จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2295

“โอสถเก้าม่านหมอกฟ้าขั้นเทวะโมฆะ!”

“โอสถยอดจักรพรรดิเจิ้งยี้ขั้นเทวะโมฆะ!”

…

ไม่นานจากนั้นคนทั้งสี่ที่เหลือก็ได้หลอมโอสถเสร็จสิ้นตามๆ กันมา

แต่ละครั้งที่คนทั้งหลายเปิดหม้อหลอมออกนั้นมันได้ทำให้เกิดเสียงโห่ร้องอย่างตื่นเต้นขึ้นในฝูงชน

เพราะโอสถที่คนทั้งหลายนี้หลอมออกมามันกลับเป็นขั้นเทวะโมฆะสิ้น!

แน่นอนว่าในด้านคุณภาพแล้วมันก็ยังเป็นของจ้าวซีซวนที่เหนือล้ำที่สุด เหนือล้ำกว่าของคนอื่นๆ ไปได้เล็กน้อย

ที่สำคัญไปกว่านั้นคือเมื่อเหล่าโอสถทั้งหลายมันออกมาจากหม้อหลอมแล้วตัวฟางเทียนเหรินก็จะซื้อมันไปด้วยราคาสูงลิ่ว

ศาลากระจกจ้านั้นร่ำรวยมหาศาล พวกเขานั้นใช้ผลึกปราณเทวะขั้นเยี่ยมไปถึงหมื่นห้าพันล้านผลึกในการซื้อโอสถทั้งห้าเม็ดนี้

ค่าของเจ้าผลึกปราณเทวะขั้นเยี่ยมนี้ หนึ่งผลึกมันมีค่าเท่าผลึกปราณเทวะขั้นสูงถึงหนึ่งหมื่นชิ้น

เพราะฉะนั้นปริมาณขนาดนี้มันมากล้นเกินกว่าที่จะประเมินได้

แต่จะอย่างไรนี่ก็เป็นถึงโอสถศักดิ์สิทธิ์ระดับแปดขั้นเทวะโมฆะ หากมันขายได้แล้วมันคงสร้างกำไรกลับมามหาศาล

เพราะจะอย่างไรเสียเหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลายก็ไม่มีใครที่ยากจน ตราบเท่าที่มีโอสถขาย พวกเขาย่อมมีกำลังพร้อมซื้อ

เพียงแค่ว่าโอสถศักดิ์สิทธิ์ระดับแปดนั้นมันหายากเกินไป ต่อให้จะมีเงินคนทั้งหลายก็ไม่อาจจะซื้อมันได้

“รองมหาปราชญ์ พวกเราทั้งหลายได้แสดงฝีมืออกมาให้คนอื่นได้เรียนรู้แล้ว มันถึงเวลาของท่านแล้ว! คนดูมากมายปานนี้ท่านคงไม่คิดปล่อยให้พวกเขาผิดหวังหรอกใช่หรือไม่?” จ้าวซีซวนยิ้มเย้ย

เย่หยวนมองดูด้วยหางตา “อืม พวกเจ้าน่าจะยังมีสมุนไพรวิญญาณเหลืออยู่ในมือกันใช่หรือไม่?”

สมุนไพรวิญญษณระดับแปดนั้นมันล้ำค่าอย่างมากและโอสถแต่ละอย่างที่หลอมครั้งนี้มันก็ใช้แค่สมุนไพรที่หายากสิ้น

จ้าวซีซวนยิ้มตอบกลับไป “ย่อมมีแล้ว รองมหาปราชญ์คิดหลอมโอสถให้เราดู เราย่อมจะมอบมันให้ท่านแน่นอน”

เย่หยวนยกมือขึ้นมาโบกปัด “เอาของเจ้าฟรีๆ ไม่ได้ ไม่เช่นนั้นหากโอสถออกมาแล้วพวกเจ้าจะไม่มาถามหาส่วนแบ่งหรือ?”

สมุนไพรวิญญาณของพวกเขา หากให้พูดแล้วสิทธิในโอสถนั้นมันย่อมจะเป็นของพวกเขา แต่มีหรือที่เย่หยวนจะเอาโอสถของตนไปให้คนทั้งหลายนี้ฟรีๆ?

จ้าวซีซวนหัวเราะขึ้นมา “หมายความว่ารองมหาปราชญ์จะซื้อมัน?”

