จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2337

ก็จริงที่ว่าเหล่าเด็กชะตาไร้คาดเดาทั้งหลายนั้นล้วนแล้วแต่เป็นยอดคนมากพรสวรรค์ที่มีความเข้าใจต่อแนวคิดต่างๆ อย่างเหนือล้ำจึงเก่งกาจพอจะต่อสู้ข้ามดาวข้ามระดับได้

แต่น่าเสียดายที่พลังฝีมือใดๆ นั้นมันกลับไม่อาจจะเอาไปเทียบเคียงกับเหล่าเผ่าเทวาได้เลย

แต่เย่หยวนนั้นเป็นใคร?

ตอนนั้นเขานั้นมีพลังบ่มเพาะต่ำกว่าบุตรเทวะแต่ก็ยังเอาชนะอีกฝ่ายมาได้อย่างราบคาบ

เวลานี้แม้เขาจะมีพลังบ่มเพาะเทียบเคียงได้กับจักรพรรดิเทพสวรรค์สองดาวเช่นนี้แต่ความหนาแน่นของปราณเทวะนั้นมันเหนือล้ำกว่าจักรพรรดิเทพสวรรค์สองดาวไปไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า

หากต้องเทียบจริงๆ แล้วมันคงไม่ได้ด้อยไปกว่าเหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์สามดาวทั้งหลาย

ด้วยพลังที่ล้ำเหนือเช่นนั้นต่อให้จะไม่ใช้เวลาชะงักทักษะเทวะภายในที่เหนือล้ำฟ้าดินเช่นนั้นออกมาแต่คนอย่างพวกหยางเคอนี้มันก็ย่อมไม่มีปัญญาทำอะไรได้

เย่หยวนนั้นรับการโจมตีของพวกหยางเคอทั้งหลายและในพริบตาก็ต่อยสังหารจักรพรรดิเทพสวรรค์สองดาวอีกสามคนที่เหลือลงสิ้น

กายทองคำสัมบูรณ์ระดับแปดนี้มันไม่ใช่ของจะล้อเล่นด้วยได้!

ในมหาพิภพถงเทียนนี้มันมียอดฝีมือที่บ่มเพาะร่างกายมากล้นแต่คนที่จะบ่มเพาะขึ้นมาจนถึงกายทองคำสัมบูรณ์ระดับแปดนี้มันคงมีแค่หยิบมือ!

พวกหยางเคอนั้นไม่อาจจะทำร้ายใดๆ เย่หยวนได้แต่กลับถูกพลังเลือดของเย่หยวนทุบตีจนแทบกระอักเลือดตาย

นี่ทำให้พวกเขากลัวแทบขาดสิ้นใจ

“นี่หรือที่พลังการต่อสู้ข้ามระดับของพวกเจ้า? ดูท่าแล้วคนที่พวกเจ้าได้สู้ด้วยมันก็คงไม่เท่าไหร่!” เย่หยวนยิ้มเตือนขึ้นมา

เพราะตอนแรกนั้นเขายังคิดประเมินไปว่าเหล่าเด็กชะตาไร้คาดเดาทั้งหลายอาจจะเก่งกาจมากล้ำ แต่สุดท้ายมันก็ไม่ได้เก่งกาจมากมาย

แน่นอนว่าเย่หยวนนั้นรู้ดีว่าพวกหยางเคอนั้นเก่งแค่ไหนในเผ่ามนุษย์

ด้วยกำลังของพวกเขานี้ มันคงเทียบเคียงได้แม้แต่จักรพรรดิเทพสวรรค์สี่ดาว

แต่ทำไมเล่า?

เพราะเป้าหมายที่พวกเขาต่อสู้ข้ามระดับข้ามดาวเหยียบหัวไปนั้น สุดท้ายมันก็เป็นแค่นักยุทธจักรพรรดิเทพสวรรค์คนหนึ่งมิได้เก่งกาจใดๆ

แต่คนที่เย่หยวนเคยปะทะมานั้น มีใครบ้างที่มิใช่ยอดคนสวรรค์ส่ง?

หยางเคอนั้นหน้าซีดขาวเพราะก่อนหน้าพวกเขายังร้องว่าเย่หยวนไม่ขาดปาก คิดบอกให้เขาก้มหัวเจียมตัว

แต่เวลานี้ใบหน้าของพวกเขากลับถูกตบจนหันแล้ว

“หนี!”

หยางเคอเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดีจึงสั่งให้หันหลังวิ่งหนีทันที

แต่เย่หยวนกลับตอบกลับไป “สายไปแล้ว!”

จากนั้นหมัดของเขาก็ถูกต่อยออกมาด้วยเสียงคำรามของมังกรดังลั่นผ่านอากาศ

หัตถ์อนิจจังมังกรสวรรค์!

ตูม!

พวกหยางเคอนั้นสั่นสะท้านไปทั้งกายพยายามหันกลับมาตั้งรับ

แต่พลังของหมัดนี้มันเหนือล้ำกว่าที่พวกเขาจะทนต้านได้

หลังจากปะทะเข้าแล้วพวกเขาก็แตกสลายลงทันที

ตั้งแต่ต้นจนจบการต่อสู้นี้มันใช้เวลาเพียงแค่ไม่กี่อึดใจ

ที่ด้านข้างนั้นเหล่าเด็กชะตาไร้คาดเดาต่างต้องอ้าปากค้างไปตามๆ กันเมื่อได้เห็น

คนที่ทีแรกยังคิดดูถูกเย่หยวนอยู่ต่างรู้สึกเหมือนถูกตบหน้าเข้าอย่างแรงจนหัน

“เขากลับเอาชนะทั้งกลุ่มได้ในเวลาแค่ไม่กี่อึดใจ! นี่… นี่เขาเก่งกาจขนาดนี้ได้อย่างไรกัน?”

“น่ากลัว! กายเนื้อของเขานั้นคงเทียบเคียงพลังของจักรพรรดิเทพสวรรค์สามดาวได้ทีเดียว! หรือว่า… หรือว่าเขาจะมีกายทองคำสัมบูรณ์ระดับแปด!”

“เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน… นี่สินะคือฟ้าที่อยู่เหนือกว่าฟ้า เขานี่แหละคือผู้ที่อยู่เหนือหัวผู้คน!”

…

ท่ามกลางความตกตะลึงของคนทั้งหลายนั้นเย่หยวนก็ค่อยๆ เดินกลับเข้าเมืองไป

ได้เจอคนที่เอาแต้มเทพสงครามมาส่งถึงที่เช่นนี้เย่หยวนย่อมจะรู้สึกสุขใจอย่างมาก

สังหารล้างคนทั้งหกไปนั้นมันทำให้เขาได้แต้มเทพสงครามมาถึงสองร้อยสี่สิบเจ็ดแต้ม

และพร้อมๆ กันนั้นระดับของเขามันก็ได้เลื่อนขึ้นไปถึงระดับหนึ่งหมื่นหนึ่งพันสามร้อยยี่สิบแปด ขึ้นมากว่าพันระดับ

ส่วนอีกด้านพวกหยางเคอทั้งหลายนั้นได้กลับมาถึงยังจุดเกิดด้วยสีหน้าหมดสิ้นหวังใดๆ ในชีวิต

พวกเขา… ถูกกำจัดลงสิ้นอีกครั้งแล้ว!

พวกเขานั้นเพิ่งจะถูกกำจัดส่งกลับเมืองเมฆหนุนมา แต่กลับต้องถูกกวาดล้างลงอีกครั้ง!

เท่านี้ความเสียดายมันก็ยิ่งใหญ่เกินกว่าจะรับแล้ว