จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2166

“หึๆ ข้าว่าอย่างไรเล่า? เย่หยวนจะจัดการมันลงด้วยมือเดียว!”

หลงเสี่ยวฉุนนั้นยืนหน้าออกมาล้อเลียนคนทั้งหลายจากด้านหลังเฉินซิง

เพราะตัวนางนี้ได้พบเห็นพลังที่แท้ของเย่หยวนมาก่อน

ในระดับเดียวกันแล้วเย่หยวนย่อมจะชนะทุกผู้คนได้อย่างไร้ข้อยกเว้นใด

ทั้งยังเรื่องที่ว่าหลงเจิงนี้เองไม่ได้นับเป็นยอดคนที่เก่งกาจที่สุดในหมู่ทายาทมังกรสวรรค์ทั้งหลายด้วย

ทางเฉินซิงที่ได้เห็นก็ต้องหรี่ตาลงอย่างประหลาดใจ ดูท่าแล้วฝีมือนี้ของเย่หยวนมันจะเหนือล้ำที่เขาคาดไปมาก

ภายในม่านหมอกภายในนั้นหลงเจิงพยายามลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเลด้วยสีหน้าโกรธแค้น

ตัวเขานั้นมีความคิดไม่ต่างจากหลงหยวน คิดว่าเจ้าเด็กคนนี้มันก็เป็นแค่ขยะ

แต่เวลานี้เจ้าขยะกลับต่อยเขาร่วงด้วยหมัดเปล่าๆ เพียงแค่หมัดเดียว

ยอดอัจฉริยะอย่างเขานี้ไม่อาจจะทนรับความอัปยศนั้นไว้ได้!

หลงเจิงกัดฟันแน่นร้องร่ำขึ้น “เด็กนรก เจ้าบังคับข้าเองแล้ว! ข้าจะให้เจ้าได้เห็นพลังที่แท้ของข้าเอง!”

ที่หว่างคิ้วของเขานั้นตรามังกรสวรรค์ก็ได้ตอบสนองอย่างรุนแรงขึ้น

คลื่นพลังสายเลือดมังกรรุนแรงพร้อมด้วยเงาร่างมังกรใหญ่ปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของหลงเจิง

เย่หยวนที่ได้เห็นต้องขมวดคิ้วแน่นด้วยสีหน้ากลั้นขำ “พิฆาตมังกรทรราชเลือนหาย! หึๆ น่าสนใจขึ้นมาหน่อย! แต่สุดท้ายวิชานี้ในมือเจ้ามันก็ยังอ่อนแอจนเกินไปอยู่ดี!”

วิชาเดียวกัน กระบวนท่าเดียวกัน แต่คนปล่อยใช้แตกต่าง มันก็ย่อมจะทำให้พลังที่ออกมาไม่เท่าเทียมกัน

ความแตกต่างของพลังสายเลือด ความแตกต่างของระดับตรามังกรสวรรค์ ความแตกต่างของพลังกายทั้งหลายนั้นมันย่อมจะส่งผลกับความรุนแรงของวิชา

สังหารมังกรทรราชเลือนหายที่เย่หยวนกล่าวถึงนี้มันคือหนึ่งในทักษะเทวะภายในของเผ่ามังกร มันเป็นการเรียกวิญญาณมังกรฟ้าลงมาฆ่าสังหารศัตรูด้วยพลังเหนือล้น

เพียงแค่ว่าการใช้ออกของหลงเจิงนี้ ไม่ว่าเย่หยวนจะมองดูอย่างไรมันก็มิใช่วิธีที่ดีงามนัก

หลงเจิงนั้นหลงตัวเองตลอดมา นอกจากตัวหลงหยวนหรือหลงเฉียนที่เป็นอันดับสองของปราการมังกรเทวะแล้วตัวเขาไม่เคยจะคิดสนใจคนอื่นๆ แม้แต่น้อย

แต่วันนี้คนที่หยิ่งยโสเช่นนั้นกลับต้องมาถูกศัตรูไม่รู้หัวนอนปลายเท้าดูถูก มีหรือที่เขาจะยังทนรับมันไว้ได้?

“เด็กนรก ผลลัพธ์ของการดูถูกทายาทมังกรสวรรค์แห่งปราการมังกรเทวะมันคือความตาย!” หลงเจิงร้องลั่นขึ้นอย่างโกรธแค้น

เย่หยวนหัวเราะขึ้นเมื่อได้ยินก่อนจะก้าวออกมาพร้อมด้วยภาพเงามังกรที่ด้านหลังตนเองเช่นกัน

และวิชากระบวนท่าที่เขากำลังใช้ออกมานี้มันก็คือเทพมังกรเหยียบสวรรค์ กระบวนท่าเดียวกับที่หลงเจิงใช้ออกมาก่อนหน้า

“ทักษะเทวะภายในแล้วทำไมเล่า? วันนี้ข้าจะให้เจ้าได้เห็นว่ากระบวนท่าเดียวกันแต่คนใช้แตกต่างมันจะส่งผลให้พลังที่ออกมาแตกต่างกันได้ปานใด!”

เย่หยวนหัวเราะพร้อมยกมือฟาดซัดออกไป

เงามังกรที่ด้านหลังของเขาก็กลายเป็นดั่งหัวกระสุนพุ่งทะยานเข้าหาหลงเจิงพร้อมเสียงคำรามลั่น

เงาร่างมังกรของเย่หยวนนี้มันมีพื้นฐานแตกต่างจากพิฆาตมังกรทรราชเลือนหายของหลงเจิง

ทักษะเทวะภายในนั้นมันเป็นพรที่มาจากมังกรฟ้าทั้งหลาย มันเป็นการดึงพลังมังกรจากต้นกำเนิดออกมาใช้ต่อสู้

ส่วนเงามังกรของเทพมังกรเหยียบสวรรค์ที่เย่หยวนใช้นี้มันเกิดขึ้นมาจากพลังกายและสายเลือดของเย่หยวนล้วนๆ

สองสิ่งนี้ย่อมไม่อาจเอามาเทียบเคียงกันได้ในด้านคุณภาพ

พิฆาตมังกรทรราชเลือนหายที่หลงเจิงใช้นั้นมันย่อมจะทรงคุณภาพมากพลังกว่าเย่หยวนเป็นแน่

แต่เมื่อเงามังกรทั้งสองเข้าปะทะกับตัวหลงเจิงกลับรู้สึกได้ถึงคลื่นพลังหนักหน่วงเหมือนดั่งฟ้าดินจะพลิกกลับตรงหน้านี้

ปัง!

เงามังกรของเย่หยวนกัดทำลายพิฆาตมังกรทรราชเลือนหายลงอย่างง่ายดายจากนั้นก็พุ่งตรงเข้าไปหาร่างของหลงเจิงต่ออย่างไม่หยุดยั้ง

หลงเจิงที่โดนเข้าไปอย่างแรงจึงต้องกระอักเลือดคำโต ร่างกายถูกทุบจมหายไปในแผ่นดิน

ที่ด้านนอกเมื่อเหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลายได้เห็นภาพนั้นพวกเขาต่างก็หน้าซีดขาวลง

“เทพมังกรเหยียบสวรรค์กลับเอาชนะพิฆาตมังกรทรราชเลือนหายได้? ข้า…ตาข้าไม่ได้ฝาดไปใช่หรือไม่?”

“นี่มันจะหลุดโลกจนเกินไปแล้ว! ไม่ว่าเทพมังกรเหยียบสวรรค์จะรุนแรงได้ปานใดมันก็ย่อมจะไม่อาจเอาชนะพิฆาตมังกรทรราชเลือนหายไปได้มิใช่หรือ?”

“เป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไร? เหตุใดจึงเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นได้!”

…