จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2458

ยอดฝีมือที่มีล้นฟ้าดินนั้นค่อยๆ ตายตกลงไปตามๆ กัน

ที่ใดที่เย่หยวนตาขาวขุ่นผู้นั้นพุ่งผ่านมันจะไม่มีชีวิตใดเหลือรอด!

คนทั้งหลายนั้นต่างพยายามหนีไปทางเทียนชิงหวังเพียงแค่ว่าอยากจะมีขาอีกสักสองข้างเพื่อจะวิ่งได้เร็วขึ้น

ในเวลานี้พลังของเย่หยวนตาขาวขุ่นนั้นมันแสดงออกมาอย่างถึงที่สุด!

เป็นเวลานี้เองที่คนทั้งหลายได้เข้าใจว่าทำไมเทียนชิงจึงได้สั่งไม่ให้ไปรบกวนท้าทายเย่หยวนผู้นี้

เพราะผลที่ตามมามันมากเกินจะรับได้!

แต่ขณะที่คนทั้งหลายยังคงอกสั่นขวัญหายไปกับพลังของเย่หยวนตาขาวขุ่นนั้นเองมิติที่แตกสลายลงไปก่อนหน้าตรงจุดที่จิตศักดิ์สิทธิ์ของเย่หยวนเคยยืนอยู่มันก็ปรากฏก้อนแสงสีเทาขึ้นมาและค่อยๆ ก่อเป็นร่างกายของคน

จิตศักดิ์สิทธิ์สีเทาของเย่หยวนนั้นมันปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง!

เทียนชิงนั้นรู้สึกถึงมันได้และต้องหันหน้ากลับมามองพร้อมอ้าปากค้าง

“นี่มัน… เป็นไปได้อย่างไร? การโจมตีของบรรพกาลผู้นี้ต่อให้จะเป็นเต๋าบรรพกาลเองก็คงรับไว้ไม่ได้แน่! มัน… มันกลับไม่เป็นอะไรเลย?” เทียนชิงนั้นกล่าวขึ้นมาอย่างตกตะลึง

เขานั้นได้ทำลายจิตศักดิ์สิทธิ์ของเย่หยวนลงไปกับมือแล้ว

แต่เวลานี้จิตศักดิ์สิทธิ์นั้นมันกลับปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง!

เย่หยวนตาขาวขุ่นผู้นั้นก็หยุดมือลงด้วยเช่นกัน

เขานั้นไม่รู้ว่าจิตหลักไปพบเจอเรื่องราวใดมาแต่เมื่อก่อนหน้าได้เห็นว่าเย่หยวนหลักถูกสังหารเขาจึงลงมือสังหารด้วยเวลาที่เหลือของตน

แต่เวลานี้แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังตกตะลึง

เพราะภายใต้พลังโจมตีระดับนั้นตัวเย่หยวนยังกลับมามีชีวิตได้!

ที่สำคัญไปกว่านั้นสภาพของจิตศักดิ์สิทธิ์ในเวลานี้มันกลับไม่มีร่องรอยความเสียดายใด!

เรื่องราวเช่นนี้แม้แต่ตัวเย่หยวนตาขาวขุ่นเองก็ยังไม่อาจจะเข้าใจได้

แน่นอนว่าความตกตะลึงของเผ่าเทวาที่อยู่ตรงนั้นยิ่งเหนือล้ำไปกันใหญ่

ใครจะไปคิดฝันว่าเสี้ยวจิตศักดิ์สิทธิ์นั้นมันกลับจะมาก่อร่างได้อย่างไม่มีร่องรอยเสียดายใดๆ แม้ต้องเผชิญการโจมตีของท่านเทียนชิง?

เรื่องนี้มันเหมือนราวนิทานหลอกเด็ก!

เย่หยวนมองดูเทียนชิงด้วยรอยยิ้ม “ดูท่าวิญญาณโกลาหลดั่งเดิมมันจะมีประโยชน์จริง อืม เท่านี้มันก็ยืนยันได้แล้วว่าไม่มีใครในมหาพิภพถงเทียนนี้ที่จะสังหารข้าลงได้อีก เจ้าว่าอย่างนั้นไหมเล่า?”

