จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2402

ผู้บัญชาการสามทัพเผ่ามนุษย์ หนี่ซวนขอคารวะท่านนักบุญฟ้าคราม!”

เบื้องหน้าเย่หยวนนั้นมีชายแก่ดูภายนอกเหมือนคนอายุราวหกสิบอยู่

หนี่ซวนคนนี้คือหนึ่งในแม่ทัพใหญ่ของทัพเผ่ามนุษย์ เป็นถึงเจ้าฟ้าดินห้าทลาย!

แต่ทางจักรพรรดิเทพสวรรค์เฉียนจี้ก็ได้ส่งข่าวไปบอกทุกผู้คนในหลากเผ่าพันธุ์แล้วว่านักบุญฟ้าครามได้กลับมาและต้องได้รับความเคารพอย่างสูงส่งล้ำที่สุด

หนี่ซวนนั้นมองดูชายหนุ่มตรงหน้าด้วยสายตาตื่นตะลึงไม่น้อย

เขานั้นเป็นยอดฝีมือที่บรรลุเต๋ามาในยุคนี้จึงไม่ได้สัมผัสเรื่องราวของยุคก่อนและย่อมจะไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมเฉียนจี้จึงได้คิดให้ค่าความเคารพกับเด็กหนุ่มผู้หนึ่งถึงขั้นนี้

เย่หยวนพยักหน้ารับก่อนจะถามขึ้น “ลองว่าสถานการณ์ปัจจุบันมาหน่อย”

ท่าทางนี้ของเย่หยวนนั้นตัวหนี่ซวนย่อมจะไม่ชอบใจแต่เขาก็ยังคงต้องรายงานสถานการณ์ไปตามหน้าที่

เผ่าเทวานั้นได้ออกมาจากเมืองนรกแปดอาณาจักรของแดนตะวันตกและบุกเข้ามาอย่างรุนแรงจนแทบประชิดชายแดนของแดนกลางแล้วในเวลานี้

เผ่าทั้งหลายนั้นพยายามต้านทานพร้อมๆ รับถอยแต่มันก็ยังไม่อาจจะหยุดยั้งเหล่าเผ่าเทวาไว้ได้

ยอดฝีมือแต่ละคนของเผ่าเทวานั้นมันแข็งแกร่งอย่างมากมาย เมื่อกลายเป็นกองกำลังแล้วมันย่อมจะยิ่งยากที่หลากเผ่าพันธุ์จะต้านทานไว้

สุดยอดอสูรทั้งแปดที่เดิมทีอยู่ในเมืองนรกแปดอาณาจักรนั้นก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสกันถ้วนหน้า

โชคยังดีที่กองทัพหลากเผ่าพันธุ์มาถึงทันและยังหยุดยั้งการรุกรานของเผ่าเทวาไว้ได้ทัน

แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นยอดฝีมือของฝั่งหลากเผ่าพันธุ์มันก็ตายตกลงไปอย่างไม่อาจนับ

แต่เวลานี้ยอดคนของทั้งสองฝ่ายยังไม่ได้ออกมาลงมือใดๆ และมองดูสถานการณ์อยู่ห่างๆ

ไม่เช่นนั้นแล้วศึกครั้งนี้มันคงไม่จบลงง่ายๆ

แน่นอนว่าวันนั้นมันก็คงอยู่ไม่ไกลแล้วเช่นกัน

เมื่อเย่หยวนได้ยินเช่นนั้นเขาก็ต้องขมวดคิ้วแน่น

ในสายตาของเขานั้นการที่เผ่าเทวาบุกรุกเข้ามาได้อย่างรวดเร็วนี้มันย่อมจะมิใช่แค่เพราะพวกมันนั้นเก่งกาจแต่เป็นเพราะว่ากองกำลังของฝ่ายนี้เองที่แตกแยกภายใน

สภาพที่เกิดขึ้นกับเหล่าเด็กชะตาไร้คาดเดาทั้งหลายนั้นมันก็กำลังเกิดขึ้นกับหลากเผ่าพันธุ์เช่นกัน

ไม่ว่าจะเป็นเผ่ามนุษย์ เผ่าอสูร เผ่าปีศาจใดๆ กำลังต่อสู้นั้นมันไม่อาจจะเทียบเคียงกับยุคก่อนได้เลย

หากไม่กล้าพอที่จะเผชิญหน้าความตายมีหรือที่จะต่อต้านเผ่าเทวาที่เก่งกาจนั้นได้?

