จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2245

สรุปบท ตอนที่ 2245 ดาบจงมา!: จอมเทพโอสถ

อ่านสรุป ตอนที่ 2245 ดาบจงมา! จาก จอมเทพโอสถ โดย Internet

บทที่ ตอนที่ 2245 ดาบจงมา! คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายAction จอมเทพโอสถ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

จู่ๆ ในวินาทีนั้นคลื่นพลังบนร่างของเย่หยวนมันก็เปลี่ยนแปลงไป

ระหว่างฟ้าดินนี้มันได้เกิดคลื่นกระแสลมประหลาดพัดผ่าน

กระแสลมนี้มันค่อยๆ รุนแรงขึ้น หนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ

เวลานี้เสื้อผ้าบนร่างของเขานั้นมันถูกสายลมประหลาดที่ไม่มีอยู่จริงนี้พัดจนปลิวไหว

“หืม? ดาบข้า!”

“ดาบข้าเป็นอะไรไปกัน?”

“ดาบข้าด้วย!”

…

ไกลออกไปนั้นเหล่ายอดฝีมือที่หนีออกมาจากบ่อโลหิตอสุราได้ทันต่างสัมผัสได้ว่าดาบที่พกมาด้วยกำลังสั่นไหวอย่างไม่อาจควบคุม!

แม้จะเป็นดาบทั้งหลายที่เก็บไว้ในแหวนเองต่างก็สั่นสะท้านขึ้นอย่างไม่อาจหยุดยั้งจนแทบจะหยุดออกมาสู่มิติภายนอก!

เย่หยวนนั้นยืนมั่นอยู่บนท้องฟ้าพร้อมด้วยคลื่นพลังชีวิตมากมายรายล้อมร่าง

สภาพของเย่หยวนในเวลานี้มันดูสง่าไม่คิดสนใจโลกหล้า เป็นท่าทางของปรมาจารย์ที่เหนือล้ำฟ้าดินของยุคสมัย

นี่มันมิใช่การแกล้งทำเป็นเหนือล้ำใดๆ ของเย่หยวนแต่มันคือสภาพจิตใจที่แท้ในเวลานี้ของเขา

ในวินาทีที่ดาบกระดูกหักคามือเย่หยวนไปนั้นเขาก็รู้สึกแปลกๆ ขึ้นในใจ

ระหว่างการโจมตีที่ดุเดือดนั้น เขากลับยังใช้สมาธิส่วนมากไปกับการศึกษาเต๋า!

เต๋าโอสถและเต๋าดาบ แม้แต่เหล่าแนวคิดแห่งห้วงมิติ แนวคิดแห่งกาลเวลาและแนวคิดอื่นๆ เย่หยวนก็ล้วนแล้วแต่ศึกษามันมาอย่างมากมาย

แต่หากพูดกันถึงแค่วรยุทธการต่อสู้แล้ว พื้นฐานที่หนักแน่นที่สุดของเย่หยวนมันก็ย่อมจะยังเป็นเต๋าดาบ

แนวคิดแห่งห้วงมิติของเขาเองนี้เดิมทีมันก็ถูกศึกษาด้วยเต๋าดาบ เขาจึงเริ่มที่จะเข้าถึงความลึกล้ำของแนวคิดแห่งห้วงมิติและศึกษามันมาได้

จะเรียกว่าเต๋าดาบนั้นคือเต๋าพื้นฐานของชีวิตเย่หยวนมันก็คงไม่ผิดนัก

คิดย้อนกลับไปแล้วเย่หยวนได้ศึกษาวิชาดาบท่ามกลางดอกไม้ศักดิ์สิทธิ์ที่ร่วงหล่นสร้างวิชาดาบขึ้นมาด้วยตัวเอง

แม้ครั้งนั้นมันเป็นแค่การเล่นสนุก แต่เขาก็ยังสามารถเข้าใจถึงเจตจำนงแห่งดาบได้ง่ายๆ

ตั้งแต่ที่เริ่มการบ่มเพาะเส้นทางยุทธใหม่นี้เย่หยวนได้ลอยไปตามกระแสของเต๋าดาบมาเรื่อย

หลายต่อหลายปีที่ผ่านๆ มานี้เย่หยวนได้ใช้ดาบมากมายอยู่คู่กายเดินทางไปไหนมาไหนเสมอ

ดาบนั้นสังหารปีศาจอสูรได้สิ้น!

