จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2275

“เย่หยวน ข้าไม่รู้หรอกนะว่าเวลานี้เจ้าจะแข็งแกร่งขึ้นถึงปานใดแล้ว แต่เขานั้นมิใช่ตัวตนที่เจ้าจะลบหลู่ท้าทายได้! รีบๆ ไปเสีย อย่าได้มาสนใจเรื่องของข้าเลย!”

เฒ่าขี้เมานั้นค่อยๆ ตั้งสติกลับมาจากความตกตะลึงและเริ่มไล่ให้เย่หยวนไม่ต้องมาสนใจตนเอง

เพราะตัวตนของถังยู่เฉิงนั้นมันยิ่งใหญ่กว่าที่เย่หยวนจะไปท้าทายได้

เขานั้นพยายามดันตัวเย่หยวนออกไปภายนอกแต่กลับไม่อาจจะขยับเคลื่อนร่างนั้นได้เลย

ถังยู่เฉิงค่อยๆ ลุกขึ้นมาหาเย่หยวนก่อนจะยิ้มเย้ย “เด็กน้อย เจ้ารู้หรือไม่ว่าเหตุใดมันจึงหวาดกลัวข้านัก?”

เย่หยวนจึงถามขึ้นด้วยสีหน้าอมยิ้ม “โอ้? ทำไมเล่า?”

“เพราะว่า… ข้าคือลูกของจักรพรรดิเทพสวรรค์!” กล่าวออกมาตัวถังยู่เฉิงก็ยิ้มอวดอ้างตำแหน่งของตัวเองอย่างสุดล้ำ

“พ่อข้านั้นคือจักรพรรดิเทพสวรรค์ซุนหยู ระยะสามสิบล้านกิโลเมตรรอบตีนเขาแห่งถงเทียนนี้เป็นเขตแดนของพ่อข้าสิ้น! เพราะฉะนั้นเจ้าคิดได้หรือยังว่าท้าทายข้าแล้วมันจะต้องเจอเรื่องใด?” ถังยู่เฉิงนั้นแทบจะยืนหน้ามาจูบเย่หยวนพร้อมด้วยรอยยิ้มเหมือนดั่งเด็กน้อยอายุห้าขวบที่อวดอ้างชื่อพ่อข่มขู่ผู้คน

ทางเย่หยวนเองก็ยิ้มตอบกลับไป “ข้าต้องเจอเรื่องใดข้ายังไม่รู้ได้ แต่… ข้ารู้ว่าเจ้าต้องเจอเรื่องใด”

ตูม!

วินาทีนั้นเองคลื่นพลังของเย่หยวนมันก็ปะทุขึ้นกดดันฟ้าดินจนเป่าหอผู้ดูแลจนหายไปสิ้น

ถังยู่เฉิงนั้นไม่ทันตั้งตัวต้องถูกพลังนั้นกดหัวลงจนไม่อาจลุกจากพื้นดินได้

เหล่าทหารเทพถ่องแท้ทั้งหลายที่ล้อมตัวเย่หยวนอยู่ต่างกลายเป็นเป็นแค่ฝุ่นดินสิ้น

เหล่าเทพสวรรค์ทั้งหลายเองก็ต่างถูกแรงกระแทกนี้กดทับจนไม่อาจลุกขึ้นได้

พลังกดดันของเย่หยวนมันรุนแรงมากปานนั้น

หากเขาตั้งใจจะปล่อยพลังกดดันใส่ผู้คนแล้วแม้แต่เทพสวรรค์ขั้นต้นทั้งหลายก็คงไม่อาจขยับตัว

เฒ่าขี้เมานั้นสั่นสะท้านไปทั้งใจมองดูเย่หยวนอย่างไม่คิดอยากเชื่อ

เขานั้นไม่เคยคิดฝันว่าเวลาแค่สองพันปีนี้เย่หยวนกลับจะบรรลุขึ้นระดับนี้ได้

เขานั้นยังไม่ทันได้ขยับตัวก็สามารถกดดันได้แม้แต่เหล่าเทพสวรรค์ทั้งหลายจนไม่อาจเงยหน้าขึ้นได้

ต้องเป็นพลังในระดับไหนกัน?

เดิมทีเขานั้นเคยคิดว่าเย่หยวนมาที่นี่เพื่อจะบรรลุขึ้นอาณาจักรนภาสวรรค์

แต่ได้เห็นเช่นนี้แล้วความคิดนั้นมันจึงกลายเป็นดั่งเรื่องตลกไป

เขาสัมผัสได้ชัดเจนเลยว่าฝีมือพลังของเย่หยวนในเวลานี้มันเหนือล้ำกว่าจอมเทพนิรันดร์ไปแล้วเสียด้วยซ้ำ!

มันเป็นไปได้อย่างไร?

แค่เวลาสองพันปี!

แค่สองพันปีนี้จากเด็กน้อยที่ไม่อาจบรรลุอาณาจักรราชันพระเจ้ากลับจะบรรลุขึ้นถึงอาณาจักรเทพสวรรค์ได้?

เวลานี้เขาได้เข้าใจอย่างลึกซึ้งถึงคำของหวู่เฉินที่เคยบอกไว้

ทายาทของท่านจอมเทพนิรันดร์นั้นมันเหนือล้ำอย่างแท้จริง!

เพียงแค่ว่า… เบื้องหลังถังยู่เฉิงนั้นมันคือยอดฝีมือระดับจักรพรรดิเทพสวรรค์!

