จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2259

จักรพรรดิเทพสวรรค์เทียนหยานหนีออกจากเขาแปดโมฆะนี้ได้มันก็เป็นดั่งเสือที่ได้กลับป่า ปลาที่ได้กลับน้ำ!

ตราบเท่าที่เขาฟื้นฟูตัวมาได้แม้แต่น้อย กำลังฝีมือใดๆ ของเย่หยวนนี้มันย่อมจะถูกฆ่าสังหารลงได้อย่างง่ายดายเว้นเสียแต่ว่าอีกฝ่ายจะบรรลุเต๋าได้ในเขาแปดโมฆะ

เมื่อได้ยินคำพูดของเย่หยวนทางตัวเจียงซือก็ต้องหน้าเปลี่ยนสีไปร้องบอกขึ้นมา “ธนูสาบานสังหารเทพนี้มันสุดแสนทรงพลัง ด้วยพลังบ่มเพาะของเจ้านี้…”

เย่หยวนตอบกลับไป “วางใจเถอะ! ข้ามีวิธีอยู่! จักรพรรดิเทพสวรรค์เทียนหยานผู้นี้แข็งแกร่งเกินกว่าที่จะปล่อยไปเฉยๆ!”

เจียงซือนั้นหรี่ตาลงนิดหน่อยก่อนจะพยักหน้ารับ “ได้ เจ้าระวังด้วย!”

พูดจบตัวเขาก็หยิบเอาธนูสาบานสังหารเทพออกมายื่นส่งให้เย่หยวน

เย่หยวนไม่พูดจาใดๆ อีกรีบปลดปล่อยผนึกบนธนูสาบานสังหารเทพออกมาทำให้เกิดคลื่นพลังคลั่งปะทุไปทั่วบริเวณ!

เหล่ายอดฝีมือบนเขาแปดโมฆะต่างต้องสัมผัสได้ถึงความบ้าคลั่งของธนูสาบานสังหารเทพนี้

“เครื่องรางเต๋า! มันเป็นเครื่องรางเต๋า! พลังน่าหวาดกลัวนักไม่แปลกใจเลยว่าเหตุใดสามเจ้าฟ้าดินนั้นจึงได้ตามไล่เขามาถึงที่นี่!” เมื่อได้เห็นธนูสาบานสังหารเทพคนทั้งหลายต่างก็ต้องร่ำร้องขึ้นพร้อมๆ กัน

คลื่นพลังสะท้อนกลับรุนแรงพุ่งออกมาจากธนูสาบานสังหารเทพคิดสังหารเย่หยวนลงเหมือนที่เคยสังหารเหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลายนั้น

แต่ในวินาทีเดียวกันนั้นพลังที่หนักแน่นกว่าก็ถูกปลดปล่อยออกมาจากร่างกายของเย่หยวนทำการกดพลังของธนูสาบานสังหารเทพไว้ทันที

นี่มันคือแรงกดดันจากเขาน้อยแห่งถงเทียน!

เครื่องรางเต๋า! เหตุผลที่มันถูกเรียกว่าเครื่องราวเต๋านั้นก็เพราะว่ามันมีพลังของเต๋าอันแน่นไว้จนเหมือนดั่งการจุติของเต๋าสวรรค์เอง

แต่จะอย่างไรเครื่องรางเต๋ามันก็ยังไม่อาจเทียบเคียงพลังของเขาน้อยแห่งถงเทียนได้!

ธนูสาบานสังหารเทพนั้นยังไม่ทันจะได้ขัดขืนใดๆ มันก็ถูกเย่หยวนสะกดลงอย่างอยู่หมัด

พลังของมันนั้นค่อยๆ เบาบางลงปล่อยให้เย่หยวนได้จับถือมันไว้โดยคนที่ภายนอกไม่อาจสัมผัสได้ว่าเป็นเพราะเหตุใด

เมื่อทุกผู้คนได้เห็นเช่นนั้นพวกเขาต่างก็ต้องหน้าถอดสีขาวซีดแม้แต่ตัวเจียงซือก็ยังต้องมองดูอย่างตกตะลึง

สมบัติล้ำค่าปานนี้มันย่อมไม่มีทางควบคุมได้หากคนผู้นั้นไม่มีกำลังมากพอ

แต่เย่หยวนกลับไม่ถูกคลื่นพลังตีกลับใดๆ ทั้งๆ ที่ถือมันไว้มั่นในมือ

และหากมองดูดีๆ แล้วมันเหมือนกับว่าเจ้าธนูสาบานสังหารเทพนี้แสดงอารมณ์กลัวออกมาเสียด้วยซ้ำ!