ดาบนั้นเอาชนะได้แม้แต่ตะวันจันทรา!

ดาบนั้นทำลายได้แม้กระทั่งดวงดาวบนท้องฟ้า!

แต่ทว่าในวินาทีที่ดาบกระดูกนั้นแตกสลายลง เย่หยวนกลับเริ่มเข้าใจได้ถึงสัจธรรม

เพราะเขานั้นกำลังพึ่งพาพลังจากภายนอกอยู่

หากมีดาบอยู่ในจิตใจแล้ว เหตุใดยังจะต้องใช้ดาบจากภายนอกอีกเล่า?

ดาบมีอยู่ในอกนี้ เหตุใดจึงไปจับดาบจากภายนอก ยืมพลังของผู้คน?

ดาบนั้นมันคือทุกสิ่ง ใบไม้ดอกไม้ที่ร่วงลงมาก็ยังเป็นดาบได้ ก้อนหินที่ตกอยู่ริมทางเองก็เป็นดาบ ล้วนแล้วแต่เป็นดาบสิ้น!

แม้ว่าเหล่าสมบัติวิญญาณเทพสวรรค์ สมบัติวิญญาณจักรพรรดิเทพสวรรค์นั้นมันจะเพิ่มพูนขยายพลังของผู้ใช้ดาบได้มากมายก็ตาม

แต่สุดท้ายแล้วต้นกำเนิดของพลังนั้นมันก็มาจากผู้ที่ใช้ดาบเอง!

“ดาบ จงมา!”

เย่หยวนยื่นมือออกไปด้านหน้าทำให้เหล่าดาบทั้งหลายที่สั่นไหวนั้นไม่อาจทนได้อีกต่อไปต้องพุ่งทะยานออกมา

แต่ว่าสิ่งที่พุ่งออกมานั้นมันมิใช่ตัวดาบที่เป็นวัตถุ แต่เป็นจิตของดาบนั้น!

เย่หยวนยื่นมือออกมาดึงจิตของดาบมากมายในระยะนับสิบๆ กิโลเมตรเข้ามาหา!

ในเวลานี้ฟ้าดินทั่วทิศมันจึงมีเงาจิตของดาบปกคลุมไปทั่วราวกับอุกกาบาตที่พุ่งตกลงสู่แผ่นดิน

มันเป็นภาพที่เหนือล้ำจินตนาการไปมาก!

เหล่า ‘อุกกาบาต’ นี้สุดท้ายก็ได้พุ่งเข้ามาถึงมือของเย่หยวนและรวมกันเป็นดาบแสงเล่มหนึ่ง!

เย่หยวนรวบมือลงจับมั่นปล่อยคลื่นพลังที่ทำให้ฟ้าดินต้องสั่นไหวออกมา

เทียนเหอนั้นต้องเบิกตากว้างออกมาอย่างตื่นตะลึง “เจ้าเด็กคนนี้มันกลับบรรลุต้นกำเนิดของเต๋าดาบได้! มัน… มันเป็นข้าเองที่ทำลายสมบัติวิญญาณเทพสวรรค์ของมันลง! มันจึงใช้โอกาสนี้ในการบรรลุต้นกำเนิดเต๋าอย่างนั้นหรือ?”

ในวินาทีนี้เทียนเหอต้องรู้สึกสับสนอยู่ในใจ

สมบัติวิญญาณเทพสวรรค์แลกกับการบรรลุต้นกำเนิดเต๋าดาบ มันย่อมเป็นการแลกเปลี่ยนที่แสนถูก

แต่ทว่าตัวเขากลับมอบโอกาสนี้ให้อีกฝ่าย

เขานั้นได่แต่ต้องยืนตื่นตะลึง ไม่อาจเข้าใจได้ว่าเหตุใดเย่หยวนจึงมีความสามารถในการทำความเข้าใจได้มากมายปานนี้

เพราะเขานั้นกลับศึกษาเต๋าไปด้วยระหว่างสู้!

แต่มีหรือที่เทียนเหอจะรู้ได้ว่านี่คือวิธีปกติที่เย่หยวนใช้?

