จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2146

เมื่อได้เห็นดวงตาอันหิวกระหายทั้งหลายที่จ้องมองมาจากความมืดนั้นหลงเสี่ยวฉุนก็ต้องสั่นไปทั้งร่าง

เหล่ามารนรกทั้งหลายทั้งปวงนี้มันสุดแสนแข็งแกร่ง นางนั้นสัมผัสได้ถึงระดับเทพสวรรค์สามดาวเสียด้วยซ้ำ

มารนรกทั้งหลายนี้มันมีกำลังอย่างที่ตัวนางไม่อาจต้านทานใด ๆ ได้

“ไม่รู้ไม่ชี้ด้วยแล้ว!”

หลงเสี่ยวฉุนกัดฟันแน่นและพยายามบีบน้ำตาออกมา

แต่ในเวลานั้นเองมันกลับมีเสียงของเย่หยวนดังขึ้นมาจากด้านหลัง “เสี่ยวฉุน ใช้แผ่นหยกที่ข้าให้ไปพาคนทั้งหลายออกไปเสีย! เจ้าไม่ต้องมาห่วงเรื่องของข้า ให้พวกมันเข้ามาลองดู!”

“แต่…” หลงเสี่ยวฉุนพยายามคัดค้าน

“ไม่มีแต่! ให้พวกมันเข้ามา!” เย่หยวนพูดตัดบท

หลงเสี่ยวฉุนเองก็ได้แต่กัดฟันกระทืบเท้า “พวกเจ้ามารวมกันทางนี้!”

พูดจบนางก็พาคนทั้งหลายเข้ามาในรัศมีและหักแผ่นหยกนั้นลงทันที

วิชาห้วงมิติเปล่าจึงถูกใช้งานขึ้นดึงตัวพวกหลงเสี่ยวฉุนทั้งหลายออกไปจากพื้นที่ทันที

“ท่านเสี่ยวฉุน นี่มัน…เราออกมาได้แล้วแต่ท่านเย่เล่า?” หลงซุนกล่าวขึ้นด้วยสีหน้าเป็นกังวล

หลงเสี่ยวฉุนเองก็ได้แต่หันไปมองที่ต้นตอของคลื่นพลังสุดแสนรุนแรงที่ขอบฟ้าก่อนจะกล่าวขึ้น “ข้าก็ได้แต่หวังว่าเขาจะมีทางเอาตัวรอด!”

ในเวลานี้เหล่ามารนรกเทพสวรรค์ทั้งหลายนั้นได้ก้าวเดินเข้ามาหาเย่หยวนด้วยดวงตาที่หิวโหย

“วิชาห้วงมิติเปล่า! เก่งกาจเสียจริง ๆ!”

“หึ เจ้ามนุษย์นี้มันสร้างเรื่องราวเสียใหญ่โตตอนบรรลุ! ข้าว่ามันจะรุนแรงเสียยิ่งกว่าเราเหล่ามารนรกทั้งหลายเสียด้วยซ้ำ!”

“ดูท่ามันจะอร่อยไม่เบา!”

…

สภาพของเย่หยวนในเวลานี้มันไม่ได้ต่างจากอาหารอันโอชะในสายตาของเหล่ามารนรกทั้งหลาย

ส่วนเรื่องที่พวกหลงเสี่ยวฉุนทั้งหลายนั้นหนีไปได้ พวกมันย่อมไม่ได้คิดสนใจมากมาย

ฟุบ! ฟุบ! ฟุบ!

จนในที่สุดมารนรกตัวหนึ่งก็ไม่อาจอดทนไหวอีกต่อไป พุ่งร่างเข้าไปหาเย่หยวนอย่างรวดเร็ว

“เหยื่อนี้เป็นของข้า! ห้ามใครมาแย่งชิง!”

“เจ้ากล้าแย่งเหยื่อจากปากข้า เบื่อชีวิตแล้วหรือ?”

…

เมื่อมีคนคิดนำมันก็ย่อมจะมีคนทำตาม เวลานี้เหล่ามารนรกทั้งหลายเองก็ไม่อาจจะทนทานไหวพุ่งตัวเข้ามาหาเย่หยวนอย่างไม่คิดชีวิต

เหยื่ออันโอชะเช่นนี้มีหรือที่พวกเขาจะปล่อยมันไปได้?

“หึ ข้านี่มันเสือนอนกินเสียจริง ๆ! เจ้าพวกโง่ทั้งหลาย ทีแรกข้าก็กังวลอยู่ว่าผลึกมารดำที่มีมันจะไม่พอใช้! แต่ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้วข้าก็ไม่คิดเกรงใจล่ะ!”

เหล่ามารนรกทั้งหลายในเวลานี้จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงหัวเราะเยาะของเย่หยวนขึ้นมาจนทำให้พวกมันอดไม่ได้ที่จะหยุดเท้าลง

เวลาเดียวกันนั้นเองมันก็ได้เกิดคลื่นพลังรุนแรงปะทุขึ้นมาจากร่างกายของเย่หยวน

“เต๋าให้กำเนิดหนึ่ง หนึ่งให้กำเนิดสอง สองให้กำเนิดสาม สามให้กำเนิดชีวิตนับไม่ถ้วน! ข้าได้เข้าใจเสียที!” ท่ามกลางเสียงระเบิดรุนแรงนั้นมันแฝงมาด้วยเสียงหัวเราะของเย่หยวน

เมื่อสัมผัสได้ถึงพลังงานที่มากพอจะระเบิดฟ้าดินให้แหลกสลายนี้เหล่ามารนรกเทพสวรรค์ทั้งหลายต่างก็ขนลุกตั้งไปตาม ๆ กันรีบหันหน้าพุ่งตัวหนีออกไปสุดชีวิต

“ไม่ดีแล้ว! หนีเร็ว!”

“ให้ตายสิ! ไอ้เจ้ามนุษย์นี่มันคิดจะตายตามกันไปหรืออย่างไร?”

…

เสียงโกรธแค้นและตกตื่นดังขึ้นตาม ๆ กัน เหล่ามารนรกเทพสวรรค์ทั้งหลายนั้นต่างได้แต่วิ่งหนีกันหางจุกตูด

แต่มันก็สายจนเกินไปแล้ว!

ระเบิดไร้เสียงนั้นแผ่กระจายพลังงานออกมาทั่วทิศ ทำลายทุกสิ่งอย่าง!

รวมไปถึงตัวเย่หยวน!.ไอลีนโนเวล.

สภาพร่างกายของเย่หยวนตอนนี้เองก็ถูกระเบิดจนกลายเป็นฝุ่นผง!

เพียงแค่ว่าเวลานี้ร่างกายของเขาได้ค่อย ๆ กลับมารวมตัวกันใหม่อีกครั้ง ก่อนจะระเบิดและรวมกันใหม่อีกครั้งขึ้นติดต่อกันเช่นนี้ไม่รู้จบ

ทุกขจุติ!

ภายใต้คลื่นพลังระเบิดรุนแรงนี้ เย่หยวนก็ได้ค่อย ๆ ผ่านพ้นทุกขจุติไปเรื่อย ๆ

แต่มันมิใช่แค่ร่างแต่รวมไปถึงจิตศักดิ์สิทธิ์ของเย่หยวนเองด้วยที่ถูกระเบิดจนไม่มีชิ้นดี

ท่ามกลางคลื่นพลังการระเบิดอันมหาศาลนี้ มันมีเพียงแค่สองสิ่งเท่านั้นที่ไม่ได้ถูกทำลายลงไปด้วย

หนึ่งนั้นคือศิลาจารึกบัลลังก์พิภพ