จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2419

เย่หยวนไม่คิดสนใจและเดินก้าวต่อไป

สีหน้าของเยว่เฟิงนั้นเปลี่ยนสีไปทันที

เจ้าเด็กคนนี้มันโอหังเกินไป!

เขานั้นเป็นถึงจอมเทพค่ายกลเจ้าฟ้าดินห้าทลายผู้ปกครองโลกหล้า ตัวตนที่คนนับแสนล้านนับถือบูชา

แต่จักรพรรดิเทพสวรรค์ตัวน้อยคนหนึ่งกลับไม่สนใจตัวเขาแม้แต่น้อย!

หากเขาทนรับเรื่องนี้ได้แล้วเขาก็คงทนรับได้ทุกสิ่งอย่างบนโลก

เขานั้นไม่กล่าวพูดใดๆ ออกมาอีกชี้นิ้วชี้มาปล่อยพลังใส่ค่ายกลปิดกั้นนั้น

เมื่อขึ้นมาถึงระดับนี้แล้วทุกการกระทำของเขามันย่อมจะเป็นค่ายกล

เขานั้นไม่ต้องเตรียมการใดๆ หากคิดใช้ค่ายกลสังหารผู้คน

หากต้องเตรียมการนั้นมันย่อมจะต้องเป็นไม้ตายสุดแสนรุนแรงแล้ว

ต่อให้เย่หยวนจะมีเต๋าค่ายกลถึงต้นกำเนิดระดับห้า มันก็คงไม่เหนือล้ำไปกว่าเขา

แต่เขานั้นกลับได้พบว่าพลังของเขานั้นไม่อาจเปิดใช้งานค่ายกลใดๆ ได้เลย!

“นี่มัน… เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ข้านั้นเข้าใจถึงความลึกลับของค่ายกลปิดกั้นในระดับนี้จนหมดสิ้นแล้วแท้ๆ! ทำไมข้าถึงยังใช้งานมันไม่ได้เล่า?” เยว่เฟิงร้องออกมาอย่างไม่คิดอยากเชื่อ

แต่เย่หยวนนั้นกลับหยุดเท้าลงและหันหน้ามาหาเยว่เฟิง “เจ้าคิดสังหารข้า?”

เยว่เฟิงผงะไปเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับไปด้วยท่าทางดุร้าย “สังหารแล้วจะทำไม? เด็กน้อยอย่างเจ้าที่ไม่สนใจไว้หน้าบรรพกาลผู้นี้ย่อมสมควรรับโทษตาย!”

เย่หยวนตอบกลับไป “เจ้า หนึ่งในยอดฝีมือของเผ่ามนุษย์ ได้รับสมบัติสืบทอดความรู้มากมายจากเผ่ามนุษย์แต่กลับมาบ่มเพาะเก็บตัวอยู่บนเขาแปดโมฆะนี้ เจ้าไม่คิดจะตอบแทนบุญคุณที่เผ่ามนุษย์เคยได้ให้เจ้าไว้ คนอย่างเจ้านี้ข้าไม่ไว้หน้าแล้วมันจะทำไมเล่า?”

แต่ทางเยว่เฟิงกลับตอบกลับมาด้วยเสียหัวเราะ “ความเป็นตายของเผ่ามนุษย์มันเกี่ยวข้องใดกับข้า? เด็กน้อย เจ้าอย่าเพิ่งได้ใจไป สังหารเจ้านี้ข้าไม่ต้องใช้พลังของเขาแปดโมฆะก็ได้!”

พูดจบเขาก็ปล่อยคลื่นพลังรุนแรงออกจากร่างกายในทันที

นี่มันคือพลังของเจ้าฟ้าดินห้าทลาย พลังที่ทำให้ฟ้าดินเปลี่ยนสีได้!

ไม่ต้องถามเลยว่าจะสังหารจักรพรรดิเทพสวรรค์คนหนึ่งได้ไหม!

จากนั้นเยว่เฟิงก็ส่งหมัดออกมาทำให้ทั้งเขาแปดโมฆะสั่นสะท้าน

เขาแปดโมฆะนั้นกำลังสั่นอยู่จริง

แต่มันเป็นเพราะว่าเย่หยวนเองก็ลงมือด้วยเช่นกัน!

