จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2238

ในวินาทีนี้จิตใจของจักรพรรดิเทพสวรรค์เจี่ยวมิ่งนั้นมันเปี่ยมล้นไปด้วยความตื่นตระหนกอย่างไร้สาเหตุ

เขานั้นมองดูที่รอยยิ้มเย้ยหยันที่มุมปากของเย่หยวน แต่ไม่ทราบด้วยเหตุใดมันกลับดูเหมือนรอยยิ้มแห่งยมทูต

“ไม่ดีแล้ว! มันมีกับดัก!”

จักรพรรดิเทพสวรรค์เจี่ยวมิ่งนั้นหยุดการพุ่งตัวลงพร้อมถอยหลังออกในทันที

แต่มีหรือที่มันจะทัน?

“ค่ายกล ทำงาน!” เย่หยวนร้อง

พร้อมๆ กันในเวลานั้นเหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลายก็ถูกสาดเข้าใส่ด้วยของเหลวบางอย่าง

“อ่าก! น้ำลายตัวเขมือบวิญญาณ! นี่มันน้ำลายตัวเขมือบวิญญาณ!” จักรพรรดิเทพสวรรค์ก่วยชางร้องออกมาด้วยน้ำเสียงแหลมสูงแฝงด้วยความกลัวและเจ็บปวด

“อ่า!”

“อาก!”

“อั่ก!”

…

เสียงโหยหวนดังขึ้นมาตามๆ กันทำให้เหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลายร่วงตกลงสู่พื้นไปพร้อมๆ กัน ได้แต่ร้องด้วยความเจ็บปวด

เวลานี้ตัวจักรพรรดิเทพสวรรค์เจี่ยวมิ่งที่ขยับตัวเร็วที่สุดก็ได้พุ่งตัวนำร่างออกมาจากค่ายกลได้สำเร็จ

แต่เขานั้นคือคนที่อยู่หน้าสุดตอนที่ค่ายกลทำงาน แน่นอนว่าน้ำลายตัวเขมือบวิญญาณที่อยู่บนตัวเขาก็ย่อมจะมากกว่าคนอื่นๆ

แม้ว่าค่ายกลของเย่หยวนมันจะหนักแน่นแข็งแกร่งแต่ก็ไม่อาจต้านทานพลังของจักรพรรดิเทพสวรรค์ได้

แต่เป้าหมายของค่ายกลนี้มันไม่ได้ถูกสร้างขึ้นเพื่อกักขัง สิ่งที่เย่หยวนต้องการก็คือการสาดน้ำลายตัวเขมือบวิญญาณใส่คนทั้งหลายเท่านั้น

จักรพรรดิเทพสวรรค์จ้าวหวนนั้นช้าที่สุดในกลุ่ม เวลานี้น้ำลายของตัวเขมือบวิญญาณมันจึงเคลือบกายเขาไปตั้งแต่หัวจรดเท้า

ทำให้ร่างกายของเขานั้นเริ่มค่อยๆ โปร่งแสงขึ้นเรื่อยๆ

เหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์คนอื่นๆ เองก็ถูกน้ำลายตัวเขมือบวิญญาณไปไม่น้อยเช่นกัน!

ในเวลานี้มันจึงเกิดเสียงร้องโหยหวนขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง

ด้วยการลงมือของเย่หยวนเวลานี้เหล่าค้างคาวปีกเลือดจึงลดจำนวนลงไปมากและทำให้เหล่าผีเทพสวรรค์ทั้งหลายเริ่มฝ่าวงล้อมออกมาได้

เมื่อพวกเขาได้เห็นว่าเหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลายนั้นมีสภาพเช่นนั้น พวกเขาแต่ละคนก็ได้แต่ต้องหันไปมองหน้าเย่หยวนอย่างตกตะลึง

นอกจากเจ้าหมอนี่มันจะไม่ตายแล้ว มันยังฆ่าสังหารและทำให้เหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์กลายมามีสภาพเช่นนั้น

นี่มัน… ยังเรียกว่าคนได้อยู่หรือ?

