จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2475

เยวี่ยเมิ่งลี่ในเวลานี้มีท่าทางที่สุดแสนสง่าราวกับไม่สนใจโลกหล้า นางนั้นเป็นเหมือนดั่งนางฟ้านางสวรรค์ที่จุติลงมาสู่โลกมนุษย์

ทั้งคลื่นพลังจากกายของนางเองก็ยังแตกต่างจากคนทั่วไปมากมายนัก

ความสูงส่งของนางในเวลานี้มันยิ่งเสริมความงดงามให้เยวี่ยเมิ่งลี่ไปได้อีกขั้น

“ช่างเป็นหญิงที่งดงามนัก! นางเป็นใครกัน? ไหนว่าเผ่าเทวานั้นมีบรรพบุรุษแค่แปดคนมิใช่หรือ? ทำไมมันจึงได้มีหญิงสาวอีกคนขึ้นมาได้?”

“ข้าได้ยินว่าคนรักของนักบุญฟ้าครามท่านตกไปในเงื้อมมือของเผ่าเทวาและนางนั้นก็มีพรสวรรค์สูงส่ง! หรือว่าจะเป็นนางนี้กัน?”

“ไม่ผิดแน่แล้ว! ก่อนนั้นตอนที่นักบุญฟ้าครามท่านได้พบเจอนางในสนามรบมันมีทหารหลายคนได้เห็นถึงคลื่นพลังของนางกับตา เพียงแค่ว่าในเวลานั้นนางยังไม่ได้แข็งแกร่งปานนี้ใช่หรือไม่?”

…

เหล่ายอดฝีมือทั้งหลายต่างเริ่มจับกลุ่มพูดคุยวิเคราะห์คาดเดาถึงที่มาของเยวี่ยเมิ่งลี่ได้อย่างรวดเร็ว

เรื่องราวในคราวนั้นมันก็มิได้เป็นความลับใดๆ จะเดามันก็คงไม่ยากเย็น

เพียงแค่ว่ามันไม่มีใครคิดฝันว่าเยวี่ยเมิ่งลี่นั้นกลับจะพัฒนาขึ้นไปจนถึงระดับของบรรพบุรุษได้เช่นนี้!

หากเป็นเก้าต่อเก้าแล้ว มีหรือที่เต๋าบรรพกาลผู้สูญเสียพลังกฎจากเต๋าสวรรค์ไปจะยังต้านทานเผ่าเทวาได้?

นางนั้นก้าวออกมาก่อนจะหันไปหาหลินเฉาเถียน “ข้านั้นได้ยินมานานว่าเต๋าบรรพกาลชีวิตนั้นคือเต๋าบรรพกาลอันดับหนึ่งของเผ่าพันธุ์ ข้าขอท่านชี้แนะด้วย!”

คำพูดเดียวของนางนี้มันทำให้คนทั้งหลายต้องอ้าปากค้าง

เยวี่ยเมิ่งลี่นั้นลงสนามรบมาก็เลือกจะปะทะกับเต๋าบรรพกาลชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดทันที!

หลินเฉาเถียนนั้นเองก็ได้แต่ยืนนิ่งไปพักใหญ่ก่อนที่จะหัวเราะขึ้นในที่สุด “นังเด็กคนนี้ เจ้ามันช่างอวดดีโอหังเหมือนเย่หยวนเสียนี่กระไร! แต่เจ้านั้นแน่ใจนะว่าไม่ได้เลือกศัตรูผิด?”

เยวี่ยเมิ่งลี่ตอบกลับไป “ใช่แล้ว เจ้านั่นแหละ! มา!”

หลินเฉาเถียนนั้นตอบกลับไป “ในเมื่อเจ้ามารนหาที่ตายเองเย่หยวนมันก็คงไม่อาจจะมาโทษบรรพกาลผู้นี้ได้แล้ว!”

คลื่นพลังธาตุไม้รุนแรงพุ่งปะทุขึ้นทันที

เวลานี้คลื่นพลังรุนแรงนั้นมันกลับหมุนวนจนกลายเป็นดั่งพายุคลั่ง

หลินเฉาเถียนนั้นมีกำลังเทียบเคียงสวรรค์!

ฝีมือของเขานั้นมันแข็งแกร่งอย่างไม่ต้องถาม

“หมื่นดาบเหินฟ้า!”

