จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2476

พลังของแสงจันทร์นั้นมันปกคลุมทั้งฟ้าดินสิ้น

คนที่อ่อนแอนั้นเวลานี้ไม่อาจจะควบคุมตนเองใดๆ ได้อีก ถูกกลืนลงไปในภาพลวงจนไม่อาจจะขยับร่างกาย

นี่มันคือจุติอนันต์!

ทั้งๆ ที่ตัวเยวี่ยเมิ่งลี่นั่นไม่ได้ใช้วิชานี้ใส่พวกเขาทั้งหลาย

มีเพียงเหล่าเจ้าฟ้าดินทั้งหลายเท่านั้นที่พอจะหลบเลี่ยงการถูกดึงเข้าสู่วังวนนี้

มันช่างเป็นวิชาที่น่ากลัวยิ่ง!

“ช่างเป็นวิชาภาพลวงที่รุนแรงนัก! เห็นกันชัดๆ ว่านางแค่ใช้ใส่เต๋าบรรพกาลชีวิตแต่พลังแสงจันทร์ของนางนั้นกลับดึงคนทั้งหลายให้ตกสู่ภวังค์!”

“เต๋าสวรรค์สิบลาย มันช่างเป็นวิชาภาพลวงที่น่ากลัวอย่างยิ่ง! ครั้งนี้เผ่าพันธุ์ของเราคงได้พบความหายนะแท้จริงแล้ว!”

“ข้าก็ไม่นึกฝันว่าวินาทีที่การกำเนิดแห่งเต๋าสวรรค์เริ่มขึ้นมันจะเป็นวินาทีที่เผ่าพันธุ์ของเราล่มสลาย!”

…

เวลานี้เหล่าเจ้าฟ้าดินทั้งหลายต่างพูดกล่าวขึ้นอย่างสิ้นหวัง กำลังที่เยวี่ยเมิ่งลี่แสดงออกมานั้นมันตัดขาดความหวังใดๆ ของพวกเขาไปสิ้น

เต๋าบรรพกาลที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างเต๋าบรรพกาลชีวิตนั้นกลับถูกวิชาลวงนี้จับไว้ในพริบตา

เช่นนั้นแล้วในหมู่คนที่เหลือมันจะยังมีใครต้านทานเทียนชิงได้?

ก่อนนั้นมหาบรรพกาลทั้งสิบแปดขาดกำลังไปแค่น้อยนิดก็จะทำการให้สำเร็จได้!

“พี่เฉาเถียน รีบๆ ตื่นเสียที!” เต๋าบรรพกาลไฟนั้นร้องกล่าวขึ้นด้วยความกังวล พยายามใช้ทุกวิถีทางที่มีเรียกเอาสติของหลินเฉาเถียนกลับมา

แต่มันย่อมเปล่าประโยชน์

หลินเฉาเถียนนั้นยังคงยืนนิ่งไร้การขยับเคลื่อนไหวใดๆ

เวลานี้พวกเขาทั้งหลายได้เข้าใจแล้วว่าวิชาภาพลวงนี้มันน่ากลัวแค่ไหน

“หึๆ เปล่าประโยชน์! แม้แต่บรรพบุรุษผู้นี้เองก็ยังไม่อาจจะหนีออกมาได้ภายในเวลาสิบวัน! หากวรยุทธแท้เต๋าสวรรค์ของเต๋าสวรรค์สิบลายมันถูกทำลายลงได้ง่ายดายปานนั้น เช่นนั้นบรรพบุรุษผู้นี้ก็คงไม่มีทางได้ขึ้นมาเป็นอันดับหนึ่งแห่งเผ่าเทวาหรอก!” เทียนชิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ก่อนนี้มันมีแค่ตัวเขาเท่านั้นที่ก้าวมาถึงอาณาจักรสิบลายได้ในเผ่าเทวา

กำลังของเขานั้นมันเหนือล้ำหัวใครๆ!

เวลานี้เยวี่ยเมิ่งลี่ได้ก้าวขึ้นมาถึงอาณาจักรสิบลายเช่นกัน เมื่อนางคิดใช้วรยุทธแท้เต๋าสวรรค์ออกมามันย่อมจะแสดงพลังที่น่ากลัวมหาศาล

เต๋าบรรพกาลไฟนั้นตอบกลับไป “หึ! แล้วจะทำไม? เทียนชิง เจ้าเองก็จะดูถูกพวกเรามากจนเกินไปแล้ว!”

เทียนชิงหัวเราะลั่นขึ้นมาเมื่อได้ยิน “ใช่! ข้านั้นดูถูกพวกเจ้าสุดหัวใจจริงๆ! เต๋าบรรพกาล? พวกเจ้าลืมไปหมดแล้วหรือ? เมื่อก่อนนั้นบรรพบุรุษผู้นี้เอง… ก็เคยเป็นเต๋าบรรพกาลมาก่อน! พวกเจ้าทั้งหลายนั้นมีความสามารถอ่อนแข็งด้านใดคิดว่าบรรพบุรุษผู้นี้จะไม่ทราบถึง?”