เย่หยวนยกนิ้วขึ้นมาชี้แสงสีเหลืองทองลงใส่ค่ายกลของเขาแปดโมฆะ

พลังปิดกั้นของระยะห้าหมื่นกิโลเมตรทำงานขึ้นทันที!

ตูม!

เวลานี้มันเหมือนทั้งเขาแปดโมฆะนั้นเดือดดาลขึ้นมา!

เยว่เฟิงหน้าซีดขาวลงจากนั้นก็สัมผัสได้ถึงคลื่นพลังหนักหน่วงราวขุนเขาพุ่งกระแทกตัวเองเข้าที่กลางอก

เจ้าฟ้าดินห้าทลายนั้นกลับตกร่วงลงไปกองกับพื้นด้วยอาการบาดเจ็บสาหัส!

เยว่เฟิงนั้นหันไปมองดูเย่หยวนด้วยสายตาหวาดกลัว

“ม-มันเกิดอะไรขึ้นกัน? เจ้าทำอะไรลงไป?” เยว่เฟิงถามขึ้นมาด้วยความตะลึงและหวาดกลัว

เขานั้นรู้สึกเหมือนได้ปะทะกับพลังของกฎ!

มาถึงระดับนี้ได้แล้วนอกจากพลังของกฎมันจะยังมีอะไรทำร้ายเขาได้?

แต่มีหรือที่จักรพรรดิเทพสวรรค์ผู้หนึ่งกลับจะใช้พลังของกฎได้?

พลังเมื่อสักครู่นี้มันมิใช่พลังของระดับห้าหมื่นกิโลเมตรอย่างแน่นอน

เขานั้นรู้สึกเหมือนกับตัวเองปะทะเข้ากับพลังจากแก่นของมหาค่ายกลบนเขาแปดโมฆะ!

เย่หยวนมองดูตัวเยว่เฟิงที่นอนอยู่บนพื้นก่อนจะตอบกลับไป “ข้าจะไว้ชีวิตเจ้าก่อน! หากอยากรู้ว่าข้าทำอะไรก็จงเบิกตาหมาๆ ของเจ้าดูมันไว้ให้ดี!”

พูดจบเย่หยวนก็หันหลังให้เยว่เฟิงและเดินต่อขึ้นไป

ภาพนี้มันทำให้คนทั้งเขาแปดโมฆะตกตะลึง!

“ทำร้ายบรรพกาลเยว่เฟิงจนสาหัสด้วยการโจมตีเดียว นี่… มันเป็นไปได้อย่างไรกัน?”

“เขายังขึ้นไปต่อ! หรือว่าเขาจะคิดปีนขึ้นสู่ยอดเขาแปดโมฆะกัน?”

“บ้าน่า! เขาแปดโมฆะนั้นมันมีมาตั้งแต่อดีตกาล มียอดคนมากอัจฉริยะมากมายปานใดคิดท้าทายมันแต่ไม่มีใครทำสำเร็จ! ตัวจักรพรรดิเทพสวรรค์น้อยๆ นี้จะมีสิทธิใดขึ้นไปถึงยอดได้?”

“เท่าที่จำได้ตำนานสูงสุดของเขาแปดโมฆะมันคือของจักรพรรดิเทพสวรรค์อู๋ซินที่ทำไว้ที่ระดับเจ็ดหมื่นหนึ่งพันกิโลเมตรใช่หรือไม่? เขานั้นคงไม่ได้คิดจะทำลายสถิตินั้นลงหรอกใช่ไหม?”

…

ในเวลานี้มันไม่มีใครบ่มเพาะใดๆ ได้อีก ทุกผู้คนนั้นต่างหันมามองที่เย่หยวนเป็นตาเดียว

สภาพของเย่หยวนในตอนนี้ที่ก้าวผ่านไปแม้แต่บรรพกาลเยว่เฟิงย่อมจะหมายความว่าเขาคือยอดคนอันดับหนึ่งของเขาแปดโมฆะแล้ว!

เช่นนั้นแล้วสถิติสูงที่สุดของเขานั้นมันจะไปหยุดที่ระดับใด?

ความตื่นเต้นเช่นนี้ มีหรือที่คนทั้งหลายจะยังมีเวลามาสนใจเรื่องการบ่มเพาะใด?