ไม่รู้เลยจริงๆ ว่าการแลกชีวิตเพื่อเอายุคสมัยนี้มาของพวกซ่างเหิงมันเป็นเรื่องที่ถูกต้องจริงๆ หรือไม่

สถานการณ์เช่นนี้ตัวเฉียนจี้เองก็ไม่อาจจะทำอะไรกับมันได้

บางอย่างนั้นมันไม่อาจจะเปลี่ยนแปลงได้

เฉียนจี้นั้นติดต่อเหล่าเด็กชะตาไร้คาดเดาทั้งหลายมาสิ้นแต่สุดท้ายก็ได้กำลังมาเพิ่มแค่ราวแสนคน

และเวลานี้เย่หยวนก็ได้รับหน้าที่เป็นผู้บัญชาการของกองทัพนี้ มุ่งหน้ามาถึงยังแนวหน้า

“ข้าอยากไปสถานที่ที่อันตรายที่สุดภายใต้ระดับเก้าลาย!” เย่หยวนบอก

หนี่ซวนคิดไปพักหนึ่งก่อนจะกล่าวขึ้นมา “หากท่านนักบุญฟ้าครามว่าเช่นนั้นแล้วมันก็ย่อมจะมีเรื่องที่นายท่านน่าจะสนใจอยู่!”

เย่หยวนขมวดคิ้วถามขึ้นมา “อ่า ลองว่ามา”

หนี่ซวนตอบกลับไป “หลายวันก่อนนั้นมันมีกำลังทัพเผ่ามังกรถูกลอบโจมตีจากเผ่าเทวาจนเสียหายหนักหน่วง โชคยังดีที่กองทัพนี้มันได้มีเด็กสาวมากพรสวรรค์ผู้หนึ่งร้องไห้นำความวิบัติจนหลบเลี่ยงหายนะ แต่อย่างไรเสียพวกเขาก็ติดอยู่ภายในหุบแก่นแท้บนไม่อาจจะหลบหนีออกมาได้ ข้านั้นได้ส่งกำลังเข้าไปช่วยเหลือแล้วแต่ก็ถูกทัพเผ่าเทวาดักลอบโจมตีจนแตกพ่ายสิ้น! ให้ข้าเดาแล้วทัพเผ่าเทวานี้มันคงเป็นทัพบุตรเทวะผู้มีกำลังน่าหวาดกลัว มันคงเหมาะมือกับทัพของท่านนักบุญฟ้าครามพอดี!”

เย่หยวนฟังไปได้แค่ครึ่งประโยคสีหน้าของเขาก็ต้องเปลี่ยนสีไป

ร้องไห้นำความวิบัติ นี่มันเหมือนหลงเสี่ยวฉุนเลยมิใช่หรือ?

หลงเสี่ยวฉุนนั้นติดอยู่ในหุบแก่นแท้บน?

เขาขมวดคิ้วแน่น “เช่นนั้นมันจะยังมีหวังที่ทัพเผ่ามังกรนั้นอยู่รอดหรือไม่?”

หนี่ซวนส่ายหัวออกมา “เรื่องนั้นย่อมจะไม่มีใครยืนยันได้! หุบแก่นแท้บนนั้นมันเป็นดินแดนอันตรายแต่เดิมมีแต่หายนะเปี่ยมล้น แต่ก็เพราะความอันตรายของมันนี้จึงทำให้พวกเขาทั้งหลายหลบรอดมือเผ่าเทวาไปได้ แต่ต่อให้พวกเขาจะรอดจากการไล่ล่าของทัพบุตรเทวะได้พวกเขาก็อาจจะไม่อาจรอดจากความอันตรายของหุบแก่นแท้บน”