จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2293

“เขานี้คือรองมหาปราชญ์ในตำนานนั้น? ดูธรรมดาเสียเหลือเกิน!”

“ใช่แล้ว อายุยังน้อยขนาดนี้จะเก่งกาจได้สักเท่าใด?”

“ดูท่านามของเขาคงอยู่เหนือหัว รองมหาปราชญ์นั้นคงเป็นยอดอัจฉริยะไร้เปรียบมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลจึงได้ให้ค่าเขาขนาดนั้น”

…

เย่หยวนนั้นมีชื่อเสียงที่โด่งดังไปทั่วทั้งมหาพิภพถงเทียน

ทุกผู้คนต่างจะตั้งความหวังไว้สูงล้ำ!

แต่เมื่อมาอยู่ตรงหน้าแล้วชื่อเสียงของเขามันกลับดูยิ่งใหญ่เกินตัว คนทั้งหลายจึงไม่อาจจะเชื่อถือเย่หยวนได้แม้แต่น้อย

เพราะต่อให้จะเป็นเหล่าศิษย์อัจฉริยะทั้งหลายอย่างพวกจ้าวซีซวนนี้เองก็ยังใช้เวลากว่าแสนๆ ปีในการศึกษาวิชาโอสถ

อัจฉริยะการโอสถอายุเท่าจ้าวซีซวนนี้เดิมทีแล้วตัวจักรพรรดิเทพสวรรค์อี้เซียนย่อมจะไม่รับไว้

เพราะเหล่าเจ้าดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายนั้นต่างมีศิษย์แตกแยกออกไปทั่วมหาพิภพถงเทียนสิ้น

จักรพรรดิเทพสวรรค์อี้เซียนนั้นเองกลับยกเว้นเรื่องราวนี้และรับจ้าวซีซวนเข้าเป็นศิษย์ แค่นี้มันก็มากพอจะแสดงให้เห็นแล้วว่าเขานั้นมากพรสวรรค์ปานใด

ส่วนคนทั้งหลายนั้นที่มาด้วยกันก็ย่อมจะมากพรสวรรค์ไม่แพ้จ้าวซีซวน

กลับกันแล้วตัวเย่หยวนมันกลับดูอ่อนแอเหลือเกิน

“หึๆ สงสัยเหลือเกินว่ารองมหาปราชญ์ท่านจะอธิบายเรื่องราวอย่างไร?” จ้าวซีซวนกล่าว

เขานั้นมีเหตุผลอยู่พร้อม ที่สำคัญตัวเขาเองก็มีเบื้องหลังลึกล้ำไม่แพ้กัน เขาย่อมจะไม่กลัวที่จะหาเรื่องเย่หยวนแล้ว

เย่หยวนที่ได้ยินก็หัวเราะตอบกลับไป “ผู้ติดตามของเย่หยวนผู้นี้กล่าวว่าเจ้าแล้วมันทำไม? ต่อให้พวกเขาจะแย่งชิงสมุนไพรของเจ้าแล้วมันทำไม? พวกเขาย่อมทำได้! เจ้าพอใจกับคำอธิบายนี้หรือไม่เล่า?”

โอหัง!

ไร้เหตุผล!

เขานั้นคือรองมหาปราชญ์ที่จะไม่ลดตัวลงมาเล่นเกมหาคนผิดใดๆ กับพวกเจ้า!

จ้าวซีซวนและพวกต่างต้องอ้าปากค้างเมื่อได้ยิน พวกเขาทั้งหลายนั้นต้องเตรียมการมากมายเท่าใดกว่าที่จะสร้างเรื่องราววางแผนเช่นนี้ออกมาได้

แต่เย่หยวนกลับไม่คิดเล่นด้วยและใช้คำพูดไร้เหตุผลทำลายมันลงสิ้น

จ้าวซีซวนหัวเราะขึ้น “หึๆ หากรองมหาปราชญ์มีกำลังของรองมหาปราชญ์จริงแล้วมันก็คงไม่มีใครกล้ากล่าวว่า! แต่แค่ว่าเจ้ามีกำลังนั้นหรือไม่?”

