จอมเทพโอสถ นิยาย บท 2509

“เต๋าสวรรค์? เจ้าสิ่งนี้มันก็เรียกว่าเป็นเต๋าสวรรค์ได้หรือ?” เย่หยวนนั้นวางเย่หยวนลงในศิลาจารึกบัลลังก์พิภพก่อนจะหันไปกล่าวด้วยสีหน้าเหยียดหยัน

เย่หยวนนั้นไม่รู้หรอกว่าเต๋าสวรรค์คือสิ่งใด

แต่มันย่อมจะไม่มีทางที่เจ้ารูปปั้นประหลาดนี้มันจะเป็นเต๋าสวรรค์ไปได้

มันมีเพียงแค่เผ่าเทวาเท่านั้นที่จะยึดถือสิ่งของเช่นนี้เป็นสมบัติล้ำค่าไป

เย่หยวนนั้นถ่มเลือดออกมาจากปากก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นยืนพร้อมปล่อยปราณดาบออกมาครอบร่างเอาไว้!

“เอกภพ!”

เย่หยวนนั้นก้าวเท้าออกมาก่อนจะพุ่งตัวเข้าใส่รูปปั้นอีกครั้ง!

ฟุบ!

คลื่นพลังรุนแรงนั้นมันได้ปะทุขึ้นมาอีกครา!

เย่หยวนนั้นไม่คิดหลบหนีใดๆ รีบใช้เอกภพออกมารับมันไว้ทันที

ตูม!

มิติสั่นไหวพร้อมร่างของเย่หยวนที่ถูกกระแทกลอยออกมาร่วงสู่พื้นอย่างรุนแรง

เมื่อได้เจอแรงของเจ้ารูปปั้นทั้งหลายนี้เย่หยวนนั้นแทบไม่ได้ต่างอะไรจากแมงเม่าที่บินเข้ากองไฟ ไร้พลังที่จะต่อต้านอย่างสิ้นเชิง

เอกภพที่มีชัยเหนือโลกนั้นเองก็เพิ่งจะได้พบความพ่ายแพ้เป็นครั้งแรกนี้

เมื่อเทียนชิงได้เห็นเช่นนั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเย้ยขึ้นมา “ตั๊กแตนขวางรถ เจ้ามันไม่ประเมินตัวเอง! เจ้าโง่หัวดื้อที่ไม่ยอมกลับมามีสติเสียที เจ้านั้นหากไม่ได้ตายก็คงไม่มีทางคืนสติแน่! อำนาจสวรรค์นั้นมันใช่สิ่งที่ผู้คนจะเทียบเคียงได้หรือ? ไม่ว่าเจ้าจะแข็งแกร่งสักเท่าใดเจ้าเองก็ยังเป็นแค่คน มิใช่เทพ!”

แต่เย่หยวนนั้นกลับไม่คิดสนใจและยังคงพุ่งตัวเข้าไปหารูปปั้นนั้นอย่างต่อเนื่อง

ตูม!

ตูม!

ตูม!

…

ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเย่หยวนนั้นก็ยังถูกกระแทกซัดปลิวออกมา

แต่เขานั้นกลับไม่คิดยอมแพ้และยังพุ่งเข้าไปอย่างดื้อด้าน ราวกับว่าเขานั้นไม่รู้จักคำว่าเหน็ดเหนื่อย

คลื่นพลังที่มันกระแทกออกมานั้นสุดแสนจะรุนแรงเหนือล้ำจินตนาการไปมาก!

แต่เอกภพของเย่หยวนเองนั้นก็แข็งแกร่งอย่างถึงที่สุดเช่นกัน

กอปรกับร่างกายที่แข็งยิ่งกว่าเหล็กกล้าของเขานั้นมันจึงทำให้เย่หยวนพอจะทนรับการโจมตีนี้ไว้ได้

เพียงแค่ว่าแต่ละครั้งที่ลงมือไปเขาก็ยังจะถูกแรงของอีกฝ่ายกระแทกจนร่างจมดินทุกครั้งไป

แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นร่างกายเขาก็มีรอยแตกเลือดอาบไม่น้อย เป็นสภาพที่ดูแล้วไม่น่าจะต่อสู้ไหวใดๆ อีก

ภายใต้แรงกระแทกรุนแรงเช่นนั้นต่อให้เย่หยวนจะมีกายเนื้อที่แข็งแกร่งปานใดเขาก็ยังต้องรับความบาดเจ็บไปไม่น้อย

พลังของรูปปั้นทั้งแปดนี้มันน่ากลัวเกินคาดคิดไปมาก

คลื่นพลังรุนแรงนั้นแม้จะเป็นเต๋าบรรพกาลแต่หากโดนเข้าสักทีมันก็คงได้ตายลงแน่!

หากคนที่รับไว้มิใช่เย่หยวนแล้ว คนที่ถูกพลังนี้เข้าคงได้ตายไปอย่างไร้ที่กลบฝังใด

เสียงหัวเราะหนึ่งดังขึ้นมาเมื่อเห็นสภาพของเย่หยวน “ฮ่าๆๆ… มดปลวก เจ้ายังไม่เข้าใจอีกหรือ? ด้วยกำลังของเจ้านั้นต่อให้จะพยายามสักแค่ไหนมันก็ไร้ประโยชน์!”

“อ่า เช่นนั้นหรือ?” เย่หยวนไม่คิดสนใจและยังคงพุ่งร่างเข้าไปโจมตีอย่างไม่คิดหยุดลง

“แน่นอน! ข้านั้นคือสวรรค์! สวรรค์ที่เหนือสวรรค์! พวกเจ้านั้นมันเป็นแค่มดปลวกหากมาเทียบเคียงกับสวรรค์!”

เมื่อเหล่าชาวเผ่าเทวาได้เห็นเย่หยวนเช่นนั้นพวกเขาต่างก็ต้องส่ายหัวออกมากับสภาพอันน่าสมเพชของเย่หยวน

“นี่มันคือพลังแห่งเต๋าสวรรค์ แม้ว่าเย่หยวนมันจะเก่งกาจสักเพียงใดแต่มันก็เป็นได้แค่มดที่แข็งแรงตัวหนึ่งเท่านั้น!”

“เจ้าเด็กคนนี้มันไม่รู้จักประมาณตัวจริงๆ กล้าไปท้าทายอำนาของเต๋าสวรรค์เช่นนี้!”

“หึ ให้มันได้ตายไปด้วยน้ำมือของแปดจอมเทพน่ะดีแล้ว เช่นนั้นเผ่าเทวาเราก็จะได้กลายเป็นผู้ปกครองมหาพิภพถงเทียนอีกครั้ง!”

…

กำลังที่เย่หยวนแสดงออกมานั้นมันทำให้เหล่าชาวเผ่าเทวาเสียขวัญกันมาก

พวกเขานั้นเข้าใจแจ่มแจ้งว่าพวกตนจะไม่มีวันก้าวล้ำเหนือเย่หยวนไปได้

พวกเขานั้นทำไม่ได้แต่เต๋าสวรรค์นั้นทำได้! แปดจอมเทพนั้นทำได้!

แม้จะเป็นเอกภพที่ไร้เทียมทานนั้นมันก็ยังไร้ค่าใดเมื่ออยู่ต่อหน้าแปดจอมเทพ!

นั่นจึงทำให้คนทั้งหลายเกิดรอยยิ้มขึ้นมาตามๆ กัน

ตูม!

เย่หยวนนั้นถูกซัดปลิวออกมาอีกครั้งก่อนจะต้องกระอักเลือดอีกคำโต