จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2128

“จีโม เจ้าเดินทางไปอาณาจักรวิญญาณประจิมครานี้คิดอย่างไรบ้าง?” มหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลถามขึ้นมาด้วยรอยยิ้มมีเลศนัย

เมื่อเย่หยวนจัดการแก้หมากกระดานนั้นแล้วเสร็จทางจีโมก็รีบออกเดินทางกลับมาหามหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลตามสั่งทันที

ในเวลานี้ศิษย์ทั้งสิบเอ็ดของมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลต่างอยู่กันพร้อมหน้า

เพียงแค่ว่าสีหน้าของทุกผู้คนนั้นมันดูไม่สู้ดีนัก โดยเฉพาะมหานักบวชขนแดง

จีโมได้แต่ยิ้มตอบกลับมาอย่างอับอาย แต่เมื่อนึกย้อนกลับไปถึงวงล้อหยินหยางของเย่หยวนแล้วตัวเขาก็อดไม่ได้ที่จะแสดงท่าทางชื่นชมออกมา

เขานั้นก้มหัวลงตอบ “ท่านอาจารย์ จีโมเชื่อสนิทใจแล้ว! รองมหาปราชญ์นั้นเป็นยอดคนที่จะเติบใหญ่กลายเป็นมหาวีรบุรุษอย่างแน่นอนในวันหน้า!”

จีโมพูดออกไปด้วยท่าทางสุดเคารพ

น้ำเสียงของเขาที่พูดถึงเย่หยวนนั้นมันเหมือนเขากำลังพูดถึงผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง

หากผู้คนภายนอกมาเห็นท่าทางนี้ของมหานักบวชเคลื่อนดาราพวกเขาคงแทบจะเป็นลมแน่

ยี่หัวเราะลั่นตอบลับมาเมื่อได้ยิน “พวกเจ้าศิษย์พี่น้องทั้งหลายนี้ต่างล้วนวางตัวเหนือท่าน ไม่คิดยอมก้มหัวให้แก่ผู้คน นอกจากตัวอาจารย์นี้แล้วพวกเจ้าไม่เคยคิดยอมสยบให้ใคร ข้าไม่นึกเลยว่าออกไปครั้งนี้เจ้ากลับจะยอมคิดเคารพเย่หยวนขึ้นมา!”

จีโมได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ ตอบกลับมา “หากไม่ได้เห็นด้วยตาตนเองแล้วข้าก็คงไม่คิดอยากเชื่อว่าโลกใบนี้มันจะมียอดคนมากพรสวรรค์เช่นนี้อยู่! รองมหาปราชญ์ท่านนั้นเกิดมาเพื่อเต๋าโอสถ เวลาแค่พันกว่าปีหลังจากลืมตาดูโลกก็สามารถก้าวขึ้นมาได้ถึงระดับนี้และเริ่มเข้าถึงแก่นแท้ของเต๋า ใครได้เห็นก็คงต้องยอมรับชื่นชมสิ้น!”

เรื่องราวครึ่งปีที่ผ่านมานี้จีโมรู้สึกราวกับว่ามันยังเกิดขึ้นอยู่ตรงหน้าตน

แต่ละดัชนีที่เย่หยวนชี้ออกมานั้นมันเหมือนชี้ลงกลางจิตวิญญาณของตัวเขา

ยี่ยิ้มออกมาพร้อมหันหน้าไปหามหานักบวชขนแดง “หยานหุย เจ้ายัง…คิดไม่พอใจอยู่อีกหรือไม่?”

มหานักบวชขนแดงได้แต่ก้มหัวลงด้วยท่าทางอับอาย “กราบเรียนท่านอาจารย์ หยานหุย…ยอมรับแล้ว! เพียงแค่ว่าหยานหุยไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าเหตุใดตัวเขาที่เป็นแค่นักบวชหกดาวถึงได้เก่งกาจปานนี้?”

