปลุกทักษะเทวะภายในของเผ่าตนออกมาได้

เพียงแค่ว่ากับสัตว์เทวะในตำนานอย่างกิเลนแล้ว ทักษะเทวะภายในมันย่อมจะเป็นสิ่งที่รุนแรงเหนือล้ำ

ในด้านของพลังฝีมือ ฉีหยุนคนนี้อาจจะเก่งกาจไม่เท่าเฟิงเทียนหยาง แต่เมื่อใช้กิเลนฟ้ากลืนมิตินี้ออกมามันก็ย่อมจะเหนือล้ำกว่าเฟิงเทียนหยางไปได้มาก

การปลุกทักษะเทวะภายในนี้ขึ้นมามันย่อมจะไม่เกี่ยวข้องใด ๆ กับแนวคิด เพราะมันเกี่ยวข้องกับยอดเต๋าโดยตรง

หรือก็คือมันเป็นพลังจากสวรรค์อย่างแท้จริง!

และพลังเช่นนี้เองที่ทำให้เผ่าอสูรยังคงยืนหยัดไม่พ่ายแพ้ให้แก่มนุษย์

เมื่อได้เห็นกิเลนฟ้ากลืนมิตินี้ผู้คนทั้งหลายก็ย่อมจะหันไปมองเย่หยวนด้วยสายตาสงสาร

พวกเขารู้ว่าการใช้พลังสายเลือดออกมามันกลับกลายเป็นความผิดพลาดอันใหญ่หลวงของเย่หยวนแล้ว

ฉีหยุนมองดูลงมาจากท้องฟ้าสูง มองดูเย่หยวนด้วยสายตาดูถูกเต็มที่ “ต่อให้จะขโมยเลือดกิเลนไปแล้วทำไมเล่า? มีหรือที่เผ่ากิเลนเราจะอ่อนแอจนเจ้าเลียนแบบได้? เมื่อใดก็ตามที่กิเลนฟ้ากลืนมิตินี้ถูกปล่อยออกไป ต่อให้เป็นห้วงมิติก็คงไม่อาจหลบหนีไปพ้น เจ้า…ไปตายอย่างสบายใจเสียเถอะ!”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับมา “กิเลนฟ้ากลืนมิติหรือ? โชคดีจริง ๆ ที่ข้าเองก็เพิ่มปลุกมันขึ้นมาได้”

“เจ้า? กิเลนฟ้ากลืนมิติ? ฮ่า ๆ ๆ… หา?”

เมื่อฉีหยุนได้ยินคำของเย่หยวนแน่นอนว่าเขาย่อมจะหัวเราะเย้ย แต่ยังหัวเราะได้ไม่ถึงสามคำเขาก็ต้องเงียบปากลงทันที

เพราะในเวลานี้ทางด้านเย่หยวนก็ได้ปล่อยคลื่นพลังลึกลับออกมาเช่นกัน!

และคลื่นพลังนี้มันกลับเหมือนพลังของเขาไม่มีผิด!

กิเลนฟ้ากลืนมิติ!

ที่ด้านหลังเย่หยวนมันได้เกิดเงาร่างของกิเลนยักษ์ขึ้นมาเหมือนกับตัวเขา

กิเลนทั้งสองอ้าปากจ้องหน้ากันอย่างไม่มีฝ่ายไหนคิดยอม

นั่นทำให้ผู้คนทั้งหลายต้องอ้าปากค้างไม่มีใครกล้าพูดกว่า ได้แต่มองดูเงาร่างของกิเลนยักษ์ทั้งสองบนท้องฟ้า

ลุงโหยวคนนั้นกล่าวขึ้นด้วยความตื่นตะลึงเต็มใบหน้า “เป็นไปได้อย่างไร!? เจ้ามนุษย์คนนี้กลับมีสายเลือดกิเลนที่หนักแน่นจนปลุกทักษะเทวะภายในขึ้นมาได้?”

เย่หยวนชี้นิ้วออกมาพร้อมกล่าวขึ้น “กิเลนฟ้ากลืนมิติ กลืนกินมันเสีย!”

ฉีหยุนที่ได้ยินก็กัดฟันแน่นขึ้นมาตาม “เจ้ามีกิเลนฟ้ากลืนมิติแล้วจะทำไม? ไปสังหารมัน!”

