จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2327

“โอ้? เจ้าดูมั่นใจมาก เช่นนั้นบรรพกาลผู้นี้จะขอดูเสียหน่อยเถอะว่าเจ้าจะมีปัญญาสักแค่ไหน!”

ชาวเผ่าเทวานั้นย่อมจะมั่นใจในฝีมือของตนอย่างมากล้น ที่สำคัญไปกว่านั้นคือหลังจากเรื่องราวครั้งนี้แล้วเขาย่อมจะไม่คิดปล่อยเย่หยวนให้หลุดพ้นมือไป ไม่มีทางใดที่จะถอยไปทั้งๆ แบบนี้แน่นอน

วินาทีนั้นคนทั้งสองจึงเข้าปะทะกับอย่างรวดเร็ว

แต่ก่อนที่จะไปทางเจียนหยุนซินก็ได้ส่งคลื่นพลังสายหนึ่งออกมาผลักตัวเย่หยวนออกไปไกลลิบ

จากนั้นพื้นที่ปะทะของทั้งสองนั้นมันก็เกิดเสียงระเบิดดังลั่นพร้อมด้วยคลื่นมิติที่บิดเบี้ยวราวกับว่าฟ้าดินจะถล่มพังลงมา

การต่อสู้ในระดับนี้มันเหนือล้ำกว่าการต่อสู้ของพวกโอสถบรรพกาลและหยวนเว่ยทั้งสามก่อนหน้า

เย่หยวนนั้นต้องสั่นสะท้านไปทั้งกาย เป็นตอนนี้เองที่เขาได้เข้าใจว่าแท้จริงแล้วหยวนเว่ยนั้นยังเก็บซ่อนพลังฝีมือไว้!

เผ่าเทวาทั้งหลายนั้นมันแข็งแกร่งจนทำให้คนทั้งหลายต้องสิ้นหวังจริงๆ!

เย่หยวนนั้นได้เข้าใจว่าหยวนเว่ยนั้นต้องเก็บซ่อนพลังไว้เพื่อที่จะจัดการสังหารนักหลอมโอสถทั้งหมดลง

เพราะหากเขาปล่อยพลังที่มีออกมาอย่างสุดตัวแล้วมหาศาสตร์ผนึกลายสวรรค์นั้นมันก็คงต้องแตกสลายลงแน่

หากเป็นเช่นนั้นเรื่องของโอสถบรรพกาลหรือมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลก็อาจจะยังพอจัดการได้ แต่เขาย่อมจะไม่มีทางใดที่จะล้างบางเหล่านักหลอมโอสถทั้งหมดลงได้

แต่เวลานี้ตัวหยวนเว่ยนั้นไม่ได้มีข้อจำกัดที่ต้องระวังใดๆ อีก เขานั้นใช้พลังฝีมือทั้งหมดที่มีออกมาจนทำให้ฟ้าดินต้องเปลี่ยนสี

แต่สิ่งที่เย่หยวนตกตะลึงมากกว่าก็คือฝีมือของเจียนหยุนซินที่ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าตัวหยวนเว่ยเลย

คนทั้งสองนั้นต่อสู้กันจนฟ้าดินแตกสลายเกิดคลื่นกระแสมิติพัดรุนแรงไปทั่วบริเวณ

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนแต่สุดท้ายเจียนหยุนซินก็กลับมาหาเย่หยวนอีกครั้งด้วยสภาพรุ่งริ่ง

ดูท่าแล้วการต่อสู้ครั้งนี้เขาคงไม่ได้เปรียบมากมาย

แต่แน่นอนว่าทางหยวนเว่ยเองก็ต้องถอยกลับไปเช่นกัน ตัวเขานั้นก็ไม่อาจจะสังหารเจียนหยุนซินลงได้เช่นกัน

หยวนเว่ยนั้นกลับไปจึงทำให้เหล่ายอดฝีมือเผ่าเทวาทั้งหลายถอยกลับไปตาม ไม่มีใครกล้าจะยังอยู่ฆ่าสังหารเหล่ามนุษย์ทั้งหลาย

ทำให้การโจมตีอันดุเดือดนี้ได้ปิดฉากจบลง

ในศึกครั้งนี้แม้ฝั่งมนุษย์จะรอดตัวออกมาได้แต่ก็ต้องสูญเสียไปไม่น้อย

ฝ่ายมนุษย์นั้นมียอดนักหลอมโอสถต้องตายลงไปมากกว่าหกสิบเปอร์เซ็นต์!

อาณาจักรทหัยเมฆาทั้งหมดนั้นแตกสลายลงทำให้ศิษย์กว่าครึ่งของโอสถบรรพกาลต้องตกตายลง

ทางมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลเองก็บาดเจ็บหนักทั้งยังเสียศิษย์ไปถึงสามคนด้วยกัน

เหล่าบรรพกาลทั้งหลายเองก็บาดเจ็บกันไปถ้วนหน้า

ส่วนยอดคนอันดับหนึ่งแห่งการโอสถ โอสถบรรพกาลนั้นหายตัวไปอย่างที่ไม่มีใครทราบได้ว่าเขาหนีไปที่ใด

เรียกได้ว่าโลกการโอสถนั้นเสียหายไปอย่างหนักหน่วง

คงพูดได้ว่าแผนของหยวนเว่ยนั้นสำเร็จไปถึงครึ่งทาง

และหลังจบเรื่องราวนี้ผู้คนทั้งโลกก็ต้องตกตะลึงไปตามๆ กัน!