ยี่หุบยิ้มลงก่อนจะตอบ “แท้จริงแล้วเรื่องราวในครั้งนี้มันก็ทำให้อาจารย์ของเจ้าตื่นตะลึงอยู่ไม่น้อย! เมื่อของอย่าถามนี้อาจารย์เจ้าเองก็ศึกษามันมานับสินล้านปีแต่ก็ยังไม่อาจจะหลอมรวมเต๋าให้เป็นหนึ่ง แต่ตัวเขา…กลับทำได้! ดูท่าแล้ววันที่อาจารย์เจ้าจะได้ประลองกับเขามันคงมาถึงในไม่ช้านี้!”

ตอนที่ตัวเขาสั่งจีโมให้เอาอย่าถามออกไปนั้น ตัวยี่เองก็ไม่ได้คิดว่าเย่หยวนจะคลายปริศนาอันนี้ลงได้

ต่อให้มันจะมีพลังแค่ครึ่งหนึ่งแต่การคลายปริศนานั้นมันก็มิใช่สิ่งที่พลังของเย่หยวนในเวลานี้จะทำได้เลย

แต่เย่หยวนกลับทำให้เขาต้องตื่นตะลึงสุดหัวใจ

เพราะเย่หยวนนั้นกลับแก้ปริศนาสิบล้านปีนี้และสร้างโลกใบใหม่ขึ้นมา

มันเป็นผลลัพธ์ที่ทำให้โลกต้องตะลึง

แน่นอนว่าตัวเขา มหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลนี้เองก็เช่นกัน

“หรือว่าแท้จริงเขาจะมีความเข้าใจต่อเต๋าโอสถที่เหนือล้ำท่านอาจารย์ไปแล้ว?” หยานหุยบอกขึ้นมาด้วยใบหน้ามึนงง

ยี่ที่ได้ยินก็ส่ายหัวกลับมา “การจะเหนือล้ำอาจารย์เจ้าไปนั้นมันย่อมไม่มีทางเป็นไปได้ การที่เขาทำเรื่องราวได้ถึงขั้นนี้เองมันก็มีเทคนิคทุ่นแรงเล็กน้อยมากมายแฝงไว้ด้วย แต่สิ่งที่แน่นอนคือเวลานี้ตัวเขาได้เลือกเดินเส้นทางเต๋าของตนเองแล้ว นั่นคือสิ่งที่สำคัญที่สุด!”.ไอลีนโนเวล.

“เส้นทางเต๋าของตนเอง?” ศิษย์ทั้งหลายต่างหันมาสนใจคำพูดนี้

ยี่จึงได้ยิ้มตอบกลับไป “ตอนนั้นที่พวกเจ้าทั้งหลายเข้าท้าทายอย่าถาม พวกเจ้าต่างยอมก้มหัวเป็นแค่หมากตัวหนึ่งภายใต้การควบคุมของข้านี้ นั่นมันย่อมจะหมายความว่าพวกเจ้านั้นได้เลือกเดินตามเส้นทางที่อาจารย์เลือกไว้ให้ เพราะฉะนั้นต่อให้เวลาจะผ่านไปนับล้าน ๆ ปี เส้นทางเดินของพวกเจ้ามันก็จะเป็นแค่เส้นทางที่แยกออกไปจากเส้นทางของอาจารย์เท่านั้น หากคิดอยากก้าวไปให้เหนือล้ำกว่าอาจารย์แล้วมันย่อมจะเป็นไปไม่ได้! และหากมองดูทั่วมหาพิภพถงเทียนนี้ยอดคนที่แท้จริงผู้ยืนเหนือล้ำโลกนั้นต่างก็มีเส้นทางเต๋าของตนเองทั้งสิ้น”

เมื่อเหล่าศิษย์ทั้งหลายได้ยินพวกเขาก็ได้แต่หน้าเปลี่ยนสีไปตาม ๆ กัน

เพราะนี่มันเป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้ยินถึงเงื่อนไขในการเป็นยอดคนเหนือฟ้าอย่างแท้จริง

คำพูดของยี่นี้มันทำให้เกิดคลื่นความลังเลขึ้นมาในใจพวกเขาทั้งหลาย

หลายต่อหลายปีมานี้พวกเขาต่างก้มหัวกราบอาจารย์เป็นเหมือนเทพเจ้า แต่วันนี้พวกเขากลับได้รับรู้ว่าแท้จริงแล้วพวกเขาทำได้แค่เดินตามรอยเท้าอาจารย์