จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2294

พวกจ้าวซีซวนทั้งห้าเองก็สมชื่อว่าเป็นศิษย์ของเหล่ายอดฝีมือระดับบรรพกาลทั้งหลาย เมื่อพวกเขาลงมือแล้วมันก็ช่างดูเหนือล้ำอย่างมาก

คนทั้งห้านั้นมีคลื่นพลังล้นฟ้าดินทำให้คนทั้งหลายที่ผ่านมาเริ่มจะมุงดูมากขึ้นทุกทีพร้อมด้วยเสียงร้องอย่างตื่นตะลึงที่มีมาไม่ขาดสาย

คนทั้งห้านั้นเก่งกาจด้วยฝีมือทักษะการหลอมที่แตกต่างกันไปอย่างสิ้นเชิง

สิ่งที่พวกเขานั้นมันคือตัวแทนหลอมธาตุทั้งห้าอย่างถึงที่สุด

เว้นเสียแต่ว่าคนผู้นั้นจะมีวิชาการโอสถที่สมดุลอย่างมากไม่เช่นนั้นแล้วหากคิดอยากชนะคนทั้งห้าพร้อมๆ กันมันคงยากสิ่งยิ่งกว่าการก้าวขึ้นสวรรค์

วิชาโอสถนั้นมันเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดแต่เหล่าคนที่ก้าวขึ้นมาถึงระดับบรรพกาลได้ย่อมล้วนแล้วแต่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างมากล้ำ

ภายใต้การสั่งสอนของพวกเขาทั้งหลายนั้นมันย่อมจะเกิดเป็นทักษะเฉพาะขึ้นมา

ต่อให้พวกจ้าวซีซวนทั้งหลายจะเรียนรู้มาได้แค่หนึ่งในพันหนึ่งในหมื่นมันก็คงมากพอจะเอาชนะคนทั่วๆ ไปได้สิ้น

ยิ่งไปกว่านั้นคือคนทั้งห้านี้ต่างล้วนมีกำลังเป็นของตัวเองและคิดหลอมโอสถที่สามารถใช้ฝีมือของตนออกมาได้จนถึงที่สุด ที่สำคัญไปกว่านั้นมันยังเป็นโอสถลับ

คนทั้งห้านี้ต่างได้พูดคุยกันไว้ก่อนแล้วว่าที่ทำเช่นนี้ก็เพื่อจะฉีกหน้าเย่หยวน!

หากวัดกันแค่ที่รุ่นอาวุโสนั้น พวกเขาย่อมจะอยู่ต่ำกว่าเย่หยวน

แม้จะทำเช่นนี้มันก็คงไม่มีใครมาว่ากล่าวหาพวกเขา!1

ยอดฝีมือในระดับจ้าวซีซวนนี้ย่อมจะไม่ค่อยได้แสดงฝีมือ

เมื่อเขาลงมือในครั้งนี้แล้วมันย่อมจะทำให้เกิดเสียงโห่ร้องขึ้นอย่างตกตะลึง

คนทั้งหลายนั้นต่างมองดูเย่หยวนด้วยสายตาสงสาร คิดว่าเขาต้องเสียท่าแล้ววันนี้

“เดิมทีข้านั้นก็คิดไปเสียว่ารองมหาปราชญ์ที่ได้รับการยอมรับจากมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลนั้นคงต้องมีเรื่องที่เหนือล้ำผู้คนแน่ ไม่นึกเลยว่าแท้จริงจะหลงตัวเองปานนี้!”

“การได้รับเลือกให้เป็นศิษย์ของยอดคนระดับบรรพกาลนั้นมันย่อมจะต้องมิใช่คนธรรมดา? รองมหาปราชญ์จะประเมินพวกเขาต่ำจนเกินไปแล้ว!”

“หึ หากรองมหาปราชญ์แพ้ลงจริงแล้วมันคงมิใช่แค่เขาที่เสียหน้า แต่จะเป็นชื่อเสียงของมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลไปด้วย!”

