จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2345

“คำพูดนั้นข้าจะขอคืนมันให้เจ้า! เดิมทีข้าก็ไม่ได้คิดอยากยุ่งใดๆ คิดปล่อยพวกเจ้าไป แต่ตอนนี้… เตรียมตัวตายเถอะ!” เย่หยวนกล่าวออกมาด้วยท่าทางไม่พอใจ

คำพูดนี้มันย่อมทำให้เกิดเสียงหัวเราะขึ้นมาจากทั้งแปดยอดฝีมือ

จักรพรรดิเทพสวรรค์สองดาวคนหนึ่งกลับมากล่าวพูดเช่นนี้ออกมา มันช่างน่าขัน

ชายวัยกลางคนชุดขาวผู้หนึ่งจึงหัวเราะตอบกลับมา “หึๆ เจ้าคิดว่าแค่มีกายทองคำสัมบูรณ์ระดับแปดก็จะเก่งกาจเหนือฟ้าดินในมิติสงครามดึกดำบรรพ์แล้ว? เด็กน้อย เจ้ามันยังขาดประสบการณ์ไปมาก!”

ตี้หยางนั้นกล่าวขึ้น “สหายหนุ่มเย่ ระหว่างที่เราจัดการพวกมันทั้งหลายนี้เจ้าจงไปเสียเถอะ! จะอย่างไรพวกมันนี้ก็มีพลังต้นกำเนิดแห่งแนวคิดสิ้น เจ้าคนเดียวสู้พวกมันพร้อมกันไม่ไหวหรอก!”

“หากข้าอยากไปนั้นแค่พวกมันก็ไม่มีทางห้ามข้าได้ แต่หากข้าอยากอยู่วันนี้จะไม่มีใครได้ไปที่ไหนทั้งนั้น!” เย่หยวนหันไปมองเจียงเจ๋อด้วยน้ำเสียงข่มขู่

เพียงแค่ว่าคำพูดนี้มันเหมือนเป็นแค่คำขู่ของเด็กตัวน้อยสำหรับยอดฝีมือทั้งแปด

กายทองคำสัมบูรณ์ระดับแปดมันเก่งกาจมากหรือ?

เจียงเจ๋อนั้นหันไปบอกชายชุดขาว “หลินจ้าน เจ้าจัดการเจ้าเด็กคนนี้แล้วมาร่วมกับเราทีหลัง! สองเฒ่าประหลาดนี้มันมีพลังต้นกำเนิดที่เก่งกาจ คงไม่อาจจัดการลงได้ง่ายๆ”

หลินจ้านพยักหน้ารับ “วางใจเถอะ ข้าจะจัดการมันในสามกระบวนท่า!”

เจียงเจ๋อพยักหน้ารับ “โจมตีพร้อมกัน! ครั้งนี้เราต้องโค่นสองเฒ่านี้มันให้ได้ชดใช้เรื่องราว!”

ยอดฝีมือพลังต้นกำเนิดทั้งเจ็ดทั้งเข้าล้อมรอบด้วยคลื่นพลังแนวคิดที่เหนือล้ำจนทำให้ทั้งหุบเขาสุริยันจันทราสั่นสะเทือน

แม้จะเป็นตัวเทียนหยวนตี้หยางเองก็ยังสัมผัสได้ถึงแรงกดดันมหาศาลนั้น

“สหายหนุ่มเย่ เจ้าอย่าได้ห่วงเราเลย! รีบๆ หาโอกาสหนีไปเถอะ! เจ้าไม่ต้องสนใจเรา!” จี้หยางนั้นร้องบอก

นางนั้นรู้ถึงฝีมือของเย่หยวน แค่ยอดฝีมือพลังต้นกำเนิดคนเดียวย่อมไม่มีทางจัดการเขาลงได้

แต่หากเย่หยวนถูกยอดฝีมือทั้งหลายนั้นรุมล้อมแล้วเรื่องราวมันคงยุ่งยากกว่าเก่า

เดิมทีนั้นเย่หยวนย่อมจะไม่ค่อยพอใจกับท่าทางของสองผัวเมียนี้สักเท่าใดนัก แต่เมื่อได้ยินเรื่องราวชีวิตของคนทั้งสองเย่หยวนก็เริ่มไม่อาจจะทำใจเกลียดคนทั้งสองลง

