จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2228

มิติผีไร้แดนนั้นมันคือดินแดนที่ปกคลุมไปด้วยพลังหยางไม่มีนักยุทธเผ่ามนุษย์คนใดจะกล้ามาเหยียบ

ตำนานกล่าวกันว่าที่แห่งนี้เดิมทีเคยเป็นสนามรบในยุคโบราณที่มียอดฝีมือมากมายตายลง

จากนั้นวิญญาณตายโหงทั้งหลายและซากร่างไร้วิญญาณต่างก็ได้ผ่านการดูดซับพลังหยินนานหลายปีจนกลายเป็นยอดฝีมือผีเต๋าและศพเต๋าไป

และสุดท้ายสนามรบโบราณนั้นมันจึงได้เปลี่ยนแปลงกลายเป็นมิติผีไร้แดน

ที่แห่งนี้มันมียอดฝีมือผีอยู่มากมายอย่างที่ระดับเทพสวรรค์นั้นมีให้เห็นได้ทั่วไป

ตัวเย่หยวนนั้นได้เดินเข้ามาถึงยังเมืองผีเฟิงตูและทำให้เหล่าผีทั้งหลายต้องหันหน้ามามองที่ตัวเขาแทบจะพร้อมๆ กัน

“อะ มนุษย์งั้นเรอะ! ไม่ได้กินมนุษย์มาเสียนานปี! ไม่นึกเลยว่าวันนี้กลับจะมีคนเดินเอาร่างกายตนมาส่งถึงปากประตูเช่นนี้”

“หึๆ กลิ่นหอมเสียจริง! เลือดมันต้องหวานมากแน่!”

“อย่าได้มาแย่งข้า! เจ้ามนุษย์นี้เป็นของข้า!”

…

เมื่อเหล่าผีเต๋าระดับหกทั้งหลายเห็นเย่หยวนพวกมันก็ต่างน้ำลายไหลย้อนเหมือนได้เห็นอาหารอันโอชะ

มนุษย์นั้นคืออาหารสำหรับผีๆ ทั้งหลาย

ตูม!

เย่หยวนซัดคลื่นพลังออกมาจากร่างกายพร้อมด้วยคลื่นพลังของพิภพโกลาหลทำลายเหล่าผีเต๋าทั้งหลายจนไม่เหลือแม้แต่เศษเสี้ยว

เรื่องนี้ทำให้สีหน้าของผีที่อยู่ใกล้ๆ ตัวอื่นต่างซีดขาวลงอย่างมากมองดูเย่หยวนด้วยท่าทางอยากหนีเต็มทน

“เจ้า มานี่!” เย่หยวนเดินเข้าไปชี้หน้าศพเต๋าระดับหกตัวหนึ่งที่มีใบหน้าขาวซีด

เจ้าศพเต๋าตัวนี้เป็นผีจากซากศพทำให้มีหน้าต่างไม่ต่างจากมนุษย์นัก แต่บนใบหน้าของมันนั้นย่อมจะขาวซีดเพราะไม่มีเลือดใดๆ หล่อเลี้ยง

แต่ในเวลานี้ด้วยความกลัวที่มีล้นใจ ใบหน้าที่ขาวซีดอยู่แล้วของมันนั้นกลับยิ่งขาวลงกว่าเดิม

“ผ-ผู้อาวุโส มีคำสั่งใดหรือ?”

เย่หยวนถามขึ้น “ข้ามาหาผีเทพสวรรค์ขวังต้าว เจ้ารู้หรือไม่ว่าเขาอยู่ที่ใด?”

เมืองผีเฟิงตูนั้นเป็นเมืองผีระดับจักรพรรดิ กินพื้นที่กว้างใหญ่อย่างไร้สิ้นสุดโดยมีสามค่ายสำนักกองกำลังแก่งแย่งชิงอำนาจกันอยู่

สามค่ายสำนักนี้ล้วนแล้วแต่จะถูกตั้งขึ้นมาโดยผีระดับจักรพรรดิเทพสวรรค์สิ้น โดยประกอบด้วยคฤหาสน์น้ำฮวยเยือก คฤหาสน์น้ำฮวยไพศาลและคฤหาสน์ข้ามน้ำฮวย

ผีเทพสวรรค์ขวังต้าวนั้นเคยบอกไว้ว่าตัวเขารับใช้จักรพรรดิเทพสวรรค์คังซูแห่งคฤหาสน์น้ำฮวยไพศาล

ผีศพตัวนั้นจึงได้ตอบกลับมา “ผีเทพสวรรค์ขวังต้าว? เขา… เวลานี้เขาถูกขังอยู่ในคฤหาสน์น้ำฮวยเยือก!”

“ขัง?” เย่หยวนขมวดคิ้ว

ศพเต๋าตนนั้นจึงพยักหน้ารับตอบกลับมา “หลายวันก่อนนั้นคฤหาสน์น้ำฮวยเยือกได้เข้าโจมตีคฤหาสน์น้ำฮวยไพศาลและทำให้เกิดเรื่องราวใหญ่โตขึ้นมาในเมืองผีเฟิงตู ตัวผีเทพสวรรค์ขวังต้าวนั้นพลาดท่าถูกอีกฝ่ายจับไปและทางคฤหาสน์น้ำฮวยไพศาลก็เสียอาณาเขตไปหลายถนน”

เย่หยวนมองดูด้วยดวงตาหรี่เล็ก “นำทางไป”

ศพเต๋าตนนั้นผงะไปเล็กน้อยก่อนจะถาม “ไปที่?”

เย่หยวนตอบกลับมาด้วยใบหน้าเรียบเฉย “คฤหาสน์น้ำฮวยเยือก!”

นั่นทำให้เจ้าศพเต๋าต้องสั่นสะท้านไปทั้งกาย “ผู้อาวุโส คฤหาสน์น้ำฮวยเยือกนั้นมียอดฝีมือมากล้ำ แค่นับเหล่าเทพสวรรค์เองก็มีมากมายแล้ว! แค่ท่านคนเดียว…”

เย่หยวนขมวดคิ้วลงพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงแฝงความไม่พอใจ “นำทางไป!”

ศพเต๋าตัวนั้นไม่อาจขัดได้แต่ต้องตอบรับด้วยเสียงสั่น “ขอรับ!”

เจ้าผีตนนั้นนำทางมาด้วยกายที่สั่นเทาก่อนที่สุดท้ายเย่หยวนจะเดินมาถึงจวนใหญ่แห่งหนึ่งที่กินพื้นที่ไม่น้อย

ส่วนที่ด้านหน้าจวนนั้นมันเขียนไว้ด้วยอักษรใหญ่โตว่า ‘คฤหาสน์น้ำฮวยเยือก!’

เย่หยวนรู้ดีว่าเหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ของมิติผีไร้แดนนี้คงไม่คิดออกมาง่ายๆ

ตราบเท่าที่จักรพรรดิเทพสวรรค์ไม่ออกโรงเองแล้วด้วยกำลังของอาณาจักรพิภพโกลาหลขั้นกลางของเขาในเวลานี้มันย่อมจะป้องกันตัวเองจากเทพสวรรค์ใดๆ ได้สิ้น

ที่สำคัญจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งสามของเมืองผีเฟิงตูนี้มันก็เป็นเพียงแค่ผีอาณาจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์หนึ่งดาว

ต่อให้อีกฝ่ายจะออกหน้าเองเย่หยวนก็ยังพอมีปัญญาเอาตัวรอดได้

“เอ๋? มนุษย์!”

เมื่อยามเฝ้าคฤหาสน์น้ำฮวยเยือกเห็นเย่หยวนพวกเขาก็ต้องเบิกตากว้าง

เย่หยวนเดินก้าวเข้าไปถามทันที “ข้านั้นมาเพื่อเอาตัวผีเทพสวรรค์ขวังต้าวไป!”

ยามทั้งสองหันมองหน้ากันพร้อมหัวเราะลั่นขึ้น

“เอาตัวผีเทพสวรรค์ขวังต้าวไป? เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใครมาจากไหนกัน?!”

“เป็นเด็กที่น่ากินจริงๆ! เลือดมันคงหวานมากแน่”

“เด็กน้อย ในเมื่อเจ้ามาถึงที่แล้วก็อย่าได้คิดจะจากไปเลย เวลานี้จงอยู่เป็นอาการให้เราเสียเถอะ!”