จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2331

วังพำนักจักรพรรดิเทพสวรรค์อินทรีสวรรค์นั้นมันมีผู้คนหลั่งไหลมาดั่งสายน้ำใหญ่ ยอดฝีมือด้านการโอสถมากหลายจากทั่วทั้งมหาพิภพถงเทียนต่างเดินทางลงมายังเมืองในแดนใต้นี้

ในวันงานบรรยายนั้นมันมีเสียงพูดคุยกันอื้ออึงไปทั้งบริเวณ

เวลานี้นักหลอมโอสถมากหลายนับล้านๆ ต่างมารวมตัวกันอยู่ในเมืองอินทรีสวรรค์นี้ มันเป็นภาพที่สุดแสนจะน่าตื่นตะลึง

แน่นอนว่านี่ยังเป็นแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น

เพราะนักหลอมโอสถส่วนมากยังเดินทางมาไม่ถึงที่หมาย

เวลานี้เย่หยวนแต่งชุดพิธีการเต็มยศนั่งอยู่บนแท่นหยินหยางสูงเหนือหัวผู้คน กำลังนั่งหลับตาพักผ่อนสมองอยู่

พร้อมๆ กันนั้นมันก็มีคลื่นพลังยอดเต๋าอันแน่นบริเวณรอบกาย

“นั่นหรือคือเต๋าของรองมหาปราชญ์? ช่างลึกล้ำสุดหยั่ง! แค่มองคราเดียวนั้นข้าก็ไม่อาจจะเข้าใจได้แม้เสี้ยว!”

“ตำนานเล่าขานกันว่ารองมหาปราชญ์ท่านนั้นเป็นยอดคนอันดับหนึ่งในเต๋าโอสถไปแล้ว! ไม่นึกไม่ฝันเลยว่าวันนี้ท่านกลับจะมาแสดงเต๋าต่อหน้าทุกผู้คน! เป็นประโยชน์แก่ทั้งโลกหล้า ช่างเป็นนักบุญโดยแท้!”

“ปลาซิวปลาสร้อยอย่างเราคงได้โอกาสยิ่งใหญ่แล้วในวันนี้”

…

ในสายตาของเหล่านักหลอมโอสถทั่วๆ ไปแล้วคลื่นพลังและภาพที่ปรากฏตรงหน้าพวกเขานี้มันย่อมจะเหนือล้ำเกินเข้าใจ

สำหรับพวกเขา การโอสถก็คือการหลอมโอสถ

มีแค่คนไม่กี่คนเท่านั้นที่จะขึ้นมาถึงเต๋าได้

แต่เย่หยวนนั้นกลับเปิดการบรรยายเต๋าครั้งใหญ่สั่งสอนผู้คน มันย่อมเป็นโอกาสที่ยิ่งใหญ่มหาศาล

เดิมทีแล้วอย่าว่าแต่ตัวตนระดับเย่หยวน แค่เหล่าจอมเทพโอสถเจ็ดดาวทั้งหลายนั้นมันก็อยู่สูงเหนือล้ำหัวพวกเขาไปไกล

แต่วันนี้เย่หยวนกลับจะมอบความรู้ให้คนทั้งหล้า!

มหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลและศิษย์ทั้งหลายนั้นรวมไปถึงเหล่าบรรพกาลทั้งหลายต่างกำลังยืนนิ่งอย่างตกตะลึงฟังเต๋าที่เย่หยวนสั่งสอน

หลายวันมานี้มหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลและเย่หยวนนั้นได้ประลองโอสถกันมาหลายต่อหลายครั้งและไม่มีครั้งไหนที่จะตัดสินแพ้ชนะลงได้

แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นตัวเขาก็ได้รับประโยชน์มหาศาล!

เต๋าของเย่หยวนนั้นมันแตกต่างจากโอสถบรรพกาลเพราะเต๋าของโอสถบรรพกาลนั้นมันไร้เหตุผลไม่สนใจผู้คน

เหล่านักหลอมโอสถที่เคยได้ประลองกับเขานั้นล้วนแล้วแต่ต้องกลับมาด้วยจิตเต๋าที่บาดเจ็บเสียสมดุลชีวิตอย่างที่มหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลเป็น

แต่เต๋าของเย่หยวนนั้นมันหนักแน่นและเยือกเย็น ทำให้ผู้พบเห็นต้องรู้สึกถึงความยิ่งใหญ่อย่างไม่อาจห้าม

การถกเต๋ากับเย่หยวนนั้นมันทำให้มหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลได้ฟื้นฟูจิตเต๋าของตนขึ้นและยังพัฒนาฝีมือไปอย่างก้าวกระโดดอีกด้วย!

