จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2404

หยวนเจี่ยว!

เย่หยวนนั้นก็ไม่นึกฝันว่าจะกลับได้มาเจอหยวนเจี่ยวอีกครั้งที่นี่!

มันเป็นคนผู้นี้เองที่นำพาความสิ้นหวังมาให้เขาเป็นครั้งแรก

มันเป็นคนผู้นี้เองที่ลักพาตัวลี่เอ๋อไปจากตัวเย่หยวน ทำให้พวกเขาทั้งสองไม่อาจจะอยู่ร่วมกันได้

เวลานั้นมันช่างเป็นตัวตนยิ่งใหญ่ล้ำฟ้า

ราวกับว่าเขานั้นปกครองทุกสิ่งอย่างในโลกหล้า

เย่หยวนในตอนนั้นเกือบต้องตายลงแม้จะใช้สุดยอดไม้ตายออกมาก็ตาม

การต่อสู้ในครั้งนั้นมันเป็นอะไรที่ยากลำบากที่สุดในชีวิตของเย่หยวนตั้งแต่เกิดมาบนโลกหล้า

เขานั้นต่อสู้จนถึงขั้นเกือบแตกสลายตายลง

จากนั้นหากมิใช่เพราะโชคช่วย ตัวเขาก็คงไม่อาจกลับออกมาได้

แต่ว่าตัวเย่หยวนก็ไม่ได้คลั่งแค้นจนพุ่งเข้าไปหาหยวนเจี่ยวใดๆ เพราะเขานั้นได้จับสัมผัสตัวหยวนเจี่ยวไว้แล้ว ย่อมจะไม่กลัวว่าอีกฝ่ายจะหนีไปไหนได้

หากเขาจากไปตอนนี้มันคงกลายเป็นภาระต่อคนทั้งกองทัพที่ตามมา

หากไม่มีเขานำต่อสู้แล้วกองทัพของเขานี้คงแตกสลายลงไปได้อย่างรวดเร็ว

แต่ว่าเมื่อมีเย่หยวนนำแล้วมันก็เหมือนดั่งดินแดนแห่งความตาย ผ่านที่ใดก็สร้างความเสียหายให้ทัพบุตรเทวะได้สิ้น

ภายใต้การนำของเขานั้นเหล่าเด็กชะตาไร้คาดเดาทั้งหลายต่างรุ่มร้อนสังหารอย่างไม่ยั้งมือ

แม้ว่าอีกฝ่ายนั้นจะเก่งกาจปานใดแต่ในสงครามที่มีคนนับแสนๆ เช่นนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดมันย่อมจะเป็นกำลังใจ!

หากเหล่าเด็กชะตาไร้คาดเดาเกิดพ่ายขึ้นมาแม้แต่กองเดียวแล้วมันย่อมจะทำให้ทั้งกองทัพสั่นคลอน

แต่หากพวกเขาสังหารฆ่าอีกฝ่ายได้อย่างไม่ยั้งมือนั้นมันก็จะยิ่งทำให้กำลังฝีมือและกำลังใจของพวกเขาล้นเปี่ยม

เวลานี้แม้จะต้องเจอกับทัพบุตรเทวะที่ใหญ่กว่าทัพตัวเองถึงเท่าตัวแต่พวกเขาทั้งหลายก็ไม่แสดงท่าทีเสียเปรียบใดๆ ออกมาเลย

“เป็นไปได้อย่างไรกัน? ทัพบุตรเทวะเรากลับถูกกดดันหนักหน่วงเช่นนี้!”

“เจ้าทัพมนุษย์พวกนี้มันมาจากที่ใด? ทำไมมันถึงได้มีกำลังเหนือล้ำมหาศาลเช่นนี้!”

“โดยเฉพาะผู้บัญชาการของมันนั้น แม้จะมีพลังบ่มเพาะไม่สูงล้ำแต่มันกลับมีความเข้าใจต่อแนวคิดที่น่ากลัว! เจ้าหมอนี่มันโผล่ขึ้นมาจากนรกขุมใดกัน?”

…

ทัพบุตรเทวะนั้นต่างตื่นตะลึงจนเริ่มลนลาน ตั้งแต่ที่พวกเขาเริ่มตั้งกองทัพกันมานี้พวกเขาสามารถสังหารได้แม้แต่เจ้าฟ้าดินสองทลายและยังไม่เคยได้รับความพ่ายแพ้!

แต่วันนี้พวกเขากลับถูกกดดันจนไม่อาจรับมือได้แม้แต่น้อย!

ในสายตาของพวกเขาทั้งหลายแล้วมนุษย์มันย่อมจะอ่อนแอเหมือนมดปลวก แค่ตบทีเดียวพวกมันก็ย่อมจะแตกสลายสิ้น

แต่กองทัพตรงหน้านี้มันกลับมีกำลังเหนือล้ำกว่าจินตนาการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวเย่หยวนนั้น! ตัวเขาสามารถใช้ทุกสิ่งอย่างที่พวกเขาไม่คาดฝันออกมาได้จนไม่มีใครสามารถต้านทาน

ที่ใดที่เย่หยวนมุ่งหน้าไปนั้นมันย่อมจะมีบุตรเทวะตายลงเสมอ!

ไม่ว่าจะอย่างไรแม้พวกเขาทั้งหลายจะเป็นบุตรเทวะที่เสียตำแหน่งไปแต่หากวัดกันแค่ที่ฝีมือแล้วพวกเขาก็ย่อมจะเหนือกว่าชาวเผ่าเทวาทั่วๆ ไปนัก

แต่พวกเขานี้กลับไม่อาจต้านทานมนุษย์ที่มีพลังบ่มเพาะระดับเดียวกันได้!