แต่แน่นอนว่ากู้หงย่อมจะไม่ปล่อยให้เรื่องราวเกิดขึ้นตามที่เขาต้องการและพุ่งตัวเข้าไปขวางหมัดนั้นทันที

กู้หงนั้นมีพลังบ่มเพาะที่เหนือกว่าทางลุงโหยวคนนี้ เพียงแค่ว่าพลังของเผ่ากิเลนนั้นมันทำให้ลุงโหยวคนนี้มีฝีมือไม่ได้ด้อยไปกว่าทางกู้หงเลย

ลุงโหยวร้องออกมาด้วยใบหน้าเคียดแค้น “เด็กน้อย หากวันนี้เจ้าไม่ชดใช้มาก็อย่าหวังว่าจะไปไหนได้เลย!”

เย่หยวนจึงได้ตอบกลับไป “ด้วยแค่เจ้านี้?”

ในเวลานั้นเองมันก็ได้ปรากฏเงาร่างอีกเงาหนึ่งขึ้นบนท้องฟ้าหันมามองดูเย่หยวนพร้อมกล่าว “มันทำไม่ได้ แล้วข้าเล่า?”

คนที่ออกมานี้เป็นชายแก่มีคลื่นพลังหนักหน่วง ดูท่าแล้วคงเป็นถึงเทพสวรรค์ขั้นปลายเป็นแน่

เมื่อลุงโหยวคนนั้นเห็นผู้มาถึงนั้นเขาก็ยิ้มร่าขึ้นทันทีก่อนจะรีบพูด “ฉีโหยวคารวะท่านเฉิน! ไอ้เจ้าเด็กคนนี้…”

ฉีเฉินพูดขัดฉีโหยวขึ้นพร้อมยกมือโบกปัด “เทพสวรรค์ผู้นี้รู้แล้ว”

เขานั้นหันไปมองเย่หยวนพร้อมกล่าวขึ้น “เด็กน้อย ส่งสมบัติเผ่ากิเลนออกมา จากนั้นก็ฆ่าตัวตายเสีย แล้วเฒ่าคนนี้จะไม่ทำให้เจ้าทรมาน”

เย่หยวนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเมื่อได้ยิน “ดูท่าเผ่ากิเลนพวกเจ้านี้มันจะมีคนเฒ่าคนแก่เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีแก่ลูกหลาน พวกมันจึงได้ทำตามอย่างไม่ลดละ! น่าละอายจริง ๆ แต่ข้าก็จะขอยืนยันคำเติม สมบัติอยู่กับข้านี้ มีปัญญาก็เข้ามาเอาไป”

ฉีเฉินจึงหรี่ตามองด้วยรอยยิ้มเย็นเยือก “เด็กน้อย เจ้าจะใจดีเกินไปแล้ว หากเป็นเช่นนั้นเทพสวรรค์ผู้นี้ก็จะไม่ขอเกรงใจ”

กู้หงที่ได้ยินถึงกับต้องหน้าถอดสีทันที เขาคิดจะพุ่งตัวเข้ามาป้องกันเย่หยวนแต่กลับได้ยินเสียงห้ามของเย่หยวนขึ้นมาก่อน “ไม่เป็นไร ให้มันมา”

กู้หงที่ได้ยินก็ต้องผงะไปทันที แต่สุดท้ายเขาก็ได้แต่ทำตามสั่ง

คลื่นพลังหนักหน่วงนั้นจับจ้องที่เย่หยวน ฉีเฉินผู้นี้มีพลังสมเป็นเทพสวรรค์ขั้นปลายจริง ๆ

เหล่ายอดฝีมือทั้งหลายในเมืองนั้นต่างหันไปมองเย่หยวนอย่างมึงงง ราวกับว่าเขาคนนี้เสียสติไปแล้ว

พวกเขาทั้งหลายย่อมจะไม่เข้าใจว่าเย่หยวนไปเอาความมั่นใจใด ๆ มาจากไหน

หรือว่าแค่เขามีกิเลนฟ้ากลืนมิติเขาก็จะเก่งกาจเหนือฟ้าดินได้แล้ว?

เย่หยวนยืนมือไพล่หลังรออยู่ตรงนั้นโดยไม่มีท่าทางคิดจะตอบโต้หรือขยับหลบใด ๆ เพราะเขานั้นแค่อยากจะเห็นว่าเฒ่าพวกนั้นมันจะคิดทำอย่างไรต่อไป

…………………………

ตอนต่อไป