จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2418

เมื่อเขามาถึงยังเทือกเขาแปดโมฆานี้ ภาพตรงหน้ามันก็ดูแตกต่างจากแต่ก่อนไปสิ้นเชิง

ก่อนหน้านี้มันเคยมียอดฝีมือมากหลายมาเรียนรู้บ่มเพาะเต๋าบนเทือกเขาแปดโมฆะ

แต่ตอนนี้เทือกเขาแปดโมฆะนั้นมันทั้งหนาวเย็นและรกร้างไร้ร่องรอยของยอดคนให้พบเห็น

เพราะที่แห่งนี้มันคือทางเข้าสู่แดนกลาง แน่นอนว่าย่อมจะเป็นหนึ่งในแดนสงครามไปในไม่ช้า

หากยังมาบ่มเพาะเรียนรู้เต๋าบนนี้อยู่อีกแล้วมันก็คนเท่ากับการรนหาที่ตาย

แต่จะอย่างไรเสียมันก็ย่อมจะมีคนที่ไม่สนโลกกระจัดกระจายอยู่บนเขาแปดโมฆะบ้าง

เย่หยวนนั้นค่อยๆ ก้าวขึ้นไป พลังปิดกั้นตรงหน้านั้นมันแตกต่างจากแต่ก่อนสิ้นเชิง

ตอนนั้นที่เขามาเรียนรู้บ่มเพาะเต๋าบนเขาแปดโมฆะนี้ ความรู้ต่างๆ ของเขานั้นตื้นเขินจนไม่อาจจะเห็นถึงความยิ่งใหญ่ของมหาค่ายกลนี้ได้จริง

แต่เวลานี้เมื่อเขาได้กลับมาอีกครั้ง พลังปิดกั้นใดๆ มันก็ไม่ได้ลึกลับอีกต่อไปในสายตาของเขา

เพราะว่าเต๋าค่ายกลนี้มันถูกส่งมอบต่อมาจากตัวเขาเอง!

แน่นอนว่าการที่มันไม่ลึกลับนั้นไม่ได้หมายความว่ามหาค่ายกลนี้จะด้อยค่าลง

มหาบรรพกาลค่ายกลฟ้านั้นเป็นตัวตนที่ก้าวขึ้นไปถึงระดับของกฎได้ มีหรือที่พลังปิดกั้นที่เขาสร้างขึ้นมานั้นมันจะธรรมดาได้

ครั้งนี้เย่หยวนย่อมจะไม่ได้มาเพื่อเรียนรู้ค่ายกลใดๆ แต่เขามาที่นี่เพื่อควบคุมมหาค่ายกลนี้!

“เอ๋ นี่มันสหายหนุ่มเย่มิใช่หรือ? ทำไมเจ้าถึงได้กลับมายังเขาแปดโมฆะในเวลาเช่นนี้เล่า?” เสียงหนึ่งร้องทักขึ้นมาไม่ไกล

เย่หยวนหันหน้าไปมองและพบกับจักรพรรดิเทพสวรรค์ซิ่วหยุนผู้ที่เคยเข้ามาทักทายพูดคุยกับเขาเมื่อคราวก่อนที่เย่หยวนมายังเขาแปดโมฆะ

เขานั้นก็ไม่นึกฝันว่าคนผู้นี้จะยังคงอยู่บนเขานี้

เย่หยวนตอบกลับไป “เป็นสหายเต๋าซิ่วหยุนนี่เอง!”

ซิ่วหยุนผงะไปเล็กน้อยก่อนจะหรี่ตาลงและต้องสูดหายใจเข้าลึกอย่างตกตะลึง

ไม่ได้เจอกันแค่พันปีนี้เย่หยวนกลับก้าวขึ้นมาถึงอาณาจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์ขั้นสุด ห่างจากอาณาจักรเจ้าฟ้าดินแค่เล็กน้อย!