เรื่องราวเช่นนี้มันย่อมอยู่เหนือความเข้าใจของพวกเขา

แน่นอนว่าเรื่องของเย่หยวนมันย่อมเข้าสู่สายตาของเทียนซูอย่างรวดเร็ว

เทียนซูนั้นเป็นแม่ทัพที่มากฝีมือ เขาสามารถมองผ่านๆ และวิเคราะห์ได้ทันทีว่าแก่นของกองทัพนี้มันอยู่ที่ใด!

“ไม่ต้องไปสนใจคนอื่น! มุ่งกำลังไปจัดการเจ้าเด็กมนุษย์ชุดขาวคนนั้นเสีย! ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไร!” เทียนซูสั่ง

ภายใต้คำสั่งของเขานี้มันย่อมจะทำให้ความสนใจของทัพบุตรเทวะหันไปหาเย่หยวนจนทำให้ความกดดันของตัวเย่หยวนพุ่งทะยานมหาศาล

พวกเขานั้นไม่คิดสนใจการโจมตีของคนอื่นๆ ราวกับว่าชีวิตของตนนั้นไม่มีค่าใด!

นั่นทำให้แรงกดดันของฝ่ายเย่หยวนพุ่งทะยานขึ้น!

ก็จริงที่ว่าเย่หยวนนั้นเก่งกาจแต่เมื่อต้องเจอบุตรเทวะถึงสองแสนคนของทัพบุตรเทวะนี้มันก็ย่อมจะหนักหนาไม่น้อย

เพราะอย่างไรเสียพวกเขาทั้งหลายนี้ก็มิใช่แค่ชาวเผ่าเทวาทั่วๆ ไป!

แต่แรงกดดันที่เพิ่มขึ้นต่อเย่หยวนนั้นมันย่อมจะหมายความว่าภาระของเด็กชะตาไร้คาดเดาคนอื่นๆ น้อยเบาลง

พวกว่านเจิ้นและผางเจิ้นนั้นนำกองของตนเองบุกพุ่งผ่านเข้าไปสังหารทัพบุตรเทวะไปอย่างมากมาย

หยวนเจี่ยวยิ้มรับทันที “ท่านแม่ทัพฉลาดหลักแหลมนัก!”

เทียนซูตอบกลับมา “เจ้าเด็กคนนี้มันเก่งกาจ เราจะปล่อยให้สถานการณ์เป็นเช่นนี้ต่อไม่ได้ ข้าจะไปรั้งมือมันไว้เสียหน่อย!”

พูดจบตัวเขาก็พุ่งเข้าไปร่วมศึก

แม้ว่าเทียนซูนั้นจะเป็นแค่เต๋าสวรรค์แปดลายขั้นสุดแต่กำลังของเขานั้นมันเหนือล้ำกว่าใครๆ ในทัพบุตรเทวะนี้!

ตำแหน่งของเขานั้นมันเหมือนตำแหน่งของเย่หยวนในกองทัพ

การมาถึงของเขานั้นย่อมจะทำให้เหล่าบุตรเทวะทั้งหลายตื่นเต้นดีใจขึ้น!

“ทหารปะทะทหาร แม่ทัพก็ต้องปะทะแม่ทัพ! เด็กน้อย ข้าขอท้าเจ้า!” เทียนซูกล่าวพร้อมจ้องมองเย่หยวน

ในดวงตาของเย่หยวนนั้นมันมีความดูถูกอย่างเต็มที่ก่อนจะกล่าวตอบมา “เจ้าคือบุตรเทวะ?”

เทียนซูนั้นแทบต้องสำลักเมื่อได้ยิน เพราะเขานั้นไม่ใช่บุตรเทวะใดๆ แล้ว

แต่เรื่องนั้นมันเป็นเพียงแค่เพราะการแข่งขันตำแหน่งบุตรเทวะของตระกูลสายเลือดสวรรค์มันร้อนแรงเกินไป!

กำลังของเขานั้นหากเอาไปเทียบกับตระกูลสายเลือดอื่นๆ มันคงเหนือล้ำกว่าบุตรเทวะเสียด้วยซ้ำ!

เย่หยวนมองดูใบหน้านั้นด้วยความเข้าใจก่อนจะหัวเราะขึ้นมา “แม้แต่บุตรเทวะยังไม่พอมือข้า แค่คนอย่างเจ้านี้? ยังจะมีหน้ามาว่าทหารกับทหารแม่ทัพกับแม่ทัพใด ข้าล่ะนับถือความกล้าหน้าด้านของเจ้าจริง!”

เทียนซูหัวเราะตอบกลับมา “เด็กน้อย เจ้ามันโอหังเกินไป! ตระกูลสายเลือดสวรรค์ของข้านั้นมันมิใช่สิ่งที่เจ้าจะจินตนาการถึงได้! แม้ว่าแม่ทัพผู้นี้จะมิใช่บุตรเทวะแต่ข้านั้นก็ไม่ได้อ่อนแอกว่าบุตรเทวะเลย! แค่จัดการกับเจ้านั้นมันเพียงพอ!”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “เรอะ? งั้น… ก็เข้ามา!”

เทียนซูนั้นโกรธเคืองในการท้าทายของเย่หยวนนี้มาก

เขาจึงได้ปล่อยคลื่นพลังออกมาอย่างรุนแรงพร้อมด้วยคลื่นพลังของเต๋าสวรรค์ที่ลงจุติ

แต่ในเวลาเดียวกันนั้นค่ายกลดาบนิพพานแท้ของเย่หยวนมันก็ทำงานขึ้น

ฉัวะ ฉัวะ ฉัวะ…

คลื่นดาบมากมายพุ่งทะยาน เทียนซูนั้นไม่มีโอกาสจะได้ลงมือใดๆ ก็ถูกเย่หยวนเสียบจนพรุน!

………………….