จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2435

เทือกเขากำเนิดตรัสรู้นั้นมันคือเทือกเขาที่ติดกับเขาแห่งถงเทียน

คลื่นพลังงานวิญญาณฟ้าดินของบริเวณนี้มันไม่ได้ด้อยไปกว่าบนเขาแห่งถงเทียนเลย

นี่แห่งนี้มันคือที่ตั้งของวังพำนักเต๋าบรรพกาลชีวิตและเป็นดินแดนต้องห้ามของทุกผู้คน

ในเวลานี้มันมีเงาร่างสองเงาบินผ่านท้องฟ้ามายังเทือกเขากำเนิดตรัสรู้นี้

“หยุด! พวกเจ้าเป็นใครกัน?!” เวลานี้ปรากฏหลายเงาร่างยอดฝีมือขึ้นมาบดบังทางคนทั้งสองไว้

จักรพรรดิเทพสวรรค์เฉียนจี้ที่ได้เห็นเช่นนั้นก็ต้องขมวดคิ้วแน่นตอบกลับไป “หลินหลาง เจ้าไม่รู้จักแม้แต่หน้าของจักรพรรดิผู้นี้? ถึงกับกล้ามาหยุดข้าไว้!”

หลินหลางนั้นเป็นยอดอัจฉริยะในตระกูลหลิน เป็นถึงเจ้าฟ้าดินสามทลายคนหนึ่ง

หลินหลางนั้นยกมือขึ้นมาคารวะด้วยรอยยิ้ม “อ่า เป็นท่านเฉียนจี้นี่เอง แน่นอนว่าท่านย่อมเข้าเทือกเขากำเนิดตรัสรู้ไปได้ แต่… เขานั้นไปไม่ได้!”

พูดไปหลินหลางก็ยกนิ้วชี้เย่หยวน

จักรพรรดิเทพสวรรค์เฉียนจี้หัวเราะขึ้น “หลินเฉาเถียนมันอยากเจอท่านนักบุญฟ้าครามข้าจึงไปพาท่านมา เวลานี้เจ้ากลับบอกไม่ให้ท่านเข้าไป?”

เมื่อหลินหลางได้ยินนั้นเขาก็หันมามองเย่หยวนด้วยดวงตาแปลกประหลาด “เจ้าคือเย่หยวนที่ปล่อยศัตรูร้ายไปเพราะผู้หญิง? หึ คนเช่นนี้ก็ควรค่ากับนามนักบุญฟ้าคราม? ในความคิดข้าแล้วเรียกมันว่าไอ้ทรยศจะเหมาะกว่า!”

จักรพรรดิเทพสวรรค์เฉียนจี้หรี่ตาลงด้วยใบหน้าดำมืด เขานั้นย่อมรู้ว่าหลินหลางนั้นจงใจหาเรื่องแล้ว

แต่ตัวหลินหลางน้อยๆ ย่อมจะไม่มีทางกล้ามาวางตัวเช่นนี้ต่อหน้าเขา

คนที่สั่งการมามันย่อมเป็นหลินเฉาเถียนอย่างแน่นอน

แล้วหลินเฉาเถียนมันต้องการอะไรกันแน่?

ในเวลานี้เทือกเขากำเนิดตรัสรู้มันย่อมจะกลายเป็นแหล่งรวมตัวของยอดคนจากทั่วทุกมุมโลก คนทั้งหลายนั้นจึงได้หันมาสนใจเรื่องราวนี้ไม่น้อย

หลินหลางนั้นกล่าวพูดออกมาอย่างดุร้าย!

เย่หยวนนั้นไม่คิดสนใจคำหลินหลางและหันไปถามทางเฉียนจี้แทน “นี่มันคือ?”

เฉียนจี้ตอบกลับไป “หลินหลาง มันเป็นหลานรุ่นที่สี่ของหลินเฉาเถียน!”

“โอ้?”

เย่หยวนพยักหน้าขึ้นแสดงว่าเข้าใจ

จากกนั้นเขาก็ตบฝ่ามืออกมาอย่างไม่แยแส

ฝ่ามือที่ตบออกมานี้มันแสนธรรมดา ธรรมดาจนเหมือนการตบของคนทั่วไป

แต่เวลานี้รอบกายหลินหลางนั้นมันมีเจ้าฟ้าดินสองและสามทลายอยู่อีกไม่น้อย

เมื่อเย่หยวนคิดลงมือพวกเขาย่อมจะรีบเข้ามากันไว้

“โอหัง! นี่แห่งนี้มันคือเทือกเขากำเนิดตรัสรู้ เจ้ากลับคิดกล้าโจมตีนายน้อยหลินหลางหรือ?”

ยอดฝีมือทั้งหลายรีบเข้ามาล้อมตัวเย่หยวนไว้ทันที

ส่วนหลินหลางนั้นมองดูภาพตรงหน้าด้วยใบหน้าเย้ยหยัน มีหรือที่ฝ่ามือธรรมดาๆ เช่นนั้นจะมาตบถึงตัวเขาได้?

เพียะ!

เสียงตบนั่นดังสนั่นขึ้นไปทั่วทั้งเทือกเขา

หลินหลางนั้นไม่ทันตั้งตัวจึงลอยลิ่วออกไปไกลจากแรงตบนั้น นานสองนานกว่าที่จะตั้งตัวกลับขึ้นมาได้

ใบหน้าของเขาในเวลานี้มันมีรอยมือสีแดงฉานห้านิ้วประทับไว้

สีหน้าของเหล่ายอดฝีมือทั้งหลายต่างถอดสี พวกเขานั้นหยุดเย่หยวนไว้แล้วแท้ๆ ทำไมเย่หยวนยังโจมตีออกไปได้?

เหล่ายอดฝีมือทั้งหลายนั้นต่างเป็นเจ้าฟ้าดินสิ้น แต่พวกเขานั้นกลับไม่อาจจะทันเห็นว่าเย่หยวนลงมืออย่างไร

แม้แต่ตัวจักรพรรดิเทพสวรรค์เฉียนจี้เองก็ยังต้องอ้าปากค้าง

หลังจากเย่หยวนบรรลุขึ้นมาได้นั้นมันยังเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นเย่หยวนลงมือต่อสู้

กำลังของเขานี้มันสามารถสังหารเจ้าฟ้าดินสามทลายได้ในอึดใจ!

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือไม่มีใครรู้ว่าเย่หยวนลงมืออย่างไร