เขานั้นศึกษาเต๋าด้วยการต่อสู้แลกชีวิตในมิติบ่มเพาะมรณามาเสมอๆ

เพราะไม่ว่าจะดูอย่างไรเจ้าเผ่าเทวาผู้นี้มันก็ไม่ได้เป็นมิตร
ไอลีนโนเวล
หากทางบรรพกาลเผ่าเทวาชนะไปได้ พวกเขาทั้งหลายคงได้ตายสิ้น

คลื่นพลังดาบนั้นมันได้ทะยานผ่านท้องฟ้าเข้ามาจนทำให้ตัวเทียนเหอต้องสั่นสะท้านขนลุกไปทั้งร่างกาย

กลิ่นของความตายนั้นมันมาอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว

เขานั้นเดินทางไปทำศึกมาทั่วทิศนานหลายต่อหลายล้านปี มันยังไม่เคยจะมีอะไรที่ทำให้เขารู้สึกได้ถึงความตายอย่างชัดเจนเช่นนี้มาก่อน

ต่อให้จะเป็นเหล่าแปดเจ้าฟ้าดินสี่ทลายในตอนนั้นมันก็ยังไม่ทำให้เขารู้สึกถึงความตายได้เช่นนี้

ดาบที่ฟันลงมานี้มันได้ฟันทำลายห้วงมิติลงสิ้น

ในวินาทีสุดท้ายนั้นมีหรือที่เทียนเหอจะยังกล้าออมมือใดๆ?

ลายพระเจ้าบนร่างของเขานั้นพุ่งพล่านขึ้นอย่างรุนแรงพยายามขัดพลังของคำบัญชาเต๋าสวรรค์จนสลายลงอย่างรวดเร็ว

เร็วกว่าเสี้ยววินาที!

เย่หยวนย่อมรู้ดีว่าเวลาชะงักมันไม่อาจจะขังคนอย่างเทียนเหอได้นานนัก แต่สิ่งที่เขาต้องการนั้นมันก็คือเวลาแค่เสี้ยววินาทีนี้เท่านั้น!

ฉัวะ!

เทียนเหอขยับหัวออกมาได้ทัน หลบดาบสังหารนี้ไปได้

แต่ตัวเขาก็ยังไม่อาจจะหลบมันจนพ้นได้ทั้งหมด

เวลานี้แขนซ้ายของตัวเทียนเหอจึงได้ถูกตัดขาดออกไปด้วยดาบนี้

คลื่นพลังรุนแรงของดาบนั้นมันได้ทำลายแขนของเขาจนสิ้นไม่เหลือแม้แต่เศษซากใด

เย่หยวนขมวดคิ้วแน่นดูท่าไม่พอใจอย่างมาก

“ดูท่าข้าจะยังประเมินเจ้าต่ำไป! แต่ว่าหากดาบเดียวไม่ตาย ข้าก็แค่ต้องฟันอีกดาบเท่านั้น!”

เย่หยวนไม่คิดรีรอใดๆ อีกง้างดาบขึ้นอีกครั้งทันทีพร้อมฟันมันลงทุกเมื่อ

ตัวเทียนเหอนั้นต้องเบิกตากว้างโยนบางอย่างสีเงินพุ่งออกมาพร้อมร้องลั่น “เอาข่ายเงินแก่นโลหิตของเจ้าไปเถอะ!”

พร้อมๆ กันนั้นเขาก็พุ่งตัวไปยังทิศตรงกันข้ามกับที่โยนเจ้าข่ายเงินแก่นโลหิตออกมา หนีหางจุกตูดไปอย่างไม่มีสภาพของยอดคนใดๆ

เย่หยวนเบิกตากว้างขึ้นพร้อมพุ่งร่างออกไปจับเจ้าข่ายเงินแก่นโลหิตนั้นไว้ด้วยมือที่ว่าง

แน่นอนว่าตัวเทียนเหอย่อมจะใช้โอกาสนี้หนีจนหายลับไป

เย่หยวนจับเจ้าข่ายเงินแก่นโลหิตไว้และกางค่ายกลขังมันทันทีพร้อมความรู้สึกอ่อนล้าทั่วทั้งร่างกาย

เขาได้แต่ยิ้มแห้งๆ ออกมา “โชคดีที่มันกลัวหัวหดไปก่อน ข้าจะไปเอาแรงที่ไหนมาฟาดฟันดาบเช่นนั้นออกมาอีกครั้งกันเล่า?”

………………