หลินเฉาเถียนนั้นร้องขึ้นมาด้วยคลื่นพลังที่รุนแรงและหนักหน่วง

วินาทีต่อมามันก็เกิดหนามงอกขึ้นมาจากผืนดินนับไม่ถ้วน

ฟุบ! ฟุบ! ฟุบ!

ดอกหนามทั้งหลายนั้นงอกขึ้นมาและพุ่งเข้าใส่ตัวเยวี่ยเมิ่งลี่

เวลานี้บนท้องฟ้ามันเปี่ยมล้นไปด้วยหนามมากมายที่ปิดทางหนีของเยวี่ยเมิ่งลี่ไว้สิ้น

หนามเหล่านี้มันดูเหมือนจะไม่ได้คมกริบเหมือนดาบหรือหอกแต่ที่ใดที่มันพุ่งผ่านนั้นกลับมีรอยมิติแตกแยกให้เห็นอย่างชัดเจน

เวลานี้มันเหมือนทั้งท้องฟ้าได้ถูกกรีดจนเป็นแผลย่อยๆ มากมาย

เมื่อเหล่ายอดฝีมือทั้งหลายได้เห็นเช่นนั้นพวกเขาต่างก็ต้องเบิกตากว้างขึ้นอย่างมีความหวัง

แม้ว่าพวกเขาจะไม่พอใจตัวหลินเฉาเถียนมากมายแต่เวลานี้เมื่อต้องมาอยู่ในสนามรบ พวกเขาย่อมจะเอาใจช่วยฝั่งที่จะทำให้ตัวเองรอดอย่างไม่ต้องสงสัย

“นี่หรือคือพลังของเต๋าบรรพกาลชีวิต? ต่อให้จะผ่านการกำเนิดแห่งเต๋าสวรรค์มาแล้วแต่มันก็ไม่ได้ทำให้เขาอ่อนแอลงมากมายเลย!”

“หึ เผ่าเทวามันคงตกตะลึงมากแล้ว!”

“จัดการเผ่าเทวามันลงเลย!”

…

แม้ต้องเจอคลื่นพลังรุนแรงหนักหน่วงแค่ไหนแต่เยวี่ยเมิ่งลี่ก็ยังทำหน้านิ่งไม่เปลี่ยนแปลง

วินาทีต่อมานางก็เบิกตากว้างก่อนจะกล่าวขึ้น

“วรยุทธแท้เต๋าสวรรค์ แสงจันทร์ไร้สุด!”

ม่านสีขาวนวลลอยลงปกคลุมโลกจนทำให้คนทั้งหลายต้องรู้สึกหนาวเย็นขึ้นมาจับใจ

ภาพเบื้องหน้าของคนทั้งหลายมืดดับไปเสี้ยววินาทีหนึ่ง แต่เมื่อได้เห็นอีกครั้งจุดที่เยวี่ยเมิ่งลี่ยืนมันก็ได้สลับตำแหน่งกับหลินเฉาเถียนไปแล้ว!

นั่นหมายความว่าหนามดอกมากมายนั้นมันกำลังพุ่งตรงมาหาตัวเขาเอง

หลินเฉาเถียนเบิกตากว้างอย่างตกตะลึงพร้อมด้วยขนทั้งร่างที่ลุกตั้ง

เขานั้นกลับไม่รู้ตัวเลยว่าตนเองถูกสลับตำแหน่งตั้งแต่ตอนไหนหรือโดนได้อย่างไร!

แต่ตอนนี้เขาไม่มีเวลาให้คิดมากมายแล้วเพราะหนามทั้งหลายมันแทบจะมาถึงตัวของเขาแล้ว

เขารีบยกมือขึ้นโบกปัดไล่พลังออกไปทำให้หนามมากมายนั้นกลายเป็นแค่ฝุ่นในอากาศราวกับว่าไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อน

หลินเฉาเถียนนั้นหรี่ตาลงหันไปมองดูเยวี่ยเมิ่งลี่ที่อยู่ไม่ไกล

หญิงนางนี้มันทำให้เขารู้สึกแปลกประหลาด

เขานั้นคือเต๋าบรรพกาลแต่กลับถูกเยวี่ยเมิ่งลี่สลับตำแหน่งโดยไม่รู้ตัว!