สีหน้าของเต๋าบรรพกาลไฟและคนทั้งหลายต้องเปลี่ยนสีไป

เพราะต่อหน้าบรรพบุรุษทั้งแปดคนนี้ พวกเขาไม่มีสิทธิจะเอาอะไรไปอวดอ้างยกตัวเหนือได้เลย

หากมิใช่เพราะได้เขาน้อยแห่งถงเทียนมานั้นพวกเขาเองก็คงไม่มีความกล้าจะมายืนเผชิญหน้าเช่นนี้เสียด้วยซ้ำ

เวลานี้เต๋าบรรพกาลชีวิตนั้นถูกจับขังไว้ พวกเขาย่อมจะยิ่งไม่อาจเห็นถึงทางชนะได้เลย

เป็นเวลาเดียวกันนั้นเองที่เทียนชิงได้สั่งออกมาอย่างเย็นเยือก “ฆ่ามัน!”

ฟุบ! ฟุบ! ฟุบ!

บรรพบุรุษของทั้งเจ็ดตระกูลรวมไปถึงเทียนฉิงแห่งตระกูลสายเลือดสวรรค์ต่างพุ่งตัวเข้าไปโจมตีทันที!

คลื่นพลังกดดันรุนแรงนั้นมันทำให้คนทั้งหลายแทบไม่อาจหายใจได้

นี่มันคือพลังต่อสู้ของยอดคนระดับบรรพบุรุษ!

แม้ว่าตัวเทียนฉิงนั้นจะเป็นแค่อันดับสองแห่งตระกูลสายเลือดสวรรค์แต่กำลังของเขานั้นก็เทียบเคียงได้กับบรรพบุรุษของตระกูลอื่นๆ

มันรุนแรงมากพอที่จะจัดการเหล่าเต๋าบรรพกาลที่สูญสิ้นพลังแห่งกฎไป

คลื่นพลังรุนแรงทั้งสิบหกสายนั้นพุ่งทะยานขึ้นท้องฟ้ารุนแรงจนทำให้สีหน้าของผู้คนซีดขาว

เวลานี้เหล่าเจ้าฟ้าดินทั้งหลายต่างพุ่งตัวหนีไปไกลลิบ

แต่รอบๆ เขาแห่งถงเทียนนั้นมันยังมียอดฝีมือชาวมนุษย์อีกมากมายที่ตกในห้วงวิชาภาพลวง

หากศึกใหญ่นี้มันเริ่มขึ้นแล้วพวกเขาคงได้ตายอย่างไร้ที่กลบฝัง

เพียงแค่ว่าในวินาทีนั้นมันย่อมจะไม่มีใครคิดสนใจชีวิตน้อยๆ ทั้งหลายอีกต่อไป

เทียนชิงนั้นยืนนิ่งมองดูเรื่องราวด้วยมือไพล่หลัง

เพราะสภาพการณ์เช่นนี้แล้ว ตัวเขาย่อมจะไม่ต้องลงมือใดๆ เสียด้วยซ้ำ

แน่นอนว่าเขานั้นไม่ได้ประมาท!

การที่เยวี่ยเมิ่งลี่บรรลุเต๋าขึ้นมาเช่นนี้มันย่อมทำให้เผ่าเทวาได้ขึ้นครองอำนาจอีกครั้งเป็นแน่นอนแล้ว แต่คนที่เขากังวลที่สุดนั้นมันมิใช่เหล่าเต๋าบรรพกาลทั้งเก้าแต่เป็นตัวเย่หยวน!

เขารู้ดีว่าเผ่าเทวากำลังจะมายึดอำนาจกลับไป ตัวเย่หยวนย่อมจะไม่มีทางยอมมองดูเรื่องราวเฉยๆ เป็นแน่!

แต่จะอย่างไรเขาก็ไม่ได้เกรงกลัวมากมาย ด้วยไพ่ตายอย่างเยวี่ยเมิ่งลี่นี้เย่หยวนย่อมจะไม่มีปัญญาต่อต้านมากมาย

ทั้งสองฝั่งนั้นเตรียมพร้อมเข้าปะทะกันเต็มที่ปล่อยคลื่นพลังจนคลุมฟ้าคลุมดิน

แต่ในเวลานั้นเองที่มันกลับเกิดเรื่องประหลาดขึ้น!

เพราะในค่ำคืนมืดมิดนี้มันกลับมีเงาร่างสีขาวหนึ่งพุ่งตัวจากพื้นดินขึ้นสู่ชั้นเมฆ

เปรี๊ยะ!

เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ!

พริบตาต่อมามันก็เกิดสายฟ้าพลุ่งพล่านขึ้น!

เงาร่างนั้นพุ่งตัวขึ้นสูงไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีท่าทีจะหยุดลง