จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2434

“ใช่แล้ว ข้านั้นคงไม่มีสิทธิ!”

เต๋าบรรพกาลชีวิตนั้นกล่าวอย่างไม่คิดแยแสแต่สุดท้ายกลับเปลี่ยนเรื่องขึ้น “แต่เวลามันเปลี่ยนไปแล้ว เวลานี้หญิงที่รักของเขาได้กลายเป็นบุตรีเทวะของเผ่าเทวา ที่สำคัญไปกว่านั้นคือพรสวรรค์ของนางเองก็ล้ำฟ้าดิน มีหรือที่เจ้าจะมั่นใจได้ว่าเขานั้นยังจะภักดีต่อมนุษย์เรา? บางทีการที่เขาปล่อยเทียนเหอไปนี้มันอาจจะเป็นสัญญาการทรยศแล้วก็ได้? เจ้าเองก็รู้ว่าเขานั้นมากพรสวรรค์แค่ไหน แต่มันก็เพราะเรื่องนั้นที่ทำให้หากเขาย้ายฝ่ายแล้วมันคงได้กลายเป็นหายนะของหลากเผ่าพันธุ์เราแน่!”

จักรพรรดิเทพสวรรค์เฉียนจี้นั้นยิ้มกล่าวขึ้น “หากเจ้านั้นจะว่ากล่าวใครเจ้าต้องคิดข้อกล่าวหาเขามาให้ดีก่อน เวลานี้เจ้ากลับมากล่าวหาเขาในเรื่องนี้! แค่เรื่องนี้เจ้าก็คิดจะทำลายนักบุญฟ้าครามลง? จักรพรรดิผู้นี้ขอบอกเลยว่าหากเจ้ายังไม่ถอนรากถอนโคนตระกูลเจียนเรา เจ้าจะไม่มีวันได้สมหวัง!”

เต๋าบรรพกาลเงียบลง เพราะท่าทางของเฉียนจี้นี่เองเขาก็คำนวณไว้ก่อนแล้ว

นักบุญฟ้าครามและมายาล้ำนั้นมันคือหนึ่งเดียวกัน เขานั้นเป็นคนจากยุคก่อนและย่อมเคยได้เห็นเรื่องราวของนักบุญทั้งสองนั้น มีหรือที่คนอย่างเขาจะไม่รู้ได้?

แต่เย่หยวนต้องตาย!

แต่ว่าการสังหารเย่หยวนนั้นมิใช่เรื่องง่าย

นามของนักบุญฟ้าครามนั้นมันยิ่งใหญ่จนเกินไป เขานั้นคือคนที่สร้างความรุ่งเรืองให้เผ่ามนุษย์และเวลานี้ยังเป็นแม่ทัพที่สร้างผลงานมหาศาล

ต่อหน้าคนที่มีชื่อเสียงอำนาจขนาดนี้ แค่พลาดทีเดียวเขาก็คงได้เจอความหายนะ!

แม้ว่าตัวเขานั้นจะเป็นเต๋าบรรพกาลแต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเขานั้นจะเป็นศัตรูกับทั้งโลกได้

ไหนจะเรื่องที่ว่าเผ่าเทวานั้นมีเทียนชิงผู้นั้นอีก

“เอาล่ะ ในเมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วบรรพกาลผู้นี้ก็มีความคิดจะเสนอ เราจะเชิญตัวเย่หยวนเข้ามาพูดคุยแบบต่อหน้า! เจ้าคิดอย่างไรเล่าเฉียนจี้?” เต๋าบรรพกาลชีวิตกล่าว

เฉียนจี้นั้นหรี่ตาลงด้วยความคับแน่นในอก

เจ้าหมอนี่กลับคิดจะลากเย่หยวนเข้ากับดักซึ่งๆ หน้า!

เมื่อเย่หยวนมาถึงแล้วเขาคงไม่อาจจะกลับออกไปได้อีก!

ได้เห็นเฉียนจี้เงียบลงไปเช่นนั้นตัวเต๋าบรรพกาลชีวิตก็ยิ้มขึ้นมา “ทำไมเล่า? ไม่กล้าจะมาพูดคุยกันต่อหน้าเชียวหรือ? หรือว่าแท้จริงเขานั้นหนีไปยังฝ่ายเผ่าเทวาแล้วจึงตามตัวไม่ได้? กับคนหลากเผ่าพันธุ์นับล้านๆ นี้ให้เขามาอธิบายเรื่องราวหน่อยจะเป็นไรไป?”

เฉียนจี้นั้นกัดฟันแน่น เขาถูกเต๋าบรรพกาลชีวิตต้อนจนมุมจนไม่อาจหาข้อเถียงได้อีก

หลินเฉาเถียนผู้นี้ได้สร้างปัญหาใหญ่ให้แก่เขาแล้ว!

หากมา เย่หยวนคงไม่ได้กลับออกไป

หากไม่มี เย่หยวนก็คงได้ถูกตราหน้าเป็นคนร้ายไป!

“ได้ ข้าไปลงไปเชิญท่านมาด้วยตัวเอง!” เฉียนจี้กล่าวตอบไป

การโจมตีของเต๋าบรรพกาลชีวิตนั้นทำให้เกิดความวุ่นวายขึ้นมาทั่วทั้งมหาพิภพถงเทียน

หลังจากจบศึกใหญ่ไปนั้นนามของนักบุญฟ้าครามมันย่อมจะยิ่งใหญ่ราวดวงตะวัน

ที่สำคัญไปกว่านั้นคือเมื่อยิ่งเวลาผ่านไป หลายต่อหลายคนก็เริ่มจะได้ยินข่าวลือที่ว่าเย่หยวนนั้นเป็นคนสร้างยุคสมัยเป็นความเจริญรุ่งเรืองขึ้นมา

ไม่นานนักนักบุญฟ้าครามก็ได้ถูกบูชาราวเทพเจ้า

เรื่องราวเช่นนี้มันย่อมจะไม่อาจเอาสิ่งใดมาเทียบเคียง

แต่ไม่มีใครคิดฝันว่าเต๋าบรรพกาลชีวิตนั้นกลับจะมาโจมตีว่าร้ายใส่นักบุญฟ้าครามในเวลานี้

“พวกเจ้าลองเดาเถอะ ท่านนักบุญฟ้าครามจะไปตามคำเชิญหรือไม่?”

“ไปตามคำเชิญ? ทำเช่นนั้นมันรนหาที่ตายชัดๆ! ดูอย่างไรท่านนักบุญฟ้าครามก็คงผงาดล้ำจนเป็นภัยแก่นายท่านทั้งหลายนั้น! เต๋าบรรพกาลชีวิตจึงได้หาเรื่องไม่อาจยอมรับทนเขาได้อีก!”

“เจ้าว่าเช่นนั้นก็ไม่ถูก! เรื่องที่ว่านักบุญฟ้าครามปล่อยเทียนเหอไปนั้นมันย่อมจะเป็นความจริง! คนรักของเขาเป็นบุตรีเทวะ แล้วเช่นนั้นจะเอาอะไรมามั่นใจว่าเขานั้นจะไปตามหญิงที่รักของเขาไป?”

“อืม คำพูดเจ้าก็น่าฟัง! เวลานี้เต๋าบรรพกาลชีวิตคิดอยากเจอนักบุญฟ้าครามแบบตัวต่อตัว เราค่อยมาฟังเรื่องราวหลังจากนั้นแล้วกัน”

…