“ไม่มีกำลังแล้วคิดจะใช้แค่สถานะมาข่มขู่เราหรือ?”

“ข้าต้องขอโทษด้วย แต่พวกเราเองก็มิใช่คนไร้ชื่อที่เจ้าจะมาข่มขู่ได้ง่ายๆ!”

คนทั้งหลายต่างแสดงสีหน้าท่าทางเหยียดหยามออกมาอย่างถึงที่สุดเพราะเจ้าเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมนี้กลับมาวางท่าต่อหน้าพวกเขา

รองมหาปราชญ์นั้นเหนือล้ำมากหรือ?

ข้าจะทำให้เจ้าได้เสียชื่อเสียงทั้งหลายลงในวันนี้!

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “พวกเจ้าคิดวางแผนการมากมายคิดอยากให้ข้าลงมือ? ก็ได้!”

จ้าวซีซวนและพวกต่างยิ้มขึ้นมาทันทีที่ได้ยิน เจ้าเด็กคนนี้มันมามอบตัวถึงหน้าประตูแล้วมีหรือที่จะยังมีใครมาว่าพวกเขาได้

พวกเขาทั้งหลายนี้ต่างล้วนเป็นศิษย์โดยตรงของเจ้าดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายมีตัวตนตำแหน่งสูงล้ำ

ตำแหน่งของรองมหาปราชญ์มันอาจจะข่มขู่ผู้คนได้แต่พวกเขาย่อมไม่กลัว

“หึ นี่รองมหาปราชญ์ท่านพูดเอง!” จ้าวซีซวนกล่าวด้วยเสียงหัวเราะ

เย่หยวนตอบกลับไป “กับพวกเจ้าเหล่าผู้น้อยทั้งหลายนี้เดิมทีปราชญ์ผู้นี้ก็ไม่คิดจะลงมือด้วย แต่วันนี้หากไม่สั่งสอนเด็กน้อยอย่างพวกเจ้าทั้งหลายแล้ววันหน้ามันก็คงมีคนโง่ๆ เหมือนพวกเจ้าเกิดขึ้นมาอีก! เมื่อเป็นเช่นนั้นข้าก็จะเชือดไก่ให้ลิงมันดู”

ทุกผู้คนต่างยืนทำหน้ามึนงง

ผู้น้อย?

เด็กน้อย?

คำพูดนี้มันคือคำของผู้อาวุโส!

เขานั้นได้รับนามรองมหาปราชญ์มาจนลืมตัวตนที่แท้จริงของตนไปแล้วหรือ?

จ้าวซีซวนนั้นหัวเราะขึ้นมาเมื่อได้ยิน “เช่นนั้นหรือ? เช่นนั้นเราเหล่าผู้น้อยทั้งหลายจะขอดูฝีมือของรองมหาปราชญ์หน่อยแล้วกัน!”

เย่หยวนที่ได้ยินก็หัวเราะขึ้นมา “ฝีมือข้า? แค่ลำพังพวกเจ้ามันคงไม่ได้เห็นหรอก ไปเรียกบรรพบุรุษพวกเจ้ามานู่น ถึงจะพอมีหวัง”

“โอหัง!”

“โอหังนัก!”

“ไม่รู้จักฟ้าดินเสียแล้ว!”

…

คนทั้งหลายที่ได้ยินต่างไม่พอใจไปตามๆ กันเพราะคำพูดของเย่หยวนนี้มันคือการแสดงตนว่าตัวเองนี้เป็นหนึ่งในยอดนักหลอมโอสถผู้สูงล้ำของมหาพิภพถงเทียน

เจ้าหมอนี่มันจะอวดอ้างตนอย่างไร้ยางอายเกินไปแล้ว!