จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2224

“หะ? เป็นเจ้ารึ!” เทพสวรรค์ห่าวหลินสั่นสะท้านไปทั้งใจเมื่อได้ยินคำของเย่หยวนนั้น

มันมิใช่ว่าเขาไม่เชื่อ แต่เย่หยวนนั้นยังมีอายุที่น้อยจนเกินจะเชื่อได้

พวกเขาทั้งหลายนั้นย่อมจะคิดว่าจักรพรรดิเทพสวรรค์เจี่ยวชางนั้นไปโดนจักรพรรดิเทพสวรรค์หนุ่มเผ่ามนุษย์ทำร้ายเอา

ใครจะไปคิดว่าอีกฝ่ายกลับจะเป็นแค่เด็กหนุ่มเทพสวรรค์!

ที่สำคัญไปกว่านั้นจักรพรรดิเทพสวรรค์เจี่ยวชางยังกลับมาพร้อมด้วยบาดแผลสุดสาหัส

กว่าพันปีก่อนนั้นเย่หยวนจะมีความสามารถใด? มีหรือที่จะทำให้จักรพรรดิเทพสวรรค์เจี่ยวชางบาดเจ็บได้สาหัสปานนั้น?

นี่มันคือคนระดับจักรพรรดิเทพสวรรค์เชียวนะ?

จักรพรรดิเทพสวรรค์นั้นมีพลังชีวิตที่เหนือล้ำชีวิตคนทั่วไปมากทำให้ไม่อาจจะฆ่าสังหารลงได้ง่ายๆ

แต่ตอนที่จักรพรรดิเทพสวรรค์เจี่ยวชางกลับมาถึงเมืองนั้นตัวเขาแทบจะไม่ต่างจากคนต่างไปแล้วแม้แต่น้อย

เทพสวรรค์ก็ทำร้ายจักรพรรดิเทพสวรรค์ได้จนสาหัสปานนั้น?

หากพวกเขาได้รู้ว่าในเวลานั้นเย่หยวนยังไม่ได้เป็นเทพสวรรค์ใดๆ เขาอยู่เพียงแค่อาณาจักรลายพระเจ้าที่มีพลังเทียบเท่าอาณาจักรนภาสวรรค์แล้ว ไม่รู้ว่าคนทั้งหลายนี้จะแสดงสีหน้าอย่างไรออกมา

เย่หยวนจึงกล่าวตอบไป “อะไร? ไม่เชื่อหรือ? เช่นนั้นก็ลองไปเรียกเจ้านายของเจ้าออกมาสิ!”

ฟุบ!

วินาทีนั้นเองมันได้สีเงาดำพุ่งทะยานออกไปจากยอดเขาสูงสุดของเมือง บินหนีไปยังฝั่งตรงข้ามที่พวกเย่หยวนอยู่

นั่นทำให้เย่หยวนต้องเผยอยิ้มออกมาพร้อมก้าวเท้าออกไปถึงที่หมายในพริบตา!

ในวินาทีนั้นเย่หยวนได้เข้ามาถึงก่อนทั้งๆ ที่ออกตัวหลัง ปิดหน้าทางหนีของเจ้าเงาหมอกดำนี้ไว้

“แนวคิดแห่วห้วงมิติ!” ดวงตาของเหล่าปีศาจเบิกกว้างอย่างตกตะลึง

“เจ้าเด็กนรก รนหาที่ตายแล้ว!” ภายในหมอกดำนั้นมันเกิดเสียงร้องลั่นขึ้นมา

คลื่นพลังรุนแรงหนักหน่วงพุ่งเข้าใส่ตัวเย่หยวนในทันที

นี่มันคือคลื่นพลังของคนระดับเทพสวรรค์ขั้นปลาย!

แม้ว่าจักรพรรดิเทพสวรรค์เจี่ยวชางนั้นจะยังไม่ได้ฟื้นตัวสมบูรณ์ แต่เขาก็กลับมามีพลังบ่มเพาะถึงระดับเทพสวรรค์ขั้นปลายแล้ว

ภาพนี้มันทำให้คนทั้งหลายต้องอ้าปากค้าง

“น้องเย่ ระวัง!” เทพสวรรค์เจาหยวนร้องบอกขึ้นมา

เหล่าเทพสวรรค์ฝ่ายปีศาจจึงยิ้มตอบ “หึๆ เจ้าโง่เง่า!”

จะอย่างไรม้าเจ็บมันก็ยังตัวใหญ่กว่าลา ไม่ว่าตัวเขานี้จะได้รับบาดเจ็บมามากมายปานใดแต่สุดท้ายเจี่ยวชางก็ยังเป็นจักรพรรดิเทพสวรรค์!

แม้ว่างเวลาแค่พันกว่าปีนี้มันจะไม่อาจช่วยให้จักรพรรดิเทพสวรรค์เจี่ยวชางฟื้นตัวได้สมบูรณ์ แต่มันก็มิใช่ทุกผู้คนจะจัดการเขาลงได้

ทางเย่หยวนนั้นก็ยืนนิ่งพร้อมกล่าวคำพูดหนึ่งขึ้น

“หยุด!”

เวลาหยุดนิ่งลง!

มิติปิดตาย!

“มังกรนอกรีตครองมิติ!”

ด้วยคำพูดเฉื่อยชานั้นมันก็เกิดเงาร่างมังกรฟ้าขึ้นมากระทืบเท้าลงใส่เงาหมอกดำนั้น

ตูม!

ความเร็วที่เจ้าหมอกดำนี้ถูกซัดไปมันเร็วกว่าตอนที่คิดหนีมาก!

กรงเล็บมังกรนี้มันซัดร่างของเจ้าหมอกสีดำจนไปหยุดอยู่ที่หน้าประตูทางเข้าเขา!

เย่หยวนค่อยๆ ก้าวเดินตามมาจนถึงที่หน้าประตูท่ามกลางสายตาเบิกกว้างของผู้คนทั้งสองฝั่ง

“นี่มัน… นี่… เกิดอะไรขึ้น?” เหล่าเทพสวรรค์เผ่าปีศาจต่างไม่อาจเข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้

เย่หยวนไม่ตายหรือ?

ทำไมท่านเจี่ยวชางกลับเป็นฝ่ายโดนซัดมาแทนเล่า?

เทพสวรรค์เจาหยวนหรี่ตาลงพร้อมสูดหายใจเข้าลึก “นั่นมันคำบัญชาเต๋าสวรรค์! ในวินาทีนั้นเขาได้หยุดห้วงมิติเวลาลง!”

เหล่าเทพสวรรค์ทั้งหลายต่างต้องสูดหายใจเข้าไปด้วยความหวาดกลัวตามๆ กัน

หลังจากที่เย่หยวนกลับมาเขาได้แสดงฝีมือการโอสถจนทำให้ผู้คนต้องกราบไหว้

แต่ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยจะได้แสดงฝีมือยุทธการต่อสู้ต่อสายตาผู้คนเลย

ทางเฮยหยางเองก็หันหน้าไปหาเย่หยวนแต่ไม่ได้ลงมือใดๆ พร้อมจ้องมองดูเย่หยวนอย่างนิ่งงัน

ไม่นานนักเขาก็กล่าวถามขึ้นมา “เจ้าหนุ่ม เจ้า… คือบรรพกาลราตรี?”

เย่หยวนหรี่ตาลงตอบกลับไป “เจ้าคือเจ้าโถงโลหิตมรณะ?”

เย่หยวนนั้นเข้าใจได้จากชุดของคนทั้งหลายนี้ว่ามันคงเป็นคนของโถงโลหิตมรณะที่เขาแฝงตัวเข้าไปตอนที่ลอบเข้าไปในเผ่าปีศาจ!

ตอนนั้นตัวเขายังไม่ได้มีความรู้มากมาย คิดไปเสียว่าโถงโลหิตมรณะทั้งหมดสิ้นนั้นมันอยู่ใต้การควบคุมดูแลของจักรพรรดิเทพสวรรค์เจี่ยวชาง

เขานั้นไม่เคยนึกฝันมาก่อนเลยว่าแท้จริงแล้วโถงโลหิตมรณะจะมีจักรพรรดิเทพสวรรค์คนอื่นๆ คอยดูแลอยู่!

เฮยหยางส่ายหัวออกมาเมื่อได้ยิน “โถงโลหิตมรณะนั้นมันมีอยู่ในทุกที่ที่มีเผ่าปีศาจ มันยิ่งใหญ่กว่าที่เจ้าคิดไปมาก จักรพรรดิผู้นี้เองก็เป็นแค่หนึ่งในเจ้าโถงย่อยของโถงโลหิตมรณะเพียงเท่านั้น มันเป็นเจ้าต่างหาก! เวลาแค่สองพันปีนี้เจ้ากลับบรรลุขึ้นมาถึงอาณาจักรเทพสวรรค์ขั้นกลางได้ มันน่ากลัวเสียจริงๆ!”

เย่หยวนนั้นลอบหนีออกมาจากโถงโลหิตมรณะพร้อมด้วยโถงบัลลังก์ม่วงนั้นมันได้ทำให้ทางโถงโลหิตมรณะเริ่มออกตามล่าตัวเขา

เรื่องราวเช่นนี้มันย่อมจะเป็นแค่เรื่องน้อยๆ ในสายตาของเหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลาย ไม่จำเป็นต้องคิดสนใจใด

แต่นามของบรรพกาลราตรีที่ทำให้ทำนองแห่งยอดเต๋าดังขึ้นได้พร้อมเปลี่ยนโถงโอสถปีศาจของเมืองหลวงคาโปนให้พัฒนาไปอย่างมากล้นมันน่าสนใจ

เรื่องราวนี้มันทำให้เกิดความแตกตื่นไปทั่วทั้งโถงโอสถปีศาจแห่งโถงโลหิตมรณะไม่น้อย หลังจากนั้นแม้จะเป็นโถงโอสถปีศาจของเมืองจักรพรรดิหรือเมืองหลวงจักรพรรดิก็ยังต้องส่งคนไปเรียนรู้วิชาประสบการณ์ที่โถงโอสถปีศาจแห่งเมืองหลวงคาโปน

เวลานี้เหล่าคนทั้งหลายนั้นได้กลายเป็นสุดยอดนักหลอมโอสถแห่งเผ่าปีศาจ ขึ้นมามีตำแหน่งเหนือล้ำเป็นคนแนวหน้า

หลังจากเวลาผ่านไปกว่าสองพันปี การกระทำน้อยๆ ของเย่หยวนนั้นมันได้เปลี่ยนแปลงวงการโอสถของเผ่าปีศาจไปสิ้น!

แน่นอนว่าเรื่องทั้งหลายนี้มันล้วนเกิดขึ้นหลังจากเย่หยวนหนีออกไปแล้ว

และเพราะว่าเช่นนั้นเองที่ทำให้เฮยหยางสนใจเรื่องราวถึงขั้นเคยขอรูปภาพของบรรพกาลราตรีผู้นั้นไว้ จะได้จดจำรูปร่างของเขาได้

ตอนนั้นที่เย่หยวนแปลงกายเป็นบรรพกาลราตรี ตัวเขาไม่ได้เปลี่ยนรูปร่างหน้าตาไปมากมาย ทำให้เฮยหยางพอจะจำขึ้นได้ในพริบตา

เย่หยวนจึงยิ้มตอบกลับไป “ข้าก็ไม่นึกเหมือนกันว่าบรรพชนพระเจ้าน้อยๆ คนหนึ่งมันจะทำให้จักรพรรดิเทพสวรรค์ผู้ยิ่งใหญ่หันมาสนใจได้ เย่ผู้นี้ควรรู้สึกเป็นเกียรติดีหรือไม่?”

แต่เฮยหยางกลับส่ายหัวออกมา “ดูท่าเจ้าในเวลานี้แล้วความสนใจของข้าต่อตัวเจ้ามันจะยังน้อยไปเสียด้วยซ้ำ! จะว่าไปแล้วจักรพรรดิผู้นี้ก็ยังต้องขอบคุณเจ้าในเรื่องที่เกิดขึ้น!”

เฮยหยางนั้นกล่าวถึงความพัฒนาของโถงโอสถปีศาจจนทำให้คนทั้งหลายต้องเบิกตากว้างขึ้นพร้อมๆ กัน

ไม่มีใครคาดฝันว่าเย่หยวนจะเคยได้ผ่านเรื่องราวเช่นนี้มาก่อน

…………………………