ภายใต้พลังกดดันนี้ตัวถังยู่เฉิงก็กัดฟันแน่นร้องกล่าวขึ้นมา “เจ้ากล้าแตะต้องข้าหรือ?! เจ้ากล้า? พ่อข้าเป็นจักรพรรดิเทพสวรรค์! เจ้าตายแน่! เจ้าต้องตายแน่!”

ถังยู่เฉิงนั้นก็เป็นเทพสวรรค์คนหนึ่งเหมือนกันแต่ต่อหน้าเย่หยวนนี้เขากลับมีสภาพไม่ต่างไปจากเด็กอายุสามขวบ

เฒ่าขี้เมาเองก็ตกตะลึงอย่างมาก “เย่หยวน ไปเร็ว! จักรพรรดิเทพสวรรค์ซุนหยูนั้นตามใจลูกหนักมาก หากเขารู้ว่าเจ้าลงมือกับถังยู่เฉิงแล้วเขาคงไม่ปล่อยเจ้าไปแน่! เรื่องของข้านี้เจ้าไม่ต้องคิดสนใจหรอก!”

เขานั้นไม่กลัวว่าตัวเองจะตาย แต่กลัวว่ามันจะส่งผลร้ายต่อเย่หยวน

ต่อให้เวลานี้เย่หยวนจะเป็นเทพสวรรค์ขั้นสุดมันก็คงไม่มีทางรับมือจักรพรรดิเทพสวรรค์ได้

เย่หยวนยิ้มรับออกมา “ข้าจะยุ่ง!”

แกรก!

แต่เย่หยวนก็ไม่คิดจะไปจริงๆ และตัวเขาก็ไม่มีปัญญาจะทำอะไร

เวลานี้กำลังของเย่หยวนนั้นมันเหนือล้ำกว่าที่เขาจะขยับได้แม้แต่เส้นผมของเย่หยวน

เขานั้นพยายามพูดขอร้องเย่หยวนไม่ขาดสายแต่เย่หยวนก็ไม่คิดจะไป

มันมิใช่ว่าเขาไม่คิดบอกเฒ่าขี้เมา แต่ต่อให้จะบอกไปว่าเขานั้นจัดการจักรพรรดิเทพสวรรค์ได้ตัวเฒ่าขี้เมาก็คงไม่เชื่อ

เย่หยวนนั้นค่อยๆ ดูบาดแผลของเฒ่าขี้เมาและหยิบเอาโอสถลาภครองสวรรค์ออกมาให้

เฒ่าขี้เมานั้นเบิกตากว้างมองดูโอสถลาภครองสวรรค์ เมื่อได้กินมันลงไปแล้วเขาก็บรรลุขึ้นอาณาจักรเทพสวรรค์ขึ้นมาได้อย่างง่ายดาย

ทั้งๆ ที่คอขวดนี้มันเป็นจุดที่เขาติดมากว่าแสนปี

เขานั้นไม่คิดว่าตนเองจะผ่านมันไปได้ ไม่นึกไม่ฝันว่าเย่หยวนกลับจะแก้ปัญหานี้ได้ด้วยโอสถเม็ดเดียว

แต่ไม่นานหลังจากที่เขาบรรลุถังยู่เฉิงก็พาคนกลุ่มใหญ่กลับมา

เวลานี้มันมีคู่สองสามีภรรยาเดินนำคนทั้งหลายมามองดูเย่หยวน

เฒ่าขี้เมานั้นได้แต่นั่งหน้าซีด “แม้แต่จักรพรรดิเทพสวรรค์เฟิงหวู่เองก็ยังมาด้วย! ข้าบอกให้เจ้าไปแต่เจ้ากลับไม่คิดไป! เวลานี้ต่อให้เจ้าอยากจะหนีไปมันก็คงไม่ทันการแล้ว!”

พูดไปเฒ่าขี้เมาก็ยิ้มแห้งๆ ออกมา

สองสามีภรรยานี้มันคือพ่อแม่ของถังยู่เฉิงนั้นเอง พวกเขาคือจักรพรรดิเทพสวรรค์ซุนหยูและจักรพรรดิเทพสวรรค์เฟิงหวู่!

คนทั้งสองนี้เป็นถึงยอดฝีมืออาณาจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์หนึ่งดาว

“ฮ่าๆๆ… เจ้าโง่ เจ้ากลับยังรออยู่ในที่นี้! ท่านพ่อ ท่านแม่ มันเป็นเจ้าเด็กคนนี้แหละที่เกือบฆ่าข้าลง! ท่านต้องจัดการมันให้ข้านะ!” ถังยู่เฉิงร้องไห้ฟ้องพ่อแม่

จักรพรรดิเทพสวรรค์เฟิงหวู่นั้นรู้สึกปวดร้าวขึ้นมาในใจก่อนจะรีบกอดลูกไว้ “เฉิงเอ๋ออย่าร้องลูก! แม่เจ็บปวดใจเหลือเกิน! เจ้าอย่าได้กังวลไป แม่เจ้าจะต้องจัดการสับเจ้าเด็กคนนี้ให้เป็นพันๆ ชิ้น!”

จักรพรรดิเทพสวรรค์ซุนหยูขมวดคิ้วแน่นมองดูเย่หยวน “เด็กน้อย เจ้าคือคนที่ลงมือกับเฉิงเอ๋อและยังฆ่าลูกน้องของจักรพรดริผู้นี้ไปมากมาย?”

………………………