จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2319

“หยวนซิ่ว หยวนซื่อ พวกเจ้าทั้งสองนำพวกมารนรกไปจัดการเจ้าเด็กคนนั้น อย่าได้คิดจับมัน พวกเจ้านั้นไม่มีทางจับมันได้ ให้สังหารมันลงเสีย!” หยวนเว่ยร้องสั่งพร้อมหันไปมองดูเย่หยวน

หยวนซิ่วและหยวนซื่อนี้เป็นเผ่าเทวาอาณาจักรเต๋าสวรรค์แปดลายขั้นกลาง และกลุ่มมารนรกที่พวกเขานำมานั้นมันก็ล้วนแล้วแต่เป็นจักรพรรดิเทพสวรรค์ขั้นกลางสิ้น

เมื่อเหล่ามนุษย์ทั้งหลายได้เห็นกองกำลังนี้พวกเขาต่างก็ต้องอ้าปากค้าง

พร้อมกำลังของคนทั้งสองนี้มันคงจัดการจักรพรรดิเทพสวรรค์ได้ทุกผู้คน แต่เป้าหมายของกองกำลังนี้มันกลับเป็นเย่หยวนผู้มีพลังบ่มเพาะเพียงแค่อาณาจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์ขั้นต้น

แค่นี้มันก็ชัดเจนแล้วว่าหยวนเว่ยนั้นกังวลในตัวเย่หยวนมากแค่ไหน

เย่หยวนที่ได้ยินก็ต้องขมวดคิ้วแน่นก่อนจะพุ่งตัวหายไปทันที

ที่ที่เขาพุ่งตัวไปนั้นมันอยู่นอกเขาทหัยเมฆา

เวลานี้ทั้งตัวหยุนยี่และหนิงซืออวี๋ต่างกำลังต่อสู้กับเหล่ามารนรกจากรอบด้านอย่างสุดตัว

สิ่งที่เย่หยวนตกตะลึงที่สุดก็คือคนที่กำลังช่วยเหลือคนทั้งสองต่อสู้นี้อยู่มันคือตัวเทพสวรรค์ดันหยู่และเทพสวรรค์เปียวหยู

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวเทพสวรรค์ดันหยู่ที่ร่างกายอาบไปด้วยเลือดมีคลื่นพลังแสนอ่อนแอ ดูท่าคงได้รับบาดเจ็บไปอย่างสาหัส

ที่ด้านข้างกันนั้นมันก็มีเหล่ามารนรกเทพสวรรค์ขั้นสุดอยู่ไม่น้อย

แน่นอนว่าทางเทพสวรรค์เปียวหยูเองก็มีสภาพไม่ได้ดีกว่ากันไปมากมาย

เมื่อเย่หยวนปรากฏตัวขึ้นเหล่ามารนรกจักรพรรดิเทพสวรรค์ที่อยู่ด้านหลังก็พุ่งตัวเข้ามาหาทันที

ทางเย่หยวนเองก็ไม่คิดรอช้าใช้จิตดาบนั้นพุ่งตัดทำลายเหล่ามารนรกจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลายลงสิ้น

จากนั้นจิตดาบทั้งหลายก็พุ่งพวยตกลงมาทำลายสังหารมารนรกที่ล้อมพวกหยุนยี่ลงไปสิ้น

ฟุบ ฟุบ!

โอสถหลายต่อหลายเม็ดพุ่งเข้ามือดันหยู่และเปียวหยู

เมื่อพวกเขาหันไปเห็นว่าเป็นเย่หยวน สีหน้าของพวกเขาก็กลับมามีหวัง

และยกโอสถทั้งหลายที่เย่หยวนส่งให้นั้นขึ้นกินไปอย่างไม่คิดลังเล

ผลของมันเกิดขึ้นในเวลาชั่วพริบตา!

จู่ๆ ตัวเทพสวรรค์ดันหยู่ก็สั่นสะท้านไปทั้งกาย เพราะเส้นทางสู่อาณาจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์ที่เขาติดอยู่นานแสนนานนั้นมันได้เปิดออกแล้ว!