แต่จะอย่างไรการถกเต๋ามันก็เรื่องหนึ่ง มันเป็นแค่เรื่องเล็กน้อยเสียเท่านั้น

ส่วนในวันนี้เย่หยวนกำลังจะสั่งสอนบรรยายเต๋าออกมา มันคือการแสดงถึงเต๋า แสดงถึงจุดสำคัญของยอดเต๋าที่เขามี

การทำเช่นนี้มันย่อมมีความหมายอย่างมากต่อเหล่าบรรพกาลทั้งหลายเพราะพวกเขานั้นเป็นคนเฒ่าแก่ที่ติดขัดอยู่ก่อนจะถึงระดับโอสถเต๋ามานานหลายล้านปี

เย่หยวนนั้นค่อยๆ ลืมตาและกล่าวบรรยายเต๋าขึ้น

“เต๋าของข้านั้นมิใช่อีกเส้นทางหนึ่ง ที่ข้าเผยแพร่เต๋าในวันนี้มันก็เพื่อจะได้เปิดจิตเต๋าของพวกเจ้าขึ้น”

“ชีวิตมากล้นนั้นต่างมียอดเต๋าของตน แต่เต๋าโอสถนั้นมันพิเศษกว่าใครๆ”

“เต๋าโอสถนั้นคือสิ่งใด? หนึ่งโอสถนั้นมันเท่ากับหนึ่งโลก!”

“เช่นนั้นวันนี้เราจะมาเริ่มกันที่โอสถแก่นศักดิ์สิทธิ์…”

…

เมื่อได้ยินคำกล่าวเชื่องช้าของเย่หยวนนั้นคนทั้งหลายก็เริ่มแตกตื่นกันขึ้น

โอสถแก่นศักดิ์สิทธิ์!

ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งการโอสถนั้นกลับมาพูดถึงเรื่องของโอสถแก่นศักดิ์สิทธิ์!

โอสถแก่นศักดิ์สิทธิ์นั่นมันคือโอสถใด?

มันคือโอสถศักดิ์สิทธิ์ระดับหนึ่ง เป็นโอสถที่ง่ายที่สุดในหมู่โอสถศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย!

โอสถระดับนี้พวกเขาทั้งหลายนั้นย่อมจะหลอมได้แม้หลับตา

เพราะนี่มันเป็นเพียงแค่โอสถที่เอาไว้ให้เหล่าคนที่เพิ่งบรรลุขึ้นอาณาจักรพระเจ้าได้กิน!

ข้านั้นยืนอยู่สูงเหนือฟ้าเจ้ากลับมาสั่งสอนให้ข้ามองดูมัน?

ในเวลานี้มันจึงเกิดความไม่พอใจ ดูถูกและด่าทอว่าเกิดขึ้นมากมาย

พูดกล่าวอย่างใหญ่โต อย่างนี้มันก็แค่การหลอกลวงผู้คนชัดๆ!

มหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลที่ได้เห็นความแตกตื่นนั้นก็ร้องตะโกนขึ้น “เงียบ! หากใครกล้าส่งเสียง ตาย!”

คลื่นพลังหนักหน่วงรุนแรงนั้นมันปะทะกับพื้นที่รอบๆ ทั้งบริเวณ

เมื่อเจ้าฟ้าดินสี่ทลายไม่พอใจแล้วมันย่อมจะทำให้พวกเขาแทบไม่อาจหายใจ

พริบตาเดียวนั้นมันจึงเกิดความเงียบงันขึ้น

มหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลหันไปกล่าว “เย่หยวนสั่งสอนเต๋านี้มันเป็นโชคของเจ้าทั้งหลายชั่วชีวิต! ฟังไว้ให้ดี ต่อให้เจ้าจะเข้าใจมันได้แม้แต่เศษเสี้ยวมันก็คงทำให้เจ้าได้รับประโยชน์มหาศาลแล้ว!”

แม้ว่าคนทั้งหลายในเวลานี้จะไม่มีใครกล้าพูดกล่าวด้วยพลังของมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลแต่พวกเขาก็ยังดูถูกอยู่ในใจ

โอสถแก่นศักดิ์สิทธิ์ของเช่นนั้นฟังไปแล้วมันจะได้ประโยชน์ใด?

แต่ภาพตรงหน้านี้เย่หยวนไม่ได้คิดจะสนใจแม้แต่น้อย