จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2260

“มันใช้งานเช่นนี้ก็ได้หรือ?”

“ข้าไม่เห็นจะเคยรู้มาก่อนเลยว่าค่ายกลปิดกั้นของเขาแปดโมฆะมันถูกดัดแปลงมาใช้เป็นมหาค่ายกลเก็บเกี่ยววิญญาณได้ด้วย!”

“มหาค่ายกลเก็บเกี่ยววิญญาณระยะเหนือสองพันแปดร้อยกิโลเมตรมันต้องมีพลังเหนือล้ำอย่างแน่นอน! เจ้าเด็กคนนี้ต้องบรรลุได้แน่!”

…

ยอดเขาแปดโมฆะนั้นมันเปี่ยมล้นไปด้วยอันตรายในทุกย่างก้าวพลังปิดกั้นในที่แห่งนี้สังหารฆ่ายอดฝีมือมานักต่อนัก

แต่พวกเขากลับไม่เคยคิดเคยฝันเลยว่ามันกลับจะถูกเอามาใช้งานเป็นมหาค่ายกลเก็บเกี่ยววิญญาณ!

เวลานี้พวกเขาได้เข้าใจแล้วว่าเย่หยวนไม่จำเป็นต้องวิเคราะห์ค่ายกลใดๆ อีกต่อไป

เวลานี้เขาสามารถปรับแต่งค่ายกลเล่นได้ตามใจ!

ไม่ว่าจะเป็นการเชื่อมต่ออย่างใดก็ล้วนถูกควบคุมได้สิ้น!

ดูท่าแล้วเย่หยวนคงมีเต๋าค่ายกลที่เหนือล้ำจนเข้าถึงแก่นแท้ของการวางค่ายกลในเขาแปดโมฆะนี้ได้

กลับกันแล้วพวกเขาทั้งหลายนั้นต่างต้องระวังในทุกย่างก้าวราวกับเดินอยู่บนเส้นด้ายหวาดกลัวจะถูกพลังปิดกั้นเล่นงานเข้า

สิ่งที่พวกเขาได้เรียนรู้นั้นมันคือแค่ส่วนยอดของเต๋าค่ายกลเท่านั้น

มหาค่ายกลเก็บเกี่ยววิญญาณในระยะสองพันแปดร้อยกิโลเมตรขึ้นไปมันย่อมจะมีพลังงานวิญญาณหนักแน่นจนก่อตัวหนารอบเย่หยวน

เขานั้นพาเจียงซือและขวังต้าวเดินเข้าไปภายในหมอกวิญญาณหนานี้ก่อนจะบอก “พวกเจ้าดูเฝ้ายามให้ข้าหน่อย”

พูดจบเขาก็เดินเข้าไปภายในทันที

ภายใต้พลังวิญญาณหนักแน่นเช่นนี้เย่หยวนย่อมจะสามารถดูดกลืนพลังงานฟื้นฟูสภาพได้อย่างรวดเร็ว

เขานั้นนั่งลงกลางค่ายกลพร้อมตาที่ปิดแน่นสนิท

เพราะเวลานี้เขาก็กำลังศึกษาถึงเต๋าค่ายกลไปด้วยพร้อมกัน!

เย่หยวนนั้นต่อสู้หนักหน่วงขึ้นมาจนถึงระดับสองพันกิโลเมตรจากตีนเขา แน่นอนว่าสิ่งที่เขาได้เรียนรู้มานั้นมันย่อมไม่ธรรมดา

ค่ายกลในเขาแปดโมฆะมันเหมือนดั่งมหาสมุทรกว้างไกล

ยิ่งเขาคิดศึกษาเขาก็จะยิ่งพบว่าตนเองไม่ได้รู้อะไรเลย

ระหว่างทางที่เย่หยวนขึ้นมานั้นเขาได้รับรู้เรื่องราวมากมายและต้องใช้เวลาในการเอาความรู้ทั้งหลายมาวิเคราะห์ให้แตกฉาน

พร้อมๆ กันไปนั้นพิภพโกลาหลของเย่หยวนเองก็ได้ดูดกลืนพลังเข้าไปขยายตัวขึ้นอีกครั้ง

ภายในร่างของเย่หยวนนี้บัญญัติเทพแห่งถงเทียนได้ถูกเปิดใช้งานออกมาตลอดเวลาทำให้สุดท้ายเขาสามารถขึ้นมาถึงอาณาจักรพิภพโกลาหลขั้นปลายได้ในที่สุด

ส่วนจิตใจของเขานั้นกำลังจดจ่ออยู่กับการตีความเต๋าค่ายกล

และการเก็บเกี่ยวครั้งนี้กินเวลานานไปถึงเจ็ดปี!