เย่หยวนไม่คิดสนใจและหันไปหาตัวมู่เถี่ยเฉิงแทน “เจ้าจ่ายซื้อสมุนไพรวิญญาณทั้งหลายนี้ แล้วโอสถที่ข้าหลอมมาจะเป็นของเจ้า สนใจหรือไม่?”

มู่เถี่ยเฉิงผงะไป เรื่องราวดีๆ เช่นนั้นมันจะยังมีอยู่ด้วยหรือ?

แต่ระหว่างที่เขากำลังลังเลนั้นเสียงของฟางเทียนเหรินก็ดังขึ้นที่ข้างหู “รีบๆ ตอบรับไปสิ! นี่รองมหาปราชญ์ลงมือเองเชียวนะ มันอาจจะเหนือล้ำกว่าขั้นเทวะโมฆะก็ได้ เรื่องราวเช่นนี้พลาดแล้วก็คงพลาดเลย! ฮ่าๆๆ…”

พูดจบตัวฟางเทียนเหรินก็หัวเราะขึ้นมา

เทียบกับโอสถแล้วสมุนไพรวิญญาณมันย่อมจะมีราคาถูกกว่ากันมาก

แต่โอกาสที่เย่หยวนจะหลอมโอสถห้าอย่างนี้สำเร็จนั้นมันเป็นสิ่งที่เขากังวล

หากคุณภาพมันออกมาไม่สูงนัก มันคงทำให้ตัวเขาเสียหน้าที่ทำข้อตกลงเช่นนี้

แต่จะอย่างไรรอยยิ้มเย้ยหยามของฟางเทียนเหรินมันก็ทำให้เขาตจัดสินใจ

มู่เถี่ยเฉิงกัดฟันตอบไปด้วยรอยยิ้ม “บูชาพระต้องใช้ธูปเทียน บูชาคนต้องใช้ความเคารพ! ข้าไม่กลัว! รองมหาปราชญ์ ข้ามู่เถี่ยเฉิงจะขอตอบรับข้อเสนอนี้!”

เย่หยวนที่ได้ยินก็หัวเราะขึ้นมา “ตัดสินใจได้ดี!”

ฟางเทียนเหรินหัวเราะขึ้นมาทันทีที่ได้ยิน “ช่างเป็นข้อตกลงที่ได้ประโยชน์กันทุกฝ่ายเสียจริงๆ เยี่ยมๆ!”

สุดท้ายมู่เถี่ยเฉิงก็จ่ายค่าสมุนไพรนั้นไปด้วยราคาถึงหนึ่งหมื่นห้าพันล้านผลึกปราณเทวะขั้นเยี่ยมและซื้อสมุนไพรมาจากมือของยอดคนทั้งห้า

เวลานี้ตัวจ้าวซีซวนก็กล่าวพูดขึ้นมาอีกครั้ง “ด้วยตำแหน่งของรองมหาปราชญ์แล้วข้าว่าหม้อหลอมโอสถของเขาคงเป็นถึงเครื่องรางเต๋าเลยล่ะมั้งนี่? ท่านจะช่วยนำมันออกมาให้เราได้เบิกหูเบิกตาหรือไม่?”

เขานั้นย่อมรู้ว่าเย่หยวนจะไม่มีเครื่องรางเต๋าใดๆ ติดตัวจึงได้กล่าวขึ้นมาเพื่อกดดันเย่หยวน

มีหรือที่เครื่องรางเต๋ามันจะหาง่ายปานนั้น?

หม้อหลอมโอสถที่พวกเขามีนี้ต่างล้วนเป็นสุดยอดสมบัติที่ทุกผู้คนอิจฉาอยากได้ไปครอง

เพราะฉะนั้นรองมหาปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ก็ต้องไม่พ่ายแพ้ในเรื่องของหม้อหลอมโอสถ

เย่หยวนตอบกลับมาด้วยใบหน้าเรียบเฉย “หม้อหลอมโอสถ? มันมีค่าใด? มีแค่ขยะอย่างพวกเจ้าเท่านั้นที่คิดว่าหม้อหลอมโอสถมันเป็นสมบัติล้ำค่า”

จ้าวซีซวนหัวเราะขึ้นมา “ไม่มีหม้อหลอมโอสถแล้วท่านจะเสกโอสถขึ้นจากอากาศหรือ? รองมหาปราชญ์นั้นสมชื่อเป็นรองมหาปราชญ์จริงๆ เราได้เบิกหูเบิกตาแล้ว!”

“ฮ่าๆๆ…”

เสียงหัวเราะดังขึ้นรอบด้าน