เรื่องนี้มันทำให้เขาแทบคลั่ง!

ทำไมเครื่องรางเต๋ากลับกลัวเทพสวรรค์เล่า?

แต่ยิ่งปฏิเสธไปมากเท่าใดมันก็ยิ่งทำให้ความมึนงงหนักหน่วงขึ้นในใจมากเท่านั้น

เย่หยวนจับธนูสาบานสังหารเทพมั่นใจมือพร้อมส่งคลื่นพลังล้นฟ้าดินออกมาโดยรอบ

มันราวกับว่าบนเขาแปดโมฆะนี้มีเพียงแค่ตัวเขาที่เป็นยอดฝีมือ!

“ดาบ จงมา!”

เย่หยวนยื่นมืออกมาดึงจิตของดาบมากมายเข้ามาจากรอบด้าน รวมเป็นดาบแสงหนึ่งเล่ม!

ธนูตั้ง ดาบแนบ!

การเคลื่อนไหวนี้มันเรียบเนียนไร้ท่าทางติดขัดราวกับสายน้ำที่ไหลอย่างเป็นธรรมชาติ

เหล่ายอดฝีมือบนเขาแปดโมฆะนั้นต่างจ้องมองดูภาพตรงหน้าอย่างตกตะลึงเพราะเย่หยวนกลับคิดใช้ดาบนี้แทนที่แหล่งพลังงานของธนู!

ทุกสิ่งอย่างที่เกิดขึ้นตรงหน้านี้มันไม่ควรจะเกิดขึ้นด้วยน้ำมือของเทพสวรรค์เลย

ทั้งๆ อย่างนั้นคนผู้นี้กลับทำมันได้สิ้น!

เย่หยวนนั้นปล่อยปราณเทวะ พลังกายและจิตศักดิ์สิทธิ์เข้าสู่ธนูสาบานสังหารเทพแต่จะอย่างไรเครื่องรางเต๋ามันก็คือเครื่องรางเต๋า

เวลานี้เย่หยวนแทบจะหมดแรงลงสิ้นทันที

ทั้งๆ ที่เขาเพิ่งจะง้างคันธนูไปได้เพียงแค่ไม่ถึงคืบ

แต่แค่คืบเดียวนี้มันก็มากเกินพอแล้ว!

“ไป!”

เย่หยวนร้องบอกพร้อมปล่อยนิ้วออกมาส่งดาบแสงพุ่งหายไปลับจากสายตาผู้คน

ตูม!

อึดใจต่อมานั้นมันก็เกิดเสียงระเบิดดังลั่นขึ้นจากพื้นที่สุดแสนห่างไกล

พูดถึงวิธีการนี้มันอาจจะดูช้าแต่แท้จริงแล้วเรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นในเวลาแค่ชั่วพริบตาตั้งแต่ที่เย่หยวนจับคันธนูขึ้นมาง้างและปล่อยออกไป

ด้วยความเร็วของจักรพรรดิเทพสวรรค์เทียนหยานที่บาดเจ็บนั้น เขาจึงยังไปได้ไม่กี่ล้านกิโลเมตร

ระยะทางเพียงเท่านี้สำหรับเครื่องรางเต๋าประเภทธนูแล้วมันไม่นับว่าไกลเลย

เย่หยวนนั้นได้ปักจิตลงไปที่ตัวเป้าหมาย แน่นอนว่าธนูดอกนี้มันจึงถูกยิงไปและถึงภายในพริบตา