…

ภายในฝูงชนนั้นมีสองเงาร่างกำลังหันมามองหน้ากันด้วยรอยยิ้มเย้ย

คนทั้งสองย่อมจะเป็นจักรพรรดิเทพสวรรค์ชิงหยูและพี่ชายของเล้งเทียนห่าว เล้งเทียนฉีผู้นั้น

จ้าวซีซวนและพวกนี้ย่อมจะถูกจัดฉากมาโดยตัวเล้งเทียนฉีผู้นี้เอง

แม้ว่าเล้งเทียนฉีจะเป็นหลานศิษย์โอสถบรรพกาลแต่ตัวเขานั้นก็ไม่ได้มีศักดิ์ต่ำไปกว่าเหล่าศิษย์ของเจ้าดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายมากมายนัก

เพราะฉะนั้นแม้หากนับกันตามจริงเล้งเทียนฉีนี้จะมีรุ่นต่ำกว่าพวกจ้าวซีซวนแต่ทั้งสองฝ่ายก็ยังสนิทกันไม่น้อย

เพราะจะอย่างไรเสียมีใครบ้างแล้วที่ไม่อยากสายสัมพันธ์กับคนของโอสถบรรพกาล?

เขานั้นไม่อาจจะลงมือจัดการเย่หยวนเองได้จึงต้องยืมมือเหล่าจ้าวซีซวนทั้งหลายแทน

เพียงแค่ว่าเขาก็ไม่นึกไม่ฝันว่าเย่หยวนกลับจะตกหลุมกับดักง่ายๆ เช่นนี้ คิดรับคำท้าการดวลโอสถเช่นนี้มันก็เหมือนรนหาที่ขายหน้า

“หึๆ จักรพรรดิผู้นี้อยากจะเห็นจริงๆ ว่ารองมหาปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่จะเอาตัวรอดไปได้อย่างไร!” จักรพรรดิเทพสวรรค์ชิงหยูหัวเราะ

“หึ! หากมิใช่เพราะอาจารย์ข้าห้ามไว้แล้วข้าจะลงมือจัดการมันด้วยตัวเองทีเดียว! แค่เด็กน้อยที่ปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคิดว่ามันยิ่งใหญ่มากหรืออย่างไร?” เล้งเทียนฉีกล่าวด้วยสีหน้าเย้ยหยัน

ลูกหลานศิษย์ของโอสถรบรรพกาลนั้นย่อมคิดว่าตนเองอยู่สูงล้ำผู้คน

จะรองมหาปราชญ์ใดๆ ตัวเล้งเทียนฉีก็ไม่คิดสนใจ

หากมันเป็นคนแก่คนเฒ่ามากประสบการณ์เขาก็ยังพอรับได้แต่นี่เย่หยวนที่อายุน้อยกว่าเขาเสียด้วยซ้ำ มีหรือที่เขาจะสนใจเคารพใด?

ยอดอัจฉริยะมากมายของมหาพิภพถงเทียนต่างได้มาร่วมงานในครั้งนี้

ต่อให้รองมหาปราชญ์จะเก่งกาจปานใดมันก็คงไม่เหนือล้ำสวรรค์ไปได้

“แต่จะอย่างไรพวกจ้าวซีซวนนี้เองก็เก่งกาจไม่น้อย ดูท่าคงไม่ได้อ่อนแอไปกว่าเจ้าเลย!” ชิงหยูกล่าว

เล้งเทียนฉีพยักหน้ารับ “คนทั้งห้านี้ต่างเป็นยอดอัจฉริยะที่ล้านๆ ปีจะเกิดขึ้นมาได้สักครั้ง พวกเขาย่อมไม่ได้อ่อนแอกว่าเหล่าศิษย์ของมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลด้วยซ้ำ! แม้แต่ตัวข้าเองยังไม่กล้าพูดเลยว่าจะเอาชนะได้จริงแต่เจ้าเด็กคนนี้มันกลับยังกล้าประมาท! แต่เช่นนี้ก็ดี เท่านี้เราจะได้จัดการแค้นให้ห่าวเอ๋อได้ หลังเจ้าเด็กคนนี้มันเสียอำนาจชื่อเสียงที่มีไปสิ้นแล้วข้าจะค่อยๆ จัดการมันทีหลัง!”

ชิงหยูเบิกตากว้างอย่างโกรธแค้น “ความแค้นที่ต้องคุกเข่านั้น จักรพรรดิผู้นี้จะให้มันได้ชดใช้ร้อยเท่า!”

…