เพราะเผ่าพันธุ์ที่เรียกว่าเผ่าเทวานั้นได้ปรากฏขึ้นมาจากขุมนรกและเข้ายึดครองหลายพื้นที่ในมหาพิภพถงเทียนไว้สิน

ไม่นานนักมันก็มีอีกข่าวร้ายหนึ่งเกิดขึ้น

เพราะแปดตระกูลสายเลือดของเผ่าเทวานั้นได้ออกมาสู่โลกหล้าพร้อมๆ กันเข้าทำลายผนึกนรกและปลดปล่อยกองกำลังออกมาจากการกักขังของแปดเผ่าศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าอสูร

เมืองนรกแปดอาณาจักรนั้นต้องตกสู่สภาพน่าสังเวช

ยอดฝีมือมากมายของทั้งแปดเผ่าศักดิ์สิทธิ์นั้นตายตกไปตามๆ กัน เป็นการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่

แต่จากนั้นมันก็เกิดเสียงร้องไห้ของเด็กหญิงคนหนึ่งขึ้น

จากนั้นมันก็เกิดฟ้าร้องผ่าแม่น้ำไหลย้อนแผ่นดินแตกแยกราวกับว่าวันสิ้นโลกได้ใกล้เข้ามาถึง

พริบตาที่เสียงร้องไห้นั้นดังขึ้นเหล่ายอดฝีมือของเผ่าเทวาและมารนรกทั้งหลายต่างถูกฆ่าสังหารลงไปมากมายทำให้ฝ่ายเผ่าเทวาต้องถอยร่นไป

เมื่อเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นมาคนทั้งมหาพิภพถงเทียนก็ต้องตื่นตะลึงไปตามๆ กัน

เพราะจะอย่างไรเสียแปดเผ่าศักดิ์สิทธิ์นั้นก็มีประวัติรากฐานยาวนานเป็นตัวตนที่อยู่บนจุดสุดยอดของมหาพิภพถงเทียนสิ้น มิใช่แค่ตัวตนบนยอดของเผ่าอสูร

เขานั้นคิดว่าตราบเท่าที่มนุษย์รับมืออย่างระวัง พวกเขาก็ย่อมจะเอาชนะได้

แต่ได้ยินเช่นนั้นเย่หยวนก็รู้ตัวทันทีว่าตัวเองคิดง่ายเกินไป

แต่เมื่อได้ยินคำของเจียนหยุนซินนั้นเย่หยวนก็จำคำของหยวนเว่ยขึ้นมาได้

เต๋าโอสถของมนุษย์ในยุคก่อนนั้นมันรุ่งเรืองอย่างมาก

แต่ในวันนี้มันกลับตกต่ำลง

แม้แต่โอสถบรรพกาลนั้นเองก็ยังเป็นได้แค่มือใหม่หากเอาไปเทียบกับยอดคนจากยุคก่อน

เมื่อลองได้คิดย้อนกลับไปแล้ว เผ่ามนุษย์ในยุคก่อนคงจะเจริญรุ่งเรืองไปกว่านี้อย่างมากมาย

ดูท่าแล้วยอดฝีมือที่ก้าวขึ้นถึงระดับต้นกำเนิดของพลังมันคงไม่มีแค่หนึ่งหรือสองคน!

ที่สำคัญตอนที่เย่หยวนไปยังสนามรบเทพโบราณนั้นเทพสวรรค์ห่าวหยูผู้มอบดาบให้แก่เขาได้กล่าวบอกว่ายอดอัจฉริยะของยุคก่อนนั้นเก่งกาจกว่าคนในยุคนี้ไปอย่างมากล้น

เมื่อได้ฟังย้ำเรื่องนี้อีกครั้ง เย่หยวนก็รู้สึกได้ว่ามนุษย์ในยุคนี้คงตกต่ำลงอย่างมากแล้ว

เขานั้นเข้าใจและเชื่อคำของเจียนหยุนซินขึ้นมาทันที

มันมิใช่ว่ามนุษย์ไม่คิดวางแผนต่อต้าน แต่พวกเขานั้นไม่มีกำลังพอจะทำ!

“เช่นนั้นแล้ว… เหล่าเต๋าบรรพกาลทั้งหลายเล่า? พวกเขานั้นเป็นตัวตนที่ไร้ต้านมิใช่หรือ? หรือว่าแม้แต่พวกเขาทั้งหลายนั้นก็ไม่อาจจะเอาชนะเผ่าเทวาลงได้?” เย่หยวนถามขึ้น

เจียนหยุนซินที่ได้ยินก็หัวเราะแห้งๆ ออกมา “เต๋าบรรพกาล? นั่นสินะ เต๋าบรรพกาลนั้นเป็นตัวตนผู้ปกครองกฎในฟ้าดิน น่าเสียดายแค่ว่า… มันไม่มีเต๋าบรรพกาลเผ่ามนุษย์อยู่!”

เย่หยวนที่ได้ยินก็ต้องขมวดคิ้วแน่น “หมายความว่า?”

เจียนหยุนซินพยักหน้ารับ “เจ้ารู้หรือไม่เล่าว่าในยุคก่อนใครที่รับหน้าที่เต๋าบรรพกาลไว้?”

เย่หยวนต้องหรี่ตาลงอย่างตกตะลึง “หรือว่า… จะเป็นเผ่าเทวา?”

เจียนหยุนซินพยักหน้ารับ “ใช่แล้ว มันเป็นเผ่าเทวาทั้งหลายนั้น! เผ่าเทวานั้นเป็นยอดฝีมือที่ไม่มีเผ่าอื่นใดต้านได้ กอปรกับพลังแนวคิดที่เหนือล้ำของพวกเขามันจึงได้ทำให้พวกเขานั้นเป็นตัวตนที่ไม่อาจต้านทานได้!”

……………