ในเวลาเจ็ดปีนี้ในที่สุดเย่หยวนก็ได้เข้าใจถึงค่ายกลทั้งหลายจนถึงระยะสองพันแปดร้อยกิโลเมตรอย่างแตกฉาน

“ไม่ทันรู้ตัวเลยว่ามาถึงอาณาจักรพิภพโกลาหลขั้นปลายแล้ว ห่างจากขั้นสุดไปแค่เล็กน้อยเท่านั้น ดูท่าข้าจะกลืนพลังงานวิญญาณไปมากทีเดียวช่วงเจ็ดปีมานี้!”

เย่หยวนปิดค่ายกลลงและดูดซับหมอกที่เหลืออยู่จนสิ้นทำให้ทุกสิ่งอย่างกลับสู่ความสงบ

แต่จู่ๆ เขากลับสัมผัสได้ถึงสายตาไม่เป็นมิตรที่มองดูมาจากทั่วทิศ

“หืม? จะมองหาอะไรหรือ? ข้าไม่เห็นจะจำได้เลยว่าไปลบหลู่พวกเจ้าไว้?” เย่หยวนกล่าวขึ้นอย่างมึนงง

ขวังต้าวนั้นกลับมองมาที่เย่หยวนด้วยใบหน้าหนักใจ “นายน้อย ท่านไม่ได้ลบหลู่พวกเขา? เจ็ดปีมานี้ท่านได้ลบหลู่ทุกผู้คนบนเขาแปดโมฆะนี้ไปแล้ว”

เย่หยวนจึงได้แต่เลิกคิ้วสูงอย่างไม่อาจเข้าใจ แต่เป็นตัวเจียงซือที่ยิ้มกล่าวเสริมขึ้น “ค่ายกลของเจ้านั้นมันสูบพลังงานวิญญาณในระยะมาจนสิ้น เจ็ดปีมานี้เหล่ายอดฝีมือทั้งหลายบนเขาต่างไม่อาจจะบ่มเพาะได้แม้แต่น้อย”

เย่หยวนนั้นคิดแค่จะเก็บตัวบ่มเพาะไม่ได้คิดเรื่องราวถึงผลที่จะเกิดขึ้นในระยะรอบข้างใดๆ

เจ็ดปีมานี้เขาได้กลืนกินพลังงานวิญญาณไปมากอย่างที่ไม่เคยกลืนมาก่อน

ค่ายกลในระยะสองพันแปดร้อยกิโลเมตรนี้มันมีพลังดูดกลืนเทียบเคียงกับเจ้าฟ้าดินได้ทีเดียว!

มหาค่ายกลเก็บเกี่ยววิญญาณในระดับนั้นมันต้องมีพลังที่รุนแรงปานใด?

เย่หยวนนั้นบ่มเพาะจนขึ้นมาถึงระดับเทียบเคียงกับเทพสวรรค์แปดดาวขั้นสุดได้ในคราเดียว

ตอนแรกเขาก็ยังไม่ได้คิดอะไรมากมาย แต่หากลองนึกว่าปริมาณพลังงานที่บัญญัติเทพแห่งถงเทียนใช้นั้นมันย่อมจะเหนือกว่าบรยุทธการบ่มเพาะอื่นๆ หลายเท่าตัว การที่เขาจะบรรลุขึ้นมาถึงสองดาวในคราเดียวเช่นนี้มันจะต้องใช้พลังงานวิญญาณที่มากมายมหาศาลปานใดกัน?

เขาแปดโมฆะนี้มันมีพลังงานวิญญาณที่หนาแน่น ยิ่งขึ้นไปสูงมันก็จะยิ่งมีพลังงานวิญญาณที่หนาแน่นมากเท่านั้น

แต่มหาค่ายกลเก็บเกี่ยววิญญาณของเย่หยวนนี้มันไร้เหตุผลจนเกินไป แม้ว่าพลังงานวิญญาณจากด้านบนจะไม่อาจถูกดึงลงมาได้แต่พลังงานวิญญาณจากด้านล่างทั้งหลายนั้นล้วนถูกมันดูดเข้ามาจนสิ้น

เหล่ายอดฝีมือทั้งหลายที่มาศึกษาเต๋าค่ายกลในที่แห่งนี้มันล้วนแล้วแต่ต้องใช้เวลานับหมื่นปี