เทียนชิงต้องอ้าปากคิดอยากเถียงกลับไป

แต่เขานั้นกลับได้พบว่าคำพูดของเย่หยวนมันสมเหตุสมผลเกินกว่าจะเถียงได้

เพราะแม้แต่ตัวเขาเองยังฆ่าเย่หยวนไม่ได้ แล้วใครจะยังฆ่าเขาได้?

นี่มันคือความอมตะไม่มีแตกสลายอย่างแท้จริง!

แม้ว่าตัวเทียนชิงเองนั้นจะถูกยกย่องเป็นยอดคนอันดับหนึ่งไม่มีวันตายแตกดับลงแต่เขาก็ยังเกรงพลังของเหล่าเต๋าบรรพกาลทั้งหลายไม่น้อย

หากต้องสู้กันจริงๆ แล้วมันก็อาจจะถึงตายได้เช่นกัน

แต่เย่หยวนนั้นเป็นอมตะไม่มีวันแตกสลายอย่างแท้จริง!

เวลานี้ต่อให้เย่หยวนจะยืนให้เขาฆ่าสังหารตัวเขาก็อาจจะพอทำลายร่างของเย่หยวนได้ แต่คงไม่มีทางใดที่จะไปทำลายจิตศักดิ์สิทธิ์ของเย่หยวนได้!

เพราะจิตศักดิ์สิทธิ์ของเขานั้นมันเป็นอมตะไม่มีวันแตกสลาย!

นี่มันน่ากลัวจนเกินไป!

เย่หยวนนั้นมีจิตศักดิ์สิทธิ์ที่ประหลาดเสียยิ่งกว่าร่างกาย!

“เจ้า… เจ้าได้ไปเจออะไรในดินแดนบรรพบุรุษมากันแน่?” เทียนชิงถามขึ้น

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “ต่อให้ข้าบอกพวกเจ้าก็คงไม่เชื่อ! แต่พวกเจ้าวางใจเถอะ วันหนึ่งข้าจะกลับมาช่วยเหลือเผ่าเทวาของพวกเจ้าแน่!”

เทียนชิงนั้นตอบกลับมาด้วยใบหน้าดำมืด “บ้าบอ! เผ่าเทวาข้านั้นอยู่เหนือทุกสิ่งอย่างบนโลกหล้า ทำไมพวกเรานี้ถึงต้องให้ใครมาช่วยเหลือด้วย?”

เย่หยวนที่ได้ยินต้องส่ายหัวออกมาด้วยเสียงหัวเราะ “จะว่าไปแล้วพวกเจ้าทั้งหลายนี้ก็ช่างน่าสงสาร เทียนชิง พวกเจ้านั้นจะอยู่ร่วมกับเผ่าอื่นอย่างสันติไม่ได้หรือ? มหาพิภพถงเทียนนั้นมันแสนจะยิ่งใหญ่ดินแดนรกร้างให้พวกเจ้าไปตั้งหลักปักฐานก็มีมากมาย ทำไมเจ้าต้องมาทำสงครามกวาดล้างเผ่าพันธุ์กันเช่นนี้ด้วย?”

เย่หยวนนั้นรู้ดีว่าต่อให้เขาพูดเรื่องที่ได้เจอมาเทียนชิงก็คงไม่มีทางเชื่อถือ

เพราะว่าเรื่องของลี่เอ๋อนั้นมันจึงทำให้เย่หยวนมีความแค้นใหญ่หลวงกับเผ่าเทวา

แต่เวลานี้ความแค้นมันกลับค่อยๆ เปลี่ยนเป็นความสงสาร

เผ่าเทวานั้นเป็นคนน่าสงสารที่ถูกจับเป็นทาสผู้คนอย่างที่ตัวเองไม่รู้เสียด้วยซ้ำไป

ส่วนเรื่องต้นกำเนิดของรูปปั้นทั้งแปดนั้นมันยังต้องสืบสาวเรื่องราวต่อไปกันอีกครั้ง