ที่สำคัญไปกว่านั้นคลื่นพลังจากร่างของเย่หยวนนั้นมันกลับยังดูลึกลับจนเขาไม่อาจมองทะลุได้

ซิ่วหยุนได้แต่ต้องสั่นสะท้านไปทั้งใจ

“ไม่ได้เจอกันไม่กี่ปีนี้ไม่นึกเลยว่าสหายหนุ่มเย่จะกลับก้าวขึ้นมาแทบจะถึงรุ่นเดียวกับข้าแล้ว! เพียงแค่ว่าศึกใกล้เขาแปดโมฆะนี้มันใกล้มาทุกที การที่สหายหนุ่มเย่จะมาเรียนรู้เต๋าในเวลานี้มันคงไม่เหมาะสมนัก” ซิ่วหยุนกล่าว

เย่หยวนส่ายหัวออกมา “ข้าไม่ได้มาเพื่อศึกษาบ่มเพาะเต๋าใด”

ซิ่วหยุนผงะไปเล็กน้อยก่อนจะถามขึ้น “ไม่ได้มาบ่มเพาะ? เช่นนั้นแล้วสหายหนุ่มเย่มาที่นี่ทำไมหรือ?”

เย่หยวนไม่คิดตอบกลับแต่ถามขึ้นมาแทน “สหายเต๋าซิ่วหยุน เวลานี้โลกหล้ากำลังลำบาก เผ่ามนุษย์นั้นต้องการกำลังของท่าน ท่านนั้นได้รับสมบัติสืบทอดจากเผ่ามนุษย์มากมายแต่กลับมาวางตัวไม่สนโลกเช่นนี้มันจะดีจริงๆ หรือ?”

พูดจบเย่หยวนก็ไม่รอคำตอบใดๆ เดินขึ้นเขาต่อไปทันที

หน้าของซิ่วหยุนแดงก่ำขึ้นมา แน่นอนว่าเขาย่อมจะไม่ชอบใจคำตำหนิของเย่หยวนนี้

เขานั้นไม่นึกไม่ฝันว่าเย่หยวนกลับจะด่ากันอย่างไม่ไว้หน้าเช่นนี้เลย

“สหายหนุ่มเย่ เจ้าเองก็เหมือนกันมิใช่หรือ? เจ้ามีสิทธิอะไรมาสั่งสอนข้ากันเล่า?” ซิ่วหยุนถามขึ้น

“ข้าไม่เหมือนเจ้า!” เย่หยวนตอบมาโดยไม่หันหน้ากลับ

ที่แห่งนี้มันคือระดับหกพันกิโลเมตร!

พลังปิดกั้นในที่นี้มันใกล้เคียงกับต้นกำเนิดระดับสอง

แต่เย่หยวนกลับเดินผ่านไปอย่างไม่คิดลังเล

ไม่นานเขาก็เดินผ่านหน้าจักรพรรดิเทพสวรรค์ซิ่วหยุนขึ้นไปอีก

เมื่อจักรพรรดิเทพสวรรค์ซิ่วหยุนเห็นเช่นนั้นเขาก็ต้องอ้าปากค้างขึ้นมาอีกครั้ง

หรือว่าเต๋าค่ายกลของเย่หยวนนั้นมันจะก้าวล้ำตัวเขาไปแล้ว?

เรื่องนั้น… มันเป็นไปได้อย่างไร?

แต่เย่หยวนได้ก้าวผ่านตัวเขาไปแล้วจริง!

บนเขาแปดโมฆะนี้ยิ่งขึ้นไปได้สูงยิ่งจะหมายความว่ามีความสามารถเก่งกาจ!

เรื่องนี้เหล่าจอมเทพค่ายกลมากมายได้พิสูจน์มันมาแล้ว

ระดับความสูงที่เย่หยวนก้าวขึ้นไปนั้นมันกลับเหนือล้ำกว่าเขา มันย่อมจะหมายความว่าเย่หยวนนั้นเก่งกาจกว่าเขาในเต๋าค่ายกลไปแล้ว

เรื่องนี้มันไม่ต้องสงสัยใดๆ กันอีก!

ในความสูงระดับนี้มันย่อมจะมีนักยุทธอยู่บ้าง แต่พวกเขาต่างก็ตกตะลึงกับการมาถึงของเย่หยวนสิ้น

“เจ้าเด็กคนนี้มันคนที่เคยมาสร้างเรื่องไว้ในระดับสามพันกิโลเมตรนี่!”