สิ่งที่เย่หยวนมอบให้เขากินนั้นมันย่อมจะมิใช่โอสถเก้าลับจักรพรรดิเทพสวรรค์ใดๆ มันเป็นแค่โอสถรักษาแผลเท่านั้น

แต่ถึงจะอย่างไรมันก็เป็นถึงโอสถขั้นเทวะตำนาน!

เทพสวรรค์ดันหยู่นั้นติดอยู่ที่คอขวดนี้มานานแสนนานและอยู่ในอาณาจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์ครึ่งก้าวมาแต่แรก เมื่อได้รับพลังที่อัดแน่นของโอสถขั้นเทวะตำนานเข้าไปเขาจึงก้าวผ่านคอขวดนั้นขึ้นมาเป็นจักรพรรดิเทพสวรรค์ได้ในที่สุด!

เย่หยวนขยับนิ้ววาดค่ายกลขึ้นมาล้อมพวกหยุนยี่ไว้สิ้น

“พวกเจ้ารอภายในมหาค่ายกลนี้! อย่าได้คิดออกไปไหน!”

เย่หยวนนั้นกล่าวสั่งก่อนจะหันหน้ากลับไปเตรียมตัวรับมือกับพวกหยวนซิ่วและหยวนซื่อ

ฟุบ! ฟุบ! ฟุบ!

ดาบนับพันปรากฏขึ้นพุ่งเข้าใส่กองกำลังทั้งสองทันที

หากนับรวมกำลังของทั้งสองกลุ่มนั้นมันคงมีจักรพรรดิเทพสวรรค์ขั้นกลางอยู่ถึงมากกว่ายี่สิบ

ที่สำคัญไปกว่านั้นพวกมันทั้งหลายนี้มิใช่เผ่ามนุษย์ แต่เป็นเผ่าเทวาและมารนรก

กำลังของพวกมันทั้งหลายนั้นเหนือล้ำกว่าจักรพรรดิเทพสวรรค์สี่ดาวไปมากล้น

แต่จะอย่างไรเย่หยวนก็บรรลุอาณาจักรมหาพิภพมาได้ พลังดาบค่ายกลดาบของเขาในเวลานี้มันจะรุนแรงปานใด?

ค่ายกลดาบของเขาในเวลานี้มันมากพอที่จะต้านทานกำลังทั้งสองกองนั้นได้!

เพียงแค่ว่าจะอย่างไรยอดฝีมือกว่ายี่สิบนั้นมันก็เก่งกาจจนเกินไป ภายใต้ความร่วมมือที่เหนือล้ำนั้นพวกเขาสามารถตอบโต้จนค่ายกลดาบไม่อาจรับมือไหว

เมื่อได้เห็นเช่นนั้นเหล่ายอดฝีมือฝ่ายมนุษย์ก็ต้องอ้าปากค้างไปตามๆ กัน

เย่หยวนนั้นกลับรับมือเผ่าเทวาและมารนรกมากมายไว้ด้วยตัวคนเดียว เจ้าหมอนี่มันยังเป็นมนุษย์จริงหรือ?

ก่อนหน้านี้พวกเขานั้นเคยดูถูกเผ่าเทวาและมารนรก คิดว่ามันเป็นแค่เผ่าต่ำต้อยไร้ชื่อเสียง แต่หลังจากได้ปะทะกันแล้วคนทั้งหลายก็ได้เข้าใจถึงพลังของเผ่าทั้งสองนี้!

คิดสู้ตัวต่อตัวนั้นมันคือรนหาที่ตาย

แต่เย่หยวนนั้นทั้งต่อสู้แบบก้าวข้ามดาวทั้งยังถูกอีกฝ่ายรุม มันเป็นเรื่องที่น่าตกตะลึงจนเกินไป

ส่วนอีกด้านพวกเขาทั้งหลายก็ได้เข้าใจว่าทำไมหยวนเว่ยจึงได้ประเมินเย่หยวนไว้สูงนัก

เพราะเจ้าหมอนี่มันเป็นสัตว์ประหลาดเสียยิ่งกว่าเผ่าเทวาผู้ถูกสวรรค์เลือกนี้!

