จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2218

จักรพรรดิเทพสวรรค์นั้นคือผู้อยู่เหนือพิภพอย่างแท้จริง!

เป้าหมายของนักยุทธทุกผู้คนนั้นคือการก้าวขึ้นไปให้ถึงอาณาจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์

แต่นักยุทธยอดอัจฉริยะมากมายอย่างนับไม่ถ้วนกลับไม่อาจก้าวผ่านมันไปได้

อย่างตัวเทพสวรรค์ดันหยู่นี้เองจะบอกว่าเขานั้นไร้พรสวรรค์หรือ?

เขานั้นครั้งหนึ่งเคยนั่งอยู่ในตำแหน่งอาณาจักรบรรพกาลเพียงหนึ่งเดียวในแดนใต้ พรสวรรค์ของเขาจะต้องล้ำฟ้าเหนือผู้คนปานใด?

แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นสุดท้ายประตูสู่อาณาจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์ก็ยังไม่ยอมเปิดออกให้แก่ตัวเขา

เช่นนั้นแล้วตัวเทพสวรรค์เจาหยวนเล่า? เขานั้นคือผู้ที่บ่มเพาะขึ้นมาถึงอาณาจักรเทพสวรรค์ขั้นสุดได้ด้วยตัวตนอย่างนักยุทธจรไร้ค่ายสังกัดดูแล มันจะต้องมีพรสวรรค์สูงล้ำฟ้าดินปานใด?

ที่สำคัญไปกว่านั้นเขายังเป็นถึงจอมเทพโอสถเจ็ดดาว

แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นเขาก็ไม่อาจก้าวข้ามระดับนี้ไปได้

เขานั้นต้องอยู่ในจุดนี้มานับล้านๆ ปี!

และอีกสิ่งหนึ่งก็คือ… จักรพรรดิเทพสวรรค์นั้นไม่อาจจะถูกสร้างขึ้นด้วยโอสถได้!

แท้จริงแล้วมันมิใช่ว่าสร้างมิได้ แต่เป็นเพราะว่า… โอสถที่ใช้นั้นมันยากจนล้ำความสามารถผู้คน

แม้แต่เหล่าจอมเทพโอสถแปดดาวขั้นสุดทั้งหลายเอง คนที่จะหลอมโอสถเก้าลับจักรพรรดิเทพสวรรค์นี้ขึ้นได้มันก็มีไม่มากนัก

แต่เวลานี้เย่หยวนกลับกำลังหลอมมัน!

จีโมมองดูเย่หยวนค่อยๆ วาดสร้างค่ายกลขึ้นมาเรื่อยๆ พร้อมใบหน้าของเขาเริ่มเจ็บปวดขึ้นมา

แม้ว่านี่จะเป็นแค่สมุนไพรวิญญาณระดับเจ็ดแต่สมุนไพรที่ใช้หลอมโอสถเก้าลับจักรพรรดิเทพสวรรค์นั้น แต่ละตัวสมุนไพรมันก็สุดแสนล้ำค่า

สมุนไพรแต่ละตัวที่ใช้นี้มีค่าเทียบเท่าเมืองทั้งเมือง!

ในมหาพิภพถงเทียนนี้มันมีไม่กี่ค่ายสำนักที่จะรวบรวมสมุนไพรสำหรับหลอมโอสถเก้าลับจักรพรรดิเทพสวรรค์มาได้ครบ

เรื่องนี้มันเกิดขึ้นได้เพราะตัวตนรองมหาปราชญ์ของเย่หยวนด้วย ไม่เช่นนั้นต่อให้คนอื่นอยากจะหลอมพวกเขาก็คงไม่มีปัญญาแม้แต่จะลอง

ครั้งนี้ค่ายกลที่เย่หยวนสร้างขึ้นมานั้นมันสุดแสนลึกล้ำซับซ้อน

การหลอมโอสถเก้าลับจักรพรรดิเทพสวรรค์นั้นมันยากและซับซ้อนอย่างที่ทุกผู้คนคาดคิด

แต่ทว่าเย่หยวนกลับยังคงสร้างค่ายกลยักษ์นี้ไปได้อย่างราบรื่นไม่มีหยุด

ค่ายกลนั้นค่อยๆ ซับซ้อนขึ้นไปเรื่อยๆ จนถึงระดับที่ไม่อาจทำความเข้าใจได้อีก

พร้อมๆ กันนั้นคลื่นพลังที่ลงมาจากท้องฟ้านั้นมันก็ยิ่งรุนแรงและลึกล้ำ

แต่เหล่าเทพสวรรค์แห่งพันธมิตรแดนใต้นั้นต่างยิ่งกังวลใจมากขึ้นเรื่อยๆ

เพราะดูท่า… การพัฒนาของเมืองอินทรีสวรรค์นี้จะไม่อาจหยุดลงได้แล้ว!

“หรือว่า… เทพสวรรค์ผู้นี้จะได้เห็นปาฏิหาริย์จริงๆ? จอมเทพโอสถเจ็ดดาวจะหลอมโอสถเก้าลับจักรพรรดิเทพสวรรค์ขึ้นได้? ข้าไม่เคยได้ยินเรื่องเช่นนั้นมาก่อนเลย!”

“เฮ้อ จะไปเทียบกับผู้คนก็ไม่ได้หรอก! เจ้าเด็กคนนี้มันเป็นสัตว์ประหลาด!”

“หาก… หากเทพสวรรค์ผู้นี้ได้โอสถเก้าลับจักรพรรดิเทพสวรรค์มาบ้าง มันจะดีปานใดกัน?”

…

โอสถเก้าลับจักรพรรดิเทพสวรรค์นั้นมันคือโอสถที่สร้างจักรพรรดิเทพสวรรค์ขึ้นมาได้ มีหรือที่คนทั้งหลายจะไม่อยากได้?

ในเวลานี้ใมครจะยังมีอารมณ์ไปโมตีเมืองอินทรีสวรรค์ใด?

เหล่าเทพสวรรค์ทั้งหลายนั้นต่างได้แต่ต้องคิดอิจฉาไป๋ตง!

เวลานี้พวกเขาอยากจะย้อนเวลากลับไปดูดเท้าเย่หยวนให้สะอาดเสียตั้งแต่ที่พบเจอหน้ากัน

ตราบเท่าที่พวกเขาได้รับการยอมรับจากเย่หยวน พวกเขาเองก็คงมีโอกาสได้โอสถเก้าลับจักรพรรดิเทพสวรรค์มาไว้บ้าง วันหนึ่งพวกเขาอาจจะได้ก้าวขึ้นไปเป็นจักรพรรดิเทพสวรรค์ผู้อยู่เหนือล้ำฟ้าดินนั้น!

ภายในเมืองอินทรีสวรรค์นั้นหยุนยี่ได้แต่ต้องเงยหน้ามองฟ้าด้วยสีหน้าตื่นเต้นดีใจ

นี่คือเต๋าโอสถที่เขาต้องการ!

เทียบกับอาจารย์ขชองเขาแล้ว ไม่ว่าจะเป็นจอมเทพโอสถเจ็ดดาวใดๆ มันก็ช่างไร้ค่าเสียเหลือเกิน

ต่อหน้าอาจารย์เขานี้ อาณาจักรพลังบ่มเพาะมันมิใช่ปัญหา ไม่มีค่าใด!

ความเข้าใจต่อเต๋าโอสถของเขานั้นมันอยู่ในระดับต้นกำเนิดเต๋า

บางทีวันหนึ่งเขาเองก็จะมีความสามารถในการหลอมโอสถได้สูงล้ำถึงขั้นนั้นได้!

การเลือกจะอยู่ข้างเมืองอินทรีสวรรค์นั้นมิใช่สิ่งที่เขาเลือก แต่เป็นสิ่งที่เขาเชื่ออย่างสุดใจ

ตัวตนของเขานั้นมันสุดแสนจะแปลกประหลาด หากเป็นคนอื่นแล้วพวกเขาคงไม่คิดจะรับเขาเข้าเป็นศิษย์ ไม่ต้องพูดถึงการถ่ายทอดวิชาอย่างหมดเปลือกใดๆ

แต่หลังจากอยู่ในเมืองอินทรีสวรรค์มาหลายต่อหลายปี หยุนยี่ก็เข้าใจได้ทันทีว่าวิชาการโอสถของเขามันพัฒนาไปมากปานใด!

นี่มันไม่มีทางจะปลอมแปลงได้! ไอรีนโนเวล

ให้เขาต้องทรยศเมืองอินทรีสวรรค์นั้น เขาไม่อาจจะตัดใจทำลงจริงๆ

ในเวลาเดียวกันนี้ทางไป๋ตงก็ปล่อยคลื่นพลังสะท้านฟ้าดินออกมา

คลื่นพลังจากกายของเขาพุ่งทะยานจนถึงเหยียบที่อาณาจักรเทพสวรรค์ขั้นสุด

เมื่อพลังทั้งหลายสงบลงไป๋ตงก็ลุกขึ้นมาด้วยคลื่นพลังเฉียบคมราวดาบที่พร้อมฟาดฟัน!

พร้อมกันนั้นทางด้านเย่หยวนเองก็ร้องกล่าว “ค่ายกลทำงาน โอสถเก้าลับจักรพรรดิเทพสวรรค์ หลอม!”