“ไม่ได้เจอกันแค่พันปีเต๋าค่ายกลของมันนี้กลับเหนือล้ำขึ้นถึงปานนี้ได้?”

“และดูท่าเหมือนจะยังไม่คิดหยุดด้วย หรือว่าเขายังจะคิดขึ้นไปต่อ?”

…

ภายใต้การจ้องมองของผู้คนทั้งหลายนั้น เย่หยวนก็ได้ก้าวขึ้นไปอย่างไม่คิดหยุดจริงๆ

หกพันห้าร้อยกิโลเมตร!

เจ็ดพันกิโลเมตร!

แปดพันกิโลเมตร!

เทือกเขาแปดโมฆะนี้มันมียอดที่สูงที่สุดอยู่ในระดับแปดหมื่นกิโลเมตร!

ที่แห่งนั้นมันคือยอดของเขาแปดโมฆะ มันคือที่ที่ต้นกำเนิดความลึกลับของเต๋าค่ายกลถูกวางไว้!

เพียงแค่ว่าหลายต่อหลายล้านปีที่ผ่านมานี้มันกลับไม่มีใครเคยไปถึงได้

แม้จะเป็นเหล่าจอมเทพค่ายกลเจ้าฟ้าดินห้าทลายเองก็ยังไม่อาจจะปีนขึ้นถึงยอดนั้นได้

เพราะว่าที่แห่งนั้นมันคือเขตแดนของพลังกฎ!

ที่แห่งนั้นมันคือจุดศูนย์กลางที่มหาบรรพกาลค่ายกลฟ้าลงแรงสร้างขึ้นกับมือ!

และก็เพราะว่ามันมียอดนี้ที่ทำให้ยอดฝีมือมากมายของเผ่าเทวาไม่อาจข้ามเขาไปได้

เหนือระดับห้าหมื่นสามพันกิโลเมตรขึ้นไปนั้นบรรพกาลเยว่เฟิงต้องเบิกตาขึ้นมามองดูภาพตรงหน้า

สายตาของเขานี้มันย่อมไปหยุดที่เย่หยวน

เขานั้นเป็นเจ้าฟ้าดินห้าทลายเพียงแค่คนเดียวบนเขาแปดโมฆะในเวลานี้!

“เจ้าหนุ่มคนนี้เป็นใครกัน กลับผ่านระดับสี่หมื่นกิโลเมตรขึ้นมาได้ด้วยพลังบ่มเพาะของอาณาจักรจักรพรรดิเทพสวรรค์! ดูจากท่าทางแล้วเขายังไม่คิดจะหยุดลงหรือ?” บรรพกาลเยว่เฟิงกล่าวขึ้น

แน่นอนว่าเย่หยวนยังคงก้าวเดินต่อไปอย่างสบายใจ

มันเป็นท่าทางเหมือนคนออกมาเดินเล่นชมความงามของเขาแปดโมฆะ

คลื่นพลังปิดกั้นใดๆ นั้นมันไม่อันตรายต่อเขาเลย!

สี่หมื่นหนึ่งพันกิโลเมตร!

สี่หมื่นห้าพันกิโลเมตร!

…

ห้าหมื่นสามพันกิโลเมตร!

เย่หยวนมาถึงระดับความสูงเดียวกับบรรพกาลเยว่เฟิงในที่สุด!

มาถึงระดับนี้ได้พื้นที่รอบตัวเขามันย่อมจะเหลือไม่มาก

ที่ที่เย่หยวนเดินผ่านนั้นมันจึงอยู่ไม่ไกลจากที่ที่บรรพกาลเยว่เฟิงอยู่นัก

แต่เขานั้นกลับไม่คิดจะไปทักทายใดๆ

เพราะในเวลานี้เขาไม่ชอบคนที่ยังไม่สนโลกมานั่งเก็บตัวในเขาแปดโมฆะนี้!

“สหายหนุ่ม รอก่อน!” บรรพกาลเยว่เฟิงกล่าวทักขึ้น

………………………..