“กำลังก็มีไม่มากอยู่แล้ว ทั้งอย่างนั้นบรรพบุรุษหยวนเว่ยยังสั่งให้เราสองกลุ่มมาจัดการมัน ทีแรกข้าก็คิดไปว่ามันเสียเวลาเปล่า แต่เวลานี้เจ้าเย่หยวนมันได้เบิกหูเบิกตาข้าแล้ว!” หยวนซิ่วบอก

“แข็งแกร่งจริง! ไม่แปลกใจเลยว่าเหตุใดบุตรเทวะท่านถึงได้กลับมาและมุ่งหน้าตรงไปยังถ้ำเหนือตายทันที ที่แท้มันเพราะเรื่องนี้!” หยวนซื่อกล่าวขึ้นตาม

“เวลานี้เรารอก่อน อย่าเพิ่งรีบบุกเข้าไปสังหารมัน! หลังจากมีโอกาสเห็นช่องว่างแล้วเราค่อยเข้าไปสังหารมันก็ยังไม่สาย” หยวนซิ่วแนะ

หยวนซื่อพยักหน้ารับอย่างเห็นด้วย

คนทั้งสองนั้นไม่ได้มีวิชาที่หวือหวาน่าสนใจ แต่เมื่อใดก็ตามที่ลงมือแล้วฟ้าดินจะพังทลายลง

อาณาจักรทหัยเมฆานี้มันถูกสร้างโดยโอสถบรรพกาล มันย่อมจะมีมิติที่สุดแข็งแกร่ง

แต่ภายใต้พลังที่รุนแรงปานนี้ มันไม่อาจจะต้านรับไว้ได้แม้แต่น้อยเลย

ทางเย่หยวนเองก็ต้องตื่นตะลึงขึ้นมาไม่แพ้กัน ไม่แปลกใจเลยว่าเหตุใดสงครามครั้งนั้นมันถึงถูกเรียกว่าสงครามสิ้นโลก

เพราะการต่อสู้ของยอดคนระดับนี้มันน่ากลัวจนเกินไป

หากคนระดับนี้หลายสิบหลายร้อยมาต่อสู้กันแล้ว แม้แต่มหาพิภพถงเทียนเองก็คงต้องแตกสลายลงไปบ้าง

ภายนอกเขาทหัยเมฆานั้นเหล่ายอดฝีมือทั้งหลายต่างพยายามวิ่งหนีออกไปสุดชีวิต จะมีใครยังกล้าต่อสู้อีก?

อีกด้านทางหยวนเว่ยนั้นก็เบิกตาขึ้น “ไม่เลวๆ เต๋าโอสถไม่เท่าไหร่แต่เต๋ายุทธนั้นพอมีค่า น่าเสียดายแค่ว่าพวกเจ้าได้มาเจอบรรพกาลผู้นี้!”

พูดจบเขาก็ปล่อยลายพระเจ้าออกจากร่างมาอย่างบ้าคลั่ง

พลังของเต๋าสวรรค์ที่อยู่เหนือทุกชีวิตมันปะทุขึ้นทันที

และการปะทุนี้มันได้กดดันสองเจ้าฟ้าดินสี่ทลายลงด้วยตัวคนเดียว!

“ระเบิด!”

หยวนเว่ยร้องสั่งให้มิติระเบิดออก!

เวลานี้มันเกิดคลื่นพลังงานปะทะรุนแรงเข้าโจมตีพวกโอสถบรรพกาลทั้งสอง

แต่พลังระเบิดนี้มันรุนแรงจนเกินกว่าที่เจ้าฟ้าดินสี่ทลายทั้งสองจะป้องกันไว้ได้

“อ่อก!

“อั่ก!

สองยอดฝีมือนั้นรู้สึกได้ถึงความหวานในลำคอเพราะเลือดที่กระอักออกมา

บรรพบุรุษของเผ่าเทวาผู้นี้กลับกดดันสองเจ้าฟ้าดินสี่ทลายลงได้อย่างอยู่หมัด!

ภาพนี้มันน่าตกตะลึงจนเกินไป

คนทั้งหลายต่างรู้สึกถึงความสิ้นหวังที่ก่อตัวขึ้นในจิตใจอย่างไม่อาจห้าม

……………………