ความเจ็บปวดที่ต้องเสียผู้เป็นที่รักไปนั้นเย่หยวนรับรู้ถึงมันได้ดี

สิ่งใดที่สองผัวเมียนี้ต้องผ่านมาเย่หยวนเองก็เข้าใจได้แทบทั้งสิ้น

ที่สำคัญไปกว่านั้นตัวตี้หยางนั้นยังเป็นห่วงกังวลเรื่องของเขาอย่างจริงจัง

“หึๆ พวกเจ้ากังวลเรื่องของตนเองไปเถอะ!” เจียงเจ๋อหัวเราะลั่น

ยอดฝีมือพลังต้นกำเนิดทั้งเจ็ดคนเข้าโจมตีพร้อมๆ กันนั้นมันย่อมทำเกิดคลื่นพลังรุนแรงสะท้านฟ้าดิน

เทียนหยวนตี้หยางนั้นร้องออกมาด้วยเสียงประหลาดส่งคลื่นเสียงปะทะเข้ากับวิชาของยอดคนทั้งเจ็ดอย่างฉับพลัน

เย่หยวนนั้นเข้าใจได้ทันทีว่าคนทั้งสองนั้นคงไม่อาจจะรับการโจมตีรอบด้านจากยอดฝีมือถึงเจ็ดคนไว้ได้นานนัก

แต่จะอย่างไรแนวคิดแห่งเสียงนั้นก็เป็นแนวคิดระดับสูงแนวคิดหนึ่ง กอปรกับความเข้าใจในทักษะของคนทั้งสองนี้มันจึงทำให้พวกเขามีกำลังเหนือล้ำกว่าคนระดับเดียวกันไปมาก

เวลานี้พวกเขาจึงยังพอรับมือต้านทานอีกฝ่ายไว้ได้ไหว

“เด็กน้อย เลิกหันไปมองได้แล้ว จักรพรรดิผู้นี้จะส่งเจ้ากลับเมืองให้เอง! การต่อสู้ของยอดคนระดับนี้มันมิใช่สิ่งที่เจ้าจะมายุ่งด้วยได้!” หลินจ้านกล่าวต่อเย่หยวนด้วยใบหน้าเย้ยหยัน

“หยุด!”

หลินจ้านยังพูดไม่ทันขาดคำเย่หยวนก็กล่าวคำพูดนี้ออกมา

พลังของเต๋าสวรรค์จุติกักขังหลินจ้านไว้ทันที

สีหน้าของเขานั้นซีดขาวด้วยความตื่นตะลึง แต่เวลานี้ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่อาจขยับร่างกายได้

ฟุบ ฟุบ ฟุบ…

ค่ายกลดาบนั้นพุ่งผ่านร่างของหลินจ้านไปทันที

พริบตาเดียวหลินจ้านก็ถูกหั่นออกเป็นชิ้นๆ

เขานั้นยังไม่ทันจะได้ใช้พลังต้นกำเนิดใดๆ ออกมาก็ถูกเย่หยวนสับร่างจนเละ

อย่างรวดเร็วล้ำ!

“ในเมื่อเจ้าอยากลับเมืองนักข้าก็จะส่งเจ้าให้เอง” เย่หยวนกล่าวลอยๆ ขึ้นมาแต่แน่นอนว่าตัวหลินจ้านคงไม่ได้ยินใดๆ แล้ว

เวลานี้อักษรมากมายหลั่งไหลเข้ามาในร่างของเย่หยวน เย่หยวนนั้นรู้สึกได้ทันทีเลยว่าแต้มเทพสงครามของเขานั้นมันเพิ่มพูนขึ้นมากว่าสองพันแต้มในคราเดียว

ยอดฝีมือพลังต้นกำเนิดนั้นมันแตกต่างจากผู้คน แน่นอนว่าแต้มเทพสงครามที่พวกเขามีติดตัวเองมันก็มากล้น!

หลินจ้านนั้นไม่ทันได้ยินอะไรแต่ยอดฝีมือทั้งหลายนั้นต่างสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังของเต๋าสวรรค์ที่ลงจุติ

“คำบัญชาเต๋าสวรรค์! เจ้าเด็กคนนี้มันกลับรู้คำบัญชาเต๋าสวรรค์!”

“สิ่งที่มันหยุดนั้นน่าจะเป็นแนวคิดแห่งกาลเวลา! การที่จะสามารถใช้คำบัญชาเต๋าสวรรค์ออกมาได้ด้วยหนึ่งในสองสุดยอดแนวคิดมันจะน่ากลัวเกินไปแล้ว!”