จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2221

“ฮ่าๆๆ!”

ภายในวิหารนักบวชวิหารใหญ่นั้นมันเกิดเสียงหัวเราะคลั่งขึ้นมา

นี่นั้นหัวเราะขึ้นมาด้วยสีหน้าตื่นเต้น สีหน้าคาดหวัง สีหน้าตื่นตะลึง

“โอสถเต๋า! ช่างเป็นเด็กที่มากพรเสียสวรรค์เสียนี่กระไร! เวลามันผ่านไปได้กี่ปีกัน แต่เขากลับสามารถจะหลอมโอสถเต๋าขึ้นมาได้เสียแล้ว! จักรพรรดิผู้นี้มองไม่ผิดไปจริงๆ!”

จีโมนั้นกล่าวขึ้นมาด้วยรอยยิ้มสุดหลงใหล “รองมหาปราชญ์นั้นช่างมีความสามารถสูงล้ำผู้คนตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน! อาจารย์ท่านคงไม่ทราบ แต่ตอนที่ข้าได้เห็นเขาหลอมโอสถจุติฟื้นโกลาหลนั้น ระหว่างที่ข้ากำลังเหม่อมองไปมันเหมือนได้เห็นภาพตัวอาจารย์กำลังหลอมโอสถอยู่ก็ไม่ปาน!”

ยี่จึงยิ้มตอบกลับมาพร้อมส่ายหัว “เจ้าผิดแล้ว!”

จีโมจึงต้องหุบยิ้มลงถาม “ผิด?”

ยี่พยักหน้ารับ “เขาผู้นี้มีวิชาโอสถที่อยู่สูงล้ำโลกอย่างแท้จริง! แต่ตั้งแต่อดีตกาลมา รวมถึงทั้งตัวข้าและโอสถบรรพกาลผู้นั้นเอง มีผู้ใดบ้างเล่าที่มิใช่คนมากความสามารถเปี่ยมพรสวรรค์? แต่มีพวกเราคนใดบ้างเล่าที่จะก้าวขึ้นไปได้ถึงระดับนี้ด้วยอายุเท่าเขา?”

จีโมก้มหน้าลงครุ่นคิดและเห็นด้วยกับเรื่องนั้นอย่างมาก

เพราะการที่จะขึ้นมาจนถึงระดับที่หลอมโอสถเต๋าได้นั้น ไม่ว่าจะเป็นตัวโอสถบรรพกาลหรือมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลพวกเขาต่างก็ย่อมจะเป็นสุดยอดของยอดอัจฉริยะในโลกหล้า

แต่แม้จะเป็นโอสถบรรพกาลหรือมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลเองก็ไม่อาจจะทำได้อย่างที่เย่หยวนทำทุกวันนี้ตอนที่ยังหนุ่ม!

เรื่องนี้ไม่ว่าจะอยากยอมรับหรือไม่มันก็เป็นเรื่องจริง!

จีโมก้มหัวลงรับ “ท่านอาจารย์โปรดชี้แนะด้วย!”

ยี่จึงยิ้มตอบกลับไป “การบ่มเพาะนั้นแท้จริงแล้วมันก็คือการบ่มเพาะจิตใจ! มหาพิภพถงเทียนนี้มันกว้างใหญ่อย่างไม่อาจคาดเดา สายน้ำแห่งกาลเวลานั้นเคลื่อนไหลผ่านอย่างไม่อาจหยุดยั้ง แล้วต้องมียอดอัจฉริยะมากมายปานใดที่จมลงไปในแม่น้ำนั้นบ้าง? แต่คนทั้งหลายที่รอดผ่านก้าวขึ้นมาเป็นยอดคนเหนือหัวผู้คนทั้งหลายได้นั้นต่างมีสิ่งที่คนทั่วไปไม่อาจมีได้! มีเพียงแค่นิสัยตัวตนเท่านั้นที่จะช่วยขยายพรสวรรค์ใดๆ ได้ ทำให้เกิดความเป็นไปได้อันไร้สุดกับคนผู้นั้น!”

“ไม่โอหังเกินตัว ไม่บ้าบิ่นเกินจริง ไม่โลภมากเกินพอ ไม่คิดแค้นฝังลึก! เย็นเยือกได้เสมอแม้ต้องเจอเหตุการใด มีเจตจำนงหนักแน่นอย่างที่ไม่อาจถูกทำลายลง! เจ้าเด็กคนนี้มีทุกอย่างที่ยอดคนควรมีอย่างแท้จริง! พรสวรรค์ใดๆ นั้นมันย่อมจะเปลี่ยนแปลงกันได้ อย่างน้อยๆ ข้าก็มีปัญญาทำให้หมูตัวหนึ่งกลายเป็นจักรพรรดิเทพสวรรค์ได้ไม่ยาก แต่สุดท้ายหมูมันก็จะยังเป็นหมู! ต่อให้มันจะเป็นจักรพรรดิเทพสวรรค์ได้มันก็ยังเป็นหมูอยู่วันยันค่ำ! มันจะยังคงเอาแต่กินๆ นอนๆ ไปวันๆ ไม่คิดบ่มเพาะใด นิสัยและตัวตนนั้นมันต้องใช้เวลาในการบ่มเพาะสร้างขึ้น การที่คนจะมีมันได้นั้นพวกเขาย่อมจะต้องเข้าใจถึงหัวใจของตนให้ได้เสียก่อน”

“แน่นอนว่าเรื่องนี้เหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลายย่อมจะเข้าใจมันได้จากการบ่มเพาะที่ผ่านมาอย่างยาวนานในชีวิต แต่เทียบกับเขาแล้ว มันราวกับว่าเขาได้รู้มาตั้งแต่อยู่ในท้องแม่! หากข้าเดาไม่ผิด ตอนที่เขายังอายุน้อยๆ มันคงเกิดเรื่องราวใหญ่โตที่เปลี่ยนชีวิตเขาไปเป็นอย่างแน่”

มหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลจ้องมองขึ้นไปบนฟ้ากว้างพร้อมพูดกล่าวถึงสิ่งที่เขาคิดต่อเย่หยวนออกมา

จีโมนั้นได้แต่ต้องสั่นไปทั้งใจเมื่อได้ยิน!

คำพูดนี้มันคงทำให้เกิดความแตกตื่นได้แน่หากผู้คนทั้งหลายได้ยินเข้า

เพราะโลกหล้าในสมัยนี้ได้ให้ความสำคัญแต่กับพรสวรรค์ หาได้มีใครสนใจเรื่องนิสัยใจคอไม่

แต่ในสายตาของอาจารย์เขานี้แล้ว นิสัยใจคอนั้นมันสำคัญกว่าพรสวรรค์ความสามารถอย่างไม่อาจเอามาเทียบกันได้!

ในสายตาของอาจารย์เขานี้ พรสวรรค์ใดๆ มันไร้ค่าให้ต้องคิดสนใจ!

ขณะที่จีโมยังคงอ้าปากค้างไม่หายนั้นทางยี่ก็ได้กล่าวขึ้นต่อ “โอสถบรรพกาลเฒ่านั้นมันคงเป็นได้เท่านี้ไปชั่วชีวิต! เพราะว่านิสัยจิตใจของมันนั้นคับแคบ! ครึ่งก้าวที่เหลือนี้มันย่อมจะไม่อาจก้าวผ่านไปได้! สักวันทั้งตัวข้าทั้งเย่หยวนจะก้าวผ่านมันไปในที่สุด!”

จีโมนั้นสั่นสะท้านไปทั้งกายใจ นี่อาจารย์ของเขากำลังคาดเดาอนาคตให้แก่วิหารนักบวชหรือ?

“อาจารย์ รองมหาปราชญ์นั้นมีพรสวรรค์ความสามารถล้ำฟ้าดินเช่นนี้แล้วมันจะไม่ทำให้โอสถบรรพกาลเกิดไม่พอใจหรือ?” จีโมถามขึ้นมา

ยี่จึงได้แต่ต้องหัวเราะขึ้น “ด้วยนิสัยของมันแล้วมันย่อมไม่พอใจแน่! แต่ทว่ามันก็เป็นเรื่องที่คนทั้งโลกหล้าเข้าใจดีว่าเย่หยวนนั้นคือรองมหาปราชญ์ของวิหารนักบวชเรา ข้าว่ามันคงไม่กล้าทำอะไรรุนแรงนักหรอก! เท่าที่ข้ารู้จักนิสัยของเจ้านั่นมันคงพยายามใช้วิธีต่างๆ มากมายผลักดันให้เย่หยวนหายลงไปกับกลุ่มคนธรรมดาทั้งหลาย! น่าเสียดาย… หึๆ ไม่ว่ามันจะใช้วิธีการใด ข้าว่าสุดท้ายแล้วมันกลับจะกลายเป็นการเพิ่มพลังผลักดันให้เย่หยวนพัฒนาไปแทน!”

…

เรื่องของการเจรจาสี่ฝ่ายในแดนใต้นั้นทางด้านพันธมิตรแดนใต้ยอมก้มหัว ทางด้านหอมหาสมบัติยอมก้มหัว ทางด้านเจ็ดตระกูลเองก็ยอมก้มหัวรับข้าเสนอนั้นเช่นกัน!

สุดท้ายเวลานี้เมืองอินทรีสวรรค์จึงได้รับส่วนแบ่งการตลาดในแดนใต้ไปกว่าหกสิบเปอร์เซ็นต์!

แท้จริงแล้วหากฝ่ายหอมหาสมบัติขอโทษตรงๆ ออกมาเย่หยวนก็คงไม่คิดมากที่จะแบ่งรายได้ส่วนหนึ่งไปให้แก่หอมหาสมบัติเพราะเห็นแก่หน้าเทพสวรรค์เปียวหยู

เพราะไม่ว่าจะอย่างไรเสียตัวเขาและหอมหาสมบัติก็ไม่ได้มีความแค้นบาดหมางมากมาย

แต่จักรพรรดิเทพสวรรค์เจียงฮุ่ยนั้นกลับมาทำตัวไร้เหตุผลต่อหน้าเย่หยวน ทำลายโอกาสใดๆ ไปสิ้น

จักรพรรดิเทพสวรรค์วันเปานั้นเป็นสุดยอดจักรพรรดิเทพสวรรค์ผู้ชำนาญด้านการค้าปกครองการค้าของแดนใต้มานานแสนนาน มีหรือที่เขาจะเป็นคนโง่ได้? ไอลีนโนเวล

เขานั้นได้สั่งให้จักรพรรดิเทพสวรรค์เจียงฮุ่ยไปขอโทษแทนตัวเขาเพื่อที่จะสู้เอาส่วนแบ่งนั้นมา