จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2175

ชิ้นที่สิบหก!

ชิ้นที่สิบเจ็ด!

…

ชิ้นที่ยี่สิบ!

ชิ้นที่ยี่สิบเอ็ด!

ในพริบตาเดียวเย่หยวนก็ได้ดูดซับผลึกต้นมังกรลงไปอีกถึงหกชิ้น

ความเร็วในการดูดซับนี้มันทำให้คนทั้งหลายต้องอ้าปากค้าง

ที่สำคัญไปกว่านั้นคือใบหน้าของเย่หยวนมันกลับนิ่งเฉยไร้ท่าทางเจ็บปวดใดๆ เหมือนดั่งเขากำลังนั่งบ่มเพาะตามธรรมดา

“แน่นอนล่ะว่ากายทองคำสัมบูรณ์ระดับเจ็ดมันต้องทำได้ขนาดนี้!”

“ความมั่นใจของเจ้าเด็กคนนี้มันเกิดขึ้นมาเพราะกายทองคำสัมบูรณ์ระดับเจ็ดใช่หรือไม่? แต่กายทองคำสัมบูรณ์ระดับเจ็ดเองมันจะทนได้ถึงเมื่อไหร่กัน?”

“เผ่ามังกรเรานั้นมีกายเนื้อแข็งแกร่งมากล้น ต่อให้มันจะไม่อาจเทียบกายทองคำสัมบูรณ์ระดับเจ็ดได้แต่ความแตกต่างมันก็คงไม่มากมาย ข้าว่าอย่างมากก็คงจบที่สามสิบชิ้นเท่านั้น!”

…

คนทั้งหลายที่ล้อมรอบอยู่เวลานี้ ทั้งจักรพรรดิเทพสวรรค์ที่นำมาและเหล่าทายาทมังกรสวรรค์ทั้งหลายต่างพูดคุยกันถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นตรงหน้านี้

พวกเขานั้นคิดว่าเหตุผลที่เย่หยวนเก่งกาจกว่าพวกเขาไปนั้นมันเพราะว่าเขามีกายทองคำสัมบูรณ์ระดับเจ็ดเท่านั้น

แต่ทว่าเมื่อจำนวนที่เย่หยวนดูดกลืนลงไปมันยิ่งมาก ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นมันก็ยิ่งเพิ่มพูนตาม

เขานั้นดูดซับผลึกต้นมังกรและรับพลังต้นกำเนิดมังกรไปอย่างมากมายแต่ตรามังกรสวรรค์ของเขามันกลับไม่ตอบสนองใดๆ เลย

กลับกัน มันเป็นทางการบ่มเพาะของเขาที่เพิ่มพูนขึ้นหลังจากดูดซับผลึกต้นมังกรลงไปเป็นจำนวนมาก

เมื่อเย่หยวนดูดซับผลึกต้นมังกรไปถึงชิ้นที่สามสิบ คนทั้งหลายก็ได้แต่ต้องเบิกตาค้าง

“เจ้าหมอนี่มันบ้าไปแล้วหรือ? เขา…เขาไม่รู้จักความเจ็บปวดหรืออย่างไร?” หลงฉีมองดูเย่หยวนที่กัดฟันแน่นพร้อมกล้ามเนื้อบนใบหน้าที่สั่นกระตุก

ตามที่เล่ากันมานั้นมันเคยมีคนดูดซับผลึกต้นมังกรลงไปถึงยี่สิบห้าชิ้น

แต่ตามความเป็นจริงแล้วแค่จะหาคนที่ดูดซับมันลงได้ไปถึงชิ้นที่ยี่สิบมันก็แทบจะหาไม่ได้บนโลกหล้า

เพราะว่ายิ่งดูดซับลงไปมาก คนทั้งหลายก็จะยิ่งไม่อาจทนทานความทรมานนั้นไหว

แต่เย่หยวนนั้นกลับดูดซับผลึกต้นมังกรลงไปถึงสามสิบชิ้นแล้วในเวลานี้และยังสามารถจะทนรับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นไว้อย่างไม่ร้องส่งเสียงสักคำ

เจ้าหมอนี่จะต้องมีจิตใจที่หนักแน่นปานใด?

หากให้พูดแล้วสามสิบชิ้นนี้มันคงเป็นขีดจำกัดของมังกรทั้งหมดทั้งสิ้น!

หากมิใช่เพราะใบหน้าที่กระตุกพร้อมกันฟันแน่นของเย่หยวนแล้ว คนทั้งหลายคงไม่อาจจะรู้ได้เลยว่าเวลานี้เขาก็กำลังเจ็บปวดอยู่

ชิ้นที่สามสิบเอ็ด!

ชิ้นที่สามสิบสอง!

…

เย่หยวนนั้นไม่คิดที่จะหยุดลงแม้แต่น้อย ยังคงทำการหลอมดูดซับพลังจากผลึกต้นมังกรไปเรื่อยๆ

แต่สีหน้าของคนทั้งหลายที่รายล้อมอยู่มันต่างแปลกประหลาดขึ้นไปทุกที

เวลานี้มันมีเหงื่อเม็ดใหญ่ไหลลงมาบนหน้าผากของเย่หยวนอย่างชัดเจน

ยิ่งดูดซับพลังจากผลึกต้นมังกรไปมากเท่าใด เหงื่อทั้งหลายนั้นมันก็ยิ่งออกมาให้เห็นมากขึ้น

พร้อมๆ กันนั้นการกระตุกของกล้ามเนื้อบนใบหน้าเขาเองก็รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน

ชิ้นที่ห้าสิบสี่!

ชิ้นที่ห้าสิบห้า!

…

คนทั้งหลายในเวลานี้ต่างได้แต่อ้าปากค้างไม่คิดอยากเชื่อภาพตรงหน้าตนเองแม้แต่น้อย

เจ้าหมอนี่มันบ้าอย่างแท้จริง!

กฎเหล็กที่ว่าทายาทมังกรสวรรค์ไม่อาจดูดซับผลึกต้นมังกรได้มากกว่ายี่สิบห้าชิ้นนั้นมันถูกเย่หยวนทำลายลงสิ้น

ทุกผู้คนนั้นต่างดูถูกเย่หยวนจนเกินไป

พวกเขานั้นประเมินพลังของกายทองคำสัมบูรณ์ระดับเจ็ดต่ำจนเกินไปและยังประเมินความหนักแน่นของจิตใจเย่หยวนผิดไปจากความจริงเป็นอย่างมาก

กายทองคำสัมบูรณ์ระดับเจ็ดนั้นมันมิใช่เพียงแค่เพิ่มพลังให้กล้ามเนื้อ แต่มันยังเพิ่มพลังให้แก่หลอดเลือดและเส้นชีพจรต่างๆ

มันแข็งแกร่งจนไม่อาจถูกพลังภายนอกพังทลายได้ แต่ความแข็งแกร่งของอวัยวะภายในนั้นมันก็เหนือล้ำไม่แพ้กัน

ร่างกายของคนอื่นไม่อาจทนทานได้มันไม่ได้หมายความว่าร่างกายของเย่หยวนนี้จะไม่อาจทนทานได้เช่นกัน

ส่วนเรื่องของความเจ็บปวดทรมานนั้นเย่หยวนได้ผ่านมันมาอย่างนับครั้งไม่ถ้วน!