“ให้ตายสิ! น้ำลายตัวเขมือบวิญญาณมันรุนแรงปานนี้ได้อย่างไรกัน? จักรพรรดิผู้นี้… จักรพรรดิผู้นี้รู้สึกราวกับว่าร่างกายจะจางหายไปทั้งๆ อย่างนี้!” จักรพรรดิเทพสวรรค์เจี่ยวมิ่งหรี่ตาลงมองร่างกายเปียกๆ ของตนอย่างมึนงง

เย่หยวนค่อยๆ ยกมือขึ้นเก็บบัวดอกโลหิตไปเรื่อยๆ ก่อนจะตอบขึ้นมาเมื่อได้ยิน “ข้านั้นได้หลอมน้ำลายตัวเขมือบวิญญาณมาก่อนแล้ว พลังของมันนั้น… คงมากกว่าตัวน้ำลายธรรมดาสักร้อยเท่าได้!”

จักรพรรดิเทพสวรรค์เจี่ยวมิ่งต้องหรี่ตาลงแคบมองดูเย่หยวนอย่างหวาดกลัว

เดิมทีน้ำลายตัวเขมือบวิญญาณนั้นมันก็เป็นพิษร้ายแก่กายวิญญาณอยู่แล้ว เวลานี้เมื่อมันรุนแรงกว่าเก่าไปร้อยเท่ามันก็ย่อมจะไม่อาจต้านทานได้อีก!

ความรุนแรงของมันนี้ถึงตายได้ง่ายๆ!

ตัวจักรพรรดิเทพสวรรค์เจี่ยวมิ่งนั้นค่อยๆ ปล่อยลายพระเจ้าออกมาห่อหุ้มร่างกายของตนไว้

แต่สุดท้ายมันก็ทำได้แค่ชะลอการกัดกินบนร่างเท่านั้น!

ท่ามกลางเสียงร้องโหยหวนนั้นร่างของจักรพรรดิเทพสวรรค์จ้าวหวนมันก็ค่อยๆ จางลงเรื่อยๆ จนสุดท้ายก็หายไปกับอากาศอย่างไร้ร่องรอย

เหล่าผีเทพสวรรค์ทั้งหลายสั่นสะท้านไปถึงก้นบึ้งของหัวใจ มองดูภาพตรงหน้าอย่างหวาดกลัว

ภาพตรงหน้านี้มันน่าสยดสยองเกินไปสำหรับพวกเขา

“จักร… จักรพรรดิเทพสวรรค์ตายลงง่ายๆ เช่นนี้เลย?” ผีเทพสวรรค์ไม่คิดอยากเชื่อสายตา

ตัวตนของจักรพรรดิเทพสวรรค์นั้นเก่งกาจเหนือล้ำ เป็นตัวแทนของความแข็งแกร่ง

ในความคิดของพวกเขาทั้งหลายนั้นจักรพรรดิเทพสวรรค์ไม่มีวันตายลงได้

แต่เวลานี้มันกลับมีจักรพรรดิเทพสวรรค์ตายลงต่อหน้าต่อตาพวกเขาง่ายๆ เช่นนี้!

นั่นยิ่งทำให้ดวงตาของคนทั้งหลายหันไปมองเย่หยวนอย่างตกตะลึง

เจ้ามนุษย์คนนี้มันน่ากลัวจนเกินไป!

ไม่นานนักจักรพรรดิเทพสวรรค์อีกคนหนึ่งก็ได้จางหายไปกับอากาศ ตายลงอีกคน!

เย่หยวนยืนมองดูภาพตรงหน้าด้วยสีหน้าท่าทางเรียบเฉย

เวลานี้เหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลายต่างปล่อยลายพระเจ้าออกมาคิดต้านทานพลังของน้ำลายตัวเขมือบวิญญาณไว้

เพราะไม่ว่าจะอยากไรพวกเขาก็เป็นจักรพรรดิเทพสวรรค์ หากห่อหุ้มร่างไว้ด้วยลายพระเจ้าแล้วพลังชีวิตมันย่อมจะเพิ่มพูนขึ้นมาก

จักรพรรดิเทพสวรรค์ฉานหยู จักรพรรดิเทพสวรรค์ก่วยชางและพวกทั้งหลายนั้นไม่ได้โดนน้ำลายตัวเขมือบวิญญาณไปมากมายทำให้ยังคงพอทนทานรับไว้ได้

ส่วนตัวจักรพรรดิเทพสวรรค์เจี่ยวมิ่งนั้นมีพลังบ่มเพาะเหนือกว่าคนทั้งหลาย จึงต้านทานการกัดกินได้